IndexHandbookMapLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggenZoeken

Deel

When you're body try to understand ... [Rixan]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Jennifer
Administrator
Jennifer

Profile
Number of posts : 4988
Status : Active
When you're body try to understand ... [Rixan] Vide

Contact
BerichtOnderwerp: When you're body try to understand ... [Rixan] When you're body try to understand ... [Rixan] Emptydo 16 feb 2012 - 22:14

When you're body try to understand ... [Rixan] 416975

De zachte regendruppels vielen uit de hemel, zochten zich een weg tussen de grassprieten om zich dan te verenigen met de aarde. Moeder natuur zorgde voor de meest prachtigste fenomenen van deze wereldbol. De sneeuw was nu bijna allemaal gesmolten, de temperaturen kwamen aardig over nul en zelf de eerste bloemetjes begonnen te groeien. Het leek zo simpel, hoe het leven verder ging, hoe het ene seizoen naar het andere overvloeide. Hier, op BMH, was moeder natuur niet de enige die leven bracht, hier heerste ook kwaad. Een blauwe maan die iedere maand zorgde dat alles wat ze voor zorgde uit zijn evenwicht kwam. Plots leek veulentjes krijgen niet meer zo leuk, plots leek nieuw zijn een hel. De duivel vocht voor een plaats die ontoereikend was maar dat loste hij dan weer op door wat hulp van binnenuit. De schimmen heerste statig onder de blauwe maan en de duivel ... had enkele wensen te voldoen om zijn onderdanen tevreden te houden. Hij moest voldoen aan de wensen van Avanti en voor eens de schimmenleider iets vroeg ... voor die ene keer moest hij het geven.

Midden tussen de gesmolten sneeuw en het halflange gras lag een lichaam. Het lag er al dagen, weken en maanden. Het was onaangeroerd. Het enige wat je zag was enkele vuile verse wonden van vogels die zich te goed gedaan hadden aan zijn vlees. Er kronkelde lange witte littekens over zijn gehele lichaam, zijn manen lagen doods over zijn hals, zijn paarse pupillen met diezelfde dodelijke blik. Niets, maar dan ook niets aan de hengst was in leven. Hij werd vermoord onder de hoeven van een leider, niet zomaar een leider, familie maar hij had het verdiend, meer dan ooit. Hij was een gevaar en dat moest voor eens en altijd worden opgeruimd. En naast de zijde van zijn tweelingsbroer was hij gestorven. Alvaro, zo heette het dode wezen in het gras kende zijn laatste blik nog goed. Hij keek recht in de ogen van zijn broer die met een zekere ontzetting had toegekeken, een angst die niet te omschrijven was en een verdriet die niet te begrijpen was. Dat was de laatste blik die hij kreeg van zijn broer voor die vluchtte. 'Rust in vrede.' Had Axis gezegd en die woorden had Alvaro dankbaar aangenomen.

Er ging een siddering door heel zijn lichaam toen een plots nieuwe stroom aan energie hem bereikte. Zijn hart nam weer zijn normale ritme aan, zijn hersenen begonnen weer te werken, zijn paarse ogen knipperde en zijn spieren verkrampte in een poging recht te komen. Alvaro kwam soepel recht, te soepel voor zijn leeftijd. Met angst keek hij rond, waar was hij? Dit was niet hel, nog hemel? Wat was er gebeurt? Niets in zijn directe omgeving gaf hem antwoord. Zijn lichaam was niets van zijn kwaliteiten en gebreken verloren, hij mankte nog steeds vooraan toen hij naar voor probeerde te strompelen maar hij had ook nog steeds die opgekropte ergenis ... Maar waar was hij echt? Was hij nog steeds dood? ...

Rank 1
Terug naar boven Ga naar beneden
Appel

Appel

Profile
Number of posts : 1243
Status : Absent
When you're body try to understand ... [Rixan] Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: When you're body try to understand ... [Rixan] When you're body try to understand ... [Rixan] Emptywo 22 feb 2012 - 22:09


Een sluwe glimlach staat op mijn gezicht terwijl ik me een weg door alle bomen baan. Het kan daadwerkelijk niet een veel mooiere dag zijn als vandaag bedenk ik me terwijl ik mijn ogen naar de hemel richt. Regen stort uit een donkere hemel, die zo nu en dan verlicht word door een bliksemschicht. Er is geen enkel ander dier te zien in mijn nabije omgeving. Ieder paard heeft zich uit de voeten gemaakt bij dit soort weer, maar ik niet, nee dit weer is om van te genieten. Witte wolkjes waterdamp stijgen vanuit mijn neusgaten naar boven richting de donkere hemel, een mooi zicht; vind ik dan. Het duurt niet lang voordat ik de bomen achter me laat voor een kleine open vlakte waar ik het lichaam van Alvaro al kan ruiken. Ondanks de tijd die voorbij is gevlogen lijkt zijn lichaam haast onaangetast, iets wat het zicht er niet minder op maakt. Het moest bijna tijd zijn, en dan is het aan mij de taak om Alvaro weer op 4 benen te krijgen.

Plots gaat er een siddering door het anders levenloze lichaam van Alvaro en een kleine grimas siert mijn lippen. Al snel opent de hengst zijn paarse gloeiende ogen en zie ik zijn spieren spannen en weer ontspannen. Ik wil wat zeggen, maar Alvaro springt al zonder pardon op zijn vier benen. Langzaam kom ik uit de schaduwen naar voren gelopen en kijk ik hem onderzoekend aan. Al zijn lichaamsdelen zijn nog intact en fysiek ziet hij er niet al te slecht uit. Ik breng mijn lichaam steeds dichterbij en plaats mijn ogen in de zijne. Een euforisch gevoel gaat door me heen zodra ik zijn ogen ontmoet. Een sinistere glimlach komt op mijn gezicht en langzaam vorm ik de woorden: Hoe was de hel Alvaro? Of ben je toch in de hemel beland? Mijn ogen glijden nogmaals ongelovig over zijn lichaam heen. Het is zo raar om hem hier te zien staan, terwijl ik weet dat hij eigenlijk dood behoort te zijn. Enkel door Avanti's 'goedheid' staat de hengst nu weer voor me en opeens twijfel ik of het ook wel is wat Alvaro wil. Wil Alvaro überhaupt nog een keer op deze aarde rondstruinen? Geen van al deze twijfels en gedachten is terug te zien op mijn ijzige gezicht. Welkom terug ouwe. zeg ik dan nog voordat ik mijn ogen in de zijne plaats. We waren gevreesd, onze combi van blauwe en paarse ogen. Ja de moeders hoor ik nog steeds praten over ons tegen de veulens, helaas niet in een positieve toon, bedenk ik me dan grimmig.

Langzaam breng ik mijn oude lichaam in beweging, met zeer ongalante passen stap ik rondom de hengst. Hij is daadwerkelijk geen haar veranderd sinds hij overleden is. Eigenlijk heb ik ontzettend veel vragen voor de hengst, hoe het is om dood te gaan bijvoorbeeld of hoe hij er over denkt dat hij nu weer levend is. Maar al die vragen kunnen wachten tot later, want aan de blik van Alvaro te zien heeft hij geen idee van wat er aan de hand is. Je bent teruggehaald zie je.. Door je broertje. Geef ik dan nog aan, hoewel het voor mij overbodige informatie is. Grinnikend denk ik terug aan het gesprek met Avanti, en stop er al gauw mee als ik denk aan de consequenties van dit. Zal Imagnetrix me nog vertrouwen nadat ik even kom zeggen dat mijn moordpartner weer terug is? Bovendien liep Sjahada hier ook rond en heb ik al met haar gesproken. Ik betrek mijn gezicht als ik aan het gezicht van Image denk. Nee, dit verdiend ze niet, zeker niet.
When you're body try to understand ... [Rixan] Rixan
Terug naar boven Ga naar beneden
Jennifer
Administrator
Jennifer

Profile
Number of posts : 4988
Status : Active
When you're body try to understand ... [Rixan] Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: When you're body try to understand ... [Rixan] When you're body try to understand ... [Rixan] Emptydo 23 feb 2012 - 13:45

When you're body try to understand ... [Rixan] 416975

Toen hij het gevlekte lichaam van een hengst zag naderen knepen zijn paarse ogen samen. Zijn mond viel bijna letterlijk open, dit kon niet waar zijn. Na alles kon hij niet hier terugkomen! Hij was dan misschien in hel beland maar daar was het beter dan hier. Was hij terug op BMH? Was dat Rixan? 'You have to be kidding.' Mompelde hij zachtjes over zijn lippen. Dit was een nachtmerrie, moest hij de kans hebben zou hij zichzelf nu een klop tegen zijn hoofd geven in e hoop dat hij terug in hel zat, waar hij na alles wat hij ooit gedaan had wel thuishoorde. Het gedaante kwam altijd maar dichter en het was inderdaad ... Rixan. Hij spitse zijn oren en nam hem aandachtig op. Was dat wel Rixan? Hij wist het niet meer, hij wist niet eens waar hij was. Het was chaotisch, het klopte gewoon niet.

Toen de hengst niet veel verder van hem stilstond keek Alvaro hem met verbaasdheid aan. Toen Rixan sprak kwam er een korte glimlach op zijn lippen. Dit was echt wel Rixan, Rixan zijn beste vriend, Rixan waarmee hij vele merries het leven zuur maakte en Rixan waarmee hij de zielen stal van onschuldigen. Toch kon hij het niet laten. 'Rixan?' Vroeg hij noch steeds verbaast. Hij keerde terug op de vraag en keek kort rondom hem. 'Dit is hel, hoe in godsnaam ...' Hij zweeg en zuchtte langzaam uit. Het was niet de moment om vragen te stellen, hij was wel blij Rixan terug te zien. Iets bekends in het onbekende kon hij wel gebruiken. 'Ik zat in hel, toen sloot ik mijn ogen en was ik hier.' Legde hij verward uit. De begroeting van Rixan, ookal was het met "ouwe" deed hem meer dan deugd. Hij was graag gestorven samen met Rixan, het was trouwens zijn partner in crime en dat zou ook blijven. 'Spreek voor jezelf, zo goed zie je er ook niet meer uit.' Mompelde Alvaro maar toch, hij duwde zijn neus kort begroetend tegen Rixan's hals. 'Ik heb je gemist weet je.' Hij knipoogde kort.

De hoofdvraag was nog steeds wat hij hier deed. Waarom hij uit hel terug op deze verdoemde aarde was gekomen. Hij had vrede genomen met zijn dood, meer dan dat, hij had geknikt en niet meer gevochten voor zijn laatste ademteug en nu, nu stond hij hier verdomd terug. Maar waarom? Zou Rixan het gedaan hebben? Algauw kwam de verklaring en al de spieren in zijn lichaam spande zich samen. 'Juist ja, ik heb een broer.' Mompelde hij erachter. 'Avanti.' Prevelde hij bij de gedachten aan zieke broer. Eentje veel erger dan Alvaro zelf ooit was. Als Avanti had waarschijnlijk iets in petto voor hem, er kon geen andere mogelijke verklaring zijn. Zijn paarse ogen gleden naar het bos en zijn oren gingen plat. 'Hij heeft me niet teruggehaald omdat hij me graag ziet, waarom?' Vroeg hij meteen aan Rixan terwijl hij de bosrand bleef afzoeken. Hij zou daar staan, hij was het zeker maar hij kon het niet horen of zien, daarvoor was hij geen schim meer. 'En waarom komt hij me niet zelf begroetten in hel.' Siste hij meteen nijdig Een nieuwe vlaag aan woede tegenover zijn broer laaide op ...

Rank 1
Terug naar boven Ga naar beneden
Appel

Appel

Profile
Number of posts : 1243
Status : Absent
When you're body try to understand ... [Rixan] Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: When you're body try to understand ... [Rixan] When you're body try to understand ... [Rixan] Emptydo 23 feb 2012 - 18:01


Nog altijd glijden mijn blauwe ogen over zijn zwarte lichaam heen en met elk herkenningspunt vebreed de sinistere grimas op mijn lippen. Zodra ik merk dat ik mijn blik te lang op Alvaro heb gericht wend ik deze af en richt ik deze op de donkere hemel. Genietend sluit ik mijn blauwe ogen bij het voelen van de stralen koud water die langs mijn gezicht afglijden. Alles is nu zoals het moet zijn, Image in mijn omhelzing, Alvaro naast mijn zijde en voor de rest pure rust in mijn leven. Misschien dat ik daadwerkelijk wat tijd met Imagnetrix kan doorbrengen nu alles een beetje de goede kant op gaat. Ik grinnik en schud vervolgens mijn hoofd, nee dat is niet voor mij weggelegd. Even ben ik bang dat de hengst niet meer kan praten van de schok, en haal dan opgelucht adem wanneer er geluid uitkomt. Plagend schud ik mijn hoofd hem weer aankijkend. Helaas niet mijn vriend. Spreek ik dan met een hint van medelijden in mijn stem.Is het zó erg om mij weer te zien? vraag ik hem pestend, een grimas op mijn gezicht verschijnend. Ik heb geen idee hoe het moet zijn om uit je rust te worde gehaald, en terug te worden gehaald naar een wereld vol haat en pijn. En toch ben ik egoistisch en kan ik enkel denken aan de positieve dingen die het mij gaat brengen. Als hij dan plots met een hint van verbazing en verwarring naar me kijkt kijk ik hem vragend aan. Daarna klinkt mijn naam en kijk ik hem verbaasd aan. Wie dacht je dan? zie ik er uit als iemand anders? vraag ik hem sarcastisch maar ook licht bezorgd. Als hij mij al niet meer kan herkennen, hoe moet dat dan gaan met de rest van alle paarden die hij gekend heeft? Ik knik even voor mezelf; Avanti heeft me hiervan verteld, dat hij in de war zou zijn en dat ik hem moest helpen hem weer op weg te krijgen.

Als sneeuw voor de zon verdwijnt mijn grimas en maakt plek voor een ietwat serieuze blik. Ik hoor hem beginnen aan een vraag, maar hem vervolgens niet afmaken. Hm, vragen komen later, daar ben ik het mee eens. Door al zijn verwarring zal hij nu toch geen kaas eten van al mijn woorden. Ik hoor hem weer wat zeggen en knik bemoedigend. Klopt, je was dood en toch ben je nu weer levend. begin ik een onuitlegbaar verhaal. Ik weet ook niet hoe het gebeurt, enkel dat Avanti de duivel gesmeekt heeft om je terug te halen. Hij geeft om je weet je? zeg ik dan half afwezig, terugdenkend aan het gevoel wat ik in Avanti's ogen had kunnen zien. Zo kwetsbaar heb ik de meest gevaarlijke hengst nog nooit gezien en het doet me ergens deugd dat de hengst niet totaal onverwoestbaar is. Zelfs hij heeft zijn zwakke plekken bedenk ik me grimassend. Na Alvaro's belediging kijk ik hem verontwaardigd aan, maar geef hem wel groot gelijk. Mijn lichaam is oud geworden, en langzaam maar zeker begint mijn geest ook te fragmenteren. Als hij zijn neus tegen mijn hals aandrukt en die woorden zegt kijk ik hem even dankbaar aan. Ja, dat zijn woorden die ik in mijn treurige leventje nodig heb. Ik herpak me overigens vluchtig en zet een stap achteruit mijn blik van hem afwendend. Niet té emotioneel worden hé. zeg ik dan grimassend.

Na mijn korte uitleg over Avanti zie ik de blik van Alvaro starren en ik grimas onschuldig naar hem. Ja ik heb er mee ingestemd dat je terug bent gekomen, en nee ik voel me er totaal niet schuldig om. Een eigenschap die ik schijn te missen, schuldgevoel hebben over iets. Imagnetrix heeft me al zo vaak proberen duidelijk te maken wat dan inhoud, schuldgevoel, maar nooit lijkt het door te dringen tot mijn domme kop. Zodra Alvaro weer begint te praten kruipt er weer een donkere grimas op mijn gezicht. Hm, Of Avanti je niet graag ziet weet ik niet, maar ik zie je wel graag. En ja, Alvaro heeft een taak voor ons beiden. Met een serieuze blik bekijk ik de hengst nog een keer, hij heeft geen idee wat hem nu weer te wachten staat. Het zogenaamde plan is dat wij hem helpen aan informatie, maar dan undercover in de kudde. Wij zullen de blauwe maan niet dienen. besluit ik mijn korte uitleg dan. Na mijn uitleg hoor ik Alvaro weer praten maar met een zekere woede in zijn stem. Ik schud mijn hoofd even en staar in de richting van het bos. Oh hij is hier, enkel staat hij niet voor je. Maar, je zult hem vast snel genoeg tegen het lijf aanlopen. duid ik dan duidelijk aan, mijn ogen fel in de zijne. Laten we een stuk lopen oude vriend, je hebt vast en zeker een boel vragen. geef ik dan aan, mijn ogen richtend op de bosrand. Zonder gratie beweeg ik mijn lichaam in de richting van het bos, op het begin tergend moeizaam, maar al gauw komt er een zekere soepelheid in voor. Ik blik een keer achter me in de richting van de hengst. Hm, ik had medelijde met hem, vooral omdat ik zelf geen enkel idee heb hoe het moet voelen. Alle verwarring lijkt me verschrikkelijk en boven alles nog wel het gevoel dat er gewoon een stuk tijdlijn is weggeknipt uit je geheugen.
When you're body try to understand ... [Rixan] Rixan
Terug naar boven Ga naar beneden
Jennifer
Administrator
Jennifer

Profile
Number of posts : 4988
Status : Active
When you're body try to understand ... [Rixan] Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: When you're body try to understand ... [Rixan] When you're body try to understand ... [Rixan] Emptyvr 24 feb 2012 - 13:53

When you're body try to understand ... [Rixan] 416975

Hel was voor eeuwig en altijd branden, een pijn waar je nooit over zou komen. Alvaro kon het nog voelen nazinderen alsof hij in vuur en vlam stond. Hij was er al aan gewend, niet dat hij in hel vrolijk kon rondgaan, je was inmiddels dood. Toch had je er een leven, geestelijk. Vandaar dat zijn lichaam noch zo goed functioneerde en zijn geest al stukken verwarder was. Hij vond hel niet leuk maar hier terecht komen vond hij niet veel leuker, hij had dan eindelijk alles uit zijn geest gebannen. Hij had zijn dochters en zonen vergeten, hij was alles vergeten wat er maar kon zijn. Twee dingen bleven echter aan het oppervlak dobberen, het positieve en het negatieve. Positieve was de hengst voor hem, Rixan en het negatieve? Er was maar één ding waar Alvaro nooit een goed woord over zou kunnen spreken, zijn broertje. Bij de woorden van Rixan komt een geamuseerde glimlach op zijn lippen. 'Verschrikkelijk.' Hij grinnikte en schudde zijn hoofd. 'Ik heb het beeld van jou perfect intact in men hoofd kunnen laten.' Hij zweeg even en strekte zijn vier benen één voor één en schudde zich dan uit. 'Op de positieve manier.' Grapte hij erachter voor hij een stap naar voor deed.

Hij richtte zijn paarse ogen op zijn eigen lichaam. Nog geen haartje was er veranderd. Hier en daar een litteken, over zijn ene been liep de grootste. Hij stapte langzaam naar voor en merkte dat hij noch steeds vaag mankte, dat zou er zeker niet op verbeteren aangezien hij geen schim was. Het schimmenleven hield zijn lichaam in conditie, je zag niet dat hij mankte en je zag geen pijn. Nu ... Alvaro moest even slikken en gooide zijn oren dan kwaad plat. Hij haatte zijn broer. Hij luisterd aandachtig naar de woorden van Rixan en lachtte achteloos toen Rixan zei dat Avanti echt wel om hem gaf. 'Alleen maar als ik hem kan dienen op de manier dat hij dat wil.' Siste Alvaro kwaad. Hij was nijdig maar deels zo blij naast Rixan te kunnen staan. Hij wist dat het Avanti's zwakke plek was en je kon hem daar goed mee manipuleren.

'Je zou even emotieneel zijn moest je in mijn plaats zijn, weet je van wat voor plek ik kom?' Hij zweeg en glimlachte vals voor hij kort naar de grond keek en zijn hoef erover schraapte. 'Ik vraag me nu enkel af of ik boven of beneden was?' Bedacht hij zich luidop. Het zou waarschijnlijk niet echt nuttig zijn om daar te beginnen over praten maar soms leek het echt of hij boven aarde zweven en dan soms weer of hij onder aarde zweefde. Verward keek hij rond en richtte zijn blik dan terug naar Rixan die praatte. 'Tuurlijk heeft hij een opdracht.' Mompelde hij bijna onhoorbaar. Zijn paarse ogen glijden naar het bos waar hij strak bleef naar kijken voor hij snoof. Hun opdracht was wel heel simpel, was dat het enige wat hij hoefde te doen? 'Daarvoor haalt hij me terug? Voor zoiets? Kan hij dat zelf niet?' Vroeg Alvaro wat op zijn teentjes getrapt. Hij zette een aantal stappen richting het bos en bleef dan staan. 'Dwaze idioot, je verpest men leven al en dan denk je me in mijn diepe slaap ook nog eens te storen.' Riep hij wat kwaad, hij draaide zich koppig om en liep langs Rixan weg, hopend dat de hengst zou volgen. 'Hoe heb jij je recht gehouden zonder die blauwe maan?' Vroeg hij dan nieuwschierig. Er kwam een pesterige grijns op zijn gezicht toen hij weer sprak. 'En nee ik heb niet op je neergekeken ...' Hij zweeg en keek bedenkelijk voor zich uit. ...of opgekeken.' Hij grinnikte weer kort en wandelde wat mankend verder ...


Rank 1
Terug naar boven Ga naar beneden
Appel

Appel

Profile
Number of posts : 1243
Status : Absent
When you're body try to understand ... [Rixan] Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: When you're body try to understand ... [Rixan] When you're body try to understand ... [Rixan] Emptyma 27 feb 2012 - 15:30


Allerlei gedachten gaan door mijn hoofd heen, en ze hebben allemaal te maken met gevoelens, iets waar ik zeer slecht mee ben. Zij het om gevoel te uiten of begrijpen, nee ik ben er niet voor gemaakt. Ik ben gemaakt om juist geen gevoel te hebben en er ook niets mee te maken te hebben. En hier ben ik dan in een midlife-crisis die alles te maken heeft met gevoel. Een vage glimlach verschijnt op mijn lippen om de ironie die de hele situatie bevat. Ik luister wat afwezig naar de woorden van Avanti, zo waren we altijd samen. We pestten elkaar wat en we gingen verder met ons leven. Hielpen elkaar wel eens met wat dingen en waren verder ontzettend onafhankelijk van elkaar. Toch is er iets aan de hengst Alvaro dat ik niet kan loslaten, en iets in me voelt weer heel en compleet nu hij weer in mijn leven is gekomen. Ik schenk de hengst een oprechte glimlach voor ik zijn lichaam met mijn ogen weer met rust laat. Alsof ík me beter voel door jou te zien. Zeg ik dan grappend. Zijn reactie doet me niet verbazen, Avanti en Alvaro hebben elkaar nooit kunnen uitstaan. En zodra je bij Alvaro over Avanti begon in een positieve zin, zal Alvaro kwaad worden. Heel even flikkeren mijn oren in mijn nek bij de ietwat dreigende houding van Alvaro. Alvaro is minstens even gevaarlijk als mij, en nog altijd een hengst die je niet moet onderschatten, of het kan je dood worden.

Wanneer Alvaro weer begint te praten kijk ik hem verbaasd aan. Hij zat er niet onder en niet boven maar wisselde wat af? Een vraag schiet naar boven, maar ik onderdruk deze, net zoals ik dat bij de vorige heb gedaan. Ik moet blij zijn dat Alvaro weer terug is, en niet te veel vragen gaan stellen over onbenullige dingen als dat. Wanneer hij aan Avanti's redenen begint te twijfelen verschijnt er een kille glimlach. Ik zeg toch, hij geeft om je. ik pauzeer even voordat ik verder mompel; niet dat je dat wilt aannemen van me. Nee, Alvaro's gedachten zijn vergiftigd met haat en woede voor zijn broertje, en zal mijn woorden niet zomaar aannemen. Wanneer Alvaro naar de bosrand loopt volgen mijn ogen heb afwachtend vooraleer er een grimas verschijnt bij zijn woorden. Even lijkt het alsof ik een paar paarse ogen zie verdwijnen in het bos, maar het kan even goed zijn dat ik het me ingebeeld heb. Alvaro loopt langs me en zonder woorden loop ik met hem mee.

Een hele korte stilte volgt tussen ons twee, maar net lang genoeg dat mijn gedachten weer gaan razen of wat is, wat kan zijn, en wat gaat gebeuren. Zonder de blauwe maan op mijn vacht besef ik eindelijk dat ik een moordenaar ben van onschuldige paarden. En heel soms, heel soms zit me het dwars. Steeds vaker zie ik de ogen en de lichamen van de paarden die ik een abrupt einde heb gegeven. Steeds vaker begin ik te twijfelen aan mijn motieven en over hoe ik naar de wereld en andere paarden kijk. Ik grinnik zachtjes, misschien begin ik eindelijk te denken als een saaie oude muts, ofwel een normaal kuddepaard. Ik hoor Alvaro's stem en kijk hem ietwat verontwaardigd aan. Ik heb de blauwe maan niet nodig om mezelf overeind te houden. Begin ik mijn woorden geiriteerd, een scherp randje hoorbaar in mijn koude stem. Ik ontspan weer en zeg kort; Het was niet eenvoudig, maar er waren andere dingen die me meer zorgen baarde op dat moment. duidend op Image. Ik grimas breed om zijn woorden en schud mijn hoofd. Gelukkig maar, anders had je dingen gehoord en gezien die je weer springlevend maakte. Zeg ik grimassend. Eigenlijk geloof ik niet in een hemel of hel, enkel dood. Wat ben je nu van plan Alvaro? vraag ik hem dan nieuwsgierig. De hengst heeft tenslotte zijn leven weer terug en er zullen een aantal paarden blij zijn om hem weer te zien. Toch kunnen we niet onderschatten wat Avanti van ons vraagt, en al helemaal niet negeren of weigeren. Hopeloos denk ik aan een met bloed besmeurde Imagnetrix. Nee, dat mag nooit gebeuren.

Until you crash, Until you burn
Until you lie, Until you learn
Until you see, Until you believe
Until you fight, Until you fall
Until the end of everything at all
When you're body try to understand ... [Rixan] Rixan
Terug naar boven Ga naar beneden
Jennifer
Administrator
Jennifer

Profile
Number of posts : 4988
Status : Active
When you're body try to understand ... [Rixan] Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: When you're body try to understand ... [Rixan] When you're body try to understand ... [Rixan] Emptywo 29 feb 2012 - 20:17

When you're body try to understand ... [Rixan] 416975

Alvaro besloot zich erbij neer te leggen. Hij was hier nu en tenzij hij zelfmoord pleegde was er geen weg meer terug naar hel. Ookal moest hij het met Avanti doen, hij was terug. Maar hij kende niemand buiten Rixan en zijn broer. Het zou hem veel kosten om alle gedachten weer te ordenen en de namen te onthouden. Hij kon zich vaag wat beelden herinneren ... een grote zwarte halve shire hengst en nog een hele hoop andere paarsogen. Misschien had hij de herinneringen beter niet verwijderd maar de pijn was te zwaar. De duivel wou dit, dat je geest leeg werd en geen herinnering je nog deed terugdenken aan het verleden of de reden waarom je dood was gegaan. Vredig, dat wel maar in Alvaro's plaats was dat behoorlijk lastig nu. De woorden van Rixan doen hem enkel vals grijnzen, tuurlijk was Rixan blij. Zijn soulmate, ze konden bijna wisselen van lichaam en nog de perfecte moord plegen ookal was alles anders. Ze waren het perfecte team en nu Alvaro geen schim mee was dan kon hij misschien nog iets van vergeving doen.

Weer benadrukte de gevlekte hengst dat Avanti om zijn broer gaf. Had Rixan dan gelijk? Nee, Avanti gaf enkel maar om hem omdat hij kon helpen met slechte plannen. 'Ik neem het wel aan van jou maar ik kan het nogal moeilijk vatten. Zeker als hij me eerst laat sterven en uiteindelijk toch weer besluit dat hij me nodig heeft.' Antwoordde hij versuft. Hij keek kort weer naar de bomen en gaf het dan op. Als de tijd rijp was zou Avanti zich laten zien. Zo zaten de paarsogen nu eenmaal in elkaar. 'Dan nog, ookal geeft hij om me, ik haat hem en dat zal zo blijven tot hij in de grond rot.' Dat laatste spuwde hij bijna uit. Hij glimlachte kort, tevreden dat het eruit was.

De scherpe woorden van Rixan doen hem kort grinniken. 'Zo bedoelde ik het niet.' Corrigeerde hij meteen. Ze waren beide sterk genoeg om in iedere situatie, met of zonder blauwe maan, te blijven vechten. Hij luisterde aandachtig, er waren andere zorgen. Hij opende zijn mond maar sloot hem dan weer. Liefde, was het enige zwakke punt dat de twee hengsten kende. Liefde die ze niet aan de kant konden schuiven voor wie dan ook. Alvaro kon zich daar weinig van herinneren, hij wist enkel dat er al enkele veulens op de aardbol rondhuppelden van hem. Wie of wat ze waren wist hij ook niet meer. De vraag deed Alvaro kort slikken, wat moest hij doen. Met een blik op het gras dat onder hun hoeven gleed keek hij opzij naar Rixan zijn helderblauwe ogen. 'Ik zou niets liever willen dan koppig en ongehoorzaam zijn want hij kan me toch niets doen ...' Hij zweeg even en zuchtte dan dramatisch luid. 'Maar ik weet dat hij me zal kraken en klein krijgen op een andere manier, via jou en ik ben zeker dat jij hier nog paarden hebt rondlopen die je dierbaar zijn.' Waar zou hij zich anders zorgen om maken? 'Dus ik denk dat we maar moeten luistervinken. Ik ga eerst proberen klimmen naar een hogere rang.' Hij zweeg en schudde verward zijn hoofd. 'Welk soort informatie moeten we doorgeven?' Vroeg hij dan wat nieuwsgierig ...

Rank 1
Terug naar boven Ga naar beneden
Appel

Appel

Profile
Number of posts : 1243
Status : Absent
When you're body try to understand ... [Rixan] Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: When you're body try to understand ... [Rixan] When you're body try to understand ... [Rixan] Emptyzo 4 maa 2012 - 16:06


Nog altijd een beetje afwezig richt ik mijn aandacht op mijn beste vriend. Bij zijn verwarde woorden kijk ik hem begrijpend aan. Ik kan me niet goed voorstellen hoe Alvaro zich moet voelen, hij heeft tenslotte geen enkel benul van hoe alles nu in elkaar steekt. En nogmaals komt er een gevoel van schuld in me opzetten tegenover mijn beste vriend. Ergens heeft hij dit niet verdiend. Maar egoistisch dat ik ben kan ik toch geen gevoel van spijt opbrengen, ook nooit gekund. Ik grimas breed bij zijn uitval tegenover Avanti en ergens weet ik zeker dat hij het gehoord moet hebben. Elke spier in mijn lichaam laat ik even ontspannen. Zo hoort het te zijn, Alvaro en ik. Allebei puur slecht met maar weinig aan hun hoofd. Ik zou me blij moeten voelen en boven alles ubermachtig. Waarom voel ik me dan toch compleet depressief? De reden is duidelijk in mijn hoofd, maar ik durf de gedachte niet meer aan te raken, bang dat het de rest van mijn dag bezig zal houden. De woorden van Alvaro doen me grinniken. Natuurlijk weet ik dat Alvaro het zo niet bedoeld had, maar ik ben nooit vies geweest van een klein spelletje spelen. Dat is tenslotte de enige reden waarom ik moorden en leven zo interessant vind. Interessant hoe je paarden zo gek kunt krijgen dat ze smeken om vermoord te worden.

Wanneer Alvaro begint te praten grimas ik even breed. Ondanks alles weet ik dat Alvaro nog altijd dezelfde is als eerst. Mijn enige en allerbeste vriend die ik op dit moment ontzettend dankbaar ben. Met dat gegeven zal Image veillig zijn, en hoefde ik me daar al iets minder zorgen om te maken. Zelfcentrisch komt het niet in me op om na te denken over hoe Alvaro hier tegen aan kijkt. Eigenlijk moet ik me schamen, diep schamen. Alvaro's plan van aanpak doet me even grinniken. Nog nooit in al die tijd dat ik hier was ben ik in rang 2 beland. Ik betwijfel ook diep of ze me uberhaubt wel zullen aannemen. Ieder paard en vooral leiders kende mijn achtergrond. Waarom zouden ze zo'n grote risiscofactor in hun kudde toestaan? Ik zou het iniedergeval niet doen, daar hoef ik niet lang over na te denken bedenk ik grimmig. Zijn vraag doet me even nadenken, eigenlijk had ik geen flauw benul wat Avanti van ons wilde. Ik gok dat het te maken heeft met een van je broers. zeg ik grimmig, mijn ogen even in die van Alvaro plaatsend. Het ging meestal over hem en het zal me niets verbazen als dat nu weer het geval was. maar voor de precieze details moet je bij Avanti zelf zijn, bedenk ik hard op.

Even weet ik niets te zeggen en valt er een korte stilte tussen ons twee. Vroeger was dat wel anders, toen werden de stiltes gevuld door geschreeuw en het geluid van open slagaders. Ik denk dat ik voorlopig in rang 1 blijf plakken, ik denk niet dat ik me aan de regels kan houden van een rang hoger. zeg ik grinnikend. De gedachte aan rang 2 doet me weer denken aan de gedachte die ik eerder niet wilde aanraken. Image had zich aangemeld voor rang 2 en was een gesprek aan gegaan met een van de onderleiders. Staat ze dan toch op het punt om me te verlaten voor een andere hengst.. Het is een leider zei ze, zal het de leider of onderleider zijn van rang 2? Mijn ogen dalen weer naar de grond en met moeite bedenk ik me wat ik aan dit alles moet doen. Oplossingen blijken haast onvindbaar en dus blijf ik in verwarring naar de grond staren. Ik kan haar niet meer dwingen om van me te houden, hoewel ik het waarschijnlijk zou doen. Ik zal gek worden van jaloezie haar elke actie in de gaten houden en iedereen naar de hel brengen mocht het nodig zijn. De gedachte prikt in mijn hoofd en even lijk ik er tevreden mee, tot dat de twijfel weer toeneemt en ik weer in hetzelfde blijf ronddwalen.
Off: sorry beetje slecht berichtje. Beetje insploos. Heb het ook heel snel en afwezig getypt dus weet niet hoeveel spelfouten er in staan of vage/ niet lopende zinnen xd

Until you crash, Until you burn
Until you lie, Until you learn
Until you see, Until you believe
Until you fight, Until you fall
Until the end of everything at all
When you're body try to understand ... [Rixan] Rixan
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Profile
When you're body try to understand ... [Rixan] Vide

Contact
BerichtOnderwerp: Re: When you're body try to understand ... [Rixan] When you're body try to understand ... [Rixan] Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

When you're body try to understand ... [Rixan]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» Rixan
» Baby, I've just begun x [Rixan]
» The flames are reaching my body
» Summer is getting in your body ~ Toran - Roque - Trevor
» we were both too young to understand.

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Blue Moon Horses :: When you're body try to understand ... [Rixan] A2tpGgU :: » Archive :: Anderfels-
» CHATBOX