IndexHandbookMapLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggenZoeken

Deel

The boring hell of freedom • Flight

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Pip
Editor
Pip

Profile
Number of posts : 2407
Status : Active
The boring hell of freedom • Flight Vide

Contact
BerichtOnderwerp: The boring hell of freedom • Flight The boring hell of freedom • Flight Emptyza 22 sep 2012 - 20:52

The boring hell of freedom • Flight 2uzyplw
alézna

Not all of us can do great things.
But we can do small things with great love.


Ik trok mijn jonge lichaam traag vooruit over de bloemenvelden van Anderfalls. Ik had mezelf zo stoer gevonden toen ik zelf mocht lopen. Weg mocht gaan zonder toeziend oog van moeder. Maar bij nader inzien is het allemaal niet zo heel interessant, het was zelfs bijna saai. Alle paarden wilde alleen stom grazen in hun eeuwige kudde. Niemand die met je op avontuur wil . Alleen mijn zusje dan, Aleydis. Maar ook die was op zichzelf bluemoonhorses aan het onderzoeken. Ik schudde mijn donkere manen door elkaar. De gele hibiscusbloem die mijn moeder erin had geweven viel perfect met de plukken mee. Mijn ogen in mijn perfect gevormde hoofd keken vrolijk rond.

Maar al snel was duidelijk genoeg dat zoals altijd in deze kudde vol bejaarde weinig te beleven was. Mijn huid glansde in de laatste zomerzon die mijn vacht verlichtte. Mijn spieren rolde onder mijn vacht wanneer ik mijn lichaam verder voort bewoog. Wanneer ik in de schaduw van de bomen het zwarte lichaam van een paard zie kijk ik verrast op. Mijn mondhoeken gleden waterig omhoog. Terwijl ik hem vaag begroette met mijn vage glimlach.

    occ; Flight only

Terug naar boven Ga naar beneden
Guest
Gast
avatar

Profile
The boring hell of freedom • Flight Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: The boring hell of freedom • Flight The boring hell of freedom • Flight Emptyzo 23 sep 2012 - 15:40


F L I G H T
De zware veren vleugels rustte opgevouwen tegen de flanken van de hengst. Hoewel de meeste gevleugelde wezens, ook onder de paarden, de aanzet van deze vleugels op hun rug hadden, ontsproten zijn vleugels aan weerzijdes van zijn schoft. Dat had als voordeel dat zijn slag krachtiger was en hij een stuk makkelijker bleef zweven dan de meeste anderen, omdat hij zijn gigantische spanwijdte ten volle wist te benutten. Het had als nadeel dat hij, net als zwanen, moeite had om op te stijgen en ruimte nodig had om van de grond te kunnen komen – of er weer op te kunnen landen. Het was een gebrek wat hij voor lief nam, want het genot van zweven nam iedere nare gedachte weg.

Door mijn zijn neus even kort zijn rechter vleugel aan te raken, krompen beide gevaartes in geleidelijk tempo in, tot ze geheel verdwenen waren. Verlost van het gewicht van kilo's veren en ruim vier meter spanwijdte, schudde de donkere hengst zich uit. Het was op dat moment dat iets – al kon hij niet zeggen wat, zijn aandacht trok. Zijn hoofd schoot omhoog en zijn ogen, momenteel een zachte en diepgoude kleur, speurden de omgeving af. Tot zijn blik in die van een jonge merrie viel. Ze leek verbaasd te zijn dat hij zich hier in het woud bevond, maar toen krulde haar mondhoeken omhoog in een glimlach, hem haast uitnodigend om dichterbij te komen.

Wispelturig draaide hij zijn donkere oren heen en weer. Vandaag was, zeker voor zijn doen, een rustige dag. Zijn hoofd voelde enigszins timide aan en hij kon zich bijzonder goed concentreren. Toch vertrouwde hij zichzelf niet. Sinds hij zijn verantwoordelijkheden als leider had afgelegd, was zijn gemoedstoestand weer als vanouds onpeilbaar. Dat hij zich nu goed voelde, bood geen enkele garantie. De merrie zou maar zoveel hoeven te doen als haar gewicht te verplaatsen, en zou in woede kunnen uitbarsten. Het hoefde niet eens haar schuld te zijn, het kon ook het ritselen van een blaadje zijn, of het veranderen van de windrichting.

De zwarte hengst ademde een keer diep in, liet zich afleiden door oude geursporen; bespeurde daarbij een vlaag van de krachtige geur van de enige die hem op dit moment echt kon boeien. Toen drong de intense, vrouwelijke geur van de jonge merrie zijn neusgaten binnen en was hij weer terug in het heden. Zijn ogen flitsten open, donkerder van kleur dan even geleden. Hij begreep niet, kon niet begrijpen, hoe hengsten zichzelf onder controle konden houden bij een hengstige merrie in de buurt. Deze merrie was niet eens hengstig en ze rook nu al zo verleidelijk. Misschien was het wel omdat zijn geest gewoon van vrouwelijk schoon hield. Uiteindelijk liet hij zich meer dan de meeste anderen leiden door een haast dierlijk instinct.

Het was dan ook de simpele aanwezigheid van haar geur die er voor zorgde dat hij zijn donkere lichaam in beweging zetten en met trefzekere passen haar kant op kwam. Flight mocht dan groot zijn, bijna zo groot als zijn vader Avareth, de manier waarop hij liep verried het bloed van zijn moeders kant: hij bezat de dodelijke gratie van een jagende bergleeuw. Magnetisch mooi, maar je besefte de gevolgen van kijken pas wanneer het te laat was.

Op passende afstand van het bonte merrietje hield de donkere hengst stil. 'Goedemorgen,' begroette hij haar, zijn stem verliet een zweem van de leider die hij tot voor kort geweest was: beheerst, vriendelijk en met een zekere drang om te beschermen. Maar meer dan dat was het een van de vele maskers die Flight droeg: die van een gentleman, die van een beschermheer die wist hoe hij een mooie merrie moest charmeren. Zijn ogen waren donker; zwart met gouden vonken: heet als gloeiende kolen. Het waren zijn ogen die dan ook het dichtst bij de huidige waarheid kwamen: hij was prachtig om te zien, maar degene die hem aan zou raken, zou zich verbranden. Een gevaar gehuld in schoonheid.

De bergleeuw jaagt vannacht – en hij is hongerig.
E'vesdar
you and I get so damn dysfunctional, we stopped keeping score. you and I get sick, yeah, I know that we can't do this no more. but there you go again, there you go again, making me love you. and I stopped using my head; let it all go. try to tell you "no" but my body keeps on telling you "yes". try to tell you to "stop". I'll be waking up in the morning, probably hating myself and I'll be waking up, feeling satisfied but guilty as hell.


Terug naar boven Ga naar beneden
Pip
Editor
Pip

Profile
Number of posts : 2407
Status : Active
The boring hell of freedom • Flight Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: The boring hell of freedom • Flight The boring hell of freedom • Flight Emptyzo 23 sep 2012 - 17:14

The boring hell of freedom • Flight 2uzyplw
alézna

Not all of us can do great things.
But we can do small things with great love.


Ik trok mijn jonge lichaam traag vooruit over de bloemenvelden van Anderfalls. Ik had Met een vragende blik bekeek ik het zwarte wezen. Zijn ogen waren pikzwart met een gouden schittering die op een één op andere rede mijn aandacht trokken. Maar er was nog iets... De zwarte veren die zijn vleugel omhulde... De vleugel die netjes opgevouwen tegen zijn lichaam zat. Wie was dit wezen in vredesnaam? Was hij nou een vogel of een paard? Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog terwijl ik de kruising van vogel en paard in me op neem. Hij was geen lelijk paard te zien. Groot en sterk. Maar hij was zeker merkwaardig. ”Cool...” Klonk mijn stem zachtjes. Bijna onverstaanbaar. Of tenminste ik hoop dat dat het geval was. Maar goed wie kwam nou een paard kruising vogel tegen op een saaie dag als deze?

Ik keek verrast op naar een buizerd die in de lucht aan het bidden was, zoekend naar een prooi. Waarschijnlijk een rat of iets dergelijks om op te eten.... Misschien was dat wel zijn moeder?! Zou hij dan ook ratten eten?! “goedemorgen” Klonk zijn stem vriendelijk. Verbaasd keek ik hem aan. Het klonk blijkbaar niet zo krakerig als ik had verwacht. Niet als het gekrijs van die buizerd daar. Een zwakke glimlach sierde mijn lippen. ”Jij ook, vogel” Klonk mijn stem. Toen ik de zin in mijn hoofd na hoorde galmen kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan... Noemde ik dit gevleugelde paard nou echt vogel? Ik was te erg...

”Dit is een interessante wending van een saaie morgen als dees...” Mompelde ik zachtjes met de hoop dat hij het niet zal verstaan. Maar waarom zei ik het dan eigenlijk? Wauw... Ik heb duidelijk te weinig plezier gemaakt de afgelopen weken... Het begon nu al aan mijn hersenen te vreten. Ik hoor de stem van mijn moeder al in mijn hoofd. Ze zal zeggen dat ik me moest gedragen als een volwassen merrie en beleefd moest zijn... Maar wat was ik? Een jonge merrie.... Ik wilde altijd veulen blijven... En Zusje zal ook echt haar best doen, dat weet ik zeker, maar wie was ik om me te gedragen als de doorsnee merrie van tegenwoordig? Ik schudde mijn manen nogmaals door elkaar. Ik had zulke mooie lange manen hoorde ik vaak. Echter vond ik ze zelf enkel irritant. Ze waaide enkel voor mijn ogen langs... Wat had je daar nou aan. Wel was ik trots op de bloemen die mijn moeder erin geweven had. Nee, ik was in eerste instantie een prachtige merrie om te zien... Zoals ik wel gemerkt had aan de meeste hengsten. Maar als ze me leerde kennen vonden ze me niet makkelijk genoeg of gewoon kinderlijk.. pfuu...


Terug naar boven Ga naar beneden
Guest
Gast
avatar

Profile
The boring hell of freedom • Flight Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: The boring hell of freedom • Flight The boring hell of freedom • Flight Emptyzo 23 sep 2012 - 18:00


F L I G H T
Normaliter zou hij niet geluisterd hebben naar wat de merrie dan ook gezegd zou hebben – laat staan dat hij een antwoord zou verschaffen. Maar normaliter noemden ze hem dan ook geen vogel. Zijn donkere ogen schoten terug naar de hare en hij nam haar langdurig in zich op. Vroeg zich af of hij misschien wat over het hoofd had gezien toen hij toenadering zocht. Besefte te laat dat zijn vleugels donker en zwaar tegen zijn flanken aan lagen en dat ze waarschijnlijk gewoon in de naïviteit die jongelingen eigen was hem vogel genoemd had. Als hij een ander persoon was geweest, had hij dat waarschijnlijk schattig gevonden. Maar hij was wie hij was en hij hechtte er geen specifiek waarde-oordeel aan. Het was iets dat gewoon zo was. Niet goed, slecht of schattig. Einde verhaal.

Zijn blik schoot bij haar vandaan bij het horen van de roep van de buizerd. Hoewel hij magnifieke roofdieren vond, had hij zich er vreemd genoeg nooit zo toe aangetrokken gevoeld als tot de bergleeuwen. De jagende bruine katten, ook wel bekend als poema's, hadden hem altijd weten te fascineren. Misschien door hun schoonheid en gratie, maar ongetwijfeld ook door hun dodelijke souplesse. De manier waarop hun vacht over hun spieren en botten spande; de manier waarop ze bewogen, hoe ze hun prooi beslopen. Als hij een dier zou mogen zijn, dan zou hij kiezen voor zo'n wezen, liever dan zichzelf op te sluiten in het relatief kleine en simpele lichaam van een buizerd. Oh. Hij wist dat de vogels alles behalve simpel waren, en hij hield van hun veren, maar ze konden zich niet meten met de kracht van de bergleeuw die hij zo benijdde.

Een windvlaag stuurde de zoete geur van hibiscus in zijn neusgaten en hij realiseerde zich dat hij de jonge bonte merrie al enige tijd had laten wachten. Vaag wist hij zich nog te herinneren dat er een reden was geweest om haar te woord te staan, maar hij kon zich de exacte omstandigheden niet meer voor de geest halen. Normaal gesproken zou dat betekenen dat hij er waarschijnlijk vandoor was gegaan – het kleine ding was duidelijk niet veelzijdig genoeg om zijn interesse gewekt te houden. Nu was er echter iets dat murmelde dat hij een zeer goede reden gehad om te blijven staan. Ze was opmerkzaam geweest, met de jeugdige naïviteit van een merrie die nauwelijks de leeftijd van een twenter ontgroeid was. Maar. Opmerkzaam. Zonder meer.

Hij legde zijn goudzwarte blik opnieuw in de hare en wierp haar een van zijn innemende glimlachen toe, iets minder verleidelijk dan hij zou kunnen – misschien zelfs wel met een zweem van oprechtheid. 'Vogel,' herhaalde hij. Ze zou eens moeten weten hoe dicht ze daarbij bij de waarheid zat. Niet omtrent zijn fysieke verschijning, maar zeker wel psychologisch. Waarheid was dat ze geen idee had. En hij zou haar op dat vlak absoluut niet wijzer maken. 'Onthoud dat maar. En als je ooit hulp nodig hebt, wie weet, als je die naam uit spreekt, dat ik kom om je te redden.' Zijn blik dwaalde af. Zijn leiderschap zat voor een deel nog vast geroest in zijn gewoontes en hij liet geen moment zijn aandacht verslappen: elk moment van de dag – en nacht, was er altijd een gedeelte van zijn wezen voorbereid om een onverwachte aanval. Of veranderde omstandigheden. Hoewel hij half om half een oor op de merrie gericht hield, was hij er hoofdzakelijk mee bezig om uit te zoeken wat er in de rest van zijn omgeving speelde. Als hij één ding geleerd had tijdens zijn leiderschap, waren het de lang vergeten lessen van zijn moeder ter harte nemen. Ooit, toen hij nog een jong was geweest, had ze hem uitgelegd hoe hij moest communiceren met het woud. Hij was het vergeten, maar vond hij daarin weer zijn voordeel. Hij was niet zo goed als zij was, en zou dat waarschijnlijk ook nooit worden, maar hij was goed genoeg. Goed genoeg om zijn eigen veiligheid en degene die in zijn directe omgeving verkeerden, te waarborgen.
E'vesdar
you and I get so damn dysfunctional, we stopped keeping score. you and I get sick, yeah, I know that we can't do this no more. but there you go again, there you go again, making me love you. and I stopped using my head; let it all go. try to tell you "no" but my body keeps on telling you "yes". try to tell you to "stop". I'll be waking up in the morning, probably hating myself and I'll be waking up, feeling satisfied but guilty as hell.

Terug naar boven Ga naar beneden
Pip
Editor
Pip

Profile
Number of posts : 2407
Status : Active
The boring hell of freedom • Flight Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: The boring hell of freedom • Flight The boring hell of freedom • Flight Emptywo 26 sep 2012 - 19:35

pipvl schreef:
The boring hell of freedom • Flight 2uzyplw
alézna

Not all of us can do great things.
But we can do small things with great love.


Een stilte brak aan. Ik schudde hoofd om de stilte op een één of andere manier op te vullen. Maar toch leek de hengst zich te amuseren, niet te vervelen. Misschien beleefde deze vogel ook al avonturen in zijn dagdromen!? Omg... Ik wilde ruilen... Maar misschien dacht hij na over de stomme naam die ik hem had gegeven. Toch leek het hem niet op te vallen dat hij anders was... Bestaat er een kudde vol vogels? OMG... Deze dag werd beter en beter. Was ik maar een vogel geweest.

Zweven op de wind die je naar een doelloze bestemming brengt. Elk stukje een keer als legoblokje bekijken in plaats van pijn in je nek te hebben van het omhoog kijken. Een arend zou ik willen zijn, een zeearend. Ik zou rond de rotsen van Orlais zweven en ergens veilig in de hoge rotsen een nest maken. Zou deze hengst een nest maken? Dat zou nog is bijzonder zijn... Hoe zou dat eigenlijk zijn? Owhnee, wat dom van me... De vrouwtjes maken het nest. Niet de mannetjes, duuh.

Wanneer hij een glimlachje laat zien, een warme glimlach, grijns ik van oor tot oor. Misschien zou hij mijn vriend worden!? Mijn eerste volwassen vriend! Hoe stoer was dat. Owhja... Ik was volwassen. Wat tragisch was het leven toch. ‘Vogel’ Herhaalde hij mijn woorden. Schamend dook ik terug achter mijn lange voorpluk. Wie zei nou vogel tegen een volwassen sterke hengst die al duidelijk jaren levenservaring had? Welke jonge merrie zei dat nou? Hoe zou Aleydis gereageerd hebben? Ik sloot mijn ogen en zag Aleydis op mijn oogvleugels staan samen met De gevleugelde hengst. Ze was beleefd en sprak met u. Ze gedraagde zich na de regels die mijn ouders ons hadden geleerd. Maar he, daarom was zij de wijze, niet waar? Maar in haar gedachtes was ze vast en zeker aan het springen tot een nieuwe vriend. ‘Onthoud dat maar. En als je ooit hulp nodig hebt, wie weet, als je die naam uit spreekt, dat ik kom om je te redden.' Zijn blik dwaalde weer af. Vragend keek ik hem na terwijl ik na dacht over zijn wijze woorden.... Zo makkelijk was hij niet van me af! ” Neeee....” Klonk mijn heldere stem bedachtzaam en zangerig. Nonchalant keek ik naar boven. ”Vogel ligt me iets wat te oppervlakkig in me mond nu ik het een aantal keer het uitgesproken in mijn gedachtes” Klonk mijn heldere stem terwijl mijn ogen zich richtte in zijn zwart-gele ogen. ”Ik zou graag een andere naam weten, maar anders kan ik het ook altijd houden op Mysterieus Gevleugeld Paard, oftewel MGP... Mnee... Heb toch liever een andere naam die me lekkerder in de mond ligt”




Terug naar boven Ga naar beneden
Guest
Gast
avatar

Profile
The boring hell of freedom • Flight Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: The boring hell of freedom • Flight The boring hell of freedom • Flight Emptyza 29 sep 2012 - 14:46

The boring hell of freedom • Flight Flight1

flight
I've got my wings,
and I'm starting to fly

Als de merrie zou opletten, als ze niet te druk bezig zou zijn met de waterval die uit haar mond stroomde, zou ze opmerken dat de zwarte oren van de al even zwarte hengst zich langzaam, maar heel duidelijk, zich achterin zijn hals drukten en dat zijn gouden blik geleidelijk steeds zwarter werd. Hij hield niet van gebabbel – zeker niet van dat hersenloze gebabbel dat nergens over ging en ondertussen nog probeerde om hem te analyseren tijdens dat gebabbel. Hij had er al een hekel aan als de kleine hazelnoot dat deed, laat staan dit ding dat geen idee had waar ze zich nu weer mee inliet. Hij was zonnig geweest, maar met ieder woord dat ze extra zij, werd hij chagrijniger. Hij vroeg zich af op welke handelingen verbanning stond. Hij mocht haar niet vermoorden, maar waarschijnlijk zou niemand klagen als hij even haar mond dicht zou slaan.

Gelukkig voor de merrie, nam een deel van zijn leidersinstinct het over, en bleef de hengst bewegingsloos staan. Hij haalde een keer diep adem, maar besloot toen dat dat niet genoeg was: 'Hou. Je. Mond.' De zin kwam in losse woorden uit zijn mond, werden als dolken haar richting op geworpen. Tot op zekere hoogte was de hengst alles van zijn charme verloren: zijn stem was een woedende, duistere grom, zijn oren waren plat in zijn nek gedraaid en zijn ogen waren inktzwart, op een verdwaalde gouden vonk na. En toch. Zelfs zo gevuld met woede had de hengst iets magnetisch mooi, als de dodelijke gratie van een jagende poema. Maar uiteindelijk, was dit waar hij voor geboren was. Hij was niet gemaakt om een vriendelijke, charmante leider te zijn. Hij volgde zijn instinct, dat zo diep in zijn lichaam geworteld zat, dat hij niet eens meer zonder het kon leven.

Bruusk stapte hij achteruit, vergrootte de afstand tussen hem en de merrie en wendde zijn blik af. Hij dwong zichzelf om zich te concentreren op de omgeving die hen beide omringde. Hij luisterde naar het zachte ruizen van de wind door de bladeren van de bomen. Hij luisterde naar het zachte zingen van de rivier. Nam de sterke houtgeur van het woud in zich op en liet zich afleiden door de zoete geur van de vele zomerse bloemen … en de hibiscus. Zijn ogen flitsten open en zijn blik vond onmiddellijk die van de jonge merrie. Als hij het bonte ding een hartverzakking had bezorgd, was dat wel het laatste wat hem interesseerde. Toch kon hij zich er, nog, niet toe aanzetten om weg te lopen. Hij bleef geboeid door haar zachte, amberachtige ogen. Ogen die hem qua kleur aan E'vesdar deden denken. Die gedachte zorgde ervoor dat zijn spieren zich vrij abrupt ontspande en dat hij zijn blik opnieuw afwendde. Hij vulde zijn longen met de hete zomerse lucht en schudde zich uit.

'Het spijt me. Dat was onbeschoft.' Dit keer was zijn blik zachter, minder doordringend toen hij haar aankeek. 'Ik kan echter niet garanderen dat het niet weer gebeurt.' Zichzelf er op betrappend dat zijn toon bruusker werd, ademde Flight nog een keer diep in en dwong zichzelf om zijn gespannen kaakspieren te ontspannen. 'Als Vogel je niet behaagt, kan je me Falcon noemen. En anders heb je nog de keuze uit Zwartvacht, Goudoog, Wolf of Waterval bij Maanlicht.' Zijn stem stierf weg en een vage glimlach speelde rond zijn mondhoeken. 'Zolang je me maar geen superheld-bijnamen gaat geven.' Achteloos haalde de hengst zijn schouders op. 'Ik ben geen superheld en wens ook niet zo behandeld te worden.'


E'vesdar
you and I get so damn dysfunctional, we stopped keeping score. you and I get sick, yeah, I know that we can't do this no more. but there you go again, there you go again, making me love you. and I stopped using my head; let it all go. try to tell you "no" but my body keeps on telling you "yes". try to tell you to "stop". I'll be waking up in the morning, probably hating myself and I'll be waking up, feeling satisfied but guilty as hell.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Profile
The boring hell of freedom • Flight Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: The boring hell of freedom • Flight The boring hell of freedom • Flight Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

The boring hell of freedom • Flight

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» Liberty and freedom~
» the secret of happiness is freedom
» Flight
» The patriot's blood is the seed of Freedom's tree. // O P E N
» Black Rain . Flight

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Blue Moon Horses :: The boring hell of freedom • Flight A2tpGgU :: » Archive :: Anderfels-
» CHATBOX