IndexHandbookMapLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggenZoeken

Deel

I think good luck is nothing for me ~Zyaron

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
HappyBoy_SilverJet

HappyBoy_SilverJet

Profile
Number of posts : 3079
Status : Active
I think good luck is nothing for me ~Zyaron Vide

Contact
BerichtOnderwerp: I think good luck is nothing for me ~Zyaron I think good luck is nothing for me ~Zyaron Emptyzo 9 sep 2012 - 0:21

H A Y Y E L
Being different is not a crime, a disability is not a crime.

Duizende, zelfs miljoenen vuurvliegjes draaide rond Hayyel haar hoofd. Echter zag zij deze enkel als kleine wazig gele stippen op een zwarte achtergrond. Haar zicht was verbetert sinds haar geboorte, haar zenuwen daar en tegen, waren achteruit gegaan. Enkel aanraking voelt als een soort windvlaag die door haar vacht streelt. Nooit zal ze echt het verschil voelen tussen een tederen straling of een duw in de goede richting. Het deed haar treuren, zelfs zo dat er een kristrallen druppel als teken van verdriet over haar kaak zich een weg naar beneden baant. Bij haar neusgat blijft de druppel hangen en wanneer Hayyel haar hoofd naar benden buigt, valt deze en spat in het gras uiteen als een dun velletje glas. Een aangename wind blies haar zebragestreepte manen naar voor en haar staart deed hetzelfde. Haar glazige ogen kijken wat verbaast rond, niet wetend wat die gele dingetjes zijn, een zachte hinnik verlaat haar roos, grijze lippen. Hier stond ze dan, in de bossen van het tedere Orlais, met als alpha Theron, betha Faerith en gamma Roque. Niet ver van dit geliefde bos lag het strand, haar geboorteplaats en de plaats waar blijkbaar zowel Omniel als Xariv verliefd op zijn. Vanaf de grot met de verlengde ondergrond die biven het strand uitsteekt, heb je wel een prachtig uitzicht. Hayyel houd van deze plek ook al kan ze niet genieten van het uitzicht en heeft zowel haar moeder als haar vader ook nog niet gezegt hoe het er echt uitziet. Aan de sterke geuren die ze ruikt, kon ze zich wel eens iets voorstellen, maar ze wist altijd zeker dat dat nooit het echte was. 

Dag in en dag uit wist Hayyel dat haar gebreken haar fataal zouden uitkomen. Toch voelde ze zich veilig in Orlais en dacht vaak na over die gevoelloosheid, werkte deze ook bij beten en schoppen, dus pijn? Daar wist niemand een antwoord op totdat dat zou gebeuren. 

Met korte passen, door haar kleine lichaam, trippelde ze verder aan de rand van het bos. Ze was ondertussen al uitgegroeid tot een knappe 2 jarige dale en was een echte levensgenieter geworden. Prechtige lang, golvende, zwart-wit afwisselende manen vielen langs haar hals naar beneden, door hun lengte raakte ze zelfs haar benen al. Hayyel was had zelf geen idee hoe lang haar manen waren, ze voelde ze niet aan haar benen en ze kon ze ook niet zien, toch voelde ze aan het gewicht dat ze al een redelijke lengte hadden.

Haar donkere hoeven droegen haar tot aan een boomstam  die ze zelfs niet eens kon zien liggen, onhandig strompelt ze erover om met haar tweede voorvoet erachter te blijven hangen en zo te vallen. Nog even rolde ze verder en was opgelucht dat haar niks was overkomen, jammergnoeg was deze vreugde al gauw voorbij wanneer ze van de heuvel aftuimeld die daar blijkbaar was. Met een klap smakt ze tegen een boom aan, ergens aan het einde. Dit bevestigde wel haar vraag of ze echt pijn zou voelen. Een straaltje bloed liep langs haar oog naar beneden en een stekende pijn bevind zich boven dat oog. Een snede had zich op haar linkerachterbeen gevormd en andere vuile plekken en schaarwonden bevinden zich over haar hele lichaam. Ze schudde haar hoofd enkele keren, om het zand uit haar oor te krijgen. Met een licht mankend achterbeen wandelde ze verder en al na een paar meter wandelen liep ze weer normaal en zette ze haar tocht verder, nu weg van het bos, met zijn boomstammen die Hayyel niet eens zag liggen.
Terug naar boven Ga naar beneden
ForeverUnknown

ForeverUnknown

Profile
Number of posts : 3918
Status : Active
I think good luck is nothing for me ~Zyaron Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: I think good luck is nothing for me ~Zyaron I think good luck is nothing for me ~Zyaron Emptyzo 9 sep 2012 - 21:40


Hier lag hij, vredig aan de rand van het bos te slapen net achter een rots. De vogels floten hun mooiste liedjes voor elkaar en de zon liet zich vallen op zijn lichtbruine, glanzende vacht. Na een verschrikkelijke jeugd had Zyaron toch eindelijk besloten afstand te nemen van de kudde en een ander leven te lijden. De ene achter de andere merrie kwam om een veulen vragen, maar telkens kon hij nee zeggen. Ze wouden een veulen omdat hij lief was, maar ook om zijn aftekeningen. Zijn hele achterbeen en de linkerkant van zijn hoofd waren lichter dan zijn uiteindelijke vacht. Zijn ouders waren fantastisch geweest, het had dan ook inmense pijn gedaan toen hij ze moest achterlaten. Na dagenlang reizen was hij in een gebied genaamd BMH terechtgekomen. Hij wist dat geen een plek volledig perfect zou zijn, BMH had ook de nodige problemen in zich genaamd schimmen. Verrotte misbaksels die onschuldige paarden angst aanjaagden. Nog nooit had hij zelf er een confrontatie mee gehad, maar dit hoefde ook niet. Zyaron moest niks met deze mislukte schepsels te maken hebben..

Een hinnik galde door het bos, niet ver van hem vandaan. Met moeite stond hij recht en schudde het zand van zijn vacht en blonde manen af. Een zware, zachte hinnik verliet zijn keel als antwoord. Toen hij geluid hoorde legde hij even zijn oren plat in zijn nek en bewoog zich naar het geluid toe. Voor hij het wist zag hij een witte merrie met zebra-aftekeningen strompelen en achteraf tegen een boom aan knallen. Hij was telaat met waarschuwen, maar de merrie stond al snel weer recht en kwam licht mankend zijn richting uit. Toen ze dichterbij kwam kon hij haar goed bekijken. Ze was niet oud, maximum een jaar of twee, bijna drie. Toen Zyaron naar haar ogen keek besefte hij waarom ze net gestruikeld was.. De merrie was blind of heel slecht ziend.. Een zachte hinnik kwam over zijn lippen om haar niet te doen schrikken, dit had hij namelijk van zijn zusje geleerd, die helemaal blind was. 'Gaat het een beetje?' zei Zyaron zacht. Nu pas zag hij hoe lang haar manen feitelijk waren. Het stond haar best wel, hij hoopte alleen dat ze er niet over zou struikelen..

♥ AT THE MOMENT NOBODY

Terug naar boven Ga naar beneden
HappyBoy_SilverJet

HappyBoy_SilverJet

Profile
Number of posts : 3079
Status : Active
I think good luck is nothing for me ~Zyaron Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: I think good luck is nothing for me ~Zyaron I think good luck is nothing for me ~Zyaron Emptyma 24 sep 2012 - 20:36

Hayyel
Rank two


De merrie met de aparte aftekeningen, die wat leken op die van een zebra, draaide haar hoofd en keek de hengst kort aan. Een zachte hinnik trok haar aandacht en zorgde ervoor de de bruine hengst haar volle aandacht kreeg. Ook een zachte hinnik verliet haar lippen. De worden brandde zachtjes, maar het was niet om te zeggen dat ze op de grond zou gaan liggen en zou liggen kermen van de pijn. Hayyel had erger mee gemaakt. Haar knieën waren nog steeds niet 100% genezen en het hij haar rechter voorbeen was het bot nog met een puntje zichtbaar. Toch deed ze er niet flauw over. Ze had erger meegemaakt, zoals haar moeder die voor haar ogen het leven verloor. Bij deze gedachten rolde een traan vol verdriet uit haar oog en bleef in haar lange maantop hangen die zelfs over haar neus viel, moest hij niet opzij hangen. De hengst zijn zachte stem maakte haar weer wakker en rukte haar uit haar niet al te leuke herinneringen. "Ja hoor, met mij gaat alles prima, enkel een paar schrammetjes, die genezen wel." Haar stem was zacht, liefdevol en misschien toch wel verleidelijk merrieachtig. Een zachte en liefdevolle glimlach sierde bij deze woorden haar lippen.

Voorzichtig, stap voor stap, wandelde ze iets dichter naar de hengst toe en opende haar mond weer om rustig te spreken. "Ik ben Hayyel." Kort boog ze lichtjes door haar knieën en liet haar hoofd iets wat zakken als teken van onderdanigheid. Ze wou niet de baas spelen, dat was het laatste wat ze wilde. Ze volgde liever andere. Beelden van Hayyel die haar moeder volgde flitste voor haar ogen voorbij. De prachtige zwarte andaluiër, die haar grote voorbeeld was, zou ze nooit vergeten. Toch moest ze door gaan met haar leven. Plots schoot er een pijl van energie door haar lichaam heen. Ze rende langs de hengst door en greep hem bij zijn manen. "Kom!" Haar benen bleven maar lopen, de manen waren al tussen haar tanden uit, maar toch. Ze liep genietend door een bloemenveld iets verderop en genoot van de bloemen die langs haar oren vlogen. Haar beeld was wazig, maar toch bleven haar hoeven haar dragen, de bloemenvelden zijn redelijk zichtbaar, ze let al niet meer op het punt dat haar beeld over gaat in een zwarte vlek. Ze heeft er simpelweg al mee leren leven. Ze heeft dat gedeelte achter zich gelaten waar ze zich hulpeloos voelde. Een plotse vlaag van vuur deed haar de rennen dicht slaan, zo dat haar hoeven over haar lichaam door schoven. Ze steigerde even kort en keek van beneden naar boven met een open mond. Het was voor haar een oranje laag, maar de geur verklapte al gauw dat het vuur was. Ze bleef verward staan en wist niet wat te doen. Als aan de grond genageld bleef ze staan.

Ze kijkt achterom of ze de hengst kan vinden, terwijl ze los probeert te komen uit de aarde die haar vast lijkt te houden. Ze verzameld haar moet en brengt haar voorhand omhoog, met de kracht komt ze heel hoog, waarbij haar hoeven voor zich naar de oranje laag maaien. Ze draait zich om en tikt tegen een boomstronk aan. Gelukkig kan ze die nog net ontwijken door een raar sprongetje te maken, niet wetend waar ze terecht gaat komen. Kort daarna zet ze zichzelf in een dribbelend drafje, en zo ook in een galop. Ze probeert steeds harder te gaan. Ze probeert haar lichaam te strekken, wat redelijk lukt, totdat een boom het er niet mee eens is dat ze zo hard gaat. Ze smakt hard tegen de dikke boom aan. Het word zwart voor haar ogen en voelt een flinke steek bij haar jukbeen, ze voelt het bloed met straaltjes langs haar neus naar eneden lopen. Versuft staat ze op terwijl ze haar beeld licht probeert te houden. Waar is die hengst als ze hem nodig heeft? Ze moet weg en probeert dat ook maar een golf van duizeligheid houd haar tegen, ze probeert het nog eens, maar het is echt onmogelijk. Ze is een doorzetter, en gaat door tot het diepste maar misschien heeft ze de bodem bereikt

♥ Omniel, Xariv
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Profile
I think good luck is nothing for me ~Zyaron Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: I think good luck is nothing for me ~Zyaron I think good luck is nothing for me ~Zyaron Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

I think good luck is nothing for me ~Zyaron

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» I'm in love, but still afraid. ~Zyaron
» I never rely on luck. It's all my own choice. It leads me to the future.
» Zyaron
» Why did God make me like this? ~Zyaron
» Day of perfection -Zyaron-

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Blue Moon Horses :: I think good luck is nothing for me ~Zyaron A2tpGgU :: » Archive :: Orlais-
» CHATBOX