IndexHandbookMapLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggenZoeken

Deel

Moments to watch the sky -Alleen Dag-

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Banaan

Banaan

Profile
Number of posts : 1356
Status : Active
Moments to watch the sky -Alleen Dag- Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Moments to watch the sky -Alleen Dag- Moments to watch the sky -Alleen Dag- Emptydo 4 okt 2012 - 21:18


l y n n




De merrie moest nu eens realistisch worden. Seheron was geen plek voor een wezen zoals haar. Veel te warm, ook al was ze daar aan gewend. Zeker nu het hartje zomer was en de temperaturen ruim boven de 25 graden uitstegen. Iets aan dit gebied had Lynn aangetrokken. Seheron had veel weg van haar geliefde prairie. Misschien was dat het wel, de heimwee naar huis was zo groot dat ze troost zocht in de kale gebied. Een warme wind streek door haar lange lichtbruine manen. De valkenveer die ze van Lulu had gekregen bleef geluk op zijn plaats. Lynn zou gek worden als ze die zou verliezen; haar laatste geschenk van het bijzondere indianenmeisje dat nu dood was. Nee, ze moest stoppen met denken aan Lulu. Het meisje had Lynn uitgescholden voor lafaard. De merrie zou het niet moeten pikken van zo'n zwakke tweebener als Lulu was geweest. Ze moest haar verleden proberen te vergeten en naar de toekomst kijken. Die er op dit moment niet heel rooskleurig voor Lynn uitzag. De kleine slanke merrie was hier helemaal alleen. Afgezien dan dat ze haar oude maatje Legolas was tegengekomen. Ze had een babbeltje met hem gemaakt en was daarna weer vertrokken. Lynn was een zwerver. Ze bleef niet lang op één plaats. Zo zat mevrouw niet in elkaar. Of ze een ingewikkelde persoonlijkheid bezat? Nee. Er was niet veel voor nodig om haar te begrijpen. Zelfs het paard met de laagste IQ wist haar nog uit te pluizen hoe ze in elkaar stak. Ongewild vormde er zich een kleine grijns op haar zwarte lippen. Het was niet dat ze geen lol meer zag in het leven, nee, ze zag het nut er niet meer van in. Ook al bleef de merrie nog steeds vrolijk en optimistisch genoeg om door te kunnen. Hoe moeilijk ze het ook had of zou gaan krijgen.

Terwijl haar krachtige spieren haar slanke gedaante in beweging hielden, waren haar blauwe ogen nieuwsgierig op haar omgeving gericht. Er was hier niet veel te zien. Het enige interessante wat Lynn vandaag was tegengekomen was een dode vos. Zijn karkas had een uur in de wind gestonken. Op dat moment had Lynn gebeden of ze reukloos kon zijn. Lachend met die gedachte in haar brein was ze weer verder getrokken. Dieper het hart van Seheron in.

Gaap, deed haar mond. De kleine merrie was nu al een paar uur op weg. Dit begon saai te worden, vond Lynn. Stiekem had ze zin om naar de kudde terug te keren en met de veulens te spelen. Het boeide haar op dit moment niet of dat ze volwassen was en zich ook hoorde te gedragen. Het geluid van hoeven die zich afzetten van de grond en daarna weer raakten, sneed in haar oren. "Ik heb hier te lang doorgebracht. Nu doet elk miezerig geluidje pijn aan mijn gehoor." mompelde Lynn zacht tegen haarzelf. Ze liet haar lijf halt houden. Gebiologeerd bekeek ze het saaie Seheron. Het bleek dus dat zij niet de enige hier was.

-Alleen Dag-


Moments to watch the sky -Alleen Dag- 2mfdbnc
Terug naar boven Ga naar beneden
Bo

Bo

Profile
Number of posts : 2551
Status : Active
Moments to watch the sky -Alleen Dag- Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Moments to watch the sky -Alleen Dag- Moments to watch the sky -Alleen Dag- Emptydo 4 okt 2012 - 22:20


Dag
"I never saw my mother
happy with me and proud of me.."


Dag's ogen blikken op het minanter, het weer straalt, het verse, groene gras strekt zich over de heuvels die eronder schuilen. De vogels fluiten en overal is leven. Alleen in het hart van Dag is het uitgestorven. Hij is nu net 5, maar het lijkt of hij al een heel leven heeft meegemaakt. Zijn ziel is een kale vlakte, het komt allemaal door zijn moeder, of eigenlijk, de merrie die hem ter wereld heeft gebracht. Het is geen moeder voor hem en zijn vader was al pleite voordat hij geboren werd. Hij is een schande, de naam geeft het al aan: "Dag". 'Wat een diepzinnige, gevoelige naam zeg.' mompelt hij in zichzelf. Vertrouwen heeft hij niet. Dat is na zijn eerste paar weken al weggedreven uit zijn verloren ziel. De merrie heeft hem de basisprincipes geleerd maar hem daarna verlaten op een stille zomernacht. In zijn eerste weken was hij er kapot van, hij is zelfs uit het minanter geslenterd. Uit het hele BMH, maar toen hij zich ertegen ging verzetten is hij terug gekomen. Niet dat hij vrolijk was, nee hij was verre weg van. Maar wetend dat hij zijn moeder toch nooit meer zal zien, is het toch beter om te weten dat dat hij veiliger is hier dan ergens daarbuiten. Hij is afgelopen blauwe maan nog maar net ontsnapt aan de monsters die zich schimmen noemen. Hij had gehoord via geruchten dat de kudde meer hiernaartoe zou komen. Daar had hij nou net even geen zin in, gezelschap. Hij was zijn weg aan het vervolgen naar Seheron, daar zou hij tijdelijk kunnen verblijven. Bovendien zou daar zich geen paard wagen, vooral omdat het zo warm is. Maar met zijn slanke, lange benen en een slank lichaam was hij een perfect voorbeeld van een arabische bouw, en iedereen weet dat arabieren heel goed tegen de warmte kunnen. Zo hij ook, hij was volgens sommige sneller dan de wind, en had een groot uithoudingsvermogen. Maar toen ging hij nog om met een groepje paarden, die hem verraden hadden.

Hij draait zijn fiere hoofd naar de rest van zijn lichaam. De beelden die op zijn netvlies terecht komen zijn niet echt super vrolijk makend. Zijn ribben waren duidelijk te zien onder de doffe vacht, eronder zat een gat. Hij moest eten, maar hij had er gewoonweg de trek niet voor. Een lange zucht verlaat zijn mond wanneer hij zijn ogen weer op het minanter vestigt. Er was groen, sappig gras in overvloed en de bomen hingen vol met heerlijke bloesem. Hij laat zijn hoofd vallen totdat zijn eens zo zijdezachte neus en mond het gras raken. Hij neemt een klein hapje, aan het gras ligt het niet. Het is heerlijk, maar na dat kleine hapje heeft hij al een gevoel alsof hij vol zit. Hij heft zijn hoofd weer en probeert dit keer een blad van de bomen te veroveren. Maar wederom krijgt hij het sappige blaadje niet door zijn keel. Ook de appel kan zijn weg niet naar zijn maag vervolgen. Met een zucht staart hij weer vooruit. Hij zou moeten eten, maar nu nog even niet.

In een flits zet hij zichzelf in een fel drafje, waarna hij vloeiend aanspringt in een dribbelig galopje. Hij word stiekem toch wel benieuwt of hij het nog kan, zou hij nog sneller als de wind kunnen rennen? Zou hij zichzelf nog kunnen strekken in die vloeiende, snoeiharde rengalop? Met een grote sprong springt hij een paar meter vooruit. In een hoog tempo strekt hij zich soepel en snel. Zijn benen maaien voor zich uit, wanneer zijn hoeven de grond raken zakken ze diep in de grond, om zich daarna weer af te zetten in de zachte grond. De grond is nog zacht en vochtig door de laatste volle, blauwe, maan. De grashoppen vliegen door de lucht als hij door het laatste gedeelte van de minanter raast. Hij kon het nog, in ieder geval niet meer zo hard als vroeger. Maar de grootste opluchting was toch echt wel dat hij zich nog kon strekken zodat de opening van zijn razend snelle rengalop er nog was.

Terwijl het zweet rustig op komt zetten, rent hij al zijn woede eruit. Dit had hij al veel eerder moeten doen. Na een tijdje komen de schuimkoppen zijn vacht sieren, zoals de schuimkoppen dat ook met de zee doen. Hij heeft de grenzen van Seheron bereikt en galoppeert vlot door naar het midden. De temperaturen zijn flink gestegen onder de brandende zon, maar dat doet hem niks. Hij is er wel aan gewend, door zijn lange reizen uit BMH en weer in BMH. Dan komt hij automatisch eerst in Seheron. Heerlijk, geen paarden, geen gezelschap.

Met zijn hoofd in de wolken let hij even niet op wat er onder zich gebeurt. Met zijn snelheid tikt hij een grote steen aan waardoor zijn fiere lichaam uit balans raakt. Het duurt niet lang totdat zijn knieën kennis maken met de steentjes die op de grond liggen, al snel volgt zijn slanke romp en uiteindelijk ook zijn achterbenen. Hij was hard gevallen, dat konden de steken een van zijn knieën wel vertellen. Wanneer hij weer wilt opkrabbelen houd een nog heftigere en pijnlijkere steek hem tegen. Het komt uit zijn knie waar een flinke hoeveelheid bloed uit loopt, het bloed volgt de pezen van de benen en raakt via zijn hoeven de grond. Hij probeert nog wat keren om op te krabbelen maar het lukt simpelweg niet. De pijn houd hem tegen en word steeds feller. 'Fijn, je valt ook echt precies op het verkeerde moment hè, sukkel' mompelt hij in zichzelf. Hij zou hier maar even moeten blijven liggen totdat de steken verminderen.

In zijn ooghoek ziet hij een merrie verschijnen, ook dat nog denkt hij woedend. Hij probeert nog wat vaker op te krabbelen, maar het lukt gewoon niet. Hij hoeft die merrie beesten niet, nooit meer te zien, ze verraden je alleen maar of verlaten je. Hij gromt laag naar de aankomende merrie, hij hoeft haar gezelschap totaal niet. Tegen zijn zin laat hij de merrie dichterbij komen, hij kan er nu eenmaal niets meer aan doen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Banaan

Banaan

Profile
Number of posts : 1356
Status : Active
Moments to watch the sky -Alleen Dag- Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Moments to watch the sky -Alleen Dag- Moments to watch the sky -Alleen Dag- Emptyza 6 okt 2012 - 16:05


l y n n




Het rondkijken begon de merrie te vervelen. Ze liet haar fijne hoofde zakken en bekeek een paar verdorde grassprietjes. Om precies te zijn waren het er vijf. Eigenlijk had ze best honger. Lynn had voor het laatst gegeten toen ze in Minanter was. Het werd tijd dat ze iets zou te knabbelen zou krijgen. In de wijde omtrek waren er geen bomen of gras te bekennen. Ze zou het dus moeten doen met deze vijf sprietjes. Licht geïrriteerd pakte ze de sprietjes in één keer vast met haar lippen en trok ze uit de grond. Hap, slik, weg waren de grassprieten. Lynn kwam in beweging. Haar benen droegen haar in een lichte draf voort. Nog dieper het hart van Seheron in. De vervelingsgraad was hoog. De vijfjarige merrie verveelde zich weer eens dood. Iets wat niet nieuw was. Op dit moment kon niks haar slechte humeur nog een opkikker geven. Nothing. Irritante vliegen zoemden rond haar kleine oortjes. Lynn brieste gefrustreerd. Waarom lieten die verdomde insecten haar nooit een moment alleen? Ja, in de winter en herfst was ze van hen verlost. Vanaf begin lente tot eind zomer kwamen ze haar weer een dagelijks bezoek brengen.

Haar scherpe zicht noteerde een grijs geval in de verte. Lynn minderde haar vaart tot stap. Haar staart hield de insecten op afstand. Nieuwsgierigheid blonk in haar hemelsblauwe kijkers. Ze bleek hier dus toch niet forever alone te zijn. In een snelle draf liet ze haar benen voortdrijven. Het stond vast dat die grijze gedaante een paard was en geen veulen meer was. Daarvoor was hij of zij te groot voor. Zin in gezelschap had de merrie wel. Oversociaal was ze nou ook net weer niet, maar men kon haar geen einzelgänger noemen; mocht haar zo niet noemen.

Dichterbij het paard gekomen, zag ze tot haar grote schrik dat hij gewond was. De wond op zijn knie bloedde hevig. Haastig liep Lynn naar de hengst toe. Goede god, wat is er met jou gebeurd?" mompelde de merrie zachtjes. De hengst kon haar wel verstaan. Ze boog haar hoofd om de wond beter te kunnen zien. Veel van medicatie had ze niet geleerd, maar in haar jaren bij de indianen had ze wel het een en ander opgestoken over geneeskrachtige kruiden. Het stomme aan Seheron was dat hier geen enkele struik bloeide. Bezorgd keek ze naar de hengst. "Mijn naam is Lynn." zei ze haastig. Ze vroeg hem niet naar zijn naam. Lynn ging teveel op in zijn bloedende knie. Zoveel dat de merrie niet doorhad dat de hengst naar haar had gegromd. Ze keek het gewonde dier in zijn blauwe ogen. "We moeten je hier zo snel als mogelijk is, wegkrijgen. Het stuifzand van Seheron kan je wond nog meer infecteren. En ik neem aan dat je graag met vier benen door het leven gaat, in plaats van drie." Haar stem klonk ernstig. God, hoe ga ik een paar honderd kilo zware hengst omhoog krijgen? Zenuwachtig en bezorgd tegelijkertijd liet ze haar blik afglijden naar de omgeving. Haar blauwe ogen blikten op een paars iets in de verte; een paar tientallen meters van hen vandaan. Haar hart maakte een sprongetje. Misschien was het wel een pijnverlichtende plantensoort. In galop sprong de merrie vooruit. De altijd zo relaxte Lynn was veranderd in een serieuze 'paardenarts'. Bij de bloem aangekomen, had haar intuïtie haar niet bedrogen. Het was een geneeskrachtige plant. Weliswaar niet een hele krachtige, maar sterk genoeg om de hengst op zijn benen te krijgen en naar Minanter krijgen. Gehaast trok ze de bloem met wortels en al uit de grond. Lynn snelde ermee terug naar de jonge hengst. Hijgend kwam ze bij zijn lijf tot stilstand. Het bloed dat uit zijn wond was gekomen, had donkere plekken op de zanderige grond gemaakt. Ze kauwde snel de plant tot moes in haar mond en mikte het op de wond. Hij zou het wel ontzettend ranzig vinden dat dit met hem gedaan zou worden, maar later zou de hengst haar dankbaar zijn. Dat wist ze gewoon. Met haar snuit wreef ze het groen/paarse spul uit over zijn wond. Door die actie werd haar witte muil besmeurd met vegen donker bloed en plant. Het deerde de merrie weinig. Het enige wat nu telde was het leven van de hengst dat op het spel stond.

Toen het spul een beetje ingetrokken leek te zijn, trok ze haar hoofd terug. "Sorry, dat ik je al die pijn bezorgd heb, maar later ben je me er dankbaar voor. Al denk je nu van niet." grinnikte Lynn zacht, maar nog steeds was er een glimp van bezorgdheid in op te vangen. Ze keek het jonge dier aan. "Kun je zelf opstaan of heb je hulp nodig?"


Moments to watch the sky -Alleen Dag- 2mfdbnc
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Profile
Moments to watch the sky -Alleen Dag- Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Moments to watch the sky -Alleen Dag- Moments to watch the sky -Alleen Dag- Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

Moments to watch the sky -Alleen Dag-

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» Hate and anger, the wrong way to go (alleen voor de paarden die toestemming hebben)
» Alleen op pad.
» The Moments That Takes Our Breath Away ~ Kayleigh
» As I watch you run
» Alone of with friends (alleen aardige paarden)

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Blue Moon Horses :: Moments to watch the sky -Alleen Dag- A2tpGgU :: » Archive :: Minanter-
» CHATBOX