ღ Zehlia - Blue Moonlight...

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Haar ogen waren gericht tot de blauwe maan boven haar hoofd, enkele sterren vrijgezelde de maan in deze nacht. maar minder dan dat deze deed als de maan niet vol stond.. Het gaf haar een lichte rilling over haar lichaam als ze denkt aan de verhalen. Ze zou niet snel bang woorden.. maar heus wel voor een schim.. haar ogen dwaalde af richting de paarden die niet ver van haar verwijderd lagen te slapen veilig onder de hoede van hun leider.... ze vroeg zicg stiekem af hoe twee leidinggevende zoveel paarden moesten kunnen beschermen. Het zou onmogelijk zijn ..

Ze voelde zich niet op haar gemak. vooral niet nu ze ook nog eens de geweldige lokkende geur van vruchtbaarheid met haar mocht dragen. Ze verafschuwde het, vooral nu met blauwe maan, en dan ook nog nu in de tijd dat haar hengst overleed, ze mitch is tegen gekomen .. Ze wilde mitch niet tegen komen .. niet nu... ookal hield ze van hem als een goede vriedin. liefde zou er niet van komen ... en een veulen... hmm nee daar wilde ze ook echt niet aan beginnen ...
Ze voelde de spanning in haarzelf opkomen .. het was doodstil, zelfs geen nachtegaal was bezig of krekels ...

Gitzwarte ogen staarde verwilderd richting de kudde. Tanden die afstaken tegen de zwarte vacht in een lichte grijns gelegd. Witte manen met bloedrode uiteinden dansde op de kalme wind terwijl de kollosale gestalte zich voortbewoog. Hij was machtig en dat zou hij laten merken ook. Hij had zo zijn methodes. Niet zoals de merries Ayana, Sjahadja en Sythka wie dodelijke gratie bevatte waardoor ze hun prooi bijna verdoofde of Avanti wie met zijn naam en reputatie alleen al de harten van de ontschuldigen deed stoppen. Nee, Achilles had iets wat hem dodelijk maakte. Waardoor je zou staan te trillen op je hoeven. De twee meter grote reus deed iedereen klein lijken. Hij had zelfs voor Avanti als normaal paard een reus geleken. Maar sinds hij schim was had zijn spiermassa zich bijna verdubbeld. De grond trilde onder zijn machtige hoeven. Maar Achilles kon zijn plek en dat deed het hem. Daardoor stond hij hier nog. En daardoor klom hij steeds hoger in het aanzicht van Avanti. Al kon het wellicht helpen dat naast hem en Torak de rest van de schimmen merries waren. Al wou hij daar maar weinig van geloven.

Achilles lachte even zijn veelste serieuze schuine lach waarna hij even zijn massieve kop schudde. Nee, Ayana, Sythka en haar waren absoluut niet minder. Tenminte Shajadja wellicht. Hoe zij met Avanti omging, het deed Achilles grommen. Voor de reus verdiende enkel Ayana het om zulk contact met hun heer en meester te hebben. Elk ander dier hoorde zijn of haar plaats te kennen.

De gedachte aan de drie lieftallige schimmenmerries bracht Achilles weer terug bij de taak van die avond. Terreur zaaien iets wat Achilles maar wat graag deed. De grond onder zijn hoeven en de bekende lucht in de zuurstof die hij inademde maakte hem ook bewust van de laatste link naar zijn geschiedenis die was teruggekeerd, maar hij had geen tijd voor de jonge merrie. Hij zou haar aan stukken scheuren, maar dat zou hij doen zonder de kracht die de blauwe maan hem gunde. Hij wou haar om genade horen spreken, niet verdoofd zijn van de bloedlust om haar te vermoorden zonder het plezier van haar bloed mee te kunnen maken. Voor nu leefde ze in angst en dat zou ze nog wel even vol kunnen houden.

Inplaats daarvan richtte de zwarte reus zijn oren op de gene wie hij nu had opgevangen. Een heerlijk zoette geur die hij al een tijdje niet meer had geroken, het was een geur die hij meteen kon plaatsen de geur van vruchtbaarheid. De geur die hij levend nog met moeite had kunnen weerstaan maar nu met zo veel razernij en haat gevoed door de blauwe maan kon Achilles zich niet inhouden, zijn grote kop in de lucht gooiend en de heerlijke geur opsnuivend, meteen lokaliseren waar de geur vandaan kwam. Ze was bij de kudde jammer genoeg. Maar met een beetje geluk zou de pechvogel ver genoeg van de kudde afgezonderd zijn voor hem om haar mee te nemen.

