wanneer de hengst weer wakker wordt en spreekt sierd de charmantw glimlach weer haar lippen ... "Van hetzelfde"zegt ze met een glimlach terwijl ze haar fluweel zachte neusje tegen zijn hals drukt als begroeting en dan stond ze op om haar hals & benen te strekken. Dan laat ze haar hals zakken tot de grond om enkele grassprieten kapot te bijten en dit te vermalen tussen haar tanden.

Ze glimlachte tevreden en zag de rustige zag alweer tegemoet. ze had wel zin in wat gespreks stof, geen geroddel maar een verhaal. misschien een mooi verhaal of eentje die je deed rillen van angst ,gevoelens ... Ze vroeg zich soms dan ook af nadat ze haar hengst verloren was of er ooit een hengst zou kunnen rondlopen die een deel wat gescheurd was kon maken... Ze kijkt de hengst aan.

Ze Kijkt hem aan, "Klopt "was haar antwoord ... het klopte zeker dat haar iets dwars zat. maar niet een ding zelfs meerdere."Ik dacht aan mn dochter. "Kon ze enkel uitspreken. Als ze aan haar dochter dacht dacht ze algauw weer aan haar zoon en andersom was het hetzelfde verhaal geweest. Ze snoof even en keek hem aan. Wat moes de hengst wel niet denken als ze nog zoon erbij had gezegd. De meeste hadden nog eens niet verwacht dat ze al nakemelingen had, de meeste wisten haar verleden ook niet . maar dat was even het verhaal wat ze wilde laten rusten .. Ze wilde nou echt niet dramatisch zielig overkomen .