IndexHandbookMapLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggenZoeken

Deel

We've gotta take this

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: We've gotta take this We've gotta take this Emptyvr 15 feb 2013 - 21:55







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



De klank van het bruisende water weergalmde door het gebied. Xena spitste haar oren om het geluid op te vangen. Rustig schraapte ze met haar hoef over de dorre bosgrond, wat een scherpe klank gaf. Voorzichtig hief ze haar hoofd omhoog en keek naar de bomen die zijn groene bladeren langzaam terug kregen. Het was inmiddels alweer lente geworden, en het gebied van Blue Moon Horses stond weer volop in bloei. Maar deze dagen waren echter ook spannend, de blauwe maan was er weer en je wist nooit wat je kon verwachten, ook hier niet. Een zilverkleurige gloed viel op haar gelaat, toen de maan achter de wolken voorbij dreef. Met lome bewegingen draaide ze zich om, en keek naar de maan. Een zachte windbries vloog er door haar manen, waarna ze haar blik weer op de grond richtte.


Boven haar begonnen de takken akkelig mee te bewegen met de wind, die steeds meer aan begon te wakkeren. Ze bewoog zich voort in de richting van het bruisende geluid, ze had inmiddels wel dorst gekregen. Eenmaal aangekomen hielt ze tijdelijk halt, en zag hoe de maan zijn spiegelbeeld in het water weerkaatste. De omgeving kreeg hierdoor een zilver witte kleur, en de schaduwen werden steeds langer.


Het water leek te dansen met de wind, en rustig nam ze een paar slokken. Ergens maakte deze omgeving haar bang, al wist ze nooit wat ze kon verwachten. Zo erg kon het toch niet zijn? Maar ze wist dat ze hier tenslotte nooit alleen was, maar was dat eigenlijk wel goed? Veel van deze vragen dwaalde er rond in haar hoofd, maar de antwoorden zal ze niet snel krijgen. Niet snel genoeg voor haar doen tenminste. Een akkelig geluid weergalmde er via de bomen toen een kraai plotseling voorbij vloog, en geschrokken keek Xena hem na.

|| Jarrender ||





Terug naar boven Ga naar beneden
Dimphyl

Dimphyl

Profile
Number of posts : 1965
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyza 16 feb 2013 - 12:32

We've gotta take this 24wrsed


Hoelang was het al geleden dat hij gras had gegeten, dat hij zijn dorst gelest had met water, dat zijn hart had geklopt door de liefde? Ergens voelde het alsof dat allemaal nooit had bestaan, alsof hij altijd het on-dode monster was geweest dat hij nu was, maar zijn intelligente hersenen hadden nog altijd de overmacht en hadden geregistreerd dat het nog geen maand geleden was dat hij veranderd was door zijn nieuwe leider, Avanti.

Zijn witte lichaam ploegde zich door de modderige grond, daar waar eerst de sneeuw had gelegen was alles nu veranderd in een ranzige brei, en hoe dieper je het bos in liep, hoe meer sneeuw er eigenlijk nog lag. Hier en daar lagen bloedvlekken, vermengd met plukken haar, plukken vacht of stukken bot. Overblijfselen van eerdere blauwe manen.

Het was fantastisch om hier rond te lopen. Zijn ooit witte lichaam was veranderd in een ranzige mix tussen bloed, modder en en andere viezigheid, maar hij gaf er niks om. Dit was zijn nieuwe leven. Vyrantium was perfect. Voor de schimmen dan. Het lag precies in het midden van heel bmh, waardoor er altijd een mogelijkheid was om de kuddes te bespieden of snel te kunnen opzoeken. Al vaak had Xariv de afgelopen maand aan de rand van de kuddes gestaan, gretig de geur van de levende paarden opsnuivend, zijn ogen glijdend over de paarden, wachtend op het perfecte moment..

een valse grijns sierde zijn lippen toen hij op een bot ging staan, half vergaan door de modder kraakte het zonder moeite in 2 stukken onder zijn sterke hoeven. De rust hier was fantastisch. Hij herinnerde zich nog hoe eng hij het bos had gevonden vroeger, en nu was het precies wat hij zocht. De plekken waar de bomen even niet dicht op elkaar stonden werden gesierd door de zon die langzaam aan weer doorbrak, maar die plekken vermijdde hij. Het deed hem pijn. Zijn lichaam was nog niet gewend aan het schim zijn. De blauwe maan voelde aan alsof hij uit zijn eigen lichaam gerukt werd, alsof al zijn eigen gedachten verdwenen werden, werden verdrongen door de behoeftes aan bloed en dood.

terwijl hij in gedachten verzonken doorslenterde, kwam hij steeds dichterbij de grens met Ferelden. Zijn neus schiet met een ruk omhoog als hij de onmiskenbare geur ruikt van paarden. Het was duidelijk geen schim, aangezien zijn nu gevoelige oren moeiteloos het geklop van een hart, en het stromen van vers bloed konden horen.

Hij knipperde even, bijna vergetend het eens in de zoveel tijd te doen, en zette zijn lichaam toen in draf, waardoor hij in éen keer vooruit schoot tussen de bomen. Hij was nog niet gewend aan zijn nieuwe krachten en snelheden. Hij brieste verontwaardigd en hapte naar zijn benen om zichzelf te straffen, zijn hoektanden glinsterend in het vage licht dat door de dikke bomen heen drong.


Zijn modderige poten baanden zich een weg tussen de laatste rijen bomen heen, terwijl zijn neus fier in de lucht gestoken was, enkele druppels bloed aan zijn kin bengelend. Zijn hoektanden, die nu onder de blauwe maan nóg groter waren dan normaal, was hij nog altijd niet gewend. Hoe hij ze normaal in zijn mond moest houden was hem nog een raadsel, waardoor hij vaak, zoals nu, zijn lippen schramde en vervolgens met bloed rondliep. Zelfs van de kleine druppeltjes bloed, uit zijn eigen, ondode lichaam, raakte hij in een trans – achtige staat.

het bloed liet zijn lichaam zichzelf oppompen, klaar voor de strijd, terwijl zijn hersenen overuren draaiden en zijn ogen zich vernauwden tot spleetjes. Zijn onervarenheid speelde hem parten, waardoor hij niet meer dan een ongeleid projectiel was, opzoek naar dood en verderf.

hij snoof luidruchtig toen zijn lichaam zich door de laatste rij bomen boorde en hij plotseling in het volle zonlicht stond, een teken dat de winter eindelijk verdrongen was door de lente. Zijn grote, vieze lichaam rilde even door de plotselinge warmte die de kilte van het donkere bos overnam.

zonder moeite ontdekte hij de witte merrie, die ietwat angstig opkeek naar een kraai die wegvloog. ’tut tut tut, buiten je eigen rang tijdens de blauwe maan, dat is niet goed he?’ siste zijn diepe stem uit het niets, terwijl hij opdoemde uit het donker. Hij grijnsde vuil terwijl zijn ogen over haar lichaam gleden. ’Wie hebben we hier?’ grinnikte hij, terwijl hij moeiteloos zijn vuile neus even over de hals van de merrie liet glijden.


Hell has broken loose
Terug naar boven Ga naar beneden
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyza 16 feb 2013 - 17:47







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



Zich nog van een kwaad bewust tilde ze haar hoofd opnieuw weer op, en keek naar de maan. Ergens gaf het haar een rustgevend gevoel, maar tegelijkertijd ook angstaanjagende prikkels. Sommigen konden haar wel voor gek verklaren, om met de blauwe maan zo ver van haar kudde af te reizen. Maar zij had echter voor nu geen angst, nog niet tenminste. Maar een steeds onbehagelijker gevoel bekroop haar van binnen, en ze hoopte dat ze wat gezelschap kon verwachten.


Geamuseerd trok ze een van haar mondhoeken een paar centimeter omhoog bij het zien van een kleine open plek, en begon zich ernaartoe te bewegen in een loom drafje. Her en der waren een aantal beenderen verspreid van vorige blauwe manen, die zich half rottend op de bosgrond bevonden. Enkelen waren al vergaan, maar anderen waren nog van niet erg lang geleden. Veel slachtoffers waren hier al gevallen, en ze wist dat op dit moment ook zij het risico liep zo te eindigen. Maar ergens verborg ze die angst, hopend dat ze er heelhuids vanaf zou komen. Eigenlijk moest ze nu zo snel mogelijk terug naar haar eigen kudde, waar ze een stuk veiliger zou zijn.


Een plotseling onbehaaglijke rilling gleed er langs haar ruggengraat, terwijl ze schichtig om zich heen keek. Gespannen verzette ze haar hoeven even, al kijkend naar de omgeving. De oren van Xena begonnen mee te draaien, hopend een enkel geluid op te kunnen vangen. ’tut tut tut, buiten je eigen rang tijdens de blauwe maan, dat is niet goed he?’ klonk een sissende stem echter al snel. Totaal overdonderd van de plotselinge aanwezigheid keek Xena in de richting van een witte hengst, die opdoemde uit het donker. Zijn benen en mond zaten onder een laag modder, vermengd met wat bloed. Het was wel duidelijk dat dit geen normaal kuddepaard zou zijn, dat was meteen te zien. ’Wie hebben we hier?’ ging hij verder. Totaal verstijfd zag ze hoe de hengst haar naderde, en kroop lichtelijk ineen. Ondanks dat ze haar angst probeerde te verbergen ging dit niet helemaal goed. De hengst liet zijn neus over haar hals glijden, waar nu een smerige streep op zat van modder met bloed en andere troep gemengd. Ze probeerde hem niet aan te kijken, hopend dat hij haar niets aan zou doen. ’’G-gewoon.’’ hinnikte ze angstig, haar stem al trillend. ’’Xena.’’ zei ze hierna kortaf.





Terug naar boven Ga naar beneden
Dimphyl

Dimphyl

Profile
Number of posts : 1965
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyza 16 feb 2013 - 17:58

We've gotta take this 24wrsed


Wat een humor hadden die simpele kudde paarden toch. Denken dat ze heelhuids uit een blauwe maan zouden komen, als ze die buiten hun kudde zouden doorbrengen, en ook nog eens diep in het bos. Zijn mondhoeken trokken omhoog in een vuile glimlach, waardoor zijn hoektanden opnieuw zijn onderlip doorprikten, en er druppeltjes bloed van zijn kin gleden. Hij likte ze verlekkerd op en smakte met zijn lippen terwijl zijn diepzwarte, lege ogen die van de merrie opzochten.

’Gewoon Xena?’ herhaalde hij, een grinnik in zijn stem, terwijl hij een rondje rond haar lichaam cirkelde. ’Zo gewoon ben je niet, als je als onderste rang paard hier heen durft te komen tijdens de blauwe maan.’ ratelde hij.

langzaam liet hij zijn neus zakken op haar ruggengraat, diep snuivend vulde zijn neusgaten zich met de geur van een levend paard, terwijl zijn gevoelige oren moeiteloos haar snelkloppende hart volgden. Hij was in extase. Niet alleen van de blauwe maan die hem gek maakte, maar ook dankzij het lichaam van een levend paard, een merrie nog wel, dat hier zo onder zijn neus stond, een makkelijkere prooi bestond er niet.

en zeker niet op het moment dat ze uit haar eigen kudde was. de leiders van Ferelden zouden druk bezig zijn met hun eigen kudde, en het was algemeen bekend dat je alleen werd beschermd door je eigen leiders, in je eigen kudde, in je eigen gebied. Hij grinnikte zacht, zijn hoofd op en neer bewegend waardoor zijn scherpe hoektanden in haar vel prikten, kleine gaatjes achterlatend waar bloed uit opwelde.

’Dacht je nou werkelijk dat je hier veilig was, Xena?’
Hij grinnikte even om haar naam, en draaide zijn lichaam toen op nieuw van haar weg, waardoor ze nu neus aan neus stonden. Zijn diepe, inkzwarte ogen boorden in de hare. ’Ik ben Xariv. Éen van de meest nieuwe schimmen.’ hij liet zijn mond met een ruk omhoog komen, en beet zich moeiteloos vast in haar oor, om die meteen weer los te laten en haar weer aan te kijken.

’en wij, gaan gezellig samen de blauwe maan vieren!’ riep hij toen uit, een maniakale lach zijn lippen verlatend waardoor enkele vogels verschrikt opvlogen.

*OOC; ik ga gewoon door hoor, als Jarrender nog wil reageren mag dat uiteraard, dan speel ik daar wel weer op in.*


Hell has broken loose
Terug naar boven Ga naar beneden
Lizle

Lizle

Profile
Number of posts : 123
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyza 16 feb 2013 - 19:18






Jarrender

They said to me when i was a foal
That before you start a war
You better know where you fighting for~




Je hoorde duidelijke de mystieke watervallen stromen. De rivieren die door hun ontstaan waren hadden een sterke en snelle stroming gevormd door de volle kracht waar het water mee naar beneden viel. Al snel begon het te schemeren na een tijdje. De blauwe donkere lucht gaf alles een angstaanjagende kleur. Het was deze nacht blauwe maan die je duidelijk aan de hemel kan zien hangen. Het gaf een angst aanjagende en kille sfeer in de ferelden. Waarschijnlijk ook door het feit dat hij bijna het territorium van de schimmen doorkruisden. De zwarte hengst zijn hoeven veroorzaakte een dof geluid als ze de grond aanraakte. Het was niet slim om precies rond deze tijd zich in dit teriitorium te bevinden. Hij stond nog niet hoog in de rangen, pas bij de 1e dus was hij nog aardig kwetsbaar voor die halfdode paarden.

Na een tijdje was het pikke donker. Alleen de kille blauwe maan verlichte het gebied wat de zwarte hengst niet echt een veilig gevoel was. Toen hij enige tijd rond had gedwaald bereikte een rottige aroma zijn neusgaten. Verbaasd door de plotselinge geur hief hij zijn hoofd en keek verbaasd om zich heen. Hij rook tegelijkertijd ook een zoetere geur van een merrie erbij. Jarrender draaide zijn hoofd in de richting waar de geuren vandaan kwamen. ’en wij, gaan gezellig samen de blauwe maan vieren!' hoorde hij een onbekende stem roepen waar de geuren vandaan kwamen. Een angstig gevoel bekroop hem terwijl hij zijn pas richting het geluid zette. Aan de ene kant was hij nieuwsgierig, maar aan de andere kant doodsbang dat hij straks twee schimmen tegenkwam bij een lijk. Hij ademde even diep in toen hij twee witte paarden zag verschijnen in zijn gezichtsveld.




Terug naar boven Ga naar beneden
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyzo 17 feb 2013 - 11:56







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



De hengst genoot duidelijk van haar angst, en zette een vuile grimas op zijn gezicht. Zijn vlijmscherpe hoektanden duwde opnieuw in zijn lip, en kleine druppels bloed vielen neer op de grond. Xena walgde ervan. Opnieuw zochten zijn levenloze, zwarte ogen die van haar, maar ze was niet van plan hem aan te kijken. 'Gewoon Xena?' hoorde ze hem zeggen. De witte hengst cirkelde angstaanjagend een rondje om haar lichaam heen. 'Zo gewoon ben je niet, als je als onderste rang paard hierheen durft te komen tijdens de blauwe maan.' ging hij verder. Onderdanig knikte ze, de enige reactie die ze op dit moment kon geven.


Plotseling legde de witte schim zijn neus tegen haar rug aan, terwijl zij bleef rillen. Wat moest dat monster van haar? Hij snuifde diep haar geur op, maar zij was niet van plan weg te gaan. Wegrennen zou hulpeloos zijn, een schim was altijd sterker dan haar. Die had natuurlijk zijn bovennatuurlijke krachten. Op zo'n moment voelde ze zich net een bang schaapje, dat in een kooi was gedreven, niet wetend wat er komen zou.Of ze zou afgeslacht worden, of ze zou moeten lijden. Maar een ding was zeker, er zou ten alle tijden een prijs betaald moeten worden. Achter zich hoorde ze licht gegrinnik, en de hengst liet zijn hoofd rustig op en neer bewegen. Zijn vreselijk lange en scherpe hoektanden boorden in haar rug, terwijl ze vijandig haar oren plat tegen haar nek liet drukken. Kleine stroompjes bloed gleden er over haar rug, maar dat was nu niet haar grootste probleem.


'Dacht je nou werkelijk dat je hier velig was, Xena?' Weer grinnikte de schim. Angstig bewoog ze even met haar lichaam. De wondjes en het bloed wat daaruit opwelde begonnen aardig te prikken. Ze voelde hoe de hengst zijn lichaam weer van haar af draaide en keek hoe hij voor haar ging staan. Zijn inktzwarte ogen kruisen de hare. Hij stond nu zo dicht bij haar, dat ze het bloed dat van zijn kin af gleed kon ruiken. 'Mijn naam is Xariv. Éen van de meest nieuwe schimmen.' Weer gaf ze een knik, want woorden kreeg ze er niet gemakkelijk uit. De plotselinge beweging van Xariv deed haar schrikken, maar ze was te laat om hem te ontwijken. Hij greep haar vast in haar oor, pijnlijk kneep Xena haar ogen dicht. Tot haar opluchtig liet hij ook meteen weer los, maar nognsteeds rilde ze als een rietje. Ze voelde zich net een speeltje. Zij was de pop, en hij had de touwtjes in handen.


Haar oren drukte ze nog steeds plat in haar nek. De normaal zo botte merrie was verandert in een angsthaas, wachtend op wat er komen zal. 'En wij, gaan gezellig samen de blauwe maan vieren!' Ergens kon ze hem niet uit staan, want hij wist dat ze dit nooit kon winnen. Dit was een hulpeloze strijd, dus kon ze zichzelf maar beter meteen overgeven. 'Wat wil je van me?! riep ze toen uit, haar stem al haperend. 'Laat me met rust. Neem van me wat je wilt, maar laat me leven.' vroeg ze toen smekend. Ze wilde nog niet eindigen, niet zo op deze manier op deze plek.


Echter voelde ze al snel de aanwezigheid van een tweede paard. Tuurlijk, de situatie kon nog erger worden dan dat hij al was. En zeker de consequenties voor haar waren niet te overzien. Stel dat deze hengst ook zo slecht dacht, was ze er geweest. Onzeker keek ze in de richting van de zwarte hengst die ook opdoemde uit het duistere bos, niet wetend wat ze kon verwachten. Ze was dom geweest. Was ze nu maar nooit naar deze plek gekomen.





Terug naar boven Ga naar beneden
Dimphyl

Dimphyl

Profile
Number of posts : 1965
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyzo 17 feb 2013 - 16:45

We've gotta take this 24wrsed


*OOC; jeej, dubbel zoveel fun met Jarrender erbij ghehe*

Het was prachtig om te zien hoe de witte merrie, Xena heette ze, zich als een bang vogeltje onderwierp aan Xariv en zijn scherpe tanden. Ze spartelde niet tegen, wat zijn spelletje makkelijker maakte, maar tegelijkertijd ook saaier. Als ze tegenstribbelde was er voor hem tenminste nog lol te beleven.

Zodra haar witte oren haar nek bereiken, steigert Xariv laag, zijn voorbenen maaiend vlak naast haar hoofd, om vervolgens met een klap weer neer te komen. ’Ik vind je maar een saai ding.’ mopperde hij, zijn diepe stem oppervlakkig, terwijl zijn ogen nog eens over haar lichaam raasden, waar hier en daar nu de prachtige bloeddruppels over haar sneeuwwitte vacht rolden.

nog voor de zwarte hengst hen had gezien, nog voor hij hen had geroken, had Xariv zijn aanwezigheid geweten. Zijn hartslag verried hem. Die was hoog en snel, een teken van nerveusheid of angst. Zijn ogen schoten even naar de bosrand, waar hij moeiteloos de hengst ontdekte die nog een eind verderop was, en toen weer terug naar Xena, die uiteindelijk haar stem had terug gevonden.

Wat wil je van me?! riep de witte merrie uit, haar stem haperend van de angst. 'Laat me met rust. Neem van me wat je wilt, maar laat me leven.' vroeg ze toen smekend. Xariv grinnikte terwijl hij zijn tong even smakkend langs de bloeddruppels over haar rug te laten glijden, genietend van de smaak van het verse bloed liep er een rilling over zijn smerige, gespierde lichaam.

’Je moet weten, Xena’ begon hij spottend, terwijl hij zijn lippen aflikte ’Dat ik smekers het tegenovergestelde geef van wat ze vragen.’ zijn mond vertrok zich in een smerige grimas. Dit zou voor haar betekenen, aangezien ze smeekte om te leven, dat ze zou sterven als hij zijn zin niet kreeg.

terwijl hij met een ruk zijn lichaam wegdraaide van de merrie en de hengst nu strak aankeek, die nog altijd een eind verderop stond, schudde hij zijn hoofd spottend, de bloedspetters, van Xena en van hemzelf, in het rond schietend. ’Nog zo’n dommerik.’ hij draaide behendig zijn lichaam waardoor hij nu weer naast Xena stond.

Zijn neus woelde even door haar manen, bijna liefkozend, behalve dat de smerige grijns en de bloeddruppels hem nog altijd sierden. ’Zullen we hem uitnodigen, Xena?’ vroeg hij luid, terwijl zijn ogen van Xena naar de hengst gingen. ’Misschien wil hij ook wel Blauwe Maan met ons vieren, denk je niet, liefje?’ zijn stem was spottend terwijl zijn ogen de hengst niet verlieten.


Hell has broken loose
Terug naar boven Ga naar beneden
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyzo 17 feb 2013 - 19:16







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



Ze wist tot waarin toe deze hengst in staat was, en dat was meer dan je bij elk ander kon verwachten. Xena kon maar niet begrijpen, hoe iemand het in zijn hoofd durfde te halen zo paarden te behandelen. Hoe kon je genieten van andermans pijn, van andermans bloed? Maar dit was enkel waarvoor de schimmen leefden, dood en verderf. Pijn, bloed en doden waren hun doel, en ze gingen door tot ze die berijkt hadden. Xariv begon te steigeren toen zij haar oren naar achteren bewoog, en maaide met zijn sterke, gespierde benen vlak langs haar hoofd. Geïrriteerd zette ze een stap van hem af. De hengst kwam weer met een knal tegen de grond, wat een zware trilling veroorzaakte. ’Ik vind je maar een saai ding.’ Mopperde hij hierna, zijn stem laag houdend. Het kon haar eigenlijk niets schelen wat hij van haar vond, als ze zo saai was, kon hij maar beter meteen vertrekken. Maar het woordje ‘ding’ was wat haar het meest raakte. Zag hij haar nu werkelijk als een ding, een speeltje? Vijandig blies ze even in zijn richting, maar herstelde zich snel. Het was niet slim om je zo tegen een schim te gedragen, hij kon haar gemakkelijk doden in een simpele beet.


Ondanks dat hij haar niet hard had geprikt op haar rug, stopte het bloeden niet snel. Kleine stroompjes bloed kleurde haar eens zo witte vacht. Als iemand haar hier aantrof, leek ze net een zielig vogeltje. Haar rug onder het bloed, hier en daar vieze strepen van bloed en modder dat op haar hals was aangekoekt. En dat alles, door een hengst. Xariv liet zijn tong over haar wondjes glijden, en genoot van elke druppel bloed die zij verloor. Boos en angstig stapte ze iets achteruit. Weer keek hij haar aan met zijn duistere, gevoelloze zwarte ogen. ’Je moet weten, Xena.’ Sprak hij spottend tegen haar. ‘Dat ik smekers het tegenovergestelde geef van wat ze vragen.’ Weer verscheen er die enge grijns rond zijn lippen. Ze was ook dom ook dat ze het überhaupt probeerde, schimmen kenden geen genade.


Xariv draaide zich weer met een ruk om naar de hengst, die nog steeds op een afstand van hun vandaan was. Ze keek hoe hij zijn hoofd heen en weer schudde, bloedspetters achterlaten. ’Nog zo’n dommerik.’ Hoorde ze hem zeggen, en hij ging naast Xena staan. Het enige wat zij deed, was toekijken. Met afgrijnzen voelde ze hoe de witte hengst zijn vieze neus door haar manen wreef. Het leek lief, maar zij wist wel beter. ’Zullen we hem uitnodigen, Xena?’ klonk zijn luide stem opnieuw. ’Misschien wil hij ook wel Blauwe Maan met ons vieren, denk je niet, liefje?’ Walgend bekeek ze Xariv, die er de lol blijkbaar wel van inzag. ’’Er valt hier helemaal niets te vieren, ik ben hier met jou.’’ mompelde ze zacht, bijna onverstaanbaar. ’’En ik ben echt je liefje niet.’’ zei ze dit keer ietsje harder. Ze wilde niet zo gebruikt worden, hij dacht namelijk dat hij alle macht over haar had. Misschien had hij dat ook wel, maar dit wilde ze natuurlijk niet laten blijken. Haar ogen gleden weer terug in de richting van de zwarte hengst.





Terug naar boven Ga naar beneden
Lizle

Lizle

Profile
Number of posts : 123
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyzo 17 feb 2013 - 19:51






Jarrender

They said to me when i was a foal
That before you start a war
You better know where you fighting for~




Jarrender zag hoe de witte schim zich naar hem toe bewoog. Zijn zwarte ogen zagen er angstaanjagend uit. Ogen waar je de rillingen van kreeg. Opgedroogd bloed kleefde aan zijn lijf en bij de witte merrie sijpelde verse straaltjes bloed over haar vacht. Maar al gauw bewoog de schim zich weer richting de witte merrie met zwarte manen. Blijkbaar had hij meer intresse in haar dan in hem wat hem wat gerust stelde, desondanks hij medelijden had met haar. Zullen we hem uitnodigen, Xena?’ vroeg hij luid, terwijl zijn ogen van de merrie naar hem toe gingen. ’Misschien wil hij ook wel Blauwe Maan met ons vieren, denk je niet, liefje?’ vervolgde hij met een spottende toon in zijn stem. De hengst speelde een spelletje met hun beide dat was duidelijk. Misschien groeide het spelletje wel uit naar een gevecht waar Xena en hij zonder twijfel in zouden verliezen. Je kon merken dat deze paarden geen ziel hadden, geen liefde kennen en door en door slecht waren. Ze hadden hun leven geschonken aan Avanti de leider van de shades. Ooit waren deze paarden normale dieren net zoals hij en Xena waren. Paarden met een hart en gevoel en geen speciale krachten die ze kregen tijdens blauwe maan. Maar hun hadden ervoor gekozen half dood te zijn en hun oude kuddeleden te vermoorden als de maan aan de hemel stond.

Een zucht verliet de longen van de zwarte hengst. ’Er valt hier helemaal niets te vieren, ik ben hier met jou.’’ mompelde ze zacht, bijna onverstaanbaar. ’’En ik ben echt je liefje niet.’’ zei ze dit keer ietsje harder. Had de witte merrie met zwarte manen gezegd. Jarrender vondt dat ze eigenlijk best veel moed had om zo tegen een schim te praten die haar met een beet kon neerhalen. Achterdochtig kneep de zwarte hengst met lichtgevende blauwe markeringen zijn ogen tot spleetjes terwijl hij de schim zijn uiterlijk goed in zich opnam. Hij volgde elke beweging exact en verlies hem geen moment uit het oog. Jarrender besloot naar voren te lopen en zich zichtbaarder te maken voor de merrie zodat ze hem kon zien in het licht van de blauwe maan die en kille sfeer gaf. "Waarom ben jij eigenlijk een schim geworden." Besloot hij maar te vragen aan hem. Hij had geen idee wat hij anders moest zeggen, en misschien kon hij de tijd uitrekken totdat het weer licht werd wat hem waarschijnlijk niet ging lukken. Maar niet geschoten is altijd mis toch?





Terug naar boven Ga naar beneden
Dimphyl

Dimphyl

Profile
Number of posts : 1965
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyzo 17 feb 2013 - 20:16

We've gotta take this 24wrsed


Xena brieste naar hem, en ietwat verontwaardigd liet hij zijn hoofd simpelweg naar haar toe draaien. Hij trok zijn wenkbrauw op, maar zei of deed verder niks, om zijn aandacht gelijk weer op de donkere hengst te richten.

even ging hij terug in zijn gedachten terug naar vroeger. Toen hij nog zonder moeite elke merrie voor hem kon laten vallen. Het enige dat hij deed was langs draven, zijn spieren rollend onder zijn perfect witte vacht, zijn aanzien als derde rangs paard, als vechter, altijd genoeg. Zijn Arabische, slanke lichaam deed de rest. De merries vielen als bosjes voor hem neer, maar zijn hart behoorde maar aan éen toe. Omniel.

hij schudde zijn hoofd en keek weer op, de donkere, zielloze blik in zijn ogen heel even verdwijnend tijdens zijn gedachten, maar gelijk weer terugkerend als zijn ogen de hengst weer vinden. Hij was nog niet lang schim, het gif, dat Avanti hem had gegeven tijdens een beet, dat hem tot schim maakte, was nog niet helemaal ingewerkt, wat ervoor zorgde dat hij nog zijn momenten van ‘helderheid’ had. Momenten waarop hij zich afvroeg wat er met hem gebeurde, momenten dat hij walgde van het bloed dat aan zijn vacht kleefde. Walgde van de smerige staat waarin zijn lichaam verkeerde.
walgde van zijn keuze om schim te worden.

maar zodra hij de druppels bloed van Xena weer op zijn tong proefde, zodra hij weer voelde hoe de blauwe maan zijn rug streelde, was hij dat alles weer vergeten, bestond er nog maar éen ding. Avanti. Zijn leider. Degene waar hij alles voor zou doen.

Zijn oren schoten in zijn nek toen hij Xena hoorde terug praten tegen hem. Ze hoorde stil te zijn. Dat had ze tot nu toe gedaan, en dus kon ze niet zomaar opeens veranderen. Hij ontblootte zijn hoektanden, die gevaarlijk glinsterden in het blauwe licht. ’Als ik zeg dat je mijn liefje bent dan ben je dat.’ stootte hij bars in haar richting, zijn tanden op éen geklemd.

De hengst stapte dichterbij, wat hem deed besluiten de merrie verder te negeren. Dit keer had ze geluk. Alhoewel het ook wel wat had, zo’n merrie die tenminste nog een beetje tegenspraak durfde te geven. De hengst zijn woorden lieten hem echter meteen weer zijn oren in zijn nek gooien.

’tuttut, normaal begroet men elkaar eerst.’ antwoordde hij, terwijl hij dichter op de hengst toestapte. ’Ik ben Xariv.’ grijnsde hij, terwijl zijn hoektanden nog eens ontbloot werden in het maanlicht. ’En ik ben schim geworden om jullie, onnozele kudde paarden, te kunnen’

plotseling stond hij recht naast de hengst, en hij klapte zijn kaken rond de maantop van de zwarte hengst, die hij in een mum van tijd bereikt had. Dat was het voordeel van schim zijn. Zonder moeite kon je zo, in éen keer, bij je prooi staan. Hij trok even met zijn mond, een scheurend geluid klonk, en liet de maantop dan weer los, en bekeek goedkeurend de 2 prachtige gaten die er nu in de manenkam van de hengst verschenen waren, het bloed eruit gutsend. Niks levensbedreigend, zolang er tenminste geen infectie in kwam.. ’pesten.’ besloot hij grinnikend zijn uitleg, terwijl zijn ogen weer naar Xena gleden.

’Liefje, zou je niet wat dichterbij komen, om onze nieuwe vriend te begroeten?’ glimlachte hij, bijna vriendelijk, terwijl hij zijn neus heen en weer slingerde tussen de hengst en Xena.

Hell has broken loose
Terug naar boven Ga naar beneden
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyzo 17 feb 2013 - 20:56







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



Het verbaasde haar eigenlijk wel dat Xariv niets tegen haar gedrag deed, wat ze toch wel verwacht had. De enige reactie ze ondervond was dat hij lichtelijk verontwaardigt zijn wenkbrauw een paar centimeter omhoog trok, maar dit was dan ook het enige. Even leek de hengst zichzelf verloren te zijn, tot haar eigen opluchting. Ze hield niet echt van zijn zwoele maar tegelijkerteid vijandige karakter. Het gaf haar vervelende gevoelens, niet wetend of hij het goed of slecht bedoelde. Maar eigenlijk kon ze dat natuurlijk gemakkelijk weten, een schim bedoelde alles in een slechte of sarcastische manier. Dat kan elk onnozel kuddepaard bedenken, ook zij.


De tweede keer bleek hij er niet echt van gediend te zijn over wat ze hem had verteld. Beangstigend keek ze naar de hengst, die zo dom was geweest dichterbij te komen. Hij had beter meteen weg kunnen rennen, dit zou hem een hoop moeite en pijn besparen. Xena hief haar hoofd de andere kant op, seinend dat de hengst zich uit de voeten moest maken. Maar deze boodschap kwam jammer genoeg niet goed aan, want de hengst stapte op haar en Xariv af. ’Als ik zeg dat je mijn liefje bent dan ben je dat.’ ging hij direct fel tegen haar in. Xena was het er niet mee eens, maar wist dat ze niet te ver kon gaan, al probeerde ze de schim wel een beetje uit. "Waarom ben jij eigenlijk een schim geworden?" sprak de zwarte hengst uiteindelijk toen hij voor hen was gaan staan. Ze wist dat Xariv hier niet van was gediend, want al snel zag ze hoe hij vijandig de oren in de nek legde.


’tuttut, normaal begroet men elkaar eerst.’ sprak Xariv. Xena zelf hield zich er maar een beetje buiten, ze wilde niet tussen deze twee komen. ’Ik ben Xariv.’ zei de witte hengst, en weer kwam er die grijns op zijn smoel, die niet veel goeds beloofde. ’En ik ben schim geworden om jullie, onnozele kudde paarden, te kunnen’ hierbij hield hij zijn mond. In een mum van tijd zag ze hoe de schim naast de andere hengst ging staan, en zijn kaken op een van de zwarte maanplukken dicht liet vallen. Een akkelig, scheurend geluid van de manen weergalmde tussen de bomen. De losgetrokken haren dwaalde neer op de grond, en geschrokken deinsde Xena achteruit. Er stroomde een aardige laag bloed vanuit de manen over het hoofd van de zwarte hengst. ’pesten.’ besloot hij zijn zin. ''Xariv..! Doe niet zo ellendig..'' zei ze vijandig sissend tegen de hengst. Het kon hem blijkbaar niet veel interesseren of de hengst pijn leed. ’Liefje, zou je niet wat dichterbij komen, om onze nieuwe vriend te begroeten?’ Met tegenzin stapte ze iets dichterbij, maar hield nog steeds afstand. Weer probeerde ze de hengst duidelijk te maken dat hij moest vluchten, en snel ook. Ze probeerde hem te seinen met haar hoofd zonder dat Xariv het merkte, al wist ze dat schimmen zeer snel iets in de gaten zouden hebben.





Terug naar boven Ga naar beneden
Lizle

Lizle

Profile
Number of posts : 123
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyzo 17 feb 2013 - 21:44






Jarrender

They said to me when i was a foal
That before you start a war
You better know where you fighting for~




Dapper stond de hengst stevig op zijn benen terwijl hij toch vermeed om de schim aan te kijken. Hij zag nog hoe de witte merrie hem duidelijk probeerde te maken dat hij moest vluchten. Al wist hij dat de schim het door zou hebben en hem gelijk in een slag zou hebben vermoord. Blijkbaar was de witte schim niet echt gediend van zijn vraag want gelijk kwam hij dichterbij. ’tuttut, normaal begroet men elkaar eerst.’ antwoordde de hengst op Jarrender zijn vraag, terwijl hij dichter op hem toestapte. ’Ik ben Xariv.’ grijnsde hij. De zwarte hengst zag duidelijk hoe de hoektanden van het zielloze paard gevaarlijk in het maanlicht blinkte. Door het zien van zijn scherpe tanden zette hij een paar stappen achteruit wat niet echt hielp want de schim kwam steeds dichterbij. "Jarrender" zei hij zacht en bijna onverstaanbaar. Al dacht hij dat de witte schim hem wel kon verstaan aangezien zijn zintuigen beter waren dan die van een normaal paard. ’En ik ben schim geworden om jullie, onnozele kudde paarden, te kunnen’ Geschrokken zag Jarrender dat hij ineens verdwenen was. Een seconde had hij hoop dat de schim weg was gegaan. Maar helaas een seconde later stond hij recht naast hem. De vlijmscherpe tanden grepen naar zijn maantop dat een angstaanjagend gescheur veroorzaakte. Jarrender kneep zijn ogen dicht en voelde hoe de tanden in zijn huid werden geboord. De zwarte hengst voelde hij bloed langs zijn hoofd naar beneden droop.''Xariv..! Doe niet zo ellendig..'' zei de merrie vijandig tegen de schim. Ze had moet dat was zeker. 'Pesten' vervolgde de schim. Een lichte kreun verliet de hengst zijn stembanden omdat hij nog steeds de stekende pijn in zijn voorhoofd voelde.

’Liefje, zou je niet wat dichterbij komen, om onze nieuwe vriend te begroeten?’ vroeg Xariv aan Xena. Gehoorzaam kwam ze dichterbij, maar het waren maar een paar stappen. Ze wilde zo te zien niet dichterbij hun twee komen. Wat volgens hem erg verstandig was. Opeens schoot hem wat te binnen, Xariv had pesten gezegd, niet moorden dus. Wat hoop ontstond in hem waardoor er een glimlach op zijn gezicht stond. [b]"Mooi om te horen" zei hij bijdehand tegen de schim.





Terug naar boven Ga naar beneden
Dimphyl

Dimphyl

Profile
Number of posts : 1965
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyzo 17 feb 2013 - 23:00

We've gotta take this 24wrsed


Langzaam gleden zijn ogen van de hengst naar de merrie, zich afvragend wie hij beter te grazen zou nemen. Wie er het meest zou tegenstribbelen, wie het minst. Wie zou het spel het leukst maken voor hem?

hij stond zijn lippen nog af te likken, het bloed van de hengst druppelend van zijn kin, terwijl zijn ogen langzaam de straaltjes bloed volgden die van de hengst zijn hoofd dropen. ’Jarrender? Wat een námen geven ze jullie tegenwoordig.’ schudde hij, vol gespeeld medelijden, zijn hoofd.

de witte arabier liet zijn hoofd met een ruk naar Xena draaien zodra ze hem vertelde ‘niet zo ellendig te doen’ hij grinnikte terwijl hij weer naast de merrie kwam staan. ’Ik begin jou steeds leuker te vinden, liefje.’ zuchtte hij, terwijl hij zijn neus tegen haar wang aan duwde. Hoe meer ze hem tegensprak, hoe meer zin hij kreeg om een spel te spelen.

vanuit zijn ooghoeken merkte hij feilloos op hoe Xena seinde naar Jarrender. Meteen draaide hij zijn lichaam, zodat hij als een muur tussen de 2 paarden in stond. ’Als je wat tegen hem wilt zeggen, doe dat dan niet achter mijn rug om.’ siste hij, terwijl zijn levenloze ogen in die felblauwe(?) van Xena boorden.

alsof hij niks anders was dan een poppetje aan een touwtje verscheen de grijns opnieuw op zijn gezicht, het kwade weer verdwenen. Totdat je in zijn ogen keek. Het enige dat daar te zien was was een diepe leegte. Niks meer zoals vroeger, toen zijn bruine ogen de ziel van de wereld droegen. De liefde voor de kudde, de liefde voor zijn Omniel, zijn Hayyel, zijn vrienden en vriendinnen, erin gelegen had. De enige liefde die er nu nog te vinden was in zijn lichaam, was de liefde voor de duivel.

’Dus.. Jarrender..’ zei hij, ietwat spottend, terwijl hij naar de hengst knikte. Langzaam deed hij een stapje achteruit, waardoor de 2 paarden elkaar weer aan konden kijken. ’Dit is Xena.’ hij grijnsde terwijl zijn ogen over de merrie gleden, en toen weer terug naar de hengst focusten. ’Mijn speeltje.’ voegde hij er toen nog aan toe, terwijl hij gretig knikte.

’Ga je nu de heldhaftige hengst uithangen en haar beschermen?’ vroeg hij, terwijl hij zijn lichaam rond Xena cirkelde, zijn ogen uitdagend op Jarrender gericht. ’Dat heb ik ook ooit geprobeerd.’ zei hij toen. Hij moest terug denken aan de tijd dat hij nog bij de Vechters zat, de Guards. Een elite team van 4 kudde paarden, éen voor elk afzonderlijk gebied, geselecteerd en opgeleid door de Emperor, samen met hun aanvoerder Flight hadden ze de taak de kuddes te beschermen tegen de schimmen.

ja, Xariv was ooit een belangrijk paard geweest, degene die Orlais moest beschermen. Maar de guards waren niks meer dan kinderspel voor de schimmen. Want, uiteindelijk, hadden ze niks om tegen de schimmen te gebruiken dat enig vorm van verschil kon maken. Hoe gespierd, getraind Xariv op dat moment ook was, tegen een schim had hij het nooit kunnen opnemen. Het was een missie die op niks anders dan de dood zou uitdraaien. Het benieuwde hem of Jarrender dezelfde mentaliteit zou hebben die hij toen der tijd had gehad, een mentaliteit om ervoor te zorgen dat alles dat zwakker leek dan jijzelf, merries, veulens, te beschermen tegen alles dat kwaad kon doen.

’Laat me je vertellen, het is nutteloos.’ voegde hij er toen nog bitter aan toe, terwijl hij zijn ogen nog eens over de hengst liet glijden.


Hell has broken loose
Terug naar boven Ga naar beneden
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyma 18 feb 2013 - 8:20







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



Ergens begon ze toch medelijden te krijgen met de zwarte hengst. Het was niet slim geweest dat hij hiernaartoe was gekomen, maar dat was zij ook niet geweest. Als ze nu niet zo eigenwijs was geweest, had ze zichzelf zoveel moeite bespaard. Dan zat ze nu niet gevangen door een of ander monster, en moest ze toezien hoe hij anderen liet lijden. "Mooi om te horen" zei Jarrender toen. Even keek ze de hengst vragend aan, waarna ze begon te begrijpen wat hij bedoelde. Xariv negeerde hem, en begon het bloed dat van zijn kin afdroop op te likken. De kille geur van bloed verspreidde zich rond het stel, wat Xena liet huiveren. ’Jarrender? Wat een námen geven ze jullie tegenwoordig.’ Dit keer was zij het die zich niets van hem aantrok. Die namen, waren doodnormaal bij kuddepaarden, wat hij zelf ook eens geweest moest zijn. De schim nam haar gedrag triomfantelijk op. Hij begon een beetje te grinniken, waarna hij weer naast haar kwam staan. ’Ik begin jou steeds leuker te vinden, liefje.’ Spugend keek ze de hengst aan. ’’Ik ben je liefje niet.’’ zei ze giftig tegen hem. ’’Niemands liefje niet.’’ Het begon haar te irriteren dat hij dacht alles bij haar te kunnen doen, zonder dat ze er wat tegen in zou brengen. Aan het begin was ze nog bang, maar die angst begon steeds meer weg te varen.


Xariv liet zijn vieze neus tegen haar wang aan wrijven, die nu ook onder het bloed zat. Het was niet alleen bloed van hemzelf, maar ook van Jarrender. Zoals ze al had voorspeld, had de hengst haar veelste snel in de gaten. ’Als je wat tegen hem wilt zeggen, doe dat dan niet achter mijn rug om.’ Sprak hij sissend, en liet zijn ogen in die van haar vallen. Ze had zin om hier meteen weg te gaan, maar ze wist echter dat een schim haar gemakkelijk in kon halen. Maar twee paarden, die allebij een andere kant op zouden rennen? Een van hen zou er dan sneuvelen, en dat risico wilde ze niet nemen. ’Dus.. Jarrender..’ begon de hengst weer. Hij verdween tussen hen in, waardoor zij nu oog in oog stond met Jarrender. ’Dit is Xena.’ ging hij verder. Alsof ze zichzelf niet eens kon voorstellen. Ze voelde de ogen van Xariv in haar flanken prikken. ’Mijn speeltje.’ Besloot hij, gretig knikkend. In blinde woede sprong ze op in de richting van Xariv, maar bedacht zich snel. Deze strijd zou ze nooit winnen, nooit. Maar ze wilde zich niet laten behandelen als een ‘speeltje’, want zo was zij niet.


’Ga je nu de heldhaftige hengst uithangen en haar beschermen?’ Xariv begon weer een rondje om haar heen te cirkelen, als een leeuw die zijn prooi even goed bekeek, voor hij zijn kans pakte. ’Dat heb ik ook ooit geprobeerd.’ Alsof ze dat niet wist. Ooit was hij een paard met een hart, een ziel en een hengst die liefde kende. Blijkbaar was er niets meer van dat karakter over, de duivel had heb totaal in zijn macht. En toch, kon ze niet begrijpen hoe iemand zo harteloos kon worden. En dit alles, was Avanti’s schuld. Als zij hem een keer tegen zou komen, wist ze dat ze recht in haar dood keek. ’Laat me je vertellen, het is nutteloos.’ Eindigde Xariv met zijn verhaal. Even onwennig richtte Xena haar blik op Jarrender, wie zijn hoofd nu onder het gestolde bloed zat. ’’Ik heb geen hulp nodig. Ik kan mezelf best redden.’’ sprak ze besluiteloos. Ze wilde niet dat een ander haar kwam helpen, ze kon best zichzelf redden. Tenminste, dat dacht ze.





Terug naar boven Ga naar beneden
Lizle

Lizle

Profile
Number of posts : 123
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyma 18 feb 2013 - 13:02






Jarrender

They said to me when i was a foal
That before you start a war
You better know where you fighting for~




De hengst viel hem niet nog een keer aan waar hij aardig blij mee was. De wond stak en hij zat te denken of dat deze hengst ook het "schimmen gif" kon verspreiden waar je een schim door kon worden. Hij hoopte met volle hoop van niet want hij wilde niet zo'n harteloos beest als Xariv worden, en al helemaal niet zoals zijn leider Avanti. Een zucht verliet de longen van de hengst als hij nog steeds het bloed over zijn zwarte vacht voelde sijpelen. Wel minder erg dan eerst maar toch bloedde het nog. Hoe meer bloed, hoe gekker de schim werd gokte hij. Ze waren nou eenmaal zo dat ze alleen leefde om paarden te moorden,verwonden,gijzelen en alles in die richting.

’Dus.. Jarrender..’ zei de spierwitte arabische schim uiteindelijk met een spottende ondertoon in zijn stem toen de zin zijn naam bereikte. Jarrender legde zijn oren in zijn nek maar zei verder niets toen hij naar achteren liep en Xena weer zichtbaar werd. ’Dit is Xena.’ zei hij. Xena en hij zaten in dezelfde rang dus hij kende haar wel, al had hij nooit echt contact met haar gezocht. Dus hij kende haar niet door en door maar wel gewoon haar naam. ’Mijn speeltje.’ zei Xariv terwijl hij gretig knikte. Jarrender rolde met zijn ogen toen hij hoorde hoe hij hun behandelde. Als speeltjes waar je een spelletje mee kon spelen. Speeltjes die geen gevoel hadden waar je alles mee kon doen dus.

’Ga je nu de heldhaftige hengst uithangen en haar beschermen?’ vroeg hij, terwijl hij zijn lichaam rond Xena cirkelde, zijn ogen uitdagend op de zwarte hengst gericht. ’Dat heb ik ook ooit geprobeerd.’ vervolgde hij toen. Jarrender kon een grinnikt die de stilte vulde nadat Xariv had gesproken niet onderdrukken. De arabier had zonet toegegeven dat hij ooit net zo zwak was als Xena en hij nu waren tijdens volle maan. En zwakte gaven schimmen niet gauw toe daar kon je in geloven. ’Laat me je vertellen, het is nutteloos.’ zei de hengst terwijl hij nog steeds rond Xena circkelde. Jarrender zag hoe vuur in de merrie haar ogen ontstond. Ze pikte die woorden niet dat was duidelijk. ’Ik heb geen hulp nodig. Ik kan mezelf best redden.’’ Jarrender zijn wenkbrauw ging een paar centimeter in de lucht, verbaasd dat de merrie zo'n grote mond durfde op te zetten tegen een paar dat haar in een slag zonder enige moeite kon doden. En ook doordat ze zo zeker was van haar zaak. "Nou je hoort het Xariv" zei hij dit keer met een spottende toon bij zijn naam, gewoon om aan te geven dat hij het niet pikte dat ie zo over zijn naam dacht.





Terug naar boven Ga naar beneden
Dimphyl

Dimphyl

Profile
Number of posts : 1965
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptydi 19 feb 2013 - 19:13

We've gotta take this 24wrsed


Xena begon hem serieus op zijn zenuwen te werken met het terugpraten. Eerst was het leuk geweest, maar nu was het genoeg. Hij was de baas hier, niet zij als zielig kuddepaardje. Zijn oren schoten achteruit. ’Spreek me niet tegen. Jij bent mijn liefje als ik dat zeg.’ siste hij tussen zijn tanden door.

En opnieuw ging ze gewoon tegen hem in, door te zeggen dat ze wel voor zichzelf kon zorgen
Nog voor haar zin helemaal uitgesproken was sprong hij op zijn achterhoeven, ’SPREEK ME NIET TEGEN! schreeuwde hij plotseling uit, zijn stem ruw en diep, hij draaide een kwartslag en zette zijn tanden in haar keel, waardoor hij haar luchtweg afkneep.

Zijn ogen schoten heen en weer tussen Xena en de hengst, afwachtend of hij iets zou doen. zou hij toch de ‘heldhaftige hengst’ uit gaan hangen, of was hij, zoals Xariv dacht, een nutteloos watje, overgeleverd aan de genadigheid van de schimmen en zijn kuddeleiders? zijn ogen werden een nog diepere kleur zwart toen hij het bloed proefde dat tussen zijn tanden door druppelde. Zijn gedachten werden nu totaal verdrongen door de behoefte aan dood en verderf, het dienen van Avanti, of beter gezegd, de duivel.

* ik stop hier om jullie de kans te geven te antwoorden (; *

Hell has broken loose
Terug naar boven Ga naar beneden
Lizle

Lizle

Profile
Number of posts : 123
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptydi 19 feb 2013 - 21:24






Jarrender

They said to me when i was a foal
That before you start a war
You better know where you fighting for~



’Spreek me niet tegen. Jij bent mijn liefje als ik dat zeg.’ siste hij tussen zijn tanden door. Jarrender legde gelijk zijn oren in zijn nek. De hengst was nog al snel op zijn teentjes getrapt dat was duidelijk. ’SPREEK ME NIET TEGEN!' schreeuwde hij vervolgens plots toen ze weer door hem heen praatte. Geschrokken zag Jarrender hoe de vlijmscherpe tanden ranzendsnel naar Xena haar nek vloog. Zijn ogen werden groot, het was niet slim om een schim tegen te spreken dat zag je maar.

De zwarte hengst kon zien hij de ogen van Xariv razendsnel van hem en weer naar haar keken. Waarschijnlij kbenieuwd hoe hij zou reageren. Je kon de woede in Jarrenders ogen zien toen hij de merrie hulpeloos aan zijn tanden hing. "Hmpf, durf je wel zo te doen." Hij wist dat hij haar niet los kon krijgen door de schim aan te vallen. Hij zou gegarandeerd verliezen en de merrie daar ook niet mee helpen dat was zeker. "Ben je zo trouwens zo slank omdat je maar een keer per maand een maaltje kan halen, nog geen eens een keer per maand misschien." zei hij spottend. Misschien had hij hem hier mee beet en zal de schim uit woede los laten. Achteraf bedacht Jarrender of het wel zo slim was om zo tekeer te gaan.







Laatst aangepast door Lizle op di 19 feb 2013 - 21:30; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptydi 19 feb 2013 - 21:29







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



Ze begon zich aardig machteloos te voelen naast Xariv. En eigenlijk wist ze nu al dat het een keer fout zou gaan, maar grenzen opzoeken is wat zij normaliter deed. En ja, ook bij een schim, al was dit echter niet haar beste keuze. Aan het begin zo’n bang vogeltje, maar uiteindelijk kwam toch weer die botheid in haar naar voren. Jarrender was al aardig toegetakelt, zou zij volgen? Lichtelijk gestrest tikte ze haar hoofd omhoog en naar beneden, maar hield hier al snel mee op. De houding van Xariv sprak letterlijk boekdelen. Ze zag direct hoe zijn oren naar achter schoten toen ze hem opnieuw tegen begon te spreken. ’Spreek me niet tegen. Jij bent mijn liefje als ik dat zeg.’ Siste hij tussen zijn vlijmscherpe tanden voor. Ze wist dat ze voor nu beter maar haar commentaar voor haar kon houden.


De laatste woorden sprak ze uit alsof ze het normaal vond om zo te praten. Maar eigenlijk was dit gekkenwerk, als je de situatie zou gaan bekijken. Zij was een makkelijkere prooi voor Xariv dan Jarrender, want merrie’s werden vaak zwakker ingesteld. Daar was ze het niet helemaal mee eens, maar zo gebeurde het wel. Nog voordat ze haar woorden goed had uitgesproken, ging Xariv al in de aanval. Angstig keek ze toe hoe hij op zijn achterbenen ging staan. ’SPREEK ME NIET TEGEN!’ schreewde hij, zijn stem galmde nog iets na. Zijn mond schoot voor ze het echt kon realiseren naar haar keel, waar hij hard dichtbeet. Een ellendige pijn ging er door haar heen, terwijl ze zich geheel overliet. De tanden van Xariv wortelden zich letterlijk in haar vlees. En het ergste was nog, dat ze niet amper adem kon halen. Schrokkerig ontsnapte er een beetje lucht uit haar keel, om vervolgens opnieuw naar lucht te happen. Waarom was ze ooit zo dom geweest? Ze was nu in een staat waarin geen enkel paard zou willen verkeren, aangezien elke ontsnapping zou lijden tot meer pijn. Haar helderblauwe ogen richtte ze ditmaal op Xariv, die blijkbaar genoot van haar bloed.


"Hmpf, durf je wel zo te doen." Hoorde ze vlak achter haar. "Ben je zo trouwens zo slank omdat je maar een keer per maand een maaltje kan halen, nog geen eens een keer per maand misschien." Voor zover ze haar ogen kon draaien gleden ze naar Jarrender, die haar gelukkig een hart onder de riem stak. Maar nu vreesde ze ook voor hem, en niet alleen voor zichzelf.



Terug naar boven Ga naar beneden
Dimphyl

Dimphyl

Profile
Number of posts : 1965
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptydi 19 feb 2013 - 22:35

We've gotta take this 24wrsed


De piepende ademteugen van Xena zorgde dat hij zijn kaken nog net iets harder opspande, er voor zorgend dat haar adem nu compleet afgesloten werd. Zijn ogen veranderden in zwarte poelen terwijl zijn hersenen overuren maakten. Dit was zijn nieuwe leven, en hij kon niks anders doen dan zeggen hoe goed het voelde. Hoe goed het voelde om de luchtpijp van de merrie te horen kraken tussen zijn kaken, op het punt om in elkaar te klappen en voor een pijnlijke dood te zorgen. Hoe goed het voelde om die laatste, paniekerige ademteugen te voelen wegsterven.

zijn moment werd verstoord door Jarrender, die het verkeerde moment koos om te spreken. Zijn oren schoten in zijn nek van razernij, en bij zijn volgende zin liet hij zijn kaken met een klap terug losschieten van Xena’s hals. Ze was gespaard, voor nu. Tenminste, als ze nog adem kon krijgen.

zijn woede ontvlamde in een razernij die ongekend was, en hij schoot vooruit naar de zwarte hengst. In één pas was hij bij Jarrender, en liet nu zijn tanden moeiteloos in diens neus zakken. De hengst kon geen adem meer halen, behalve als hij de doodse, bloederige adem van Xariv graag wilde inademen. Xariv’s kaken leken perfect rond zijn neus te sluiten, en zijn sterke hoektanden vochten zich moeiteloos een weg door het vlees dat rond de hengst zijn lippen zat.

een maniakale lach vocht zich een weg door Xariv’s keel, en uitte zich weggemoffeld op de neus van Jarrender. De gedachtes die net nog bij Xena hadden gelegen, waren nu weggevaagd, herplaatst door de gedachtes aan de dood van de zwarte bemoeial.


Hell has broken loose
Terug naar boven Ga naar beneden
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptywo 20 feb 2013 - 7:59







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



Nog steeds boorden de kaken van Xariv in haar malse vlees, nog steeds die piepende ademhaling die steeds minder werd. Elk zuurstof deeltje was haar redding voor een paar seconden, als het er niet minder waren. De schim leek totaal gek te worden bij het voelen van deze macht, en toe te kunnen zien hoe zij leed. Maar hij leek niet van plan haar los te laten, in het tegendeel zelfs. Hij zette zijn kaken nog harder op haar luchtweg, die nu totaal afgesloten was. In paniek gezien ze geen adem meer kreeg gooide ze haar voorbenen een klein stukje in de lucht, al hielp dit natuurlijk niets. Ze probeerde zich af te sluiten voor de pijn die er nu door haar heen ging, al was dit een moeilijke opgave gezien zijn kracht.


Door de woorden van Jarrender merkte ze dat Xariv even zijn concentratie verloor, waardoor de druk minder werd. Ze merkte dat hij gek was geworden, niet alleen door haar, maar ook door de zwarte hengst. Tot haar opluchtig schoten de omgeklemde kaken los van haar hals. Totaal verzwakt liet ze zichzelf door haar benen zakken, haar adem nog altijd zwaar piepend. Twee afdrukken van de vlijmscherpe tanden van Xariv waren duidelijk afgebeeld in haar hals, met daaromheen een grote hoeveelheid bloed. Vanuit haar ooghoeken merkte ze hoe nu Jarrender te grazen werd genomen. ’’J-jaren..’’ probeerde ze uit haar keel te krijgen, al was het niet meer dan een zuchtje. Een diepe hoest gleed er langs haar mond, waar tergelijkertijd een hoop bloed met mee kwam. Ze wilde niet zwak lijken, dat mocht niet. Als een veulentje dat zijn eerste stappen deed probeerde ze haar slanke lichaam omhoog te hijsen, om uiteindelijk weer met een plof neer te komen op de grond. Kon ze dan werkelijk niets doen om Jarrender te helpen?


Terug naar boven Ga naar beneden
Jennifer
Administrator
Jennifer

Profile
Number of posts : 4988
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptywo 20 feb 2013 - 20:47


Het bloed druppelde in een regelmatig tempo van zijn vlijmscherpe hoektanden. De stralen van de blauwe maan wierpen een spiegelbeeld in zijn zwarte levenloze ogen. Wat anders zo paars en gemeen was had nu niets, net een stel zwarte gaten in zijn ziel. Voor hem gleed een plas bloed verder over het weelderige gras van BMH. De schimmelmerrie voor hem zat vol gaten en had niets meer van haar schoonheid over. Waar eerder haar prachtige hazelnootkleurige ogen hadden gezeten waren nu twee bebloede gaten. Zijn zwarte hoeven raakten het bloed terwijl hij zijn weg verliet van haar lijk. De glimlach op zijn lippen was ziekelijk en zijn zin was lang nog niet over.

De snelheid waarmee zijn zwarte lichaam zich verplaats is amper te registreren. Zo snel weet hij een gebied te scannen en zo snel weet hij zijn kudde te vinden … Xariv. Zijn passen zijn afgemeten, zijn oren liggen plat in zijn hals. De geur van dood en verderf drijft als een dikke mistbank voor hem uit. ‘Wel wel. Wispelturigheid staat je niet Jarrender in deze situatie…’ Hij zweeg en glimlachte kwaadaardig. ‘Het zou wel eens je einde kunnen worden.’ Zijn zwarte ogen gleden naar Xariv en dan naar de merrie. Het bloed trok zijn aandacht maar als regel onder de schimmen, wiens tanden het ook waren, het was zijn prooi. Ookal was Avanti de leider, hij richtte zich niet tot anderen hun prooi. Uiteindelijk keek hij terug naar de hengst. ‘Twee opties, lang en traag of kort en … Er is eigenlijk maar één uitkomst.’ Hij schoot naar voor en beet de hengst met zijn lange scherpe hoektanden in zijn hals. Naar de enige plaats die dood kon schenken … de slagader …
° Wegens vinger en hand niet zo heel erg lang.

Terug naar boven Ga naar beneden
Lizle

Lizle

Profile
Number of posts : 123
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptydo 21 feb 2013 - 19:27






Jarrender

They said to me when i was a foal
That before you start a war
You better know where you fighting for~




Ik had perongeluk m'n post geedit toen ik de code van de kader wilde halen, dus ik ben men post kwijt die hier stond *faal*






Laatst aangepast door Lizle op do 28 feb 2013 - 16:13; in totaal 3 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Dimphyl

Dimphyl

Profile
Number of posts : 1965
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyzo 24 feb 2013 - 10:58

We've gotta take this 24wrsed


Het piepende geluid van Xena’s stem laat hem grijnzen, terwijl zijn tanden zich nog altijd in de neus van Jarrender boren. Zijn oren spitsen naar voren terwijl de smerige grijns zijn lippen overneemt. Dit was de eerste keer dat hij de blauwe maan zo mee maakte, de eerste keer dat hij zelf slachtoffers maakte. De eerste keer dat hij als schim bezig was. en meteen al had hij 2 slachtoffers kunnen vinden. Hij had het eeuwige leven nu, en het lachte hem toe, met net zo’n smerige grijns als hij zijn slachtoffers zou schenken.

de aankomst van Avanti, zijn leider, liet zijn aandacht van Jarrender afglijden. Zijn tanden laten de hengst zijn neus los, en terwijl hij zijn lippen aflikt grijnst hij naar Avanti, een zweem van trots op zijn lippen. Hij lacht hardop als Avanti naar jarrender schiet, en draait zich dan om naar Xena, die nog altijd op de grond lag.

’Sweet dreams, love.’ grijnste hij, terwijl hij op haar af danste, zijn sterke hoeven stampend op de grond. Even bleef hij naast haar lichaam staan, niet precies wetend hoe hij het wilde doen. hij hief zijn hoef op, en liet hem naar beneden zoeven, in de richting van Xena’s schedel. Toch laat hij hem, net voor de impact, weer stoppen. Niet langdurig genoeg, niet pijnlijk genoeg…

Hij liet zijn lichaam zakken tot hij op zijn knieën naast de merrie lag, en glimlachte lieflijk naar haar. ’Liefje toch..’ zonder verder te aarzelen schiet zijn hoofd naar voren, en zijn tanden scheuren moeiteloos een stuk vlees uit haar nek, om vervolgens zijn tanden in haar slagader te boren.

Hij stond op, zijn lippen aflikkend, terwijl hij goedkeurend zijn werk bekeek. Het bloed gutste eruit, en er was geen enkele manier waarop de witte merrie dit zou overleven. Het was gedaan, zijn liefje, zijn speeltje voor de blauwe maan, ze was er niet meer. Ergens was het jammer, nu kon hij niet eens met haar spelen.. hij gooide zijn hoofd in de lucht en zijn akelige lach vulde het bos, enkele vogels vlogen verschrikt op.


Hell has broken loose
Terug naar boven Ga naar beneden
Jennifer
Administrator
Jennifer

Profile
Number of posts : 4988
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyzo 24 feb 2013 - 13:40


Het bloed proefde als een duivels drankje op zijn lippen. Het was niet genoeg om hem te vermoorden, daarvoor had hij iets meer naar rechts moeten bijten, recht door de slagader die hem het leven bijna ogenblikkelijk zou afnemen. Hij trok zijn tanden bruut los en duwde de hengst verder tegen de grond. Zijn gigantisch bebloede hoef sloot de luchtweg af waardoor Jarrender niet langer kon ademen. ‘Het gaat hier niet op dapperheid in deze wereld Jarrender.’ Siste hij. Zijn tanden waren maar een ademtocht verwijderd van de hengst zijn oor. Zijn levenloze zwarte ogen keken hem recht aan. ‘Als je denkt dat je de wereld aankan dan zit je verkeerd. Ik ben de hogere macht en als je denkt het te kunnen winnen dan ben je een dwaas en klaar om te sterven.’ Hij hief zijn hoef een klein beetje op net genoeg op één grote hap lucht te pakken voor hij het weer afsloot. Het was fascinerend hoe Jarrender koppig vol hield zijn ogen open te houden. Avanti schudde zijn hoofd en blikte over zijn schouder naar Xariv en de merrie. ‘Iedereen sterft uiteindelijk. Is het niet vandaag dan is het morgen. Je kunt niet winnen van iets dat onsterfelijk is.’ Hij staakte zijn woorden, het had geen zin om uit te leggen aan een ziel die al even geleden verloren was hoe deze wereld draaide.

Hij haalde zijn hoef weg van diens keel en haalde een luchtige hap adem. ‘Wil je mijn meester de groeten van me doen, als je zo vriendelijk wil zijn. Hemel is namelijk niet weggelegd voor mijn slachtoffers en als je denkt dat ik je leven verwoest dan staat je ziel het ergste nog te wachten.’ Met een krachtige knauw beet hij zich vast in de nekwervel net achter Jarrenders oren. Hij voelde de zenuwen knappen onder zijn tanden en met een ruk trok hij de nekwervel los van het hoofd. Hij liet los beet zich vast in het hoofd en rukte het los van het lichaam. Het viel voor hem aan zijn hoeven en Avanti glimlachte grimmig maar zelfgenoegzaam. ‘Laten we solidariteit tonen en hun overblijfsels naar de kudde terugbrengen.’ Meldde hij laconiek. Hij beet het hoofd weer vast op zijn lange scherpe hoektanden en galopeerde richting Minanter. Vijftig meter voor de kudde bleef hij staan en steigerde hoog, hij liet het hoofd vallen en maakte een afgrijselijke lach los uit zijn keel. ‘Herinner wie je dierbaar is, iedere dag kan je laatste zijn.’ Siste Avanti. Hij schopte het hoofd richting de kudde en verdween in een oogopslag weer …


Terug naar boven Ga naar beneden
Lizle

Lizle

Profile
Number of posts : 123
Status : Active
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Emptyzo 24 feb 2013 - 15:25






Jarrender

They said to me when i was a foal
That before you start a war
You better know where you fighting for~




Je kon duidelijk zien hoe de spieren van de hengst langzaam zwakker en zwakker werden. De protesteer bewegingen werden zwakker door het bloedverlies en ademgebrek. Toen Xariv had losgelaten had hij een flinke dosis zuurstof naar binnen proberen te halen desondanks Avanti aan zijn nek hing. ‘Het gaat hier niet op dapperheid in deze wereld Jarrender.’ Siste hij. Zijn tanden waren maar een ademtocht verwijderd van de hengst zijn oor. Avanti keek recht met zijn zwarte poelen in zijn groene doffe ogen. Hij wist het zeker, zo voelde het om de dood te bereiken. Wetend dat je niet meer verder zal leven dat dit het einde was. Het waren de vreselijkste minuten van zijn leven die hij ooit had meegemaakt. En nog wel zijn laatste minuten ook. ‘Iedereen sterft uiteindelijk. Is het niet vandaag dan is het morgen. Je kunt niet winnen van iets dat onsterfelijk is.’ vervolgde de hengst zijn zinnen. Hij hoopte met heel zijn hard dat ze Xena nu met rust zouden laten nu hij zich had opgeofferd aan de wrede greep van de schimmen.

Jarrender kon merken dat Avanti hem martelde, door het feit dat die zo af en toe zijn hoef van zijn luchtwegen weghaalde zodat hij de kans kreeg om adem te halen. Zijn instinct liet hem dat ook meteen toeslaan wanneer hij de mogelijkheid kreeg naar wat adem te kunnen snakken. ‘Wil je mijn meester de groeten van me doen, als je zo vriendelijk wil zijn. Hemel is namelijk niet weggelegd voor mijn slachtoffers en als je denkt dat ik je leven verwoest dan staat je ziel het ergste nog te wachten.’ zei de hengst. Nu wist hij het zeker, dit waren zijn laatste seconde. Hij ging straks de slag geven dat hem vermoordde. De slag die het einde van zijn leven zal maken. Hij zal naar die 'meester' van Avanti gaan en hem zoals Avanti gevraagd had hem de groeten doen. Hoe slecht Avanti ook was, hij volgde altijd bevelen op van paarden die hoger dan hem stonden. net nadat De zwarte hengst zijn worden had uitgesproken voelde hij de vlijmscherpe tanden achter zijn nek. Een hinnik van pijn,schok en hulpeloosheid verliet zijn longen voor de laatste keer. Hij voelde hoe het leven uit zijn lichaam wegtrok. Het ergste kwam nog. Hij voelde hoe groot de druk wordt op zijn nek. Een vreselijke pijn volgde waarna een schok door zijn lichaam heen ging en die levenloos bleef liggen. Het teken van leven was verdwenen. Hij was officieel het slachtoffer geworden van de schimmen die het niet overleefd had. Het was overduidelijk wat de zwarte hengst was toen zijn eerste lichtgevende aftekeningen doffer werden totdat ze helemaal uit waren. Dood.




Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Profile
We've gotta take this Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: We've gotta take this We've gotta take this Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

We've gotta take this

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» Gotta Catch 'em all.
» Gotta love the dark. [Ayana]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Blue Moon Horses :: We've gotta take this A2tpGgU :: » Archive :: Ferelden-
» CHATBOX