I can feel a storm coming..

LIGHTNING..
IT FLASHES BRIGHT, THEN FADES AWAY..
IT CAN'T PROTECT..
IT ONLY DESTROYS...

Een opvallende merrie baande haar weg over de rotsige ondergrond. Haar hoeven klapperde met elke stap op de stenen ondergrond, waardoor het geluid door de bergen heen galmde. Iedereen zou haar kunnen horen, maar dit maakte haar op het moment niets uit. Er was niets om bang voor te zijn. Serah, haar zusje was hier in dit gebied en dus was Lightning er ook. Zoals het altijd was gegaan, de twee bleven samen. Haar witte lichaam stormde over een rotspad tussen de bergen door. Licht, aardbeien blonde manen en staart achter aan wapperend. Dit was één van de bekende herkenningspunten van de twee zusjes, hun lichtroze manen en staart. Het was echter niet de bedoeling om op te vallen en te lopen pronken met iets als een afwijking in kleur. Light deed dit ook niet en bleef altijd uiterst serieus over alle woorden die ze toegeworpen kreeg. En als je dan te ver mocht gaan, dan was ze niet bang om je op je plaats te zetten.
Ze voelde de ondergrond onder haar hoeven langzaam zachter worden, terwijl de rotsen plaats maakte voor aarde en op zijn beurt zand. Lightning zette af met haar achterhand en vloog vooruit in een snelle galop. Brokken lichtgekleurd zand vlogen op achter haar lichaam, waar haar hoeven zich tegen de grond afzette. Het was heerlijk om even zo te rennen, de wind langs haar gestroomlijnde lichaam te voelen gieren. Toen de heldere zee in zich kwam hield ze stil. Staande op een van de duinheuvels, speurde ze het gebied af met haar aquablauwe ogen. Hoe meer ze van dit gebied zag, hoe mooier het begon te worden. Misschien was dit uiteindelijk toch een geschikte plaats voor haar en haar zusje Serah. Serah, zij was de reden van het zorgvuldig verkennen van het gebied. Een plek waar je zou blijven, moest natuurlijk wel geschikt zijn. En er waren tijden zoals nu, waarin haar jongere zus niet aan haar zijde stond, misschien wel te ver voor Light om haar te kunnen redden wanneer dit nodig was. De lucht was gedeeltelijk grauw, wat een regenbui voorspelde. De merrie draaide zich om, om richting een meer beschutte plaats te lopen, maar hield stil bij het horen van het geluid van hoeven in het zand. Met haar lichtroze voorpluk over één van haar ogen hangend, wachtte ze tot de ander zou verschijnen.
[Voor Mitch]

RANK 1

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Zijn pikzwarte lichaam bewoog zich voort over het zand, zijn hoeven weerklonken dof en krachtig. De ochtend viel in Minanter, een blauwe ochtend. Mitch grinnikte. Hij was dan wel nog geen schim, maar ook hij was in de ban van de blauwe maan. Verderop zag hij een merrie. 'Zo, zo. Een merrie dat helemaal alleen staat.' zei hij zacht tegen zichzelf. Toen hij dichterkwam zag hij dat de merrie een lichtroze voorpluk had. Met donkere ogen stapte hij naar haar toe. 'En wat hebben we hier? Een merrie dat helemaal alleen ronddwaald in deze tijd..' een kille glimlach verscheen op zijn lippen. Geen enkele merrie zou hem ooit kunnen beroeren behalve Zehlia, zijn jeugdliefde. Voor de rest waren merries gewoon dingen die je kon verkrachten en daarna vermoorde zodat er geen veulen van je zou rondlopen.

WazBeer schreef:: LIGHTNING..
IT FLASHES BRIGHT, THEN FADES AWAY..
IT CAN'T PROTECT..
IT ONLY DESTROYS...
Lightning's ogen gleden even over de horizon. Er was echt een storm op komst, maar het voelde niet aan als iets gewoons. Een lichtblauwe tint vulde de lucht om haar heen, iets dat de wereld een onheilspellend uiterlijk gaf. Haar aandacht werd echter naar iets anders getrokken toen er een pikzwarte hengst verscheen. Het was zonder twijfel het paard die ze al had aan horen komen. Waarom had ze ook al weer gewacht tot hij zich liet zien? Ze begreep zichzelf soms niet. Het laatste waar ze zin in had was een gesprek en de hengst had haar al gezien en kwam op haar afgelopen. Bij zijn woorden echter, voelde ze nieuwe energie door haar lichaam stromen, waarna ze hem met een strakke blik aankeek. Als hij soms dacht dat ze niet voor zichzelf kon zorgen, dan had hij het goed mis. Misschien leek ze sierlijk, maar Lightning had genoeg stevige spieren. Ze had in haar oude thuisland een hoge positie gehad en was getraind van jongs af aan. Met Serah om voor te zorgen, moest ze sterk blijven en dus ging die training nog altijd door. 'Weer zo'n hengst met seksistische praatjes' beet ze hem scherp toe, maar haar toon was kalm. Haar mond stond in een strakke lijn, haar gelaat uiterst serieus. Ze had geen zin in spelletjes, maar mocht het er toch van komen, was ze er niet vies van om hem eens te laten zien met wat voor merrie hij te maken had. Haar blik gleed even naar zijn kille glimlach. Meer dan een hengst die dacht dat hij alles kon.. Dit was er eentje die zo graag slecht en badass wilde zijn.

RANK 1

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Mitch lachtte kil bij haar woorden. 'Weer zo'n hengst met seksistische praatjes' Hij keek haar aan met zijn zwarte ogen. 'Nou, nou, zo praat je toch niet tijdens de blauwe maan..' Langzaam stapte hij dichter naar de merrie. 'Hoe mag deze prachtige merrie wel heten?' Zijn lippen krulden in een vermakelijke glimlach. Hoewel hij nog pas net schim was, voelde hij zich fantastisch. De kracht om terreur en verderf te zaaien zat in hem en deze merrie had pech dat ze hem nu moest tegenkomen.

WazBeer schreef:

WazBeer schreef:: LIGHTNING..
IT FLASHES BRIGHT, THEN FADES AWAY..
IT CAN'T PROTECT..
IT ONLY DESTROYS...
Haar ogen bleven strak op hem gericht, maar toen hij de maan noemde in zijn zin kon ze het niet laten toch even omhoog te kijken. Meteen begreep ze waar de blauwe gloed die over het landschap heerste vandaan kwam en ze wist niet precies wat ze hier van moest denken. Het was geen normaal fenomeen, maar ze wist verder ook niet wat het betekende. Vage verhalen ergens achterin haar hoofd, maar niets dat haar vertelde wat het betekende en waarom hij het zo duidelijk maakte. Toen de hengst eenmaal vroeg naar haar naam schoot haar volle aandacht echter terug naar hem. Zijn donkere ogen kil op haar gericht. Zijn toon stond haar niet aan en zijn woorden al helemaal niet. Haar gedachten verschoten even naar haar zus Serah, maar haar concentratie was nooit echt weg. De oud commander wist heel goed hoe ze zich gefocust moest houden op de huidige situatie. Ze wist in ieder geval zeker dat ze niet mee ging met zijn gladde praatjes. 'En wat moet je met een naam?' beet ze hem toe, lichtelijk geïrriteerd. Bij dit soort types kreeg ze altijd de neiging om hen een keiharde dreun met haar hoeven te verkopen, zoals ze vaak genoeg gedaan had in haar oude kudde.

RANK 1

**Profile**

» [Eng] Feel like I could run away
» {E N G} I'm coming home again ~ V E S T A I N ~
» Are you coming to the tree?
» And though my edges may be rough, I never feel I'm quite enough
» Don't you dare coming closer:.

I can feel a storm coming..

I can feel a storm coming..

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen