[table align="center" bgcolor="000000"][tr][td][center]

JEW-l. Een ‘Ik ben erg goed in het beoordelen van anderen Jewl. Ik weet hoe ze in elkaar steken, waar ze van groeien en wanneer ze uit zijn op allesbehalve een meerwaarde aan de kudde.” Hij hield een korte pauze, waarna ze voelde hoe hij zijn neus bedrukt tegen haar hals duwde. “Het spijt me meisje, maar ik heb geen keus. De groei en ontwikkeling van de kudde is de hoogste roeping van het leiderschap, ik kan hem dus niet ongestraft laten gaan.“ Het beeld van de grote leider Loki vertroebelde naargelang Jewl’s ogen zich begonnen te verwateren. “Maar..” “ Niets te maren Jewl” Hij keek haar streng aan, geen greintje medelijden was te bespeuren. “ Nyorai zal nu voor je zorgen, en daar zal ik op toekijken.” … Abrupt opende de merrie haar ogen, zweetdruppels gemengd met tranen sijpelden zich een weg naar beneden. Tasten deed ik in de duisternis, op zoek naar licht, maar tevergeefs. Koude rillingen lopen overheen haar rug, haar ademhaling is zwaar en onregelmatig. Het was maar een droom Jewl, een simpele rotte droom.. Maar dat was het niet. Het was tot voor kort nog allemaal werkelijkheid geweest. Ik hoorde mezelf nog smeken.. Een mist van wanhoop, onmacht en vooral.. verdriet. Jewl schudde verward haar bijzonder gekleurde hoofdje, haar verwaterde kijkers beroerd op een grijzig donkerbruine eekhoorn die zich op een reusachtig grote eik bevond die pal in haar gezichtveld viel. Zijn borstelige pluimstaart sierde vinnig zijn achterlijfje terwijl hij van de ene naar de andere tak leek te zweven. Jewl was verwonderd door de schoonheid die de diertjes met zich meedroegen, net zoals de witte vos die op dit late uur terug kwam van de jacht met een wildkleurig konijntje bengelend in haar mond. Vermoedelijk voor de pups die zich af en toe laten horen als ze ongeduldig worden. Jewl voelde spijt voor de witte vos, door het smeltende ijs en het verdwijnen van de toendra wordt het voor de beestjes steeds moeilijker om zich te verbergen, laat staan te overleven, en dat.. tot er geen enkel van hun soort meer overblijft. Het was een triestige zaak. Bedenkelijk legde de merrie haar ene been gekruist over het andere, waarna ze langzaam haar kin erop plaatste. Jewl hield van de natuur, het was ook voor lang haar enige toevlucht geweest, haar overlevingskans. Misschien was ze hierdoor wel verwilderd geweest, maar ach, zolang ze anderen wist te vermijden was er geen probleem. De merrie kende ook steeds angst voor anderen die misbruik van haar dreigde te maken, ookal was het de schuld van Nyo dat Jewl zo’n diepe angst voor de buitenwereld koesterde. Hij liet het altijd verstaan als een gevaarlijke wereld met overal slechte individuen, die op niets anders uitzijn dan macht en misbruik. Jewl huiverde bij de gedachten, maar toch had ze zich sterk genoeg opgesteld om haar oorspronkelijke kudde te verlaten en weg te lopen bij Nyo. Zo was ze uiteindelijk bij Bmh terecht gekomen. Een uitgestrekt gebied vol mysterie en gevaren, waar Jewl – gelukkig – nog niets van af wist. Ze zou het op zichzelf steken, iemand die altijd de verkeerde keuzen zou maken… Plots viel haar aandacht op iets wat zich achter de reusachtige eik afspeelde. Het was net aan de rand van het bos en het hele gebeuren viel er net achter. Na enige twijfeling voelde ze toch hoe haar benen haar lichaam van de grond ophijst en zich naar de open plek net achter het bos bracht. Daar viel haar oog op de ongelofelijk mooie lichtschakering hoog in de hemel. Afgezien van het hemelsblauwe water,waar ze tot aan haar kogels instond, en de groene aurora boreali, dewelke het uitzicht werkelijk adembenemend maakte, zag de rest van de omgeving er koud, kaal en parelwit uit. Jewl had voor één keer in haar leven het gevoel dat het geluk aan haar kant stond, het prachtige lichtverschijnsel in de aardatmosfeer dat enkel bij duisternis kon worden waargenomen was niet voor ieders ogen weggelegd, laat staan de kans om ervan te kunnen genieten. _______________ Historie.PAST Moeder gestorven bij geboorte, Oudere broer moest gaan vechten – het waren tijden van oorlog, haar vader was een goed iemand, een al ouder iemand, maar werd beschuldigd van verkrachting en moord op een merrie, echter hadden ze hem erin geluisd omdat de kudde volle macht wou over de – nu – wees Jewl. Dit wouden ze omdat Jewl een heel speciaal iemand was. Ze had een helende kracht. Doden kon ze niet terugbrengen, maar met oprecht verdriet kunnen haar tranen wonden helen. Al beseft ze dat zelf nog niet helemaal en heeft dus een zeer verlegen persoonlijkheid. Ze leeft in een wereld vol onwetendheid en verdriet. Loki had haar overgedragen aan Nyorai, haar stiefvader. Wat hij echter niet wist was dat Nyo haar meerdere malen misbruikt en verwond heeft, puur uit machtsmisbruik.