A baby is God's opinion that life should go on.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

De kleine, bonte merrie met haar maanoog baande zich ietwat onoplettend een weg door het struikgewas. Opweg terug naar Orlais vanaf Anderfels. Ze had een gesprek met Diablo gehad, de leider van de 3e rang. Zo graag wilde ze daarheen, haar leven vergeten en opnieuw beginnen, wetend dat de meeste paarden die ze had gekend niet naar de 3e rang zouden komen, zouden vermoord zijn of gewoon dood zijn voor ze die kans kregen. De schimmen.. even schoot Zircon door haar hoofd, maar ze schudt hem weg, haar gedachten vertroebeld. Hoe kon ze hem ooit uit haar hoofd zetten? Maar het moest, het moest als ze ooit in de 3e rang wilde behoren.

haar slanke lichaam liet de zoete geur van de lente uit haar drijven, het was voor het eerst sinds de geboorte van haar zoon Roque, die inmiddels de gammaleider van Orlais was, dat ze hengstig was. f*ck tering, ze was hengstig! haar oren schoten haar nek in, zich herinnerend hoe dat vorige keer was afgelopen, haar ruzie met E’vesdar en de kleine bonte hengst die ze bij hem had gedumpt. Ze liet haar lichaam moeiteloos overgaan in draf, opzoek naar haar kudde, niet van plan om nog langer hier in dit niemandsland rond te lopen. De geur bleef gestaag wegwaaien door de wind die om haar heen wapperde, haar manen tegen haar hals liet slaan en gelukkig de grond onder haar liet ontdooien. Enkele dappere grassprieten hadden zich al een weg naar boven weten te banen, en even bleef ze staan om die snel te verorberen, waarna ze weer achteloos doorstapte.

angst voor de blauwe maan had ze niet meer. Na haar 2 ontmoetingen met Zircon, en zijn liefdevolle woorden, had ze haar angst verloren voor de schimmen. Zijn woorden echoden nog door in haar hoofd Niet elke schim is het zelfde. ze wilden niet allemaal gelijk moorden, ze wilden ook wel eens zichzelf normaal voelen, gewoon een gesprek aan gaan.. een gesprek aan gaan met hun slachtoffers..’ haar gedachten begonnen haar gek te maken, en ze zette zich opnieuw in draf, de laatste bomen achter zich latend en opnieuw in haar thuis gebied aangekomen, de zee spiegelend in de verte onder het waterige zonnetje dat de lente al aankondigde. Plots hoort ze een geluid, en ze houdt halt. Haar oren maken overtoeren, en ze gooit meteen haar oren in haar nek. Ze herinnerde zich duidelijk Diablo’s waarschuwing; ze moest Zircon vaarwel zeggen, zich gedragen als een normaal kuddepaard. Maar betekende dat ook dat ze voor al tijd in angst moest gaan leven voor de blauwe maan?

NEE. dat betekende het niet. ze was niet bang aangelegd, en zou haar angst ook niet tonen. haar ontmoetingen met Zircon hadden de angst misschien weggehaald, maar niet haar levenslust. en haar leven was haar te dierbaar om altijd bang te zijn. de kleine, prachtige bonte merrie liet haar oren weer naar voren priemen en keek om zich heen. waar was ze nu beland? ze had blijkbaar verkeerd gelopen terwijl ze in gedachten verzonken was, want voor haar lag de uitgestrekte vlakte van Seheron..

** Aeron (:
bwhaha. ik vond de titel wel mooi,.

A baby is God's opinion that life should go on. 2nbt25v

Woeste amberkleurige ogen staarde in het hulst van de nacht naar niets. Luid brieste de iet wat kleinere hengst en schudde zijn manen. Ooit waren ze lang en was Aeron een trotse hengst geweest. Nu waren zijn manen half afgeknauwd, afgeschuurd en afgebeten. Net als zijn staart. Plekken waar hij haast niet bij kon waren nog iet wat onbeschadigd. Echter waren plekken waar de hengst wel degelijk bij kon bijna afgeschuurd tot op de wortel. Hij sloeg even met zijn staart heen een weer en schraapte met zijn hoef. Gek? Wellicht, gestoord geworden van haat en angst voor iets dat zou kunnen komen. Schimmen? Ha, alsof hij nog iets van hun te vrezen had. Alles in zijn leven was hem afgenomen. En alles vernietigd en verpulverd door zijn broer. Amor, het was nog ironisch. Waar zijn broer's naam voor warmte en liefde stond, stond de zijne voor haat en bloedvergiet.

