IndexHandbookMapLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggenZoeken

Deel

Sheetjes Ves und Fay

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Banaan

Banaan

Profile
Number of posts : 1356
Status : Active
Sheetjes Ves und Fay Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Sheetjes Ves und Fay Sheetjes Ves und Fay Emptyzo 18 aug 2013 - 19:53


Quote

TEKST


Code:
[table align=center cellpadding=0 cellspacing=0 background=http://i43.tinypic.com/28umsnn.png width=660 height=430][tr][td width=257][/td][td valign=top]<div style='padding-right: px; margin-top: 69px; margin-right: 412px; margin-left: 15px; margin-bottom: 5px; width: 219px; height: 330px; overflow: auto; text-align: justify;'>[font=Georgia]
[center][size=14]Quote[/size][/center]

[color=#424a4a][size=11]TEKST[/size]

[/color][/font]</div>[/td][/tr][/table]
Dit is postsheet 1, de 2e komt eraan Very Happy
*Naam* kan nog veranderd worden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Banaan

Banaan

Profile
Number of posts : 1356
Status : Active
Sheetjes Ves und Fay Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Sheetjes Ves und Fay Sheetjes Ves und Fay Emptyzo 18 aug 2013 - 20:21




De bomen vlogen aan mijn gezichtsveld voorbij, voor enkele seconden vastgepind aan mijn netvlies en daarna weer loslatend door de hoge snelheid die mijn lichaam bereikte. Mijn hart en longen werkten zich een slag in de rondte om mijn spieren en organen van zuurstof te kunnen voorzien. Lichte dampwolkjes kwamen uit mijn opengesperde neusgaten. Ook al galoppeerde ik al minstens meerdere tientallen minuten op dit tempo voort, toch vertoonde ik nog geen vermoeidheidsverschijnselen. Mijn bruin/witte lichaam was erop gebouwd om intensieve prestaties te leveren op lange afstanden. Bovendien, ik vond het heerlijk om de wind langs mijn oren te horen suizen en de prille ochtendzon te voelen op mijn gevoelige huid. Alhoewel, de afgelopen stressvolle maanden hadden wel hun tol geëist. Ik was enkele kilo’s afgevallen, waardoor mijn ribben lichtjes door mijn dunne zomervacht schemerden, evenals waren mijn lange karamelkleurige manen in een klittenbos veranderd. Niet iets waar je als bèta van rang één trots op kon zijn, een leider moest overigens gezond en sterk ogen.

Mijn hersenen seinden mijn benen tot stilstand, mijn blik gleed over het Minanter en de kudde die in de diepte van het dal rustig aan het grazen was. Ik hinnikte een keer luid om mijn aanwezigheid aan hun te tonen en draaide me daarna om en zette koers richting het bos dat achter me in de schaduwen verscholen lag. Dit keer hield ik mijn passen rustig en beheerst, zoals die van een ervaren kuddeleider. Ik genoot met volle teugen van de vogels die hun prachtigste liederen aan de wereld toonden, ze hadden en bepaalde kalmerende werking op mijn geest. Bij iedere ademhaling snoof ik de geur van de bloeiende flora en fauna om me heen diep in me op. Soms wenste ik dat iedere ochtend zo vredig en zorgeloos was als deze, helaas zou die wens waarschijnlijk nooit in vervulling gaan. Er waren duizend-en-één redenen die mijn perfecte ochtend konden verzieken, konden vernielen. Gelukkig waren er ook nog van die dagen waarop ik het mooie in het leven nog zag, al waren die dagen ver te zoeken vandaag de dag. Sinds ik voet in het land van de Blauwe Maan zette, had ik meestal enkel ellende, pijn en verdriet meegemaakt, maar ook liefde en hoop op een betere toekomst, want vanwaar ik vandaan kwam leefde geen hoop meer. Het dode, witte lichaam van mijn wijlen moeder stond nog steeds schrikbarend scherp op mijn netvlies gebrand. Aan de ene kant fijn, want zo zou ik haar nooit vergeten, maar aan de andere kant vreselijk omdat de mooie herinneringen die we deelden naar de achtergrond werden gepusht.

Deze zeldzame ochtend liep langzaam ten einde; de middag maakte zijn aanwezigheid bekend door de steeds hoger klimmende zon aan de blauwe hemel en de stijgende temperatuur. Ik besloot dat het binnenkort tijd zou worden om terug te keren naar de kudde, ik kon ze immers niet urenlang onbeschermd achterlaten. Maar eerst wilde ik nog één keer een korte ronde langs de grenzen van Minanter maken om eventuele gevaren voor de kudde uit te sluiten, je wist immers nooit wat voor gevaren hier allemaal op de loer lagen.

Tijdens mijn inspectie kwam ik wolvensporen tegen, en ze bleken vers de te zijn. Dit baarde me zorgen, wolven lieten zich immers zelden zien in deze streek, ze hielden zich meestal woonachtig in de kale bergen die aan Minanter grensden. Ik was er wel van op de hoogde dat de laatste maanden de prooidieren schaarser werden, en de wolven daarom op jacht gingen in dit gebied. Om het zeker voor het onzekere te nemen besloot ik het wolvenspoor te volgen. Ik spoorde mijn lijf aan tot een soepele draf en volgde behoedzaam het spoor, erop alert dat er ieder moment een roofdier uit het struikgewas kon springen. Een grijze schim schoot aan mijn neus voorbij, waardoor ik abrupt mijn draf onderbrak en tot stilstand werd gemaand. Twee goudkleurige ogen hielden me vanuit de schaduwen scherp in de gaten. Instinctief ontblootte ik mijn tanden, drukte mijn oren plat tegen mijn schedel en steigerde licht in de lucht. Een rilling van adrenaline schoot langs mijn ruggengraat. Ondertussen had de wolf ook stappen ondernomen, klaar voor de aanval zat het dier in elkaar gedoken op de grond te wachten tot ik een zwakke plek zou vertonen. Diep van binnen verbaasde het me dat mijn aanvaller alleen was, meestal vielen wolven hun prooi gezamenlijk aan.

Er waren vijf minuten aan me voorbij gevlogen, toen de wolf zijn aanval uitvoerde en naar mijn keel greep. Ik wist hem met een snelle beweging van mijn hoef af te weren, maar daarbij wist ik dat hij alleen maar agressiever werd. In de minuten die volgenden bleef de wolf me op verschillende plekken bespringen. Zijn scherpe klauwen haalden mijn gehele buik en nek zowat open, maar daarbij wist ik hem ook een paar fikse klappen te bezorgen met mijn maaiende hoeven. Ik hinnikte af en toe schel om het beest angst aan te jagen, hoog steigerend in de lucht. Uiteindelijk wist ik de wolf af te schudden door er vandoor te gaan in rengalop.

Bloed droop uit de verse wonden toen ik de kudde wist te bereiken. Bovenaan de heuvel bleef ik staan, mijn gebruikelijke positie innemend als de bèta. Vlammende steken van pijn schoten door mijn gehele lichaam als vlijmscherpe messen, en zwarte vlekken dansten voor mijn ogen. Toch hield ik me sterk, als leider kon ik geen zwakte tonen.


Code:
[table align=center cellpadding=0 cellspacing=0 background=http://i40.tinypic.com/2s1ukc1.png width=664 height=420][tr][td width=410][/td][td valign=top]<div style='margin-top: 90px; padding-right: 16px; width: 220px; height: 300px; overflow: auto; text-align: justify;'>[font=Times New Roman][color=#6b6a74][size=12]

 
De bomen vlogen aan mijn gezichtsveld voorbij, voor enkele seconden vastgepind aan mijn netvlies en daarna weer loslatend door de hoge snelheid die mijn lichaam bereikte. Mijn hart en longen werkten zich een slag in de rondte om mijn spieren en organen van zuurstof te kunnen voorzien. Lichte dampwolkjes kwamen uit mijn opengesperde neusgaten. Ook al galoppeerde ik al minstens meerdere tientallen minuten op dit tempo voort, toch vertoonde ik nog geen vermoeidheidsverschijnselen. Mijn bruin/witte lichaam was erop gebouwd om intensieve prestaties te leveren op lange afstanden. Bovendien, ik vond het heerlijk om de wind langs mijn oren te horen suizen en de prille ochtendzon te voelen op mijn gevoelige huid. Alhoewel, de afgelopen stressvolle maanden hadden wel hun tol geëist. Ik was enkele kilo’s afgevallen, waardoor mijn ribben lichtjes door mijn dunne zomervacht schemerden, evenals waren mijn lange karamelkleurige manen in een klittenbos veranderd. Niet iets waar je als bèta van rang één trots op kon zijn, een leider moest overigens gezond en sterk ogen.

Mijn hersenen seinden mijn benen tot stilstand, mijn blik gleed over het Minanter en de kudde die in de diepte van het dal rustig aan het grazen was. Ik hinnikte een keer luid om mijn aanwezigheid aan hun te tonen en draaide me daarna om en zette koers richting het bos dat achter me in de schaduwen verscholen lag. Dit keer hield ik mijn passen rustig en beheerst, zoals die van een ervaren kuddeleider. Ik genoot met volle teugen van de vogels die hun prachtigste liederen aan de wereld toonden, ze hadden en bepaalde kalmerende werking op mijn geest. Bij iedere ademhaling snoof ik de geur van de bloeiende flora en fauna om me heen diep in me op. Soms wenste ik dat iedere ochtend zo vredig en zorgeloos was als deze, helaas zou die wens waarschijnlijk nooit in vervulling gaan. Er waren duizend-en-één redenen die mijn perfecte ochtend konden verzieken, konden vernielen. Gelukkig waren er ook nog van die dagen waarop ik het mooie in het leven nog zag, al waren die dagen ver te zoeken vandaag de dag. Sinds ik voet in het land van de Blauwe Maan zette, had ik meestal enkel ellende, pijn en verdriet meegemaakt, maar ook liefde en hoop op een betere toekomst, want vanwaar ik vandaan kwam leefde geen hoop meer. Het dode, witte lichaam van mijn wijlen moeder stond nog steeds schrikbarend scherp op mijn netvlies gebrand. Aan de ene kant fijn, want zo zou ik haar nooit vergeten, maar aan de andere kant vreselijk omdat de mooie herinneringen die we deelden naar de achtergrond werden gepusht.

Deze zeldzame ochtend liep langzaam ten einde; de middag maakte zijn aanwezigheid bekend door de steeds hoger klimmende zon aan de blauwe hemel en de stijgende temperatuur. Ik besloot dat het binnenkort tijd zou worden om terug te keren naar de kudde, ik kon ze immers niet urenlang onbeschermd achterlaten. Maar eerst wilde ik nog één keer een korte ronde langs de grenzen van Minanter maken om eventuele gevaren voor de kudde uit te sluiten, je wist immers nooit wat voor gevaren hier allemaal op de loer lagen.

Tijdens mijn inspectie kwam ik wolvensporen tegen, en ze bleken vers de te zijn. Dit baarde me zorgen, wolven lieten zich immers zelden zien in deze streek, ze hielden zich meestal woonachtig in de kale bergen die aan Minanter grensden. Ik was er wel van op de hoogde dat de laatste maanden de prooidieren schaarser werden, en de wolven daarom op jacht gingen in dit gebied. Om het zeker voor het onzekere te nemen besloot ik het wolvenspoor te volgen. Ik spoorde mijn lijf aan tot een soepele draf en volgde behoedzaam het spoor, erop alert dat er ieder moment een roofdier uit het struikgewas kon springen. Een grijze schim schoot aan mijn neus voorbij, waardoor ik abrupt mijn draf onderbrak en tot stilstand werd gemaand. Twee goudkleurige ogen hielden me vanuit de schaduwen scherp in de gaten. Instinctief ontblootte ik mijn tanden, drukte mijn oren plat tegen mijn schedel en steigerde licht in de lucht. Een rilling van adrenaline schoot langs mijn ruggengraat. Ondertussen had de wolf ook stappen ondernomen, klaar voor de aanval zat het dier in elkaar gedoken op de grond te wachten tot ik een zwakke plek zou vertonen. Diep van binnen verbaasde het me dat mijn aanvaller alleen was, meestal vielen wolven hun prooi gezamenlijk aan.

Er waren vijf minuten aan me voorbij gevlogen, toen de wolf zijn aanval uitvoerde en naar mijn keel greep. Ik wist hem met een snelle beweging van mijn hoef af te weren, maar daarbij wist ik dat hij alleen maar agressiever werd. In de minuten die volgenden bleef de wolf me op verschillende plekken bespringen. Zijn scherpe klauwen haalden mijn gehele buik en nek zowat open, maar daarbij wist ik hem ook een paar fikse klappen te bezorgen met mijn maaiende hoeven. Ik hinnikte af en toe schel om het beest angst aan te jagen, hoog steigerend in de lucht. Uiteindelijk wist ik de wolf af te schudden door er vandoor te gaan in rengalop.

Bloed droop uit de verse wonden toen ik de kudde wist te bereiken. Bovenaan de heuvel bleef ik staan, mijn gebruikelijke positie innemend als de bèta. Vlammende steken van pijn schoten door mijn gehele lichaam als vlijmscherpe messen, en zwarte vlekken dansten voor mijn ogen. Toch hield ik me sterk, als leider kon ik geen zwakte tonen.

[/size][/color][/font]</div>[/td][/tr][/table]
En de 2e postsheet Very Happy

Bo, jij mag kiezen welke je het liefst wilt (:

Terug naar boven Ga naar beneden
Bo

Bo

Profile
Number of posts : 2551
Status : Active
Sheetjes Ves und Fay Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Sheetjes Ves und Fay Sheetjes Ves und Fay Emptyzo 18 aug 2013 - 21:27

doe mij het liefst de 2e maar jij mag kiezen hoor want jij hebt ze gemaakt! Superbedankt <3
Terug naar boven Ga naar beneden
Banaan

Banaan

Profile
Number of posts : 1356
Status : Active
Sheetjes Ves und Fay Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Sheetjes Ves und Fay Sheetjes Ves und Fay Emptyzo 18 aug 2013 - 21:34

Ik wilde graag 1 dus dat komt dan mooi uit c:
Morgen zal ik de namen aanpassen naar hun eigen namen Very Happy
Terug naar boven Ga naar beneden
Bo

Bo

Profile
Number of posts : 2551
Status : Active
Sheetjes Ves und Fay Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Sheetjes Ves und Fay Sheetjes Ves und Fay Emptyzo 18 aug 2013 - 21:35

super!
Terug naar boven Ga naar beneden
Banaan

Banaan

Profile
Number of posts : 1356
Status : Active
Sheetjes Ves und Fay Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Sheetjes Ves und Fay Sheetjes Ves und Fay Emptyma 19 aug 2013 - 17:56




De bomen vlogen aan mijn gezichtsveld voorbij, voor enkele seconden vastgepind aan mijn netvlies en daarna weer loslatend door de hoge snelheid die mijn lichaam bereikte. Mijn hart en longen werkten zich een slag in de rondte om mijn spieren en organen van zuurstof te kunnen voorzien. Lichte dampwolkjes kwamen uit mijn opengesperde neusgaten. Ook al galoppeerde ik al minstens meerdere tientallen minuten op dit tempo voort, toch vertoonde ik nog geen vermoeidheidsverschijnselen. Mijn bruin/witte lichaam was erop gebouwd om intensieve prestaties te leveren op lange afstanden. Bovendien, ik vond het heerlijk om de wind langs mijn oren te horen suizen en de prille ochtendzon te voelen op mijn gevoelige huid. Alhoewel, de afgelopen stressvolle maanden hadden wel hun tol geëist. Ik was enkele kilo’s afgevallen, waardoor mijn ribben lichtjes door mijn dunne zomervacht schemerden, evenals waren mijn lange karamelkleurige manen in een klittenbos veranderd. Niet iets waar je als bèta van rang één trots op kon zijn, een leider moest overigens gezond en sterk ogen.

Mijn hersenen seinden mijn benen tot stilstand, mijn blik gleed over het Minanter en de kudde die in de diepte van het dal rustig aan het grazen was. Ik hinnikte een keer luid om mijn aanwezigheid aan hun te tonen en draaide me daarna om en zette koers richting het bos dat achter me in de schaduwen verscholen lag. Dit keer hield ik mijn passen rustig en beheerst, zoals die van een ervaren kuddeleider. Ik genoot met volle teugen van de vogels die hun prachtigste liederen aan de wereld toonden, ze hadden en bepaalde kalmerende werking op mijn geest. Bij iedere ademhaling snoof ik de geur van de bloeiende flora en fauna om me heen diep in me op. Soms wenste ik dat iedere ochtend zo vredig en zorgeloos was als deze, helaas zou die wens waarschijnlijk nooit in vervulling gaan. Er waren duizend-en-één redenen die mijn perfecte ochtend konden verzieken, konden vernielen. Gelukkig waren er ook nog van die dagen waarop ik het mooie in het leven nog zag, al waren die dagen ver te zoeken vandaag de dag. Sinds ik voet in het land van de Blauwe Maan zette, had ik meestal enkel ellende, pijn en verdriet meegemaakt, maar ook liefde en hoop op een betere toekomst, want vanwaar ik vandaan kwam leefde geen hoop meer. Het dode, witte lichaam van mijn wijlen moeder stond nog steeds schrikbarend scherp op mijn netvlies gebrand. Aan de ene kant fijn, want zo zou ik haar nooit vergeten, maar aan de andere kant vreselijk omdat de mooie herinneringen die we deelden naar de achtergrond werden gepusht.

Deze zeldzame ochtend liep langzaam ten einde; de middag maakte zijn aanwezigheid bekend door de steeds hoger klimmende zon aan de blauwe hemel en de stijgende temperatuur. Ik besloot dat het binnenkort tijd zou worden om terug te keren naar de kudde, ik kon ze immers niet urenlang onbeschermd achterlaten. Maar eerst wilde ik nog één keer een korte ronde langs de grenzen van Minanter maken om eventuele gevaren voor de kudde uit te sluiten, je wist immers nooit wat voor gevaren hier allemaal op de loer lagen.

Tijdens mijn inspectie kwam ik wolvensporen tegen, en ze bleken vers de te zijn. Dit baarde me zorgen, wolven lieten zich immers zelden zien in deze streek, ze hielden zich meestal woonachtig in de kale bergen die aan Minanter grensden. Ik was er wel van op de hoogde dat de laatste maanden de prooidieren schaarser werden, en de wolven daarom op jacht gingen in dit gebied. Om het zeker voor het onzekere te nemen besloot ik het wolvenspoor te volgen. Ik spoorde mijn lijf aan tot een soepele draf en volgde behoedzaam het spoor, erop alert dat er ieder moment een roofdier uit het struikgewas kon springen. Een grijze schim schoot aan mijn neus voorbij, waardoor ik abrupt mijn draf onderbrak en tot stilstand werd gemaand. Twee goudkleurige ogen hielden me vanuit de schaduwen scherp in de gaten. Instinctief ontblootte ik mijn tanden, drukte mijn oren plat tegen mijn schedel en steigerde licht in de lucht. Een rilling van adrenaline schoot langs mijn ruggengraat. Ondertussen had de wolf ook stappen ondernomen, klaar voor de aanval zat het dier in elkaar gedoken op de grond te wachten tot ik een zwakke plek zou vertonen. Diep van binnen verbaasde het me dat mijn aanvaller alleen was, meestal vielen wolven hun prooi gezamenlijk aan.

Er waren vijf minuten aan me voorbij gevlogen, toen de wolf zijn aanval uitvoerde en naar mijn keel greep. Ik wist hem met een snelle beweging van mijn hoef af te weren, maar daarbij wist ik dat hij alleen maar agressiever werd. In de minuten die volgenden bleef de wolf me op verschillende plekken bespringen. Zijn scherpe klauwen haalden mijn gehele buik en nek zowat open, maar daarbij wist ik hem ook een paar fikse klappen te bezorgen met mijn maaiende hoeven. Ik hinnikte af en toe schel om het beest angst aan te jagen, hoog steigerend in de lucht. Uiteindelijk wist ik de wolf af te schudden door er vandoor te gaan in rengalop.

Bloed droop uit de verse wonden toen ik de kudde wist te bereiken. Bovenaan de heuvel bleef ik staan, mijn gebruikelijke positie innemend als de bèta. Vlammende steken van pijn schoten door mijn gehele lichaam als vlijmscherpe messen, en zwarte vlekken dansten voor mijn ogen. Toch hield ik me sterk, als leider kon ik geen zwakte tonen.


Code:
[table align=center cellpadding=0 cellspacing=0 background=http://i41.tinypic.com/6jlkc8.png width=664 height=420][tr][td width=410][/td][td valign=top]<div style='margin-top: 90px; padding-right: 16px; width: 220px; height: 300px; overflow: auto; text-align: justify;'>[font=Times New Roman][color=#6b6a74][size=12]

TEKST HIER

[/size][/color][/font]</div>[/td][/tr][/table]
Hier is uwe sheet à la Faylice c:
Als er iets veranderd moet worden weet je me te vinden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Profile
Sheetjes Ves und Fay Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: Sheetjes Ves und Fay Sheetjes Ves und Fay Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

Sheetjes Ves und Fay

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Blue Moon Horses :: Sheetjes Ves und Fay A2tpGgU :: » Archive :: Completed Art-
» CHATBOX