Help can come from different directions... [Shylar =3]

**Profile** Number of posts : 102

De wind waaide door de kaal geplukte bomen. Soms brak er een tak van de boom af die ouder was dan de rest van de boom. Een paard lichtere, bruine ogen keken even omhoog wanneer er één op het hoofd, tussen de oren was gevallen van de valk kleurige, jonge hengst. Zijn oren draaiden kort even onzeker naar de boom om zeker te maken dat het niet nog een keer gebeurde. De jonge hengst stapte gewoon verder door de vrij hoge sneeuw. Zijn zwarte benen waren duidelijk zichtbaar, maar het witte sokje dat om zijn rechterachterbeen gesierd was, was nu niet te zien. Hij zette het op een draven wanneer hij het besneeuwde bospad eindelijk verliet en bij een open plek terecht kwam. Hij zag er een paar paarden, niet veel. Maar hij was nieuwsgierig genoeg om er naartoe te gaan. Hij zag hoe één paard, een merrie, verder bij de kudde weg stond. Zijn oren draaiden even nieuwsgierig naar haar richting. Hij hinnikte even luid wanneer hij de open plek naderde, alsof hij al gedag wilde zeggen voordat iemand van hem zou schrikken.

Zijn spieren rolden onder zijn huid wanneer hij even sierlijk aan kwam gedraafd. Hij ging echter over naar stap voordat hij naar de merrie toe liep die een beetje afzonderlijk bij de andere paarden stond. Hij drukte zijn neus zachtjes tegen de hare aan, snoof nog zachter maar wel lang, om meer kennis te maken. "Ik ken jou nog niet, mijn naam is Dante... Waarom sta jij hier alleen? Een beetje afgezonderd van de andere paarden?" Zijn lichtbruine ogen waren op haar gericht, terwijl zijn oortjes, met een zwart puntje, een beetje naar achteren stonden. Hij was niet vaak dominant, hij was eerder een beetje afwachtend, maar zijn nieuwsgierigheid maakte hem soms eerder dominant als afwachtend en onderdanig. Zijn staart zwiepte rustig heen en weer bij deze ontmoeting.

Zijn lichaam was al een paar dagen achter elkaar onderweg geweest. Hij was over bergen, rivieren en bossen getrokken om bij een kudde uit te komen waar hij zich op zijn minst veiliger kon voelen dan hij nu al deed. Hij zou natuurlijk niet zomaar de hengst uitdagen, hij zou niet durven, om de leiding over te nemen. Nee... hij zou liever de leider helpen om te zorgen dat zijn kudde, zijn thuis, veilig zou zijn. Toch kon hij het niet helpen dat zijn hoofd afgeleid werd door deze afgezonderde merrie. Hij keek naar haar en wachtte geduldig op haar antwoord, in ieder geval, hoopte hij op antwoord. In de hoop dat zijn nieuwsgierigheid niet wegjaagde.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Shylar voelde hoe de gure wind hevig door haar blonde manen waaide. Ze zuchtte zacht terwijl ze een aantal stappen verder van de kudde zette. Al snel zou het weer lente zijn, maar al snel zou het ook alweer blauwe maan worden. Na haar ontmoeting met Alvaro had ze geleerd dat zelfs de ergste paarden een reden hadden voor hun woede. Toen haar zusje Vanth schim werd wist ze zelf nog niet dat ze in BMH was. Deze maan zouden ze elkaar zeker en vast zien, haar kennende ging ze Shylar pesten tot ze het zelf kotsbeu was. Niet dat ze elkaar wat zouden aandoen, maar op sommige momenten wou ze dat dit alles nooit gebeurd was.. De pesterijen van Avanti en zijn troepen, de dood van Gazardiel.. Nu was ze vooral bang van Siberia, als haar iets zou gebeuren zou Shylar niks meer hebben waar ze kon voor vechten. Misschien Trevor? Hmm, over dat zou ze nog is even moeten nadenken. Trevor was lief, lief zoals Gaz was geweest tegen haar, maar zou ze echt nu al weer verliefd kunnen worden?..

Een hinnik haalde haar uit de diepe gedachten waar ze in verzonken was geraakt. Ook was Shylar steeds verder weg van de kudde en begonnen haar oren te branden van de kou. Zou ze net als vorige keer verderdwalen naar Ferelden? Weer in een sneeuwstorm verzeild raken en bijna in een ijspaard veranderen? Nee, toen ze goed keek met haar goudkleurige ogen zag ze nogsteeds de vormen van Minanter.

Even zocht ze vanwaar de hinnik vandaan kwam, maar al snel zag ze een sterke valkkleurige hengst die haar aankeek. Het lichaam van de hengst zette zich in een sierlijke draf en even kon ook Shylar nergens anders kijken naar de brok spieren die onder zijn huid rolden. Voor ze het wist voelde ze een zachte neus tegen de hare drukken maar ze deinsde niet weg, ze drukte zacht terug en keek diep in zijn lichtbruine kijkers. 'Ik ken jou nog niet, mijn naam is Dante... Waarom sta jij hier alleen? Een beetje afgezonderd van de andere paarden?' Zijn stem deed haar zacht rillen zoals elke hengstenstem dat met haar kon doen. 'Ik heb jou iniedergeval hier ook nog niet gezien, ben je nieuw hier?' vroeg ze met haar altijd zo charmante en fluweelzachte stem. Zij was hier al een lange tijd en had deze nieuweling inderdaad nog niet ontmoet. 'En ik was een beetje in gedachten verzonken geraakt en dus afgedwaald van de kudde.' zei Shylar met een kleine glimlach rond haar bruine lippen.

*flut, volgende post word beter c:

♥ SIBERIA, GAZARDIEL

**Profile** Number of posts : 102

Dante had een tijdje stilgestaan en naar de merrie geluisterd. Hij had geen naam gehoord, maar ergens voelde hij gewoon dat hij die nog wel zou horen. Zijn oren draaiden geïnteresseerd naar de merrie en hij tilde kort zijn achterbeen op om de kou kort te doorbreken. Haar vraag drong echter pas laat tot hem door. Eigenlijk was hij stiekem erg nieuwsgierig naar deze merrie, hij wilde haar dolgraag leren kennen en dat deed hij allereerst door haar in zich op te nemen. Ze was een mooie, voskleurige merrie welke lichte manen en staart had. Hij kon iets boven de sneeuw aan haar achterbenen twee witte sokken zien. Hij wist in ieder geval een paar dingen zeker, hij zou haar charmante hoofd en stem nooit meer vergeten. Pas nu realiseerde hij zich dat hij nog steeds niet had geantwoord. "Ik heb een paar dagen gereisd om hier te komen. Problemen met de vorige kudde, maar nu gaat het gelukkig beter. Ik heb tenminste een vriendelijke en charmante soortgenoot ontmoet." Met deze woorden doelde hij op haar, maar dat was waarschijnlijk wel overduidelijk.

Bij haar woorden dat ze in gedachten verzonken was kon hij het niet helpen een glimlach om zijn zwarte lippen te laten verschijnen. Zijn oortjes draaiden kort waardoor de zwarte puntjes kort weg waren voordat ze weer terug kwamen. Hij schudde zijn hoofd, een beetje maar en heel kort voordat zijn lichtbruine ogen zich weer op haar richtten. "Kijk maar uit dat je dan niet te veel in gedachten verzinkt, anders verdwaal je nog en dat lijkt me het minst handig met deze kou." Met zijn woorden over de kou rilde hij even opzettelijk voordat hij zich zo draaide dat hij naast haar stond en zij grotendeels uit de wind zou staan. "Dit lijkt me beter, niet waar? Mits je het niet erg vind dat ik naast je kom staan. Ik ben al blij dat ik hier terecht ben gekomen, maar had niet verwacht iemand als jou tegen te komen in deze kou." Na die woorden draaide hij zijn oren even onzeker naar achteren en keek naar haar. "Um.. Sorry... Ik zeg dingen soms iets te snel. Ik hoop dat je het niet erg vind." Al was hij een hengst en was hij nog zo groot en sterk, hij had nooit het idee om dingen te overhaasten. Het was waarschijnlijk allemaal een stukje enthousiasme en dat stak hij niet onder de grond. Hij toonde vaak meteen wie hij was en waar zijn grenzen lagen. Als ze hem dan niet mochten, dan was het jammer. Als ze hem wel mochten? Dan was het natuurlijk zo dat ze op hem konden rekenen, wat er ook zou gebeuren.

**Profile**

» Call me just Okey or worse ... [Shylar]
» Shylar naar rang 2
» Trevor ღ All we need is love, Shylar .
» Followed by a nice spirit ~Shylar
» I don't care about anything. Bitch. [ Shylar.]

Help can come from different directions... [Shylar =3]

Help can come from different directions... [Shylar =3]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen