Give me a new chance to make it right

**Profile** Number of posts : 651 Status : Active

^{Met stevige passen galoppeerde de hengst over het droge landschap. Het zweet gleed over zijn grijze vacht heen door het lange rennen over het woestijnachtige gebied. Gelukkig was in de verte al een bos te zien. Hij vertraagde zijn pas toen hij het bos in liep. Zijn donkere manen wapperden zachtjes in de ijzige wind en zijn blauwe kijkers gleden door het gebied heen. Als het goed was moest Skyfall zich ook hier ergens bevinden, die had hij namelijk al de hele tijd gevolgd over dat droge landschap. Damp wolken kwamen zijn neus uit elke keer dat hij uitademde. Hij kuchte even hard omdat er veel stof zijn luchtwegen in was gekomen door de reis over het droge gebied. Rustig zette hij zijn pa voort en hoe dieper hij het bos in liep hoe vochtiger de lucht werd, erg aangenaam voor zijn zweterige lichaam. Hij snoof even in de vochtige lucht en glimlachte toen hij zijn zusjes geur rook. Ze was hier dus veilig aangekomen. Hij had besloten niet te veel aandacht aan haar te besteden want ze was niet meer dat hulpeloze veulentje maar was nu volwassen aan het worden. Nog steeds had hij wel de neiging constant bij haar te zijn zodat hij haar kon beschermen tegen iedereen die haar iets slechts wou aandoen, maar zij leed haar eigen leven en wou waarschijnlijk zelf ook niet dat hij haar altijd op de lip zat. Helaas was het onmogelijk haar tegen alles in de wereld te beschermen ook al wou hij dat zo graag....

Bij een klein riviertje hield hij halt en nam een paar slokken van het ijskoude water, en dat deed hem goed. Hij sloot even zijn ogen en liet het koude water door zijn slokdarm glijden. Toen hief hij zijn hoofd weer en keek om zich heen. Hij zuchtte diep en hoopte dat al zijn problemen die hij had nu een beetje voorbij waren. Hij moest zich voortaan een beetje meer gaan gedragen om niet alweer het zwarte schaaf van de kudde te zijn. Hij had nooit goed overweg gekund met leiders maar hij wou proberen deze keer wel in de smaak te vallen en niet bijna uit een kudde geschopt te worden zoals hij dat telkens bijna tot zo ver liet komen. Ook zou hij proberen niet weer de verkeerde vrienden te maken, de rebelse vrienden. Hij zuchtte weer diep en liep richting een een kleine open plek waar gras groeide. Daar liep hij zijn hoofd zakken en trok een paar grasspietjes de grond uit waarnaar hij weer zijn hoofd omhoog deed. Rustig maalde hij het gras klein in zijn mond. Vele geuren drongen zijn neus binnen van verschillende paarden die hij niet kende, op Skyfall na. Toen keek hij een beetje geschrokken want er was toch nog een geur die hij bekend voor kwam, Velkan, wat moest die hier nou weer?...

((Open))}

Give me a new chance to make it right 2qss48h

_{Hij was een tikkeltje geërgerd, om niet te zijn heel veel. Hij had nou al de hele voormiddag vrolijk en wel tussen de andere paarden doorgebracht tot zijn ziel smolt onder de zwakke zon. En hij had de hele tijd voor Skyfall gezorgd, met de meest intense en vriendelijkste bedoelingen die hij had, niets meer. Hij had haar uitgelegd wat het hier was en hoe het hier werkte zonder ook maar één keer lastig of hebberig te doen. Maar nu was hij op; letterlijk op. Zijn hoofd bonkte pijnlijk en hij was vermoeid. Sinds hij klein was had hij nooit een stap in het zonlicht kunnen zetten zonder daar de gevolgen van te dragen. Hij kreeg steeds weer hoofdpijn en na een tijdje kon hij het gewoon niet meer uithouden van de pijn en vermoeidheid. Skyfall leerde de leiders kennen dus hij trok zich zo snel mogelijk terug naar de bossen. De schaduw slorpte zijn zwarte lichaam op en meteen voelde alles zoveel verkoelender aan. Hij probeerde zichzelf tot rust te krijgen, alles weer helder te zien en gefocust te blijven op zijn omgeving. Het was hier trouwens niet de meest leukste plek om af te dwalen met je gedachten.

Maar er was nog iets dat hij moest doen, voor Skyfall. Voornamelijk om op een goed blaadje te komen. Ze had verteld dat X’ardan was terug gegaan naar de kudde, om alles goed te praten en dat ze elkaar daarna weer zouden vinden. Velkan had weinig kopzorgen om X’ardan maar toch was er die vraag, zou alles goed zijn met hem? Voor hij een zware obsessie aan Skyfall kreeg waren ze beide goede vrienden geweest, hele goede vrienden. X’ardan kon Velkans gedrag van nu niet goedkeuren dus er waren vaak ruzies maar net zoals de anderen was het met ups en downs. Velkan deed iets slechts en daarna maakte hij het goed door de kudde te helpen of beschermen. Voor hem was X’ardan nog steeds een soort van broer, misschien na een hele uitleg ze het allemaal zouden begrijpen.

Zijn gitzwarte lichaam draafde met sierlijke passen tussen de bomen door. Zijn witte hoofd was hoog gegeven zijn paarse ogen blikte waakzaam de horizon af. Uiteindelijk bereikte hij de grens, hier had hij ook Skyfall aangetroffen. Hij sperde zijn neusgaten en hield stil, honderd meter voor hem liep een riviertje. Honderd meter, toevallig weer het zonlicht in, stond X’ardan met zijn rug naar hem gekeerd. Velkan keek geërgerd naar de zon en zuchtte dan bijna dramatisch. ‘Omdat je haar wilt Velkan, enkel daarvoor.’ Fluisterde hij zichzelf toe, onmogelijk dat X’ardan zijn aanwezigheid kon horen. Hij draafde de zon in, zijn ogen kregen een magisch blauwepaarse kleur, de witte aftekeningen rond zijn benen leken bijna te sprankelen. ‘Broer.’ Sprak Velkan eens hij binnen gehoorsafstand was. Hij bleef staan en keek X’ardan met een deelse opluchting aan. ‘Je zus had gelijk toen ze zei dat je haar zou vinden.’ Sprak hij niet veel later. Zijn stem was warm en vriendelijk. Velkan was oprecht blij dat X’ardan veilig en wel was …}

**Profile** Number of posts : 651 Status : Active

^{Het duurde niet lang of hij hoorde een stem die hij herkende en kon koppelen aan de geur die hij had geroken. ‘Broer.’Hoorde hij Velkan zeggen. Hij draaide zijn hoofd en keek toen recht in die blauw/paarse ogen van hem. X'ardan draaide zijn oren naar achteren. Dacht hij dat hij eindelijk van al dat gedoe uit zijn kudde af was was er toch nog een probleem meegekomen. Velkan was zijn vriend niet meer sinds hij een zijn zusje probeerde te winnen ook al probeerde hij zo vaak die vriendschap weer te herstellen kon X'ardan nog steeds niet hem goedkeuren. Maar hij had zichzelf beloofd er iets flexibeler mee om te gaan en Skyfall zelf haar keuzes te laten maken ook al vond hij die keuzes zo verkeerd. "Broer?"Vroeg hij toen en keek Velkan aan met opgetrokken wenkbrauwen. Hij brieste en draaide toen zijn oren weer naar voren. Hij miste de vriendschap met Velkan wel een beetje, ze konden namelijk erg goed met elkaar overweg.
‘Je zus had gelijk toen ze zei dat je haar zou vinden.'Zei hij toen. X'ardan keek hem toen iets rustiger aan. "Oh dus je hebt Skyfall al fezien hier?"Vroeg hij toen aan de hengst. Zijn blauwe ogen keken de hengst doordringend aan. Hij wist zelf eigenlijk ook niet waarom hij deze hengst nou precies niet bij zijn zusje in de buurt wou maar hij had gewoon het gevoel dat er iets mis was, dat er iets niet klopte aan hem. "Waarom trouwens dit gebied?"Vroeg hij toen om de verleiding een confrontatie te beginnen uit de weg te gaan. Hij had zo de neiging hem te bedreigen uit zijn zusjes buurt te blijven en probeerde daartegen te vechten...

(flutje, maar ik moest gaan)}

_{Tuurlijk was X’ardan noch steeds die nukkige hengst die Velkan niet kon verdragen. Zelf nu niet, na een behoorlijk tijdje elkaar niet te zien. Skyfall was zelf zo vriendelijk geweest hem even te vertrouwen in dit nieuwe land en zij was wel degene die gestalkt werd. Nouja, van vrienden moest je het hebben. ‘Ooit leken we broers.’ Mompelde Velkan geheel afwezig. Hij zette zijn lichaam naar het beekje en duwde zijn witte neus in het ijskoude water. Er schoot een rilling over zijn lichaam door de lage temperatuur over het water. Toen hij weer opkeek had X’ardan toch al de moeite te nemen zijn oren naar voor te drukken. ‘Je zus zit bij de kudde, veilig en wel. Ik heb haar een tweetal weken geleden aangetroffen, hier niet veel verder.’ Legde hij uit. Hij knikte met zijn hoofd richting de bossen, hij wou hier niet langer staan dat kon X’ardan ook wel begrijpen. ‘Ik breng je wel naar haar toe.’ Hij probeerde echt oprecht vriendelijk. Al wisten degene die hem langer kende dat daar achteraf problemen van kwamen. Maar vanaf nu was daar een uitleg voor.

Hij zette zijn lichaam in een soepele snelle stap en keek kort achterom naar X’ardan. ‘Je bent op de verkeerde tijd toegekomen, we kunnen beter maken zo snel mogelijk bij de kudde te zijn en het is een behoorlijk lange tijd stappen.’ Legde Velkan uit. Zijn zwarte oren draaiden kort in het rond, er zat er een blauwe maan aan te komen en het laatste wat hij wou was hen twee in een verlaten bos bij nacht. Bij de vraag kwam een geamuseerde vrolijke glimlach op zijn lippen. ‘Familie, mijn vader.’ Antwoordde hij meteen. Jawel, hier was behoorlijk wat familie van Velkan …}

**Profile**

» Normally, i never give my secrets away, but this time.. ~ Morax
» We make our choices, then our choices make us [open]
» Just give me the time ... [Voor pappies kleine jongen]
» Our life is what our thoughts make it.~ open
» I don't give a damn [Reducto]

Give me a new chance to make it right

Give me a new chance to make it right

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen