The sun is shining

**Profile** Number of posts : 190 Status : Active

Gucci stapte over een grasvlakte in Minanter. Haar fluwelen neusje tegen de grond aan. Ze kende nog maar één paard in de kudde, de hengst genaamd Vestival, de bèta van rang één. Ze greens eventjes en dacht weer aan hem. Ze zwiepte met haar staart en merkte dat een lichte hengstige geur vrijkwam. Damn, soms wilde ze dat het winter was. Maar de zomer was altijd zo lekker warm. Ze greens eventjes en ging over in een drafje. Ze gooide haar hoofd omhoog en bokte vrolijk. Het was hier wel fijn, beter dan haar vroegere leven. Ze schudde met haar manen en zwiepte met haar staart heen en weer. Ze besloot te stoppen om wat te grazen. Ze zocht wat grote graspollen op en begon die lekker op te eten. Gucci stapte wat rond, at wat graspollen, en besloot weer verder te gaan. Ze had wel zin in een avontuurtje. Tsja, ze was nou eenmaal een nieuwsgierig type. Ookal was ze snel bang. Haar nieuwsgierigheid won het op dit moment en ze draafde naar het bos. Toen ze er eenmaal was zag ze pas hoe veel donkerder het was dan op de vlakte van net. Ze stapte behoedzaam verder. Een krakend geluid drong haar oren binnen. Ze hinnikte van de schrik en stapte achteruit. Haar been raakte iets wat op de grond lag en daardoor sprong ze opzei. Toen knalde ze tegen iets op, of eerder, iemand.

{Open}

Ayana

“Listen closely for it might be the last words you'll ever hear"

De blauwe bol hees zichzelf weer fier in de donkere hemel. Voor haar was dit een aanblik die nog vertrouwder leek dan de gewone zilveren maan. Aan het normale wit zilveren licht dat de nacht op gewone dagen vulde, had men helemaal niets. Dan was het beter geweest als de nachten pikdonker waren, zodat geen paard iets kon zien. Behalve zij natuurlijk, zij en de rest van de schimmen, die zodanig gewend waren aan de duisternis dat het hun ogen niet meer verblindde. Vanavond rende zij met sierlijke, toch snelle passen richting Minanter. De plaats waar de meeste onschuldige zielen zich schuilhielden. Een makkelijke prooi, kon men het ook noemen. Deze eerste rangs, moesten echter wel weten waarom zij de drang moesten voelen de ladder der rangorde zo snel mogelijk te beklimmen. Waren zij er niet, dan was dit slechts een keuze die je kon maken. De aanwezigheid van de schimmen maakte het echter een noodzaak om hogerop te komen.

Eenmaal in de bossen die zich tussen de bergen bevonden, hield ze stil. Hoewel niets haar kon schaden, was het bos alsnog haar favoriete plaats. Hier kon ze gerust doen wat ze wilde, zonder meteen door iedereen gezien te worden. In de verte klonken voetstappen. De merrie besloot eens een spelletje te spelen met haar prooi. De brandende pijn deed haar nu niet meer schrikken, maar glimlachen van genoegen. Ze vervormde haar lichaam, zodat er enkel nog een onschuldig hert stond. Het enige wat niet klopte waren haar compleet zwarte ogen, iets dat schimmen altijd hadden tijdens een blauwe maan. Het volgende moment botste er een merrie tegen haar aan. Ayana deed net of ze haar evenwicht bijna verloor en draaide zich naar het paard toe. 'Geschrokken van de blauwe maan?' vroeg ze zacht, niet onvriendelijk.

Shade // Avanti's Right-Hand