IndexHandbookMapLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggenZoeken

Deel

Is this the end?

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
Is this the end? Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Is this the end? Is this the end? Emptyzo 24 feb 2013 - 19:28







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



Nadat Jarrender was toegetakeld, waren bijde schimmen vertrokken, maar hadden haar zwaar gewond achtergelaten. Het lijk van de hengst zorgde voor bepaalde huiveringen die zich verplaatste in haar ooit witte lichaam. Wat er nu nog van haar over was, tja, dat was niet erg veel meer. Steeds meer beelden van de voorgaande uren flitste voorbij in haar hoofd, de nog dramatischer dan de ander. Met geen enkele emotie te tonen rond haar ogen keek ze naar het bebloede lijk van Jarrender, onthoofd en al. Hij was, ondanks de brute kracht van Avanti, dapper gestorven. Hij had zich geofferd voor haar, waarbij ze hem eeuwig dankbaar zou zijn. Ze kende hem eigenlijk niet, alleen zijn naam, maar voor nu zat hij altijd in haar hoofd geprent. Zijn naam, ze zou hem nooit meer vergeten. Ze vond het spijtig dat ze geen afscheid had kunnen nemen, al kende ze hem amper.


De alsmaar piepende ademteugen galmde ritmisch door het woud, de een harder dan de ander. Een rillerige schok gleed er langs haar ruggengraat. Jarrender had dit gedaan, voor haar, maar nu moest hij er zelf voor gaan boeten. Xena kon spijt niet blijven houden, dat zou haar nu niet helpen. Schimmen hadden geen hart, geen ziel en al zeker geen gevoelens. Nouja, gevoelens zoals bij kuddepaarden tenminste. De gevoelens die ze wel hadden waren kil, dor en alles in die richting. Het gene waar ze voor leefden was bloed, dood en verderf, de dingen die zij verafschuwde.


Xena zal de hoop echter nooit verliezen, nooit. De situatie waar ze zich in verkeerde leek hulpeloos, met helaas maar een uitweg voor Xena als er niemand haar zou vinden. Hoop was het enige dat sterker was dan angst, en hoop zal ze dan ook voor altijd koesteren, ookal is het maar een klein beetje. Nog een laatste keer verzamelde ze al haar kracht bijeen en probeerde haar lichaam ophoog te hijsen, om uiteindelijk weer met een klap tegen de grond te komen. Ze was te zwak, haar adem was te kort en haar lichaam werkte al zeker niet mee. Haar luchtwegen waren duidelijk beschadigt door de beet van Xariv, maar ze waren nog in staat haar in leven te houden. Voor hoelang wist ze niet, dus probeerde ze elk moment die ze nu nog mocht beleven te koesteren, al viel er niet veel te genieten voor haar op deze plek.


Hulpeloos gleed haar blik in de richting van de maan, die zijn lichtstralen over het gebied sprankelde. Een hel zoals je hem alleen in dromen kon zien, werd voor haar werkelijkheid. Het leek als een diep zwart gat, waar zij met open ogen in getuimeld was. En dit alles, had ze aan zichzelf te danken. Zij was zo dom geweest, denkend dat haar niet zou overkomen. Als ze dat een paar uur geleden had bedacht had ze nu niet in deze situatie gezeten. Ze zou hier langzaam sterven, als er niemand was die haar zou helpen. En waarschijnlijk zou dat ook gebeuren, want zelfs het laatste sprankeltje hoop was van haar gedachten weg gedreven. De harde werkelijkheid spreidde zich voor haar uit, of ze het nu wilde of niet. Dit was het, take it or leave it.

''Hope is the only thing that stronger it then fear''

Voor Jen.


Terug naar boven Ga naar beneden
Jennifer
Administrator
Jennifer

Profile
Number of posts : 4988
Status : Active
Is this the end? Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Is this the end? Is this the end? Emptyzo 24 feb 2013 - 20:36


Axis



Er was geen elegantie aan zijn bewegingen. Zijn lichaam was één en al brute aanvalskracht, er was niets zachts aan de dodelijkheid waarmee zijn hoeven over de grond dreunden en het enorme trillingen verspreidde onder de grond. Zijn lichaam was om en bij de twee meter schoft, hij was gigantisch en imponerend. Zijn gitzwarte lichaam bewoog bijna lomp maar dodelijk voort over de vlaktes van Ferelden. Zijne oren bewogen onrustig heen en weer zoals ze altijd waren tijdens een blauwe maan. De tijd van het maand die hij het meest haatte. En niet omdat het slachtoffers nam, oké daarom ook wel, maar voornamelijk omdat ze niets tegen de schimmen konden doen. Hij bleef stilstaan toen de bossen voor hem opdoemde. Zijn flanken gingen snel op en neer, de witte dampen die uit zijn neusgaten kwamen reizen op naar de hemel. Zijn ogen staren naar de grens van bomen, de ondoordringbare massa van kilte, verraad en verderf. Speciaal aan de halve Shire waren zijn ogen en zijn verhaal, er was veel speciaal aan hem. Wat zo imponerend overkwam aan de buitenkant was het tegenovergestelde aan de binnenkant. Zijne ene zwarte oog straalde beheerstheid en rust uit terwijl zijn andere paarse oog pure kilte en haat was.

Jep, hij was familie van de meest haatvolle familie op BMH, hij was familie van Avanti, het pure kwaad van BMH. Zijn moeder was slecht en haar vader was de tweelingbroer van de schimmenleider. Geen wonder dat Axis zo moeilijk zijn plaats vond in deze wereld. ‘Waarom.’ Fluisterde hij. Ooit was Axis klaar geweest om een schim te worden, daarna werd hij leider van iedere rang maar de druk was zo groot dat hij gewoon kuddepaard werd. Hij was een soort van raadsheer, een vertrouweling en leermeester. En zo zou Axis sterven, wetend dat hij zoveel paarden gered had, zoveel veulens opgevoed en uiteindelijk iemand zou zijn die de schimmen kon verslaan.

Zijn grote lichaam ging in draf het bos in. Hij rook bloed, het zat overal rondom heen. Maar alsof het een instinct was bracht de geur hem dieper tot het uiteindelijk vond wat hij moest vinden. Een merrie, amper in leven en in nood van dringende verzorging. Daar niet veel verder van lag een onthoofd paard. De afschuw was er niet in zijn blik, hij maakte zich enorm veel zorgen om de merrie. Langzaam kwam hij dichter en drukte zijn neus tegen haar wang. ‘Het komt goed.’ Sprak hij geruststellend. Ze mocht hier niet zijn, het was haar eigen schuld geweest dat ze in rang vier gebied rondliep tijdens een blauwe maan. Maar het was niet zijn taak om haar daarop te wijzen. Zijn blik gleed de omgeving af in de volledige beheersing van zijn enige taak nu, de merrie in leven houden. ‘Ik ben Axis, rang vier paard. Ik kom je helpen, kun je staan?’ Hij zocht haar blik maar die leek mijlen veraf te zijn. Ze had water nodig, het bloeden moest stoppen en ze had rust nodig. Meer kon hij niet doen …
Terug naar boven Ga naar beneden
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
Is this the end? Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Is this the end? Is this the end? Emptyma 25 feb 2013 - 10:08







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



Het leek ergens onmogelijk hoe je leven zo’n wending kon krijgen in één nacht, één fout die meteen crusiaal zou zijn. De blauwe maan liet zich deze avond weer in zijn waarde, enkele doden en gewonden achterlatend. En daar, was zij een slachtoffer van. Ze mocht nog van geluk spreken dat ze in leven was, al was de situatie waarin ze nu verkeerde ook niet al te prettig. Eigenlijk het enige wat ze nu nog kon doen, was wachten tot iemand haar zou vinden. En wie haar zou vinden, daarvan moest je ook maar het geluk hebben dat diegene haar zou helpen. Het was gekkenwerk, geen enkel paard zou op dit tijdstip zo diep in het bos terecht komen tijdens de blauwe maan. Dit alles, kon ze allemaal op haar eigen schuldgevoel schuiven. Zij was hier uiteindelijk verantwoordelijk voor geweest, en ook voor de dood van Jarrender, wiens leven waarschijnlijk niet was afgenomen als zij haar grote mond gehouden had. Maar ze zat nu eenmaal zo in elkaar, niemand zou over haar heen lopen zonder dat zij zou tegenstribbelen. En ja, die eigenschap liet deze avond alleen zijn slechte kanten tonen.


Onrustig liet Xena haar hoef over de kille en koude grond slijpen. Het ergste van dit alles vond ze dat ze zichzelf niet kon helpen, maar haar lot in iemand anders zijn hand lag. Een diepe zucht rolde er over haar lippen, waarna ze haar hoofd hulpeloos op de grond liet vallen. De ijzeren geur van bloed en verderf hing echter nog steeds rond het gebied waar zij midden in lag. Deze geur zou vooral schimmen naar zich toe trekken, maar normale kuddepaarden zouden er met een grote boog omheen lopen. Dat was niet gek ook, want als ze nog een keer voor zo’n situatie stond zou zij dat ook doen. Xena had haar lesje deze avond wel geleerd, dat was duidelijk. Ondanks dat ze al een tijdje hier lag, werd haar adem er ook niet veel beter op. Diezelfde piepende ademteugen kwamen nog steeds uit haar luchtwegen. Haar halve nek lag open, en het bloed bleef maar stromen. Ze zou hier uiteindelijk doodbloeden, wanneer ze niet geholpen zou worden.


Ergens was ze nog nooit zó blij geweest het gestamp van hoeven te horen. Ze tilde haar hoofd vermoeid op, haar ooit helder blauwe ogen stonden als doffe delen op haar bebloede gezicht. Langzaam naderde een aardig grote hengst, en voelde hoe een warme neus zich tegen haar wang aan drukte. ‘Het komt goed.’ sprak de hengst geruststellend. Ze wilde hem maar al te graag geloven, maar de angst om haar leven te verliezen bleef in haar rond zwermen. ‘Ik ben Axis, rang vier paard. Ik kom je helpen, kun je staan?’ Ze liet een lichte knik zien met haar hoofd, om vervolgens met dichtgeknepen ogen te verkrampen van de pijn in haar nek. ’’Niet echt.’’ mompelde ze binnensmonds, en spandde direct haar spieren opnieuw aan. Met alle kracht probeerde ze omhoog te komen, al ging dit niet zonder problemen. Ze leek net een veulentje, dat zijn eerste stappen probeerde te zetten, maar echter al snel faalde.




Terug naar boven Ga naar beneden
Jennifer
Administrator
Jennifer

Profile
Number of posts : 4988
Status : Active
Is this the end? Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Is this the end? Is this the end? Emptyma 25 feb 2013 - 13:07


Axis



De grond onder zijn hoeven was soppig en hij wou dat het van de modder was en niet van het bloed dat uit beide dieren stroomde. Axis wierp een korte blik op het lijk van de zwarte hengst, zou hij haar willen beschermen hebben? Zou hij haar in veiligheid willen brengen hebben voor het te laat was? Verkeerde plaats en zeker het verkeerde moment. Het hoofd was nergens te vinden. Axis had alles gezien en geen enkele keer kon hij de huiveringen onderdrukken die door zijn lichaam kwamen. De ijzeren geur drong diep door in zijn neusgaten terwijl hij de ontelbare wonden op haar vacht gaande sloeg. Ze bloedde vooral hevig aan haar hals, als hij niet snel iets zou doen dan kon ze sterven. Zelf had hij ookal op dat randje gezweefd, hij had alleen gelegen hier in het bos en er was niemand geweest die hem had geholpen. Het was een lang en traag herstel geweest waarvan nu nog de littekens zijn zwarte vacht sierde.

Toen ze opkeek naar hem zag hij haar ooit zo heldere blauwe ogen in een doffe glans terug staren. Hij herhaalde zijn eerste woorden, het zou wel goed komen, het moest wel goed komen. Zijn neus gleed langs haar hals, vederlicht ging het over de wonden op zoek naar de ene wond met het meeste bloedverlies. Hij zou haar ongetwijfeld pijn doen maar dat was de pijn van een herstel en die moest ze aanvaarden, onder elke mogelijke omstandigheid. Hij zou het niet toestaan dat ze zijn hulp niet weigerde, hij zou het niet kunnen verdragen terug weg te wandelen en haar alleen voor dood achter te laten. Zo zwak was hij … in vele opzichten zijn sterkste eigenschap. Maar zijn behulpzaamheid, zijn instinct om iedereen te helpen en lief te hebben was tevens zijn grootste zwak. Je kon hem zo gemakkelijk neer halen, Avanti had het genoeg gedaan. En iedere keer camoufleerde Axis zijn verdriet en ging verder met het leven, hiermee maakt hij de schimmen duidelijk dat hij niet zo gemakkelijk neer te halen was.

Haar poging om op te staan zorgde ervoor dat er meer bloed uit haar hals kwam. Hij hield haar meteen tegen ookal bevestigde ze dat het niet zou lukken. ‘Niet erg, we vinden wel een andere manier.’ Sprak hij geruststellend. Het bloed dat inmiddels op zijn neus zat was het minst van zijn zorgen. Hij keek naar een diepe wond en dan naar haar doffe blauwe ogen. ‘Ik wil de wond toedrukken zodat het bloeden stopt maar het zal pijn doen, je moet mijn hulp aanvaarden anders zul je sterven.’ Benadrukte hij. Zijn keek haar strak aan, zeker dat als ze Avanti had gezien ze zijn paarse oog wantrouwig zou aankijken. Ze probeerde het nogmaals en hij schudde protesterend zijn hoofd. ‘Niet doen!’ Beval hij zachtjes. ‘Hoe heet je?’ Vroeg hij in een poging haar af te leiden van de pijn. Hij zette zijn neus tegen de grootste wond die nog steeds bloedde en duwde er tamelijk krachtig tegen. Ze mocht niet panikeren, ze moest dit doorstaan, het was haar enige kans …

Terug naar boven Ga naar beneden
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
Is this the end? Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Is this the end? Is this the end? Emptywo 27 feb 2013 - 10:12







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



Alhoewel ze deze gebeurtenis en nacht het liefst zo snel mogelijk zou willen vergeten, wist ze dat ze door dit alles aardige littekens over zou blijven houden. Als eeuwige markeringen zouden ze in haar witte vacht gegrafeerd zijn, als 'aandenken' aan de blauwe maan. Elke keer weer kwam net moment terug in haar gedachtes, het moment dat Avanti de kop van Jarrender er met brute kracht aftrok. Weer kwam diezelfde huivering opzetten. Ergens kon ze het schuldgevoel maar niet opzij zetten, het bleef als een mes elke keer weer in haar flanken prikken.


Vaag voelde ze de neus van de hengst langs haar hals glijden, maar ze had de kracht amper om zich te verzetten tegen de pijn. Het maakte haar eigenlijk helemaal niets meer uit. Pijn had ze al genoeg gehad dus dit kon ze ook nog wel hebben. Bovendien was dit pijn om haar te helpen, en dit moest ze accepteren. Ze wist dat als ze dit niet deed dat ze zou sterfen, no matter what. Nadat Xena had bevestigt dat het staan niet zou lukken, ging de hengst verder. 'Niet erg, we vinden wel een andere manier.' sprak hij haar geruststellend aan. Ze zag hoe zijn ogen naar haar wonden gleden, om haar vervolgens weer aan te kijken. Ze had geen enkele emotie op haar gezicht en in haar ogen, zelfs de pijn die ze had was niet te herkennen. Precies wat haar bedoeling was, ze wilde niet zielig medelijden op gaan wekken. 'Ik wil de wond toedrukken zodat het bloeden stopt maar het zal pijn doen, je moet mijn hulp aanvaarden anders zul je sterven.’ zei hij benadrukkend. Hetgene wat haar opviel toen ze hem aankeek, was zijn ene fel paarse oog. Eerder die nacht had ze dat ook opgemerkt, maar dat was van... Avanti! Een geschrokken blik bekleede het gezicht van de witte merrie. Zelf was ze tegen vooroordelen, maar ze wist niet of dit veel goeds kon betekenen. Het kon puur toeval zijn. De hengst leek haar anders wel aardig, en hij wou haar graag helpen.


Toen ze nog een laatste keer probeerde op te staan schudde Axis protesterend zijn hoofd. 'Niet doen!' hoorde ze hem roepen. Meteen verslapte ze haar spieren weer. 'Hoe heet je?' Met gesloten ogen voelde ze hoe de hengst zijn neus met harde kracht tegen haar wond duwde om het bloeden te laten stoppen. Ze wist niet of dit het goede moment was om een gesprek te beginnen, maar hij bedoelde het goed. "Mijn naam is Xena. antwoordde ze door de pijn heen. Aangenaam Axis. zei ze hierna, om wat belangstelling te tonen. Ze vond het tevens geweldig dat hij haar wou helpen, ook al was de hengst van een totaal andere rang.



Terug naar boven Ga naar beneden
Jennifer
Administrator
Jennifer

Profile
Number of posts : 4988
Status : Active
Is this the end? Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Is this the end? Is this the end? Emptydo 28 feb 2013 - 12:39


Axis



De merrie gaf zich over aan zijn zorgen. Haar spieren probeerden zich te ontspannen onder de druk van zijn neus om zo het bloeden te stoppen. Ze mocht van geluk spreken dat haar slagader niet geraakt was, anders was ze al lang dood geweest en zou Axis twee lijken gevonden hebben. Hij wist niet wie dat gedaan had. De schimmen hadden dezelfde werkwijze, de één al met wat meer fantasie dan de anderen. Een hoofd afrukken leek iets voor Avanti maar hij wist dat Achilles en Ayana er even goed capabel tot waren. De twee nieuwste leden van de schimmenkudde kende hij niet zo goed, hij wist dat ze rang 1 paarden waren geweest. Was er maar een manier om te achterhalen welke paarden zich tot schim wilden laten maken, dan kon Axis ze tegenhouden of op zen minst proberen ompraten. Er waren zoveel problemen met die schimmen, ze wisten zich moeiteloos door een net heen te wurmen. Je mocht geen fouten maken … de kudde maakte er teveel en dat werd fataal iedere blauwe maan.

Toen hij haar had aangekeken zag hij de korte geschrokken blik … genoeg om te weten dat het Avanti was. Ze had de paarse ogen van die duivel gezien en meteen legde ze connecties met hem vanwege die gelijkenis in de ogen. Axis kon niets doen dat zijn paarse ogen zo’n haat en nijdigheid uitstraalde. ‘Het was Avanti, niet?’ Zijn blik gleed kort naar het lijk van Jarrender en hij zuchtte hoofdschudden. ‘hij is niet mijn vader, of zoon of dergelijke …’ Hij probeerde een sussende verklaring te vinden waarom ze echt niet bang van hem hoefde te zijn. ‘Hij is zo ongeveer mijn nonkel maar ik heb niets met hem te maken, anders zou ik niet in rang vier zitten en er geen lange carrière als leider ophebben.’ Hij zweeg en keek naar de andere wonden op haar lichaam.

Toen ze zich voorstelde glimlachte hij zwakjes. ‘Xena.’ Begroette hij haar met dezelfde vriendelijkheid als anders. Hij keek naar de wond, zijn neus droop van het rode bloed, het rook ijzerachtig … afschuwelijk. Uiteindelijk draaide hij zijn hoofd en spitste zijn oren op de omgeving. Er liep een beekje tweehonderd meter hiervandaan. Het probleem was dat als ze zich zou recht stellen het bloeden opnieuw zou beginnen. ‘Ik denk dat je eerst moet rusten Xena. Ik weet dat dit de laatste plaats is maar je kunt hier niet weg voor het veilig is om op te staan. Je moet kracht vinden.’ Hij wreef zijn neus over de grond waardoor het bloed werd weggevaagd door de modder. ‘Ik blijf.’ Sprak hij uiteindelijk …

Terug naar boven Ga naar beneden
Dayent

Dayent

Profile
Number of posts : 234
Status : Active
Is this the end? Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Is this the end? Is this the end? Emptyzo 3 maa 2013 - 9:25







Xena

WHEN LIFE LOOKS LIKE A DREAM
ALWAYS KEEP YOUR EYES OPEN FOR
H E L L



De inmense pijn die zich aan de linkerkant van haar hals bevond was eigenlijk niet eens te beschrijven. Maar ze wist deze pijn ondanks alleen te verdragen, en ze wist ook dat dit de enige uitweg was als ze in leven wou blijven. Waarschijnlijk was ze al doodgebloed als Axis niet zo snel was geweest met haar te helpen. Tevens had hij wel ervaring met gewonde paarden, dat was makkelijk te zien. Hij wist precies wat hij moest doen om het bloeden te stoppen, maar zij zou de rest moeten doen. Xena was nog steeds dezelfde zwakke merrie eerder deze avond, maar mentaal was er veel in haar verandert. Haar gedachtes over hoe schimmen zouden zijn hadden plots een andere wending gekregen. Natuurlijk wist ze van de vele verhalen dat schimmen zieke wezens waren, enkel en alleen gericht op het dienen van de duivel en alles wat daarmee te maken had. Maar dat ze zo bruut konden zijn, had Xena stiekem nooit verwacht, al zeker niet van Xariv. Hij was een van de nieuwste schimmen, maar toch gedraagde hij zich alsof hij het al jaren zo deed.


Ze legde meteen connecties met Avanti na het zien van het ene paarse oog van Axis. Ja, daar werd ze bang van, ergens diep van binnen. Er zijn maar weinig paarden met zo’nzelfde oog, en dat waren vaak familieleden van Avanti of iets in die trant. ‘Het was Avanti, niet?’ sprak Axis toen. Hij moest haar angst en geschrokken blik opgemerkt hebben. Ze merkte hoe zijn blik opnieuw naar Jarrender zijn lijk gleed. Haar ijsblauwe ogen stonden emotieloos op de grond gericht, zonder zich hiervan af te wenden. ’’Niet alleen Avanti. Avanti, Xariv, ze waren bijde hier.’’ zei ze zachtjes, nauwelijks verstaanbaar voor de zwarte hengst. ‘Hij is niet mijn vader, of zoon of dergelijke …’ ging de hengst verder. Xena wou hem maar al te graag geloven, alleen ze wist ergens wel dat hij familie van de schim moest zijn. ‘Hij is zo ongeveer mijn nonkel maar ik heb niets met hem te maken, anders zou ik niet in rang vier zitten en er geen lange carrière als leider ophebben.’ Axis sprak hier de waarheid, dat was duidelijk te zien aan zijn lichaamsstaal en zijn ogen.


Het bloeden was onderhand gestopt uit de meest grote wond, die Axis toegedrukt had. Bij de rest van haar wondjes was het meeste bloed al gestolt waardoor ze daar niet veel meer uit verloor. Maar toch had ze wel veel verloren, wat haar nu erg zwak en aantastbaar maakte. ‘Xena.’ Begroette de hengst haar. Een flauwe glimlach krulde zich rond de lippen van de merrie bij het horen van haar naam. ‘Ik denk dat je eerst moet rusten Xena. Ik weet dat dit de laatste plaats is maar je kunt hier niet weg voor het veilig is om op te staan. Je moet kracht vinden.’ Axis wilde het beste voor haar, wat een fijn gevoel Xena gaf. Gelukkig waren er nog meerdere paarden in Blue Moon Horses die vriendelijk waren, wat onderhand onmogelijk te vinden leek. ‘Ik blijf.’ Waren de laatste woorden van de hengst. Een zucht van vermoeidheid en pijn rolde over haar lippen. ’’Maar Avanti is wel familie van je?’’ zei de witte merrie uiteindelijk. Het leek haar zelf niets om van die schim familie te zijn, iedereen zou zijn slechte karaktertrekken met je gaan vergelijken.




Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Profile
Is this the end? Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Is this the end? Is this the end? Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

Is this the end?

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Blue Moon Horses :: Is this the end? A2tpGgU :: » Archive :: Ferelden-
» CHATBOX