Haastig schoten zijn ogen heen en weer waarna hij in het hulst van de nacht weer naar voren stapte. Hij wist dat hij hier niet alleen was. Een of twee paarden waren net als hij Loner. Het deerde hem niet veel, al had een zindelijk deel in zijn hoofd zich nog afgevraagd waarom hun hier rondliepen. Al snel had hij zijn eigen vraag beantwoord. Het deerde niet, hij hoefde ze niet aan te kijken, hoefde ze niet te zien, hoefde ze niet te kennen. Hij leefde hier in zijn eentje. En hoe langer hij niet tegen iemand sprak. Hoe langer hij hier rond bleef dwalen, hoe minder zijn blik op de realiteit werd. Angst was nauwelijks herkenbaar in de gestalte van de hengst. Puur omdat er niets was waar hij bang voor hoefde te zijn. Nou ja niets? In zijn ogen dan. Maar wat was er nou wel nog normaal in de ogen van iemand die zijn blik op alles wat er was langzaam verloor in diepe gestoordheid.

De mierzoete geur van lente kwam zijn neus binnen en Aeron trok zijn hoofd ver omhoog om de geur compleet op te pakken een grijns verscheen over zijn lippen terwijl hij langzaam naar voren stapte. Met snelle passen stoof hij naar voren wraak was nogsteeds hetgeen waar hij naar zocht. Wraak op E'vesdar, wraak op Amor, wraak op elk zielig wezen wat zich tot kuddepaard van BMH benoemde. Hij zou ze allemaal te pakken krijgen. Allemaal stuk voor stuk zou hij ze afmaken tot hij de perfecte macht in handen had. En die macht begon allemaal hier. "Wel wel wel wat hebben we hier." Klonk zijn stem zacht en grijnzend zodra ze in zicht kwam. De heerlijke zoete lucht afkomstig van haar zorgde er voor dat hij nog breder begon te grijnzen. Perfect..

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

plots stond hij naast haar, haast uit het niets. een hengst, donker gekleurd, zijn ogen net zo prachtig als die van e'vesdar, alleen straalden deze ogen geen levenslust uit, meer haat, en verwoesting.. de hengst zag er onverzorgd uit, alsof hij al maanden, misschien wel jaren, alleen rondliep op deze aarde. zijn manen waren geklit, hier en daar happen eruit. hij deed haar denken aan hoe zij eruit zag toen ze hier net aankwam.

zijn woorden sturen een korte rilling over haar lichaam, terwijl ze hem nog staat te bekijken. 'Hier heb je Darlica.' beantwoordde ze hem brutaal en gevat. ze grijnsde terug, haar oude trucjes nog niet verleerd, maar ook niet van plan ze te gebruiken. nee, deze merrie ging haar leven echt beteren. deze keer echt.

het moest. anders zou ze nooit onder haar problemen uit kunnen komen in Orlais. en, zou ze nooit de schim Zircon en zijn liefdes praatjes van zich afkunnen zetten.. hoe verliefd ze zich voelde was niet normaal meer, maar ze wist diep van binnen dat hij haar alleen maar gebruikte, verleidde tot ze een makkelijke prooi zou zijn. althans, dat was wat Diablo zei..

'En wie ben jij?' haar maanoog was nog feller blauw dan normaal, de blauwe maan erin weerspiegeld. haar donkere oog was zoals altijd vriendelijk, twinkelend. het was verbazingwekkend dat deze merrie haar ogen zoveel van haar lieten zien. haar diepste geheimen lagen erin opgeslagen, wachtend tot iemand ze kon omzetten in oude herinneringen, herplaatst door nieuwe, betere dingen.

Hij zou zijn broer vinden. Hopelijk leefde Amor nu lekker met de wonden die Aeron hem tijdens zijn laatste ontmoeting met de zwarte hengst had aangedaan. De wonden die Amor had geprobeerd op Aeron's huid aan te brengen prikte enkel. Een lichte irritatie. Aeron wou dat Amor doodsbang voor hem was. Hij wou hem opjagen. Over heel BMH en nog liever, over de gehele wereld. Tot Amor doodsbang voor hem zou buigen. Tot Aeron eindelijk zijn wraak had. Tot Amor vernietigd was. Dood was niet genoeg voor de donkerbruine hengst. Nee. Amor moest vernietigd worden in elk deel van zijn lichaam. Elk miezerig deeltje van zijn bestaan moest uitgevaagd worden. Zacht grinnikte hij terwijl hij zijn lange manen uitschudde. De rode slierten er in waren een kleine irritatie. Maar ja, geen koningsbloed meer betekende niet dat hij ze niet meer zou hebben. Het koningsbloed van zijn kudde was niets meer. Ze hadden geen koning noch koningin meer. De twee koningszonen waren verbannen. De een door de gene die de macht toen had. De ander kon zijn gezicht niet eens meer laten zien omdat hij dan afgemaakt zou worden. Aeron was die ander.. Aeron zou sterven..

'Hier heb je Darlica.' Haar stem deed haar grinniken en hij duwde brutaal zijn neus tegen haar manen. Diep snoof hij haar geur op. Ergens heel ver weg leek hij de geur van E'vesdar te ruiken en hij wou bijna vol in haar nek happen er voor. Maar hij hielt zich in. Hij had andere plannen gecreëerd. Hij zou levens verpesten door levens te maken. Zacht begon hij te grinniken terwijl zijn ambere ogen zich weer in de hare vastzette. 'En wie ben jij?' Haar stem deed hem zacht grinniken. "O lieverd dat wil je niet weten." Fluisterde hij zacht op een honingzoete stem terwijl hij langzaam naar voren stapte. "Al wat jij moet weten is hoe je binnenkort iets aan die lieve kudde van je moet vertellen." Hij lachte even zacht en maniakaal en duwde nogmaals zijn neus ruw tegen de hare.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

Darlica's oren schoten haar nek in. de gedragingen van de hengst gaven haar niks dan rillingen. waarom kon zij nooit eens gewoon iemand ontmoeten die normaal was? gewoon een leuk gesprek en dan weer weg lopen zonder problemen? nee, zij zat altijd met de gebakken peren.. schimmen, leiders.. alles..

'Ik wil wél weten wie je bent, anders zou ik het niet vragen..' haar stem, zacht en hoog als altijd, honingzoet, een heet randje erin. menig hengst was gek op haar stem. hij was niet harder dan het geluid van een wegvliegende vogel behalve als ze schreeuwde, maar op de wind in BMH kon hij toch een heel eind gedragen worden en was ze duidelijk verstaanbaar.

zijn lachje, maniakaal en zijn neus tegen de hare maakte dat ze haar oren nog verder tegen haar nek duwde. 'Ik hoef helemaal niks aan mijn kudde uit te leggen.' brieste ze, een beetje kwaad wordend omdat ze er niks van begreep. waarom zou ze ooit iets aan haar kudde moeten uitleggen? ze wilden toch niet naar haar luisteren, en ten 2e, ze was eigenlijk nooit bij de kudde in de buurt..

Haar ogen glijden nog maals over de hengst. hoewel ze enorm geschrokken was van hoe hij tegen haar sprak, was ze niet snel bang te krijgen, zeker niet na haar ontmoeting met Zircon, en was ze toch wel nieuwschierig aangelegd, waardoor ze nu toch wel meer over de hengst wilde weten. waarom zworf hij hier rond? onherbergzaam, dat was het woord voor Seheron. nergens een druppel water te bekennen, alleen zand, zand zover je kon kijken..

Hij luisterde nieteens naar de onzin van de merrie. Het deerde hem niet veel hoe Darlica sprak. Hij wist wat hij wou. En hij wist dat hij het zou krijgen. Duister begon de donkere hengst te lachen terwijl hij naar voren stapte. "Oh liefje, natuurlijk hoef je dat niet. Ik heb je vaak genoeg gezien. Vaak genoeg hebben mijn ogen jou gevolgd. Ik heb jouw kleine foutje gezien." Laag begon hij te lachen en schudde zijn hoofd. "Kleine.. Roque was het niet." Zijn lach werd nog maniakaler en hij schudde zijn hoofd. "Wou je nou echt je leven opnieuw beginnen liefje?" Hij duwde zijn neus ruw tegen de hare. "Ik kan je dat nieuwe leven geven liefje. Je hoeft het enkel maar te zeggen." Zijn donkere ogen begonnen acht te glimmen en hij lachte opnieuw laag.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

Het beangstigde haar dat zelfs paarden van wie zij nog nooit gehoord had, haar naam kenden, wisten wie zij was en wat ze op haar kerfstok had. al haar fouten wist hij.. zei hij tenminste. zodra zijn donkere stem Roque's naam noemt schieten haar oren in haar nek en doet ze een stap achteruit. 'Wáág het niet om over hem te praten.' haar stem verbeten, verstikt door emoties, haar ogen vuurschietend terwijl ze hem kwaad aan kijkt. ze had er niet de behoefte aan om nog eens herinnert te worden aan haar fouten.

natuurlijk had ze een fout gemaakt, en Roque was daar de dupe van geworden. geslagen, vernederd, achtergelaten. maar toch hield ze van de hengst, haar eerste veulen, haar kwijtgeraakte zoon. hoewel ze hem haatte omdat hij haar bij elk woord en bij elke beweging aan E'vesdar deed denken, en haar verleden, toch hield ze van hem. hij wist dat echter niet, en zou het waarschijnlijk ook wel nooit te weten komen. darlica had te veel meegemaakt, en te veel trots, om nu nog op de gammaleider van de 2e rang af te stappen om haar excuses aan te bieden.

Ze kon het niet aan om deze onbekende hengst over haar fout, haar Roque, te horen praten, op zo'n luchtige manier. hoewel de hengst haar beangstigde, zijn manier van doen en zijn manier van praten, toch wilde ze hem geloven. hij beloofde haar een nieuw leven, waarbij ze niemand meer uitleg verschuldigd zou zijn. 'En hoe ga jij mij dat nieuwe leven geven?' haar oren gingen voorzichtig weer naar voren terwijl ze de hengst ietwat afwachtend aan keek. ze wist nog steeds zijn naam niet, maar haar eigen leven, een nieuw begin, het ging voor. haar staart zwiepte rond, tegen de vliegen, maar tegelijk de zoete geur opnieuw verspreidend.

Haar eerdere woorden over Roque deden hem vuil grijnzen en hij duwde zijn neus tegen de hare aan. Haar laatste woorden echter waren veel interessanter. Hed deed de donker bruine hengst half lachen en hij blies wat warme adem uit waardoor een enkel rookwolkje uit zijn neusgaten kwam. "Ik geef je het leven wat elke merrie wil. De aandacht. De liefde. Wil je niet populair zijn?" Hij begon nog harder te lachen terwijl hij haar onderzoekend aankeek. "Je moet me enkel de kans geven. En niet tegenstribbelen. Het zal geen pijn doen. Niet lang tenminste.. Schoonheid. Hij wist hoe hij speelde met alles wat ze had. Alles wat ze bezat. Maar hij vond het maar wat leuk. Hij wist dat ze geen nee zou zeggen. Maar Aeron zou uiteindelijk alles voor elkaar krijgen. En langzaam aan zou de hele kudde uiteen vallen. En zou hij worden waar hij voor geboren was. Een koning..

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

Haar ogen gleden nog eens over de hengst. het klonk interessant. populair zijn interesseerde haar niet, maar aandacht en liefde.. dat was precies waar de kleine bonte merrie naar opzoek was. haar blauwe ogen glijden naar de zijne, terwijl zijn woorden maar half tot haar doordringen. dan schieten haar oren plots naar achter. 'Ik wil geen pijn, ook niet als het maar voor even is.' ze begon weer te twijfelen over zijn bedoelingen.

Maar toch. haar nieuwschierigheid won het van haar angst. brutaal drukte ze haar fluwelen neus even zacht tegen zijn hals aan. 'vertel nog eens meer over die zorgeloze toekomst?' haar ogen flikkeren van spanning terwijl ze hem aankijkt. integenstelling tot waar het op leek, was de kleine merrie niet aan het flirten. alhoewel, niet express. misschien dat ze het al zo vaak deed, en had gedaan, dat het haar zelf niet meer opviel als ze het deed. haar zachte bries liet wat zand opwaaien uit de hitte van de hopen die hier lagen. dat was wat seheron was, niet meer en niet minder, een grote hoop zand.

Er was geen liefde en geen haat in zijn wereld. Er was geen angst en ook geen vreugde. Al wat hij bezat was pure waanzin. Haar woorden deden hem glimlachen en hij deed opnieuw een stap naar voren om zijn neus tegen de hare te schuren. "Er is geen zoette en schitterende wereld zonder een beetje pijn mijn liefje." Fluisterde hij zacht en snoof even diep, haar zoette lucht in zich opnemend. Zijn amberkleurige ogen fonkelde donker. Nadat hij de merrie Shylar een wilde nacht had bezorgd snakte hij naar meer.. Veel meer. En hij wist zeker dat zij hem dat zou geven. "Wel.. Laten we zeggen, een tweede start. Een nieuw begin, perfectie.." Fluisterde hij zacht en grinnikte nog even terwijl hij zijn neus tegen haar aanduwde. "Zeg maar ja.." Fluisterde hij sensueel en grinnikte even.

-flut

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

zijn woorden lieten haar glimlachen terwijl ze rilde van angst. ze wist dat hij loog, maar toch, het was het proberen waard. zodra er iets zou gebeuren wat zij niet wilde, kon ze er makkelijk vandoor, toch? boven hen scheen de blauwe maan gevaarlijk aan de hemel, waardoor haar blauwe ogen nog erger leken te schitteren. de geur die ze verspreidde liet haar even rillen, wetend dat ook de schimmen dit zouden ruiken.

ze duwde haar neus tegen hem aan, opnieuw, en glimlachte. 'Ja.' fluisterde ze zacht, haar hoge stem en warme adem langs zijn oren spelend. ze wilde hem, ze wilde het, ze wilde een nieuw begin. iets wat ze tegen iedereen zou kunnen vertellen, met een stem vol trots. iets anders dan hoe ze tot nu toe had geleefd.
-flutje² ;p

"Ja" Dat was het woord waar hij naar had verlangt wetend wat er precies voor prijs stond op dit. Hij gromde laag waarna hij al snel achter haar stond en zijn hoeven rond haar flanken sloeg. Zonder er op te letten of het haar werkelijk pijn zou doen of niet sloeg hij zijn tanden in haar schoft Hij wou gewoon zijn behoefte nu. En zij haar nieuwe leven. Hij gaf een paar flinke stoten. Nieteens lettend op haar pijn doen of niet. Toen hij echter bloed proefde liet zijn mond los en stootte hij een valse lach uit. Nog een enkele stoot en hij wist dat het over was. Hij kwam omlaag en beet nogmaals in haar kont. Niet speels. Nee alles behalve speels. Opnieuw tot hij bloed proefte toen pas liet hij los. Een grijns was duidelijk zichtbaar op zijn gezicht en over zijn hele gelaat. Hij zweette en hijgde nog wel na. Maar zijn plan zou volbracht worden. Dat was een ding wat hij zeker wist. Zijn amberkleurige ogen twinkelde zacht en hij deed nogmaals een stap naar achter. En nog een. Voor ze het echter kon merken was hij al verdwenen in de schaduw. Op krachten komend. Zijn wraak zou zoet zijn. Zijn wraak zou komen.. "Herinner de naam Aeron the Slaughter smerig beest." Siste hij zacht en lachte nogmaals. Ja.. Perfectie..

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

Ze snapte er niks van. opeens was hij verdwenen terwijl ze zijn neus net nog tegen haar aan voelde. een klap, op haar rug, en ze snapt het. ze had hem niet moeten vertrouwen, hij wilde haar alleen maar misbruiken, voor zijn eigen pleziertje. ze liet haar hoofd de lucht in schieten en hinnikte paniekerig, aangezien ze niks anders kon met de grote hengst op haar rug. ze wist echter dat niemand haar kon horen in de uitgestrekte vlaktes van Seheron.

Zodra hij van haar af was draaide ze zich om, haar ogen kwaad en haar oren naar achter. ze wilde schreeuwen, vloeken, tieren, hem schoppen zo hard ze kon, maar hij was al weg. hij had zich teruggetrokken in de schaduw die aan de rand van seheron was, de grens met de andere gebieden. ze brieste zacht, verslagen, niet wetend wat te doen. nog een 'roque' kon ze niet aan. opnieuw een veulen zonder vader, maar dit maal, daar zou ze voor zorgen, wél met een moeder.

zijn woorden laten haar rillen, ze draait zich vlug om en gallopeert zo snel mogelijk weg van deze verschrikkelijke plek, terug naar Orlais waar ze thuis hoorde. het zou lang duren voor ze zich weer op de vlaktes van Seheron zou durven vertonen.

**Profile**

» When your life comes to an end.. ~ Vanity
» Carefull baby #
» Baby, I've just begun x [Rixan]
» All I want is a new life
» My life is just begon

A baby is God's opinion that life should go on.

A baby is God's opinion that life should go on.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen