new round, new opportunities.

**Profile** Number of posts : 19 Status : Active

Memoria Vivere.

Twee paarden stonden te grazen met een veulen aan hun zijde. Het was zo warm.
De zon schijnt fel op hun vacht en het zachte briesje speelt met hun manen.
Trots uit hun ogen, liefde vol naar het veulen kijkend.
Het jonge ding kijkt omzich heen, haar oren gaan alle richtingen in om het geluid
van de wereld op te nemen. Luid hinnikend naar een vogel die boven haar uit zweefd.
Gelukkigheid,tevredenheid, trots. Alles was op het juiste moment daar.
De wind roepte haar naam, weef door haar dunne, zachte krulletjes.
Geur van bloesems was over al. Het gras was groener dan groen. De zomertijd was
altijd zo zoet.

Al snel kwam er bewolking aan, regen druppelt naar beneden. De paarden wouden
gaan schuilen met hun dochter. De kans kwam er niet van. Vogels vlogen uit volle angst
het bos uit. Herten rende in volle paniek door elkaar, wolven schoten opeens alle kanten
uit.

De geur van brand drong de neusgaten binnen. De hengst hieft zijn hoofd op, bracht zijn
bruine lichaam in beweging en ging kijken wat er aan de hand was. Moeder en dochter
kropen dicht tegen elkaar aan. Rillingen over hun lichaam, angst in hun ogen. Hun blik
was naar voren gericht. Al snel kwam de hengst met volle snelheid terug gelappeerd.
Het zweet in zijn nek, zijn spieren zichtbaar. Hij sprak tot de merrie: "We moeten Vivere
in veiligheid brengen. Het bos staat totaal in brand. We kunnen geen kant meer op"
De merrie gunde een snelle blik op haar dochter. Zonder woorden gaf ze een volle knik
met vast beslotende ogen. De merrie gaf haar veulen een duwtje richting de bergen.
" Hou vol Vivere, we komen hier uit. Galoppeer langs mij zijde. Papa is vlak achter ons
dan." Het veulen knikte begrijpelijk, maar snapte er weer niks van. De merrie duwde haar
zachte fluwelen neus tegen die van de hengst aan en sloot hara ogen enkele seconden.
Ze draaide de om, raakte met haar neus de flanken zacht van het veulen en galoppeerde
aan. Het veulen twijfelde geen seconde en ging mee met haar moeder. De hengst keek
weer richting het bos en riep de merrie nog na. " Ik ga al vast de andere van de kudde
zoeken, ik zie je zo!"

Het veulen hapte naar adem, haar flanken en hals waren bezweet. Totaal buiten adem.
De merrie daar in tegen galoppeerde stevig door. Een maal bij de bergen vermindere ze
haar tempo. Haar neus ging langs alle gleuven en gaten. Al snel kwam er een wat grotere
gleuf. " Viv, als je hier in gaat en zover naar achteren loopt als je kan en daar blijft komt
mama je straks halen. Okee?" Het veulen knikte. De merrie likte haar wang en gaf haar
een zetje richting de gleuf. Het veulen worstelde zich eigen der in. "Ik zie je zo mama"
" Ik kom je halen zodra papa en ik klaar zijn." Waren de enige woorden die de merrie
uitsprak.

uren lang zat het veulen daar, rillend van angst. De ruimte was smal, warm en vochtig.
Mama en papa kwamen niet. Donker werd het al.
Haar nacht was vreselijk. Licht drong weer binnen in de gleuf. Ze kon zicht niet langer in
houden. Kroop naar buiten en zag het bos. Het veulen kon zien aan 1 oog, aangezien ze
blind was aan het andere. Maar zelfs met haar blinde oog kon ze het nu zien. Alles was weg.
De bomen, het gras, de vogels, papa en mama.

Jaren lang zwerfde Vivere rond, heeft zelf leren overleven. Geen contacten gehad, geen hulp.
Totaal in haar zelf. Haar goudkleurige lichaam beweegd over de vlaktes. Haar lange voorpluk
voor haar ogen. Bij een denneboom houd ze halt, een plas water ligt op de grond. Ze bekijkt
haar spiegelbeeld en zucht. Het gevoel van het alleen zijn komt weer even boven. " Kom op Viv
strek zijn in sombere dagen." Sprak ze fluisterend toe tegen haar zelf.

[table]

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

ben je nog actief op bmh ? anders wil ik hier graag posten Smile

**Profile** Number of posts : 19 Status : Active

Ja ik ben nog actief ^^

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Wat voor leven had deze witte pincess eigenlijk ook alweer gehad .. Eigenlijk begon het allemaal zo geweldig. rozekleurig perfect .. Ze had een geweldige veulen tijd gehad, werd verliefd op leiderszoontje en zo volgde met de tijd een nakomeling. Haar prachtige zoon Trevor. Toch mocht haar geluk niet lang zijn en stierf op een veel te jonge leeftijd .. Haar leven was een grote wrak geworden toch besloot ze weer op te staan en door te gaan met haar leven .. Tenslotte had het eeuwige treuren totaal geen nut. Ja nog steeds was de hengst in haar gedachtes en nog steeds kon ze er een traan voor laten rollen. Maar ondanks alles bleef ze sterk in haar hoeven staan, genoot ze van het leven en liet niemand meer in haar leven om dit te veranderen. Natuurlijk was de ene dag anders als de andere dag. Dat maakte het leven alleen maar spannender en gaf haar enkel moet om door te gaan.

Al sinds de zon zijn eerste zonnestraal het gebied had gegeven was zei alweer in beweging, Opweg naar een nieuwe avontuur, een nieuwe dag een nieuw verhaal. Minanter was het gebied wat ze niet het mooiste vondt toch wilde ze even de wereld laten zien dat ze nog bestond, nog leefde en het haar uiterst goed ging. Nee ze was geen leidster meer dat was een andere merrie geworden .. Na laten we daar maar geen woorden aan vies maken. prate ze zacht tegen zichzelf.

Een voor een zie je haar sierlijke benen in beweging gaan. Lekker een mak loopje terwijl ze haar hoofd fier in de lucht had. Genietend hoe de lentewind haar hals strijkt en door haar manen heen woelt. Vogels die je soms vrolijk kon horen zingen en het jonge verse gras dat ze lekker rook. Een heerlijke lentedag noemde ze dit . terwijl ze genoot van alles om haar heen en haar ogen rusten op het niets maakte haar oren overuren. Ze hoorde niet enkel vogels maar ook paarden in de buurt die verderop voorbij gelopeerde... Dan hoord ze een stem .. heel erg zacht haar oren spitsen zich exstra gericht op de onbekende fluisterende stem... " Er is toch niks somber aan deze dag ?! " geeft ze antwoord op de merrie met haar vriendelijke zachtzoete stem ... of ze gewenst was zou ze vanzelf mee krijgen.. toch kon ze het niet laten om zich voor te stellen . " Ik zou me eens voorstellen , Zehlia is de naam" klonk haar stem weer even vriendelijk zoals altijd. Ze probeerde de paard waar te nemen en gelukkig ging dit goed door het heerlijke zonnige weer.

442 woorden

**Profile** Number of posts : 19 Status : Active

new round, new opportunities. Jfj_zpscbb52016

En heldere stem weerklonk in Viv der oren. Haar oren draaide ligt zenuwachtig, angstig en alert
alle kanten op. Haar woorden gingen zo snel enzo vlug dat Vivere even niks wist om er wat in te
brengen. Chips, waarom moest dat nu juist precies op dit moment, dit tijdstip? Ze draaide haar
oren wisselvallig naar achteren richting de witte merrie. "euhm.." Kwam er zacht mompelend uit Vivere
der mond zodra de merrie haar vraag vroeg over haar somberheid. "Nee, inderdaad" Zei ze
als antwoord maar even terug. Vivere der achterhand stond nog altijd voor de merrie der neus.
Dat was fijn, zo zag de merrie haar blinde oog niet. Maar ook was het niet echt zo netjes. Voor
Viv zich beter op kan stellen kwamen de volgende woorden als vliegend uit de merrie der mond.
Pff, dat sommige nooit van die momenten hebben van okee, ik doe het rustig aan. Zodra ze zich
voorstelt en haar naam zacht zegt met haar mierzoete stem keerde Vivere even enkele seconden
haar hoofd om. Gewoon om de merrie even aan te kijken vanuit haar rechte oog hoek. Ze
schudde haar wilde bos manen even uit, waar haar maar al te lange voorpluk voor haar linker-
oog viel en zo haar neus afdroop. Ze draaide in een refelxie om. "Vivere, Memoria Vivere."
Zegt ze zacht, bijna fluisterend. De zenuwen gierden door haar lichaam. Het leek of in elk adertje van
haar goudkleurige lichaam zichtbaar, gezwollen was. Haar rechte oog obseveerde haar. Ze zag
er vriendelijk uit. Haar houding straalde rust uit, dat van Viv daar in tegen... "ik,ik... Sorry." Zei
ze stotterend. Ze had gewoon medeleiden met haar zelf. Waar was ze meebezig? Ze zet der
eigen echt voor paal.

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Door de reachtie van de merrie zette zei zelf al enkele stappen achterwaards .. Angst en zenuwen konden soms nog wel eens op wat naars uitlopen en daar had zei zelf geen behoefte aan. Nee ze wilde gewoon weer de vriendin zijn. Iemand waar je je ei kwijt kan, over alles mee kan praten en aan zou zien als je beste vriendin .. Natuurlijk gelde dat niet voor iedereen. Haar vriendenlijstje was gewoon een lijstje die heel klein was. Maar toch zou ze je normaal behandelen. Mits je dat ook met haar deed, want als je iets verkeerds deed dan was je nit meer welkom ... Zelfs Mitch niet meer die ze har jeugdliefde kon noemen ... ze kon onderscheid maken tussen de stem van de merrie en de vogels die in de lucht aan het vechten waren om iets wat ze niet kon waarnemen ... Toch kon ze een naam horen die uit de mond kwam van de jonge merrie. Ze snuift even de lucht in zich op om dan enkele seconden later het weer uit te stoten.

Ze richt zich weer geheel op de merrie genaamd Vivere , "Vivere .. ik wilde je niet de boom in jagen ... " Zegt ze dan met har altijd vriendelijke warmzachte stem. Ookal was zei zelf zo ontspannen als je maar kon zijn voelde ze de spanning van de jonge merrie voor zich uiterst goed. Wat dan ook gauw werd bevestigd door het gestotter, ze glimlachte voorzichtig maar aan de ene kant deed het het vonkje overslaan .. Als je zo reageerd verberg je iets .. Het verleden dat je niet los kan laten en je elke keer weer staat te vervloeken ... even schud ze haar hoofd zodat haar manen weer op zn plek komen te liggen .. "Nou luister eens" sprak ze op een wat stevige toon .. die gauw weer veranderde in haar zachte warme stem. "Hou je adem in, Tel tot drie , adem uit en hervat je zin."zei ze dan terwijl ze serieus de merrie aankeek .. De merrie had op deze manier hier niet lang te leen .. een te kleine overlevings kans, zehlia kon haar daar misschien in begleiden om het hier fijn te krijgen. Misschien wel niet de ultime top leven .. maar wel een leven in bmh. Kon je er niet tegen dan kon je beter weer gaam .. Ja het leven .. is hard

403 woorden

**Profile** Number of posts : 19 Status : Active

Ze bekeek de merrie van top tot teen, kneep haar ogen tot spleetjes tegen
het zonlicht op haar goudkleurige vacht die weerkaatste. Ze sloot haar ogen haalde diep
adem,snoof de geur op van haar moeder die alles had gekweekt hier. Vivere was een traan
van een engel. Gevallen op aarde, met littekens geschreven in het hart. Gevoed met liefde
van moeder natuur, die haar een kans van leven heeft gegeven en haar heeft gevoed tot
wat ze nu is. Ze had nooit leren comminiceren met dieren van haar soort. Ze kende alleen
de natuur.
De bomen die met haar spraken, vogels die elke dag vlogen en waar ze mee racede, kikkers die sávonds hun lied zongen, herten waar ze mee graasde. Vissen die om haar benen danste als ze in het water stond. Dat was haar leven. Nu kwam ze in een gebied, bedekt met soort genoten. Die ook nog spraken tegen elkaar. De wind streelde
haar manen, vogels fluitend in de bomen. Water suisend in de beekjes, een manlijk hert
die zijn stem laat horen aan de vrouwen. Zelfs de mieren op de grond hoorde ze met
bladeren sjouwen en met elkaar stoeien. " Ik ben opgevoed door moeder natuur." Legde ze uit. "Het is vreemd om te horen dat een soort genoot tegen me praat na 7 jaar." Zei haar
zachte stem. Nog altijd haar ogen gesloten. Haar voorpluk dansend in de wind. Haar ogen langzaam open. het zonlicht schijnend in haar witte blindeoog. Haar hart stond in brand van
binnen. de warmte van de merrie, de zorgen deed haar denken aan haar moeder. Haar
vacht straalde als een prinses. Ze was prachtig. De merrie had dunne lange manen die
langs haar hals hingen, ze was rank gebouwd. Ze leek een edelsteen. Gemaakt uit de
hemel. Vivere was juist tegen overgestelde. Wel rank en sierlijk gebouwd, maar had
kleuren van de natuur.
Bruin kleurige manen, zo dik als een vacht van een konijn. Haar vacht kleurend met de aarde van de grond, stralend als de kleur van de zon, kleurend als
goud. Ze glimlachte vaagjes naar de merrie. "Ik leef van dag tot dag, reis waar ik ga. Zo
kwam ik hier terecht. Maar ik heb nog nooit zoveel paarden gezien dan hier." Ze zuchte
even en stelde zich recht, de warmte en de uitstraling van de merrie zorgde ervoor dat
Vivere haar plek vond, en rust. Heel haar houding veranderde. Ze de wind streelde haar
over hara vacht van trots en kraamde zoete woorden in haar oren.

**Profile**

» Going round in circles [Larethian]

new round, new opportunities.

new round, new opportunities.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen