[table align=center border="0" cellspacing=0 cellpadding=0 bgcolor=black][tr][td][img]http://i232.photobucket.com/albums/ee153/Iloveyoumicky/Amber.png[/img][/td][/tr][tr][td][table align=center border="0" cellspacing=0 cellpadding=0 width=450][tr][td][justify][font=times][color=#504c45][size=10]Het was laat in de avond, het was koud, en de ranke witte merrie kon haar eigen adem zien. Haar heldere blauwe ogen schoten over de omgeving, ze was alleen in het woud. Natuurlijk niet volledig alleen, er waren genoeg dieren die woonden in dit woud. Maar ze had geen gezelschap, ze moest haar gedachtes ordenen.. Ze wist niet meer wat ze wilde, ze was in de war. Een zachte bries streelt haar benen, en laat haar lange dikke manen dansen op de wind. Met gracieuze passen vervolgt ze haar pad, een pad van afdrukken achter latend in de sneeuw. Het was koud geworden vannacht, en een dunne laag sneeuw had haar vanmorgen verrast. Het had er prachtig uitgezien, de mooie pastel kleuren boven het witte landschap. Image hield niet van de sneeuw, maar ze was verliefd op het sprookjesachtige landschap dat er dan verscheen. Ze was nooit opgegroeid met sprookjes, en een mooie zonsondergang was haar versie van een mooi sprookje.
 
 
[/size][/color][/font][/justify][/td][/tr][/table][/td][/tr][/table]