IndexHandbookMapLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggenZoeken

Deel

Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
ForeverUnknown

ForeverUnknown

Profile
Number of posts : 3918
Status : Active
Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Emptyma 9 jul 2012 - 10:30

Shylar draafde moedig door de sneeuwstorm die op dit moment over het normaal zo kleurige Ferelden woedde. Ze had het ijskoud, naar haar gevoel was ze nu al half een ijspaard geworden. Een ijsje voor de schimmen..

Nergens zou de voskleurige merrie ooit veilig zijn. Als ze in rang vier zat wel ja, maar doordat haar liefde Gazardiel haar gedekt had net toen ze in rang twee zat moest ze weer vanaf het begin beginnen. Maar dit keer zou ze ervoor gaan. Siberia was volwassen en zij was klaar om een gesprek aan te gaan met de leiders van rang twee. Over dat 'klaar' gedeelte twijfelde ze nog.. Ze mistte hem elke second, elke dag.. Dacht hij daarboven ook aan haar?

Haar blonde manen wapperden hevig door de wind, haar goudkleurige ogen half gesloten om geen sneeuw erin te krijgen. Wás hier uberhaupt iemand? Iemand lévend? Dat waren de vragen die haar op dit moment bezighielden. Een zachte hinnik verliet haar lippen, een vraag naar leven, naar gezeldschap..

*flut c:
♥ SIBERIA, GAZARDIEL

Terug naar boven Ga naar beneden
Appel

Appel

Profile
Number of posts : 1243
Status : Absent
Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Emptyma 16 jul 2012 - 22:58

Niet geheel zonder trots stap ik door de barre kou heen op zoek naar eventuele paarden in Ferelden. Zoals gewoonlijk is het gebied weer eens volledig uitgestorven op een paar paarden na dan. Het ergste is misschien nog wel de akelige stilte die heerst. Het enige wat je kan horen is het huilen van de wind of het gekraak van de sneeuw die onder je hoeven breekt. Dit weer is helemaal niets voor mij, totaal niet zelfs. Het is beter dan de hitte van de zomer, maar dan leefde ik nog liever in de herfst of de lente. Niet koud en niet warm er precies tussen in als het even kan. Ik glimlach lichtjes bij het denken aan de lente waarbij alle bloemen in Ferelden in bloei staan wat het geheel echt adembenemend maakt. Bovendien ruikt het naar de dennebomen en de verschillende kleurrijke bloemen die in Ferelden bloeien. Er is naast Ferelden waarschijnlijk maar een gebied waar er mogelijk meer soorten en kleuren bloemen groeien en dat is in de derde rang: Anderfels waar er meer bloemsoorten groeien als bomen. Een rilling van de wind doet me uit mijn gedachten halen en zet me in een krachtige draf. Tegenwoordig stond ik niet veel meer stil en was ik qua vet ook de nodige kilo's verloren. Mijn lichaam had ze tenslotte nodig om op temperatuur te blijven en voor de vele inspanningen. Ik kijk peinzend naar de horizon haast speurend naar een paard in de eindeloze sneeuw. Ik was toe aan een conversatie, was de eenzaamheid zat en wilde weer eens iets anders doen als voor me uit staren naar de eindeloze sneeuw. Serano was de laatste tijd ook al nergens te bekennen, nee voorlopig stond ik er alleen voor hier in Ferelden. Juist bij die deprimerende gedachten komt een sneeuwstorm aanzetten. Eerst nog dwarrelende vlokjes die vrolijk een zich vrolijk een weg naar beneden dansen, maar daarna een hevige storm die je zicht met 90 procent verminderd. Het duurt niet lang meer voordat ik ergens moet gaan schuilen, in dit weer is niets te bereiken en bovendien zal het verspilde moeite zijn. Zou er uberhaubt nog een paard op de open vlakte zijn in dit weer? Nee zelfs de schimmen en de leiders zijn hier niet tegen bestand. Ik bries de sneeuwvlokken mijn neus uit en baan me een weg naar de bomen. Het allerliefste zocht ik nu een grot op om daar in te schuilen maar voorlopig zou dit ook voldoen. Eenmaal tussen de dicht bezette bomen kan ik weer normaal zien en lopen. Ik grimas en schud mijn lichaam een paar keer uit. Fijn, doordat mijn lichaam zo warm is geworden smelt nu alle sneeuw, waardoor ik binnen een mum van tijd kletsnat ben. Ik bries nogmaals en zucht vervolgens. Gefascineerd door de waterdamp wolkjes volg ik ze met mijn ambere ogen naar boven. Het is op dat moment dat mijn oren een zwak zacht hinnikje opvangen. Meteen schieten mijn ogen omlaag en gallopeer ik terug de sneeuwstorm in. Meteen trekt de wind weer aan mijn manen en vacht, en dwarrelen de sneeuwvlokken mijn ogen binnen. Met vernauwde ogen gallopeer ik in de richting van de hinnik. Uiteindelijk weet ik een vlek te onderscheiden en naarmate ik dichterbij kom een silhouette van een paard.

Met dampen om mijn lichaam heen duw ik mijn warme neus tegen haar lichaam aan en knik in de richting van de bomen. Je moet richting de bomen! Je valt dadelijk nog om van de kou! roep ik boven de storm uit, mijn ogen in de hare proppend. Waarom is deze merrie nu in dit weer op de open vlakte, in Ferelden nog wel? Deze merrie behoorde zeker weten niet tot mijn rang en wat ze hier dan ook doet is voor mij een groot vraagteken. De meeste paarden en dan voornamelijk de merries verzamelde zich bij hun eigen kudde waar ze allemaal hutje mutje op elkaar stonden om de kou te trotseren. De enkeling die daar niet bij zat vond zich wel een grot om in te schuilen. De merrie leek me zeker niet dom genoeg om dit weer te negeren, waarom dan toch? Wat de reden ook mogen zijn langzaam maar zeker beginnen mijn snorharen te bevriezen en voel ik de uiteinden van mijn oren branden. Ik duw mijn borst tegen haar lichaam aan in de richting van de bomen, mijn neusgaten wijd van inspanning. De merrie voelde ijskoud aan en ik weet zeker dat heel haar lichaam moet branden van de kilte. Tussen de bomen zouden we tijdelijk beschutting vinden daarna zou misschien een grot beter zijn, waar de wind haar niet kon raken, zodat ze opdroogde en langzaam weer warm werd. Bemoedigend druk ik nogmaals mijn warme neus met hete adem tegen haar wang aan. Kom op, fluister ik, maar de woorden worden opgeslokt door de wind.
*slecht volgende word hopelijk iets beter >.<
Terug naar boven Ga naar beneden
ForeverUnknown

ForeverUnknown

Profile
Number of posts : 3918
Status : Active
Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Emptydo 26 jul 2012 - 12:37



Shylar kon bijna janken van de kou, waarom was ze nou in godsnaam alweer tegenstrijdig met zichzelf en moest zo nodig in the middle of nowhere gaan ronddwalen en te bevriezen. Ondertussen branden haar oren als vuur en ze kon haar benen nog amper bewegen door de koude wind. Normaalgezien was Ferelden de kleurijkste plek in heel BMH, maar vanaf het winter werd veranderde het gebied helemaal in een verlaten sneeuwwoestijn. Niet alleen gebeurde dit hier, maar ook in alle andere gebieden. Over Seheron twijfelde ze omdat het daar altijd snikheet was, maar kon daar ook sneeuw vallen? Kon het daar nog kouder zijn dan hier?

Veel tijd om na te denken had ze niet want haar aandacht werd naar haar eigen lichaam getrokken. Shylar moest een schuilplek vinden en snel. Anders zou ze binnen no-time doodvriezen en dat was nu wel het laatste wat ze zelf wou. Ze wou Siberia niet achterlaten, zelfs niet mocht ze de kans hebben om terug bij Gazardiel te zijn. Ondertussen had ze al veel andere hengsten ontmoet, ze probeerde hem te vergeten..ookal leek dit een onmogelijke opdracht te zijn. De kleine zoon van Zehlia lukte het bijna.

Haar lichaam werd weer even warm toen ze aan Trevor dacht. Hoe zijn ogen in de hare lagen, hoe hij praatte met zijn zachte en charmante stem.. Shylar zuchtte, op dit moment mocht ze niet afdwalen van waar ze mee bezig was en dat was een schuilplaats zoeken. Ze had al een hinnik geslaakt om een teken van leven te ondekken, maar zelfs de twee leiders waren nergens te bekennen, althans dat dacht ze..

Ineens zag ze een hengst voor haar, zou het de betha van rang vier zijn? Zijn warme neus drukte tegen haar lichaam aan en Shylar zag hoe hij knikte naar de bomen. 'Je moet richting de bomen! Je valt dadelijk nog om van de kou!' Riep hij boven de harde storm uit. Wauw slimmert, dat had ik vooral niet door dat ik zou omvallen.' riep ze terug. Ze was al chaggrijnig, nu ze in deze storm zat verbeterde haar humeur niet echt en ze zou dit op elk levend wezen uitwerken die ze tegenkwam, zelfs als ze het echt niet wou.

Hard duwde hij zijn borst tegen haar lichaam en Shylar stapte meteen in de richting dat hij aanwees. Ze mocht dan nog in een rothumeur zijn, bevriezen wou ze niet. Even dacht ze het niet meer aan te kunnen, maar de hengst drukte weer zijn neus en warme adem tegen haar hals waardoor ze toch de laatste meters verder stapte.

Hier tussen de bomen was de storm minder en kon ze even gerust ademhalen en de hengst die haar gered had even goed bekijken. Duidelijk was hij de betha van rang vier aan zijn lichaam te zien. Shylar bewoog met haar lippen om de stijfheid weg te werken. 'Bedankt' klonk uiteindelijk haar fluweelzachte stem. Shylar was dankbaar voor haar leven, maar ook voor haar dochter die niet zonder moeder moest leven. Haar goudkleurige ogen zocht dezijne, zoekend naar zijn reactie.
♥ SIBERIA, GAZARDIEL

Terug naar boven Ga naar beneden
Appel

Appel

Profile
Number of posts : 1243
Status : Absent
Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Emptyza 28 jul 2012 - 22:43

Mijn ogen glijden over de merrie heen die ik zojuist uit de sneeuw heb moeten redden. Ik zucht kort en bekijk de waterdamp wolkjes twijfelachtig. Waarom stond je daar midden in die sneeuwstorm? Je ziet er niet uit alsof je niet meer wil leven. zeg ik dan licht geiriteerd. Haar woorden van zojuist waren tenslotte ook niet respectvol geweest, en dat terwijl ik haar enkel wilde helpen. Ik schud mijn hoofd bij haar bedankje en kijk even van haar weg. Je woorden van zojuist zeiden wel anders, misschien had ik je beter kunnen laten staan. zeg ik ijzig, voordat ik me omdraai en een paar passen van haar weg stap. Wanneer ik 10 meter van haar verwijderd ben stop ik mijn lichaam en zucht ik diep om me vervolgens weer om te draaien en terug te lopen. Als ik haar op deze manier achter laat kan ze misschien omkomen van de kou, vooral wanneer ze op een een of andere manier toch nog gaat pogen om door dit strenge weer te komen. Het spijt me van zojuist, dat had ik niet mogen zeggen. Fluister ik vervolgens, mijn amber kleurige ogen de hare ontmoetend. Ergens verwachtte ik ook een verontschuldiging van haar kant, ergens verdiende ik deze en ergens ook niet. Wat het ook mogen zijn, ik zou haar er iniedergeval niet meer of minder door behandelen. Ik vrees dat we je naar een iets warmere plek moeten verplaatsen wil je weer normaal functioneren zeg ik grinnikend tegen haar, mijn neus bemoedigend tegen haar schouder aanduwend. Bedenkelijk staar ik om me heen, me vluchtig bedenkend waar de dichtstbijzijnde grot was waar ze het mogelijk naar toe zou redden. Een korte stilte valt tussen ons twee terwijl ik er over nadenk, haar veiligheid staat tenslotte boven alles, ook al is ze zeker niet van mijn rang. Wanneer ik een bepaalde grot in gedachte heb ontmoeten mijn ogen de hare weer. Ik heb een plek in gedachte, denk je dat je een korte wandeling tussen de bomen red? Vraag ik haast grimassend niet dat ze eigenlijk echt een andere keus heeft. Ja, ergens vond ik de situatie wel grappig, een merrie zó verdiept in haar eigen gedachtes dat ze nog niet eens gealarmeerd was door een sneeuwstorm. Ik moet moeite doen om niet echt te lachen maar weet mezelf prima in te houden. Sorry hoe onbeleefd van me, mijn naam is Ragnarok, maar je mag me ook Ragnar noemen of hoe je wilt. Afwachtend staar ik haar aan, wachtend op haar naam. Een korte tijd later besef ik me pas dat ze misschien helemaal niet bereid is om haar naam aan mij te geven en geef ik mijn gestaar op. Ik sein de kant op waar we heen moeten lopen om bij de grot te komen en druk mijn lichaam uiteindelijk met lichte tegenzin tegen de hare. Zo'n soort situatie had ik kort geleden nog gehad, enkel met een andere merrie en met iets andere weersomstandigheden.

Ik duw haar met mijn lichaam langzaam richting de plek waar ik haar heen wil hebben, haar ijskoude lichaam langzaam opwarmend met het mijne. Uit welke rang kom je? vraag ik dan voorzichtig, mijn stem lichtjes buiten adem van het werk wat ik moet verrichten om haar in de juiste richting te houden. Speels kijk ik haar vervolgens aan, naja ik wéét dat je niet uit rang 4 komt.. ik grinnik bij die woorden en loop vervolgens weer in stilte verder, mijn ogen gefixeerd op de plek waar we naar toe moeten. Het duurt godzijdank niet erg lang voordat ik de grot al in het vizier krijg en dus knik ik er ook naar om haar te seinen waar we heen moeten. Zweet begint zich langzaam te vormen op mijn hals en flanken iets waar ik me kapot aan erger. Met dit zweetpak aan haren is het ook wel logisch, maar alles behalve handig. Ziek worden is nog wel het allerminste wat ik kan gebruiken. Vooral in de winter is het tenslotte gevaarlijk voor de paarden, ook al zijn ze van rang 4.
*sorry beetje kort, maar ik ben léég xD
Terug naar boven Ga naar beneden
ForeverUnknown

ForeverUnknown

Profile
Number of posts : 3918
Status : Active
Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Emptydo 23 aug 2012 - 7:58

Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar 2u4jwhg
S H Y L A R

De tijden gingen voorbij, in die korte tijd was ook veel gebeurd. Siberia was bij Morax, zij en zoveel andere merries waren drachtig of hadden kleine veulentjes rondlopen naast zich. Je kon Shylar gek noemen, maar het zou haar geen enkele barst kunnen schelen wat je over haar zei. Já ze was drachtig van een loner en ja ze was er trots op. De ontmoeting met Aeron was vluchtig geweest, maar dat was net wat haar naar Seheron gedreven had. Gewoon voor iets vluchtigs, waar geen liefde zou vanaf komen. Liefde was om te verliezen, net zoals zij Gazardiël verloren was. Hengsten zouden vanaf nu hengsten zijn, geen enkele uitzondering die daar onder viel.

Nu was de vosse merrie weer in Ferelden, het was niet zo fleurig als Anderfels, maar het deed er zeker niet voor onder ook. Shylar wou Ragnar weer zien, ze had spijt dat ze gewoon voor een dekking vertrokken was van hem en dat ze zo bot tegen hem gereageerd had net toen hij haar probeerde helpen. 'Ragnar..' fluisterde ze zacht. 'Sorry dat ik weg ging en zo bot tegen je deed, er riep iets.. Waar ben je.' bleef Shylar fluisteren. God waar was hij, de witte, gespierde hengst zou vast teleurgesteld zijn dat ze was weggelopen en deze dingen had gedaan. Ook beraamde ze plannen om Morax te vermoorden. Hoe erg kon ze worden? Vast niet erger dan dit..

Met grote, hoge passen draafde ze rond de minieme kudde van rang vier. Nog niet veel paarden hadden deze rang gehaald, altans waren het er meer dan toen zij hier toekwam. Misschien twee waren er toen? Dat dacht ze alleszinds. Het was haar droom geweest deze rang te behalen. Maar nu was het haar droom gewoon haar zielige kleine leventje te lijden en te overleven. Shylar had geen tijd meer om naar rang twee te gaan, heel misschien nog. Maar daar vreesde ze voor. Haar gevecht met Morax zou opvallen bij de leiders en uiteindelijk zou ook zij worden verbannen naar Seheron. Amazing.

De reden waarom ze het gevecht uitstelde was door haar veulen én Siberia. Wat beide paarden niet wisten was dat zij elke dag en nacht verborgen zat in een miniem stukje bos, Shylar hoorde dus alles. Siberia had gehuild en zij moest zich diep inhouden om niet in de grot te springen en hem meteen met een paar klappen neer te slaan. Maar ach, het kon wachten. Haar eigen veulen ging nu voor alles, dat zou ook overal blijken. De enigste angst die ze op dit moment was, was dat de blauwe maan langzaam in aantocht kwam. Schimmen zouden op de geboorte afkomen en haar of haar veulen diep verwonden of zelf vermoorden.. Over zichzelf was ze niet bezorgd, maar wel om het kleine dingetje dat dan maar amper op z'n benen kon staan..

Een lange hinnik verliet haar keel, Shylar had geen zin meer om te zoeken, dan maar op deze manier. De vorige keer was hij ook op haar afgekomen dus misschien zou hij het deze keer weer doen? Ze verzette nog enkele passen naar een verlaten boom ergens afgelegen van de kudde. Hier zou Ragnar haar goed kunnen zien, waar bleef de hengst?

* Laatlaatlaatlaatlaat xD & flutje, hoop dat je er wat mee kunt :3
Happy is the heart that still feels pain
Lonely the one that was left behind~
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Profile
Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» Zehlia ღ Let me know how you are ... Ragnar .
» Walk around the world | Ragnar

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Blue Moon Horses :: Oh hi, i'm just freezing into an icecone, andyou? ~ Ragnar A2tpGgU :: » Archive :: Ferelden-
» CHATBOX