Azacar

**Profile** Number of posts : 31 Status : Active

Rank 1

Naam paard: Azacar
Geslacht: Hengst
Rang: 1
Karakter: Cold, Hard, Sleazy, Nasty, Vicious, Heartless
Verleden: Verstoten door zijn ouders is de jonge hengst gaan zwerven. Gewoon als ieder ander was hij geboren bij een moeder met een vader omringt door talloze anderen. Heerlijk. Nou niet als het aan hem lag. Geen van zijn ouders was wat men 'slecht' noemde. Eerder vredelievend te noemen. Zijn vader was een ravenzwarte fries geweest, zijn moeder echter was een spaanse donkerbruine merrie. Geen van tweeën had ooit gedacht dat ze op die bewuste dag een demon op wereld gezet hadden. Spelen deed hij nooit met leeftijdsgenootjes. Probeerde ze altijd te bijten. Neer te halen. Te trappen. Alles om ze ook maar een beetje pijn te doen. Kwam dan ook geregeld voor dat jonge veulens verdwenen. Waarschijnlijk aangevallen door een lynx of een ander roofdier. Bij niemand kwam het dan ook op dat de inmiddels ravenzwarte jaarling de kleintjes naar de kliffen leidden om ze daar harteloos van de klif af te duwen. Niemand tot die doelbewuste dag. De dag waarop het niet een veulen was maar hij probeerde zijn bloedeigen moeder naar beneden te gooien. Liefde? Iets waar hij duidelijk een gebrek aan had. Ze had als zijn melkkoe gediend. Niet meer. Was in feite nu dus volkomen nutteloos nu ze het tweede kind van haar partner droeg. Zijn broertje of zusje. Nee, had hij zeker geen behoefte aan. Dus zou hij zijn moeder mét het veulen proberen te lozen. Echter ging dat niet zoals gepland. Werd hij op het cruciale moment opgehouden door een van de kuddeleden. Spijtig. En daarmee werden de geheimen onthuld. De lichaampjes van de veulens, sommigen al in vergane staat, half afgevreten, gevonden. De triade had hij met een strak gezicht over zich heen laten komen. Had hem niets gedaan. Had er dan ook zeker geen spijt van. Met een strakke blik had hij zijn vader aangekeken toen hij zijn eigen zoon verbande. Dreigde hem te doden als hij te dicht bij de kudde in de buurt kwam. Natuurlijk zag Azacar dit als een uitdaging. Alleen eentje die hij nu nog niet aan kon nemen. Daarvoor zou hij moeten groeien. Sterker moeten worden. En dan. Dan zou hij terugkomen. Om af te maken waar hij ooit aan begonnen was. En dit keer zou het gaan. Het was niet dat hij een intense haat aan de kudde in het bijzonder had. Maar hij had zich gewoon altijd voor gesteld dat hij ze allemaal omstebeurt zou vermoorden. En nu gooide iemand roet in het eten. Gewillig was hij gegaan. Met een sluwe grijns rond zijn zwarte lippen. Tot snel vader. En zo vertrok hij. Waarheen? Geen idee. Wat zijn doel was, zijn eindbestemming? Die was er niet. Hij zou zien wat hem op dit pad tegen zou komen. Hij moest en zou in iedergeval groeien en sterker worden tot die ene dag. Die ene dag dat de aarde doordrenkt zou raken met bloed en de lichamen zich aan de horizon opstapelden. Tot die dag.. Zwierf hij rond. Van hort.. naar her.. naar hier..
Naam Speler: Yazuki

I'll let you suffer untill you beg me to kill you.