Achilles bewoon zijn lichaam voort met krachtige passen en al snel kwam hij aan bij het gedeelte waar de kudde onder leiding van Lerav en Amor zich had gekampt. Met langzame passen kwam hij vooruit en grinnikte zachtjes. Ze was jong, en stond wel degelijk apart van de kudde. En met die geur om haar heen vroeg ze er gewoon om. Zijn ogen glommen gevaarlijk duister terwijl hij half uit de schaduw stapte, geen aandacht proberend te krijgen van de twee zielige leiders en zijn ogen gefocust op de merrie. De reusachtige hengst kwam vervolgens geheel uit de schaduwen en het licht van de blauwe maan weerkaatste op zijn witte manen en staart. Hij grijnsde zacht nu ook de bloederige lokken zichtbaar waren en duwde zijn neus zonder enige aankondiging tegen haar nek. Om zijn mond naar haar oren te laten gaan en zacht te grinniken. "Come closer.. And nobody you love shall die tonight." Zijn stem was ruig en langzaam deed hij een pas naar achteren om zijn ogen recht in die van haar te haken, een moordlustige blik lag in zijn ogen. En zou ze weigeren zou ze sterven hier en nu. Het zou hem geen enkele moeite kosten, een enkele uithaal en het leven van deze merrie was over..

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Ze voelde de aanwezigheid een paard en al kon ze hem zien, Ze had nog nooit zoveel angst gevoeld. ze kon wel drie kleuren strond scheiten :') De reuzachtige hengst die haar zo aan aanraking gaf, ze bleef verstijft staan bij zijn woorden.. moes ze mee gaan ... ze wilde niet .. echt niet ... Maar om de kudde in gevaar te brengen was evengoed fout, en wat moesten de leiders tegen z'n hunk van een hengst doen .. Ze drukte haar staart tussen haar benen . haar oren gingen langzaam naar achter. De hengst aankijkend met haar zeeblauwe ogen die vooral nu opvielen bij het maanlicht. Ze zette een enkele stap naar voren. Niet wetend of dat de beste keuze was ... Niet wetend wat haar tegemoet zou komen . De dood ? of zou hij nu de kans nemen en genieten van de prachtige lichaam van haar .. Een rilling volgde over haar rug bij die gedachtes ...

Achilles knikte zachtjes en goedkeurend toen hij haar besluit zag. Met haar staart stijf tussen haar benen en haar oren strak naar achter liep ze enkele passen met hem mee en die staart deed Achilles enkel grijnzen en zijn neus bot tegen haar staartwortel aan duwen. Ze maakte geen schein van kans en het was al mooi van haar dat ze dat begreep.
De heerlijk zoette geur die in zijn neus kroop deed hem even tintelen en hij begon zacht te grinniken. Hij haatte veulens, wou ze het liefst vermorzelen onder zijn grote hoeven, maar hoe zou hij dit kunnen weerstaan? Hij grinnikte nogmaals zachtjes en toen hij helemaal verzekerd was van het feit dat noch Lerav noch Amor hem had gezien liet hij haar bruut stoppen door zijn lichaam ruw tegen het haren aan te duwen, haar nog net niet omsmijtend. "Zeg, do you fear death?" Hij grijnsde zachtjes bij zijn vraag terwijl zijn gitzwarte ogen de zeeblauwe van de merrie, hij zou niet om haar naam vragen, dat was ook niet nodig ook. Hij hoefde niet charmant te doen, hij zou toch wel krijgen wat hij wou. Nogmaals snoof hij langzaam en begon opnieuw zacht te grinniken bij de geur van haar lichaam.

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Langzem had ze de hengst gevolgt, gevolgt om de andere een nacht te geven van rust en meer kansen om dit te voorkomen. Ze snoof eens, ze rook de geur van bloed. zoals ze dat bij Mitch had geroken rook dat bij deze hengst nog sterker. Ze verafschuwde het ... Ze merkte dat ze steeds meer afdwaalde van de kudde. en ineens voelde ze de grote lichaam tegen haar opkomen. ze wankels kort op haar ranke benen dan richt ze haar ogen tot hem. Luiserend naar zijn stem, " De dood komt iedereen ooit op het pad terecht" zei ze fluisterend. Ze sloeg haar ogen neer. het gaf haar geen goed gevoel om bij hem te zijn. Wat wilde hij ... Ze kon zelf al antwoord geven op haar vraag...

Hij wist waar ze nu aan dacht, hij wist dat ze al had beseft waarom zij was gekozen en hij wist ook dat niets hem daarvan zou weerhouden, dit was enkel spelen met zijn prooi, haar gek maken voor hij zou toeslaan. Haar ziel breken en verteren in kleine stukjes, dat was waar Achilles voor leefde en dat was wat Achilles altijd zou doen. " De dood komt iedereen ooit op het pad terecht" zei ze fluisterend. Ze sloeg haar ogen neer en Achilles schudde langzaam zijn hoofd waardoor zijn spierwitte manen mee dansde. "Fout antwoord, ronde twee." Hij grijnsde duister terwijl hij zijn neus over haar rug liet gaan. "Waarom denk je dat ik jou precies heb uitgekozen?" Klonk zijn stem duister en opnieuw begon hij zachtjes te grinniken. Tja, ze wist het al, maar hij hoorde het zo graat uit haar mond, dat was waarschijnlijk het meest zieke aan hem. En dat was ook hetgeen waar hij zo van hielt als hij naar zichzelf keek.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Hij staarde naar de blauwe maan boven aan de hemel. Snel gleden zijn ogen ver de kudde. Het zach er ng rustig uit. Maar iets in hem zei dat er iets niet klopte. Zijn ogen vlogen naar Lerav die de kudde net zo in de gaten hield. Hij draaide zich om en draafde weg , het bos in. De plek waar de meeste schimmen te werk gingen. Zijn ogen vlogen door de bomen. Hij spande zijn spieren strak aan. Opeens hoorde hij wat. Hij spitste zijn oren en ging er in een vlotte draf naartoe. Toen zag hij ze, de kwetsbare Zehlia en de vernietigende Achilles. Hij keek even stiekem toe. Hij kon de angst van de merrie voelen. Het deed hem pijn hoe de paarden moesten lijden. Zijn hoeven verlieten het vochtige gras. Ze maaide woest in de lucht. Een krachtige brul verliet zijn lippen. Snel liep hij er naar toe. Hij parkeerde zich tussen de schim en Zehlia. Hij knikte vlug naar de merrie maar richtte zich naar de schim.

"Zo,zo,zo, wie hebben we daar?" sprak hij op een zogenaamde beleefte toon. Strak keek hij het monster aan. Zijn bonk spieren stond nog seeds wat gespannen. Zodat hij elk moment in de aanal kon gaan als het nodig was. "Wat wil jij van deze knappe merrie?" hij keek de schim vragend aan. "Je weet wel dat als je in ons gebied bent dat onze regels gelden neem ik aan?" vervolge hij zijn woorden. Zijn ogen hield hij geen seconde van de schim af.

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Ze snoof kort na het horen van zijn woorden, ja waarom haar. Ze kon de vraag zelf wel beantwoorden. Ze keek de hengst aan en drukte haar angst gevoelens voor enkele tijd in een hoek. " Ik weet het wel, Maar weet niet wat je verdere plannen zijn. " Haar woorden bleven zacht en werden door de wind meegenomen. Ze voelde nog steeds zijn ruwe lichaam tegen die van haar, ze nam een kleine afstand van hem. Nog steeds kon ze het niet voorstellen dat een paard zo groot kon zijn.

" Ik weet het wel, Maar weet niet wat je verdere plannen zijn. " Haar woorden bleven zacht en werden door de wind meegenomen. Zijn grote lichaam was nogssteeds slechts enkele milimeters van de hare verwijderd en hij glimlachte zachtjes terwijl hij zijn neus opnieuw over haar rug liet glijden. "En nu is enkel de vraag of kleine merrie zal meewerken of dat ze pijn zal krijgen." De manier waarop hij sprak deed hem zacht grijnzen. De blauwe maan gaf hem kracht en met die kracht kwam die ongelofelijke bloedlust.
Hij was nu enkele manen onder Avanti en het had hem goed gedaan, hij had zijn plaats in de wereld gevonden, hij had nogsteeds een enkel doel voor ogen, en doel dat hij hoe dan ook enkel wat afleiding op zijn tijd mocht ook wel.
Wetend dat hij een flinke straf van Avanti kon verwachten duwde hij toc bruut zijn neus tussen de staartwortel van de merrie. Hij grijsnde zachtjes terwijl hij zijn hoofd weer hief en haar aanstaarde.

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Zijn aanraking was onaangenaam, het liefst had ze nu haar tanden in zijn vel gezet, maar zei wist beter ... wat moes ze tegen zo een groote opgewassen hengst doen die ook nog eens schim was. Het gaf haar een korte rilling over haar rug . "Tegen werken heeft geen zin, ookal is dit niet echt wat ik wens.. "zegt ze nog altijd stil. ze snoof nogmaals zijn geur in zich op. hoe in hemelsnaam moes ze deze nachtmerrie een plaats gaan geven ? Ze voelde hoe hij ruw zijn neus onder haar staartwortel deed en uit automatisme ging deze wat opzei. ze nam een enkele stap afstand van hem terwijl haar Zeeblauwe ogen hem aankeken. een blik die ze zomaar niet meer zou vergeten dat ze die zelf kon dragen.. Ze voelde zich niet enkel angstig maar een lichte woede kookte ook op .. Waarom konden hengsten altijd hun zin doordrammen als ze eenmaal sterk zijn en anders .. waarom konden merries niet een keer de macht nemen over hengsten .. een keer om ervan te genieten zoals hun dat vaak zat konden ..

Een korte rilling liep over haar rug en Achilles grinnikte zachtjes. "Tegen werken heeft geen zin, ookal is dit niet echt wat ik wens.. "zegt ze nog altijd stil. ze snoof nogmaals zijn geur in zich op net zoals Achilles de hare opsnoof. Hij zette zijn tanden in haar staartwortel ebn grijnsde nogmaals zacht. Hij hief zijn hoofd weer en zijn bovenlichaam kwam een stukje van de grond. Een sadistische grijns lag rond zijn mond toen hij nogmaals omhoog kwam om zijn tanden dit maal op haar schoft neer te planten. Zijn ijzerscherpe hoektanden pijnlijk door haar zachte vlees te laten glijden en zijn verlangen te realiseren.
Het duurde niet lang, enkel lang genoeg om hem een tevreden zucht uit te laten stoten. Met een krachtige trap van zijn hoef stond hij al snel weer op alle vier zijn hoeven en hijgde hij licht na met een gevreden grijns op zijn lippen. Bloed sijpelde omhoog uit haar schoft en Achilles begon breder te grijnzen terwijl zijn zwarte ogen half een weg vonden naar de hare. Zijn flanken bewogen zachtjes op en neer terwijl hij zijn ademhaling onder controle probeerde te krijgen, jup hij zat dik in de problemen als er nu een leider of schim zou komen. Maar dan nog de adrenaline die nu door zijn aderen stroomde was al waar hij het voor deed..

-Sorry had echt geen idee hoe ik dit moest doen x'3

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Hij staarde naar de blauwe maan boven aan de hemel. Snel gleden zijn ogen ver de kudde. Het zach er ng rustig uit. Maar iets in hem zei dat er iets niet klopte. Zijn ogen vlogen naar Lerav die de kudde net zo in de gaten hield. Hij draaide zich om en draafde weg , het bos in. De plek waar de meeste schimmen te werk gingen. Zijn ogen vlogen door de bomen. Hij spande zijn spieren strak aan. Opeens hoorde hij wat. Hij spitste zijn oren en ging er in een vlotte draf naartoe. Toen zag hij ze, de kwetsbare Zehlia en de vernietigende Achilles. Hij keek even stiekem toe. Hij kon de angst van de merrie voelen. Het deed hem pijn hoe de paarden moesten lijden. Zijn hoeven verlieten het vochtige gras. Ze maaide woest in de lucht. Een krachtige brul verliet zijn lippen. Snel liep hij er naar toe. Hij parkeerde zich tussen de schim en Zehlia. Hij knikte vlug naar de merrie maar richtte zich naar de schim.

Hij had nog nooit eeer gezien dat een schim zomaar op een merrie sprong. Hij stond te koken van woede. Zijn ogen leden langs haar bloedende schoft. Zijn ogen spuwde vuur. Woest keek hij de schim aan. "Waar dacht jij mee bezig te zijn?" sprak hij kwaad uit. Hij zette zijn reusachtige lichaam een stap naar voren, waarop de schim naar achter deinsde. Hij hapte naar de schim om meer afstand te creeeren. Dit was een echt monster. Hoe kon zo'n beest.

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Ze voelde hou zijn reuzachtige lichaam de hare schurde, de voelde zijn scherpe tanden branden in haar vel. Haar ogen werden klein. Verdriet en woede alle emotie's boven op elkaar, Ze kon zich nu ook echt indenken wat Mitch had gedaan met enkele merrie's
Gelukkig duurde het niet lang dat de hengst weer van haar rug af kwam. wa moes ze zeggen tegen hun nakomeling. ik ken je vader niet weet alleen dat hij een monster is .. ze snoof wat verdrietig maar drukte zoals gewoonlijk haar verdrietige zeide aan de kant. Ze had nog eens niet in de gaten dat bloed van haar schoft uit de grond verzorgde met bloed. Haar ogen stonden donker wat bijna onmogelijk zou moeten zijn met haar zeeblauwe ogen.
Toen pas merkte ze de hengst op, Amor mocht ze hem noemen. enkel gezien nooit mee gesproken, enkele gedachtes over de hengst was er wel geweest bij de ontmoeting van Kayleigh .. Ze snoof lichtjes en ze besefte even niet meer in welke dag ze leefde ...

Hij lette al niet meer op Zehlia, ze was niet interessant meer. Inplaats daarvan draaide hij zich langzaam om naar de hengst die aan kwam lopen. Hij lachte schaapachtig naar Amor alsof er helemaal niets gebeurd was. "Waar dacht jij mee bezig te zijn?" sprak Amor kwaad uit. Hij zette zijn voor Achilles kleine lichaam (don't hate me Achilles is meer als 2m) een stap naar voren, waarop Achilles naar achter deinsde. Amor hapte naar hem om meer afstand te creeeren. en Achilles begon breed te grijnzen. Hij zette langzaam zijn been naar voren en grijnsde langzaam naar Amor. Hij ontblootte zijn grote hoektanden terwijl hij langzaam begon te grommen. "Be carefull big boy." Klokn zijn stem grommend en laag terwijl hij naar de zwarte hengst hapte. Zijn donkere ogen boorde zich in die van de leader terwijl hij zacht grinnikte.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Hij keek de schim strak aan. De woede bleef in hem koken. In zijn hoofd telde hij langzaam tot toen om niet uit te barsten. Er na keek hij hem weer eve strak aan. Een valse grijns verscheen op zijn gezicht. "Waar maak je je druk om mannetje?" Zei hij op een kleinerende toon naar de schim. De grijns werd langzaam breder. Toen de schim naar hem hapte gooide hij zijn hoeven wild in de lucht. Vlak voor zijn neus kwam hij neer. Hij deed een paar stappen naar voren. Dicht tegen de schim aan. Met dezelfde valse grijns. "Je speelt een gevaarlijk spelletje." Sprak hij op een zogenaamd bezorgde toon. "Straks weet Avanti er nog van." Sprak hij op dezelfde toon. "Wat zou die dan doen?" Vervolgde hij zijn zin.

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Ze keek van de ene hengst naar de ander, Achilles die overduidelijk grooter was dan Amor, Maar toch had Amor iets meer, Nu pas voelde ze hoe het bloed over haar schouder haar schouder en been had bedekt. Ze voelde zich smerig, niet enkel omdat er bloed op haar witte vacht vast plakte maar ook nog steeds het idee dat de grote hengst haar had gedekt. Ze keek weer van Hengst naar hengt. Wat moes ze nu doen ??

[inspriloos]

**Profile**

» ღ Zehlia - Dancing in the moonlight
» Look up and what do you see? The blue moon is laughing at you ~Tresaure
» I've found myself high, into the sky so blue [Kallista]
» Mom? Is that you? (&Zehlia)
» Under the cold blue light.

ღ Zehlia - Blue Moonlight...

ღ Zehlia - Blue Moonlight...

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen