What do you want from me?

**Profile** Number of posts : 429 Status : Active

Spotlight schreef:

What do you want from me? Scaled.php?server=85&filename=sultanmanippostsheet

Rustig en voorzichtig liep Sultan door het voor hem haast onbekende gebied. Meestal bleef hij veilig op het gebied van de kudde waarbij hij hoorde. Maar nu had hij heel even geen zin in de bevelen van al die anderen. Af en toe had hij gewoon even rust nodig. Een stilte en hier kon hij die krijgen. Hij zag niemand terwijl hij door stapte. Hij stapte in een aardig tempo door de open vlakte heen. Hij had geen idee waarheen maar het boeide hem ook niet echt. Het gras voelde fijn onder zijn hoeven en de wind maakte zijn hoofd een beetje leeg. Heel even stopte hij en keek hij achterom, hij zag een klein en bijna onzichtbaar paadje dat hij gemaakt had. Maar verder zag hij zoveel mooie bloemen. Hij snoof de lucht in en genoot. Even.. Helemaal niets even helemaal uitgeschakeld. Waarom niet gebruik maken van dit moment en even wat eten? Hij nam een hap van het gras. Het smaakte niet veel anders dan wat hij gewend was maar toch verraste de smaak hem. Hij nam nog een hap en nog een... Al snel had hij zijn buik weer behoorlijk vol en begon hij weer doelloos te stappen. Maar hij bleef alert want vijanden waren ook op mooie plekken. Natuurlijk het dal waar hij meestal was was ook prachtig maar dit was zo.. anders. Veel vlakker en groener. Opeens stopte hij, net op tijd want anders was hij zo een stroompje water in gestapt. Hij boog zijn nek om rustig wat te drinken. Wat zou hij graag hier wonen.. Maar ja, hij zou nooit hoger komen in zijn rang. Hij had immers ervoor gezorgd dat zijn moeder nu dood was. Hij was de fout van alles en verdiend helemaal niets. Behalve dat hij anderen tenminste nog kan proberen blij te maken en hun vragen en bevelen op te volgen zo goed als hij maar kon. Opeens stopte hij met drinken. Heel langzaam slokte hij het water dat nog in zijn mond lag weg en rechtte zijn rug. Nog langzamer liet hij zijn hoofd weer omhoog gaan. Bang keek hij om zich heen, hij wist het zeker hij had iets gehoord. " Wie ben je? Wat wil je van me?" vroeg hij beverig. Wat het ook was het zat achter hem en had hem zo kunnen doden als het niet op een takje was gestaan dat kraakte. Sultan durfde zich niet om te draaien uit angst dat het iemand was die boos op hem was omdat hij iets fout deed. Of erger nog: Wie weet was het iemand die puur uit was op moorden en doden. De schimmen waren pas geweest, misschien zijn ze hier nog wel. Angst kwam over zijn hart heen en heel langzaam draaide hij zich om om zijn lot in de ogen te kunnen kijken...

Open voor iedereen Smile

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Tergend traag stapte Shylar naar Anderfels, iemand van haar kudde zou op Siberia, haar veulen passen. Siberia was het enigste overblijfsel van Gazardiel, wie vermoord werd door schimmen. Ze had net zoals haar vader een lichtbruine vacht en groene ogen, maar de blonde manen en de bouw waren net zoals haar.

Even zuchtte ze bij de gedachte dat haar veulen zonder vader moest opgroeien, zo was zij ook opgegroeit en ze wist welke leegte dat bracht. Moest ze nou echt zeggen dat haar vader vermoord was? Ooit zou ze Avanti en Ayana ervoor terugpakken, maar eerst moest Siberia volwassen en zelfstandig worden.

Diep in gedachten verzonken stapte ze naar een klein riviertje, als de hengst niet gepraat zou hebben, was ze er zo ingedonderd. Shylar schrok op van haar dagdroom en keek hem aan. 'Wie ben je? Wat wil je van me?' Duidelijk had hij een angst over hem heen, want zijn woorden waren beverig. De hengst was nieuw, zag ze en had vast zijn eerste blauwe maan meegemaakt.

Toen hij zich omdraaide keek ze hem onschuldig aan. 'Rustig maar, ik doe niks.' zei ze met haar fluweelzachte stem. Shylar was het type merrie die voor iedereen zorgde en alle nieuwelingen een warm welkom gaf. Met haar goudkleurige ogen wachtte ze zijn reactie af. Van haar moest je alleen bang zijn als je iets had gedaan wat volgens haar niet door de beugel kon..

**Profile** Number of posts : 429 Status : Active

Sultan

Een knappe Merrie stond, eerst achter hem en nu, voor hem. Ze was bruin met blonde manen en aan haar houding een stuk zekerder als hij was. 'Rustig maar, ik doe niks.' zei ze met onschuldige ogen en een fluweelzachte stem. Ze leek te wachten op een reactie terwijl ze hem aankeek met goudkleurige ogen. Hij wist niet veel te zeggen. Hij stotterde wat uit, iets wat hij zelf niet eens begreep. Toen zei hij maar even niets meer. Eindelijk wist hij wat uit te brengen dat zinnig was, nou ja... zinniger dan alles wat hij ervoor uitbracht. "Sorry," Hij keek haar even aan voordat hij verder ging ".. voor die reactie, bedoel ik.. I...Ik weet soms gewoon niet meer wie ik kan vertrouwen en wie niet..."

Hij wist dat hij stom bezig was: Maar ja, dat was hij toch altijd?! Hij was immers diegene die ervoor had gezorgd dat zijn moeder nu dood is. Zijn vader had al voor zijn geboorte geweten dat hij een sukkel zou zijn. Hij heeft hem nooit gekend, hij weet niet eens hoe hij eruit ziet of wat voor karakter hij had, of heeft... Helemaal niets. En zijn moeder heeft haar oude geliefde nooit verraden.. Zij kon tenminste iets. Hij helemaal niets, vroeger niet, nu niet, nooit niet.

Opeens besefte hij dat de merrie er nog steeds was. Waarom was ze er nog? Wie wou er nou bij hem blijven? Hij bekeek haar nog eens aandachtig, was ze wel zo betrouwbaar als hij gedacht had?!

Laat en flut :3 so sorry :$

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

I got out alive, but with scars i can't forget.

Toen de hengst begon te stotteren lachtte ze. Ah wat was dat lief, hengstjes die begonnen te stotteren zodra ze hen in de ogen keek. 'Sorry.' zei hij terwijl hij haar aankeek. '...voor die reactie, bedoel ik.. I..ik weet soms gewoon niet meer wie ik kan vertrouwen en wie niet..' Shylar glimlachte. 'Dat is te begrijpen, de blauwe maan is nog niet zo heel lang voorbij.' zei ze zacht.

Deze blauwe maan was een echte hel voor haar geweest. Niet alleen had ze twee keer Ayana achter haar kont aangekregen, haar grootste liefde, Gazardiel was vermoord door de schimmen. Ondertussen liep Siberia al vrolijk rond in Minanter, niet wetend waar haar vader was. In die opzichten leek Siberia helemaal op Shylar, maar ze hoopte dat haar veulen niet hetzelfde verleden als zij zou krijgen..

De hengst bekeek haar aandachtig, waardoor ze een lichte blik van flirterigheid in haar ogen toonde. Ze was geen slecht paard, het enigste wat ze zou durven doen is iemands hart op hol laten slaan om het daarna te vermorzelen. Wat bij haar vroeger werd gedaan.
Opgewekt keek Shylar hem weer aan. 'Hoe heet je?' zei ze geïntresseerd.

**Profile**