IndexHandbookMapLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggenZoeken

Deel

Just run!

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
WazBeer
Moderator
WazBeer

Profile
Number of posts : 1413
Status : Active
Just run! Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Just run! Just run! Emptywo 10 okt 2012 - 22:41

Allen
“Until the last breath leaves my body, I will not stop walking"

Allen snelde met gehaaste passen over de vlakten. Hij was al een heel eind gekomen. Vanuit Seheron helemaal hierheen. Weg van zijn vader Aeron, die hem tijdens de blauwe maan alleen had gelaten. De jonge hengst had er alleen voor gestaan, maar zodra hij vrij was uit de greep van zijn vader, wist hij waar hij heen wilde. Ver weg! Die laatste dag dat hij met Aleydis had gepraat, de dag waarop zijn vader hem was komen halen, alles stond nog vers in zijn geheugen. Ze zou zich wel zorgen om hem gemaakt hadden. Haar beste vriend voor haar neus weggesleurd. Ook zijn moeder zou vast ongerust zijn. Geen van hen wist wat er met hem was gebeurd. Hij wist op zijn beurt niet waar Aeron zich schuilhield. Zijn vader had hem door zo veel rotzooi gesleept, om uiteindelijk te verdwijnen op een blauwe maan. Het kwam niet in hem op dat hij misschien dood zou zijn en ondanks dat zijn vader nog zo slecht voor hem was geweest, maakte hij zich er ergens zorgen om. Hoe kon hij nu opeens verdwijnen.. Daarbij had het ook zijn sporen nagelaten. De eens zo vrolijke en altijd vriendelijke Allen was veranderd. Haat was gezaaid, samen met de lessen die hem hadden leren bedriegen en liegen. In de meeste situaties kreeg hij de kans om alles te verbergen achter zijn glimlach, maar hij wist eerlijk gezegd niet zeker wanneer die andere kant weer naar boven zou schieten. Allen hoopte er niet op, hoopte dat hij dat nimmer meer zou hoeven gebruiken, maar het idee van wraak op de emperor en leiders zat hem nog vers in het geheugen. Zijn taak, zijn levensdoel, was dat wel te omzeilen?

Zijn grijsblauwe ogen namen de omgeving nauwkeurig in zich op. Het gras dat door de al wat koudere wind, golvend naar één kant werd geblazen. Nog geen paard in zicht, maar hij gaf niet op. Het enige wat hij wilde was iemand zien, iemand die hem bekend was en vertrouwd. Na die tijd afgezonderd te hebben geleefd met enkel schaars bezoek van andere paarden, was hij toe aan zijn vrienden, zijn familie, zijn moeder. Allen wilde weten hoe het met hen allen ging.

(Aleydis :3)

Terug naar boven Ga naar beneden
Michelle
ǤØÐ ÂßØVЄ ÂĿĿ
Michelle

Profile
Number of posts : 6870
Status : Active
Just run! Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Just run! Just run! Emptywo 10 okt 2012 - 23:22

Aleydis the wise one
Show me what it's like
To be the last one standing
And teach me wrong from right
And I'll show you what I can be


Haar ogen waren veranderd, ze stonden leeg, angstig en verdrietig, die dag lag nog zo vers in haar geheugen, zijn zachte angstige ogen nog zo in haar oogleden gebrand. Allen.. Hij werd bij haar weggesleurd door dat monsterlijke beest waar ze over had gehoord, Aeron the Slaughter, zo noem je je zoon toch niet! Ze had geen idee van wat er in de hengst zijn kop was omgegaan of waarom hij precies zijn zoon van haar neus had weggesleurd, maar vandaag of morgen zou ze naar Seheron galopperen en ze zou Allen terug halen. Voor zijn moeder, voor haar, voor iedereen. En als het moest zou ze de training gebruiken die ze van haar vader had gehad. Dan zou ze hem tegen het lijf gaan. Hij was gestoord, hoe kon hij nou mogelijk vechten?

Haar gouden vacht was niet langer scheinend als de zon maar het was dof geworden. Dof vol van angst. Geen leader had naar haar willen luisteren, zelfs haar vader had gezegd dat ze maar bij Alezna moest blijven en Allen zou moeten vergeten. Dat hij verloren was in de handen van een moordenaar. Een madman. Maar Aleydis wou de hoop nog niet opgeven, dat kon de gouden merrie met zilveren manen simpelweg nog niet. Niets was verloren en het leven van haar beste vriend al helemaal niet.

Moeder ik vertrek, ik zal Allen zoeken en hem thuisbrengen. Nee dat zou ook geen goede zin zijn om uit te spreken als ze haar leven zou wagen. Het was onmogelijk dat als ze een woord zou spreken dat Kayleigh haar dan los zou laten. En dan nog maar nieteens te spreken over Alezna haar zusje of Theron haar vader. Ze zouden haar vastnagelen aan de grond tot ze hem zou zijn vergeten.

En toen alsof de hemel haar goed gezind was zag ze een donkere gestalte. Een gestalte met lichte manen waar rood tussendoor zat. Een wit voorbeen en een witte bles. Het kon onmogelijk anders.. "Allen!" Haar stem was half gebroken terwijl zijn naam haar lippen verliet. Zo snel ze kon gooide ze haar lichaam in gallop en racete naar hem toe. "Allen ben je het echt?" Riep ze opnieuw uit toen ze vlak voor hem stond en duwde zonder na te denken haar neus tegen de zijne. Ze kon maar een ding zeggen.. Hij stonk maar dat deerde niet, het was hem, ze had hem gevonden. Al leek het eerder andersom. "Allen ik ben zo blij je te zien, ben je ok? Je ziet zo moe, kom ik ken een meertje hier niet ver vandaan daar kunnen we uitrusten." Zonder hem enig sinds een woord te laten doen duwde ze hem richting het meer terwijl ze wat zachter begon te lachen.

Terug naar boven Ga naar beneden
WazBeer
Moderator
WazBeer

Profile
Number of posts : 1413
Status : Active
Just run! Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Just run! Just run! Emptydo 11 okt 2012 - 8:33

Allen
“Until the last breath leaves my body, I will not stop walking"

Alsof een hogere macht zijn gedachten had gelezen, verscheen er een paard in de verte. Een paard met snelle passen op hem af stoof en hoe dichter bij ze kwam, hoe zekerder hij werd van het feit dat dit Aleydis was. Bij stilstand drukte ze direct haar neusje tegen hem aan. Hij had nooit kunnen weten dat hij ooit zo blij zou zijn met zo'n gebaar. Mondhoeken opgekruld in een glimlach die niet meer van zijn gezicht was te slaan. Deze keer was het gemeend. Allen voelde de verlossing, alsof alles nu goed zou komen. Natuurlijk was niets zeker, maar de gedachten aan Aeron die hem achterna zat vervaagde langzaam. Het was niet de juiste tijd om je hier zorgen over te maken. Nog voor hij één woord had kunnen uitbrengen begon ze hem al in de richting van een meertje te duwen. Hij zelf besefte nu pas hoe hij eruit moest zien. Was ze niet geschrokken van het nog verse litteken dat over zijn rechteroog liep? Ze liet het in ieder geval niet merken. Hij volgde haar gewillig en nu zij beide over de velden stapte had hij eindelijk te tijd om wat te zeggen. 'Ik ben ook blij om jou te zien, Aleydis. Alles is oke nu, ik ben weg bij hem dus..' zei hij tegen haar. Misschien zou ze hem vragen over wat er gebeurd was, maar het liefst hield hij zijn belevenissen verborgen voor haar. Het was een verhaal van doorzettingsvermogen, maar ook van leed. Het laatste wat hij wilde was haar een slecht gevoel geven door wat er allemaal met hem was gebeurd. Natuurlijk kon ze een deel wel raden, gezien zijn lichaam er niet bepaald ongeschonden meer uit zag. De meeste krassen zouden helen, maar enkele littekens zou hij zonder twijfel over houden. Tekentjes die hem telkens weer zouden herinneren aan die tijd bij zijn vader. Dat hij ondanks alles niet compleet slecht over hem kon spreken verbaasde hem zelf. Hij was met stomheid geslagen toen hij erachter kwam dat zijn vader spoorloos was.

Het meertje kwam al in zicht en hij merkte dat zijn lichaam op was. Nog even en hij zou op de grond neerzakken en voor een tijdje niet meer overeind willen komen. Die blauwe maan, hij had gezocht naar een uitweg. Gerend voor zijn leven, bang voor een nieuwe confrontatie met Kratos of wellicht een andere schim. Het was allemaal erg, je wilde geen van hen ontmoeten en al helemaal niet in Seheron. Aeron mocht hem dan wel getraind hebben, maar tegen een schim kon je niet op. Enkel de leiders konden dit, leiders waar hij het niet op had. Leiders.. zouden zij hem überhaupt wel bescherming bieden wanneer hij dit nodig had? Was Aleydis haar vader geen leider? Zijn grijsblauwe ogen vulden zich van schok bij dit besef. Mocht ze wel zijn beste vriend zijn als haar vader een leider was? Weer haalde hij de ongetwijfeld verwarrende emotie uit zijn ogen, om haar vervolgens aan te kijken met een glimlach. Zorgen voor later.

Terug naar boven Ga naar beneden
Michelle
ǤØÐ ÂßØVЄ ÂĿĿ
Michelle

Profile
Number of posts : 6870
Status : Active
Just run! Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Just run! Just run! Emptyma 15 okt 2012 - 20:41

Aleydis the wise one
Show me what it's like
To be the last one standing
And teach me wrong from right
And I'll show you what I can be


De gouden merrie kon nogsteeds niet helemaal geloven dat de hengst voor haar toch echt was. Dat het haar Allen was, de Allen met wie ze beste vriendjes was geworden. De Allen waar ze oprecht van hield en wie ze speelde, voor wie ze net nog naar Seheron wou trekken om hem uit de klauwen van Aeron te rukken.

Maar het was haar vader geweest die in haar plaats was gegaan, hij had voor haar gezocht al vertrouwde hij Allen niet. Hij had voor haar dag in dag uit uren staan staren over de vlakte en toen hij uiteindelijk vlak voor de blauwe maan haar vertelde dat hij hoogstwaarschijnlijk niet meer in leven was werd haar hart gebroken. Dat was het moment waarop ze er achter kwam dat ze niet zonder haar beste vriend zou kunnen. Hij was belangrijk voor haar en dat zou hij altijd blijven. Ze zou hem nooit meer loslaten. Nooit meer..

Met een glimlach duwde de gouden merrie de jonge hengst iets dichter naar het meertje. "Rust nu maar uit Allen. Je bent veilig." Fluisterde ze zacht en glimlachte warm. Al school er onder de glimlach veel verdriet en pijn. Ja ze had absoluut die littekens opgemerkt. Ze had ze gezien. Vooral die bij zijn oog. Hoe kon een vader ooit zijn zoon zo veel pijn aandoen. Hoe kon een vader dat doen? Theron, haar vader zou het niet over zijn hart kunnen verkrijgen om haar al iets af te wijzen. Laat staan haar pijn doen. Het was gewoon misselijkmakend dat iemand zo veel haat voor wel leven dan ook kon hebben om dit zijn zoon aan te doen..

"Je moet je wonden uitspoelen, ze mogen niet gaan ontsteken.." Fluisterde ze zacht voor ze half voor hem uitliep om vervolgens tot aan haar buik het water in te lopen en zich om te draaien naar hem. Hij leefde nog.. Maar die wonden moesten verzorgd worden..
Terug naar boven Ga naar beneden
WazBeer
Moderator
WazBeer

Profile
Number of posts : 1413
Status : Active
Just run! Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Just run! Just run! Emptyvr 19 okt 2012 - 13:39

Allen
“Until the last breath leaves my body, I will not stop walking"

Hij kon het haast niet geloven. Dat hij nu weer naast Aleydis liep en dat zijn vader ver weg was. Niet meer bij hem, niet meer in staat om hem vreselijke dingen te laten doen. De opluchting liet hem zijn duistere gedachten even vergeten. Alsof deze los hadden gelaten en weg waren gedreven op de wind. Even niets meer, niets anders dan vreugde en het gevoel van vriendschap. Met stevige passen stapte hij met haar door, naar het meertje waar zij over gesproken had. De adrenaline van de heenweg gierde nog steeds door zijn lichaam en gaf niet toe aan zijn onderliggende vermoeidheid. Het zou nog even duren voor deze naar boven wist te kruipen. En dus volgde hij haar stilletjes, luisterend naar de woorden die ze sprak. Dat hij veilig was, voor nu wel. Van een eventuele terugkeer van zijn vader durfde hij nu nog niet te denken. Niet nu hij daar net weg was. De stevige spieren die waren opgebouwd rolde onder zijn huid met elke stap. Hoewel hij nog jong was en niet de grootste voor zijn leeftijd, kon zijn kracht niet meer ontkent worden.

Bij het meertje aangekomen vertelde Aleydis dat hij zijn wonden moest uitspoelen. Zelf was de goudkleurige merrie het water al in gestapt. Het zag er fris uit, blauw onder de lichte hemel. De zon gaf aan dat het middag was, zijn warme stralen zelfs in de herfst nog genoeg om hem niet te doen rillen. Enkele bomen die bij het water stonden, droegen rijk gekleurde bladeren die er niet al te lang meer aan zouden hangen. Allen bracht zijn blik weer naar Aleydis en stapte toen ook het water in. De koele vloeistof verzachtte de krassen haast meteen, terwijl hij dieper en dieper stapte. Toen ook hij tot iets over zijn buik in het water stond, bracht hij zijn lichaam iets meer naar de grond, waardoor het water over zijn rug kon spoelen. Met wat spetters die hij maakte met zijn voorbeen, gleden er ook vele druppels over zijn litteken. De jonge hengst schudde zijn blonde manen even, voor hij weer naar Aleydis keek. Een veel van zijn manen viel voor zijn rechteroog, waardoor hij de rode lokken erin goed kon zien. Een erfenis van Aeron, als zijn eerstgeborene zoon droeg hij deze rode strepen in zijn haar. Net als het litteken zou hij ze altijd meedragen, een constante herinnering aan de terreur van zijn vader. Weer trachtte hij dit los te laten en glimlachte vrolijk naar de merrie. 'Bedankt dat je me hierheen hebt gebracht. Het water doet me inderdaad goed' zei hij vriendelijk. 'Wat is er eigenlijk allemaal met jouw gebeurd in de tijd dat ik weg was?' voegde hij er na een korte pauze aan toe. Nu hij haar goed bekeek zag hij hoe erg ze gegroeid was sinds hun laatste ontmoeting. Ze waren nu beide volwassen, althans, daartegenaan. Zij had misschien veel van zijn leven gemist, maar hij ook van haar, gezien ze elkaar al die tijd niet meer hadden gezien. Dat wekte nieuwsgierigheid op. Hij wilde weten hoe het zat met de kuddes, hoe het was in BMH.

Terug naar boven Ga naar beneden
Michelle
ǤØÐ ÂßØVЄ ÂĿĿ
Michelle

Profile
Number of posts : 6870
Status : Active
Just run! Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Just run! Just run! Emptyza 20 okt 2012 - 17:31

Aleydis the wise one
Show me what it's like
To be the last one standing
And teach me wrong from right
And I'll show you what I can be


Het water was heerlijk, het zorgde er voor dat haar spieren zich eindelijk ontspande voor de eerste keer sinds een hele lange tijd, of tenminste zo leek het voor de gouden merrie. Op zijn woorden begon ze zacht te lachen en liet heel even haar hoofd zakken om met haar bruine ogen in het water te staren. "Vooral niets anders dan me zorgen maken om jou.." Klonk haar stem zacht en ze grinnikte even. "Ik dacht echt dat je opgegeten zou worden Allen.." Fluisterde ze zacht en duwde even haar neus tegen de zijne. "Ik zou mijn beste vriend toch niet kwijt willen raken." Murmelde ze even voor ze half van hem af stapte en even omhoog keek. Midden op de dag.. Ze hadden nog tijd zat voor het nacht zou worden, voor het gevaar van de blauwe maan weer dichterbij zou komen. Je zou altijd klaar moeten staan voor schimmen. Hoe dan ook.. Of voor gestoorden zoals Aeron. In stilte keek Aleydis even op naar Allen en slikte even. Er was iets wat haar niet helemaal lekker zat en dat iets was Aeron.. "Je vader.. Heeft hij je laten gaan of ben je ontsnapt?" Klonk haar stem zacht en ze knipperde even met haar ogen terwijl ze haar hoofd terug draaide naar hem.

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Profile
Just run! Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Just run! Just run! Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

Just run!

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Blue Moon Horses :: Just run! A2tpGgU :: » Archive :: Anderfels-
» CHATBOX