Vogels zochten wormen bij een om hun jongen te voeden die hevig krijsten als ze niet genoeg te eten kregen. De hoeven van een zwarte hengst kwamen telekens met een plof op de aarde terecht. Door de trillingen kwamen de regenwormen omhoog waar de vogels dus voordeel van hadden. De spieren van de zwarte hengst rolde zichtbaar over zijn lichaam toen die in een draf over ging toen hij een een perkje vers gras zag. Hij brieste tevreden terwijl hij zijn hoofd naar beneden liet zakken en een mond vol met gras nam en er tevreden op ging kauwen. Ondertussen zwiepte hij zijn staart heen en weer om de vliegen van zijn huid af te jagen als het trillen met zijn huid niet hielp. Hij schraapte wat gras weg uit verveling, hij kwam niet vaak in het territorium genaamd Orlais en kende de plekken hier dus ook niet al te goed. Hij slaakte een zucht terwijl hij in een rustig tempo verder liep.

Na een tijdje te hebben rondgedwaald hoorde hij een schreeuw die riep om hulp. Verbaasd door de plotselinge geluidstrillingen spitste hij zijn oren in de richting van het geluid. Tegelijkertijd was hij bezorgd en nieuwsgierg naar wat er was gebeurd. Snel galoppeerde hij in de richting waar de schreeuw vandaan kwam. Algauw zag hij een klif. Voorzictig liep hij er heen en keek voorzichtig over de rand. Zijn ogen werden groot toen hij een paard zag liggen een klif lager. Blijkbaar was het arme dier van de rand gevallen en ongelukkig terecht gekomen. Zijn gezicht vertrok van medelijden. "Rustig maar, ik verzin wel wat!" zei hij terwijl hij niet helemaal zeker was van zijn woord. Want zeg nou zelf, hoe kan je een paard dat zeker vijf meter was gevallen van een zeer stijle weer omhoog krijgen?. Onzeker keek hij nog steeds naar beneden terwijl hij ondertussen diep nadacht over hoe hij haar kon helpen.