de rollende spieren onder zijn blinkend witte vacht rolden nog wat extra terwijl hij zijn sierlijke, maar enorm krachtige lichaam in een rustige galop zette. al snel begon hij te zweten, ookal stond er een briesje, onder het felle lente zonnetje was het warm, het schuim op zijn borst en zijn neusgaten groot en zwoegend. dit was goed voor hem, zichzelf trainen, sterker worden. Zijn hoeven vertrapten enkele bloeiende bloemen. wat een prachtige plek was dit. Een nieuw gebied, nieuwe kansen. Niet dat hij een nieuwe kans nodig had. Zijn leven was perfect geweest. tot hij meer wilde. Zijn kudde was zo’n typische, perfecte plek. Tevreden merries, een sterke hengst, en een hoop gezonde, vrolijke veulens. Xariv was ook zo’n veulen geweest. Rennend met zijn half zusjes en broertjes had hij zich super vermaakt, maar hij werd ouder, wijzer, werd een puber en verveelde zich stierlijk. Het was zijn eigen keuze geweest, opzoek gaan naar een nieuwe kudde, een nieuw avontuur. Hoeveel moeite het hem wel niet had gekost het zijn moeder te vertellen, hij moest doorzetten. hij brieste en schudde zijn hoofd terwijl hij over ging naar een ruime stap waarbij zijn krachtige achterbenen zijn lichaam voortstuwden. Aan zijn moeder denken moest hij niet te veel doen, hij kreeg er straks nog heimwee van. Maar ze had hem goed opgevoed, hij was een eerlijke, charmante hengst en hij had zn uiterlijk ook nog is meezitten. Tenminste, als je het meezitten vond om enorm op te vallen in een gebied als BMH. bij een beekje hield hij halt. Hij stak zijn neus naar voor, brieste naar zijn spiegelbeeld in het kraak heldere water waardoor het knapte, en zette zijn warme voorhoeven erin, waarna hij gulzig enkele slokken dronk. Plots rook hij een geur die hij niet kende. Het was een ander paard, maar uiteraard kende hij het niet. Hij hief zijn ranke hoofd, en met zijn intelligente donkere ogen speurde hij zijn omgeving af. rank one

Zoals gewoonlijk, Zehlia was weer op pad, Ze probeerde Minanter zo te ontdekken dat ze laterwist wat en waar was. En wat er ook nog de geheimen waren in dit gebied, want dan pas wilde ze over naar rang 2, Niet eerder en niet later, Haar ranke sierlijke lichaam was dus weer de bossen in getrokken. De koelte in de heerlijke geur tegemoet en het wild gefluit en gefladder van de vogels. En als je goed luisterde kon je soms de jonkies horen van de vogels. Het maakte haar vrolijk. Niet dat ze nooit vrolijk was, want Zehlia was de vrolijkheid zelfe. Rustig zette ze na een lange tocht door het bos een geplande pauze in. Dit zou ergens bij de beek zijn waar ze even eens weer van het heldere water kon drinken. Ze voelde hoe de grond onder haar hoeven weer wat korreliger werd, en toen rook ze het... Overduidelijk een ander paard. Rustig stapt ze verder tot ze haar doel zou berijken. Ze snoof licht en zag de hengst staan. Een glimlach sierde haar lippen bij het zien van hem. hij leek kwa vacht op haar .... Ze begroete de hengst niet maar liep noncholand naar het beekje waar ze haar hals liet zakken om van het water te genieten...

Xariv glimlachte breed toen hij de merrie in de gaten kreeg. ze was prachtig. een beetje zoals hem, maar dan de vrouwelijke vorm. toen ze begon te drinken deed hij een paar passen in haar richting en bleef op een respectvolle afstand van een paar meter staan tot ze klaar was met drinken. hij brieste even om haar te laten weten dat hij haar had gezien. het kon niet anders of zij had hem ook gezien, maar waarom had ze hem dan niet begroet? Xariv zwiepte zijn lange, spierwitte staart heen en weer en keek de merrie weer rustig aan. 'Ha, tweelingzusje!' zei hij grappend, terwijl hij zijn donkere ogen tegoed deed aan haar lichaam. rank one

Deze merrie, wát een verschijning. ijdel als hij was, was hij gek op zijn eigen verschijning, en tja, als zijn evenbeeld dat voor hem stond, kon hij niks anders dan haar prachtig vinden. Hij glimlachte breed toen ze zijn grapje moeiteloos meespeelde. 'Xariv is de naam.' hij knikte, zijn lange witte voorpluk van zijn donkere ogen weggooiend. hij deed soepel een paar stappen dichterbij, waardoor ze nu recht tegen over elkaar stonden. 'en wat is deze schoonheid haar naam?' zijn donkere, vriendelijke stem werd vergezeld door zijn charmante glimlach en twinkelende ogen. rank one

'een prachtige naam, voor een prachtige merrie' glimlachte hij naar haar. Xariv had totaal geen bijbedoelingen, zo was hij niet. hij meende alles wat hij zei. hij vroeg zich af of Zehlia geen spreker was, of dat ze misschien geen zin had in zijn gezelschap. Hij glimlachte naar haar. 'En is mevrouw Zehlia vandaag haar tong een beetje verloren, of wil ze niet met witte sprookjes hengsten praten?' hij grinnikte om zijn eigen grapje, en zwiepte met zijn weelderige staart naar enkele vliegen die hinderlijk om hen heen zoemden. rank one

Ze kijkt hem aan en glimlach om zijn compliment. "Dankje Xariv', "Ze luisterde naar de vogels die ergens verderop aan het schreeuwen waren. Blijbaar 2 vogels die ruzie aan het maken om een vrouwtje... Gho wat mannen soms niet deden om voor nakomelingen te zorgen. Wanneer ze weer Xariv's stem hoort grinnikt ze kort. "Nog niet ,En ik wil wel met sprookjesachtige tweelings broertje om gaan" zegt ze dan plagerig terwijl ze een knipoog geeft aan de hengst. Haar zeeblauwe ogen keken hem aan terwijl ze aanstapte. "Volg me " zegt ze dan .. deze hengst was nieuw en ze wilde wat mooie dingen laten zien. leuke plekjes mooie plekjes . liefdevolle plekjes, Ze wist niet meer hoe ze het allemaal moes noemen want er waren zoveel mooie dingen in minanter.

Xariv was gecharmeerd van Zehlia. ze was niet alleen knap om te zien, ze had dus ook een heel fijn karakter. hij grinnikt zacht als ze weer over tweelingen begint. Als Zehlia haar slanke lichaam in beweging zet spitst hij zijn oren, laat zijn donkere ogen even over haar heen glijden en zet dan met een hinnikje zijn gespierde lichaam in een drafje. zijn nek in een krul, manen achter hem aan wapperend, zijn stevige hoeven die toch nauwelijks geluid maakten, hij leek wel te zweven. ja, Xariv hield van zijn uiterlijk. hij haalde Zehlia in en ging over in een vlotte stap, waarbij zijn spieren duidelijk te zien waren onder zijn spierwitte vacht. 'Waar breng je me naar toe?' glimlachte hij, terwijl hij zijn neus kort tegen de hare drukt, en zijn staart nijdig zwiept naar enkele vervelend zoemende vliegen. rank one

De glimlach rond haar lippen maakte duidelijk dat ze plezier had. wanneer hij voor haar stevig doorstapte en later zijn fluwelen neus tegen die van haar drukte , kreeg ze een breede grijns rond haar lippen. wanneer haar neus van de zijne komt hapt ze speels naar zijn manen en grinnikt kort om zijn woorden. `oww .. ik dacht dat jij me ergens naartoe bracht omdat je nu wat voor me uit gaat`ze glimlacht plezierig naar de witte hengst...

Xariv lacht uitgebreid om haar woorden, blijft dan staan, en als ze hem voorbij loopt hapt hij speels met zijn lippin in haar staart, en hij blijft die vasthouden, haar volgend. de vogeltjes in de prachtige blauwe lucht, de zon die op het wuivende gras scheen, de geur van bloeiende bloemen, het was perfect buiten, en zo voelde Xariv zich ook, vooral in het gezelschap van deze fijne, aardige merrie. hij bewoog zijn hoofd van links naar rechts, haar staart zwaaiend in de wind als een springtouw. rank one

'waaw gaaw wu nhaa twoe gan?' hij spuugde haar staart uit, half stikkend van de lach om zijn eigen dommigheid. Hij draafde naar voor, naast Zehlia, zijn gespierde lichaam glanzend onder de zon, zijn krachtige hoeven dansend op de grond. hij had zichzelf herpakt, kon weer normaal praten. 'waar gaan we naar toe dan?' hij grijnsde, Zehlia vermakelijk aankijkend. Hij kon zich vermaken met deze merrie, hij vond het fantastisch hoe ze, net als hij, nog steeds een speelse kant had, en niet was veranderd in een van de vele pismerries, dramaqueens en aandachtzoekers die BMH telde. nee, Zehlia was gewoon zichzelf, net als Xariv. rank one

Wanneer hij met mond vol staartharen probeerde te praten proese de merrie het uit van het lachen. ookal kon ze het wel bedenken wat hij vroeg... als hij haar staart los liet waardeerde ze dat wel en keek ze hem plezierig grijzend aan. `Naar de bergen . Even luchten! `zegt ze met een glimlach. ze had nogsteeds de plezierige glimlach op haar lippen terwijl ze stevig door stapte op de ruwe grond onder haar hoefjes

Xariv knikte, blij om eens een ander deel van BMH te zien dan de grasvlakte die hij tot nu toe had gezien. zijn gedachten dwaalden even af naar Omniel, de prachtige zwarte merrie waar hij de laatste tijd veel mee had opgetrokken. hij schudde zijn hoofd, hij moest er niet aan denken, zodra hij naar rang 2 kon was het allemaal over. Hij keek naar Zehlia, zijn oortjes ronddraaiend door alle nieuwe indrukken die hij kreeg. 'Zehlia, denk je dat het moeilijk is om naar de volgende rang te komen?' hij glimlachte onschuldig naar haar terwijl zijn hoeven losliggende stenen weg lieten rollen. rank one

de gespierde maar ranke hengst knikte opnieuw, haar woorden goed in zich op slaand. 'hmm' zuchtte hij, terwijl het pad onder hen langzaam meer omhoog steeg en de lucht ijler werd. 'dan hoop ik op het beste' een glimlach speelde over zijn fluwelen lippen, zijn manen opgewaaid door de wind die wat op begon te steken narmate de 2 paarden hoger kwamen. zelfs vanaf hier, nog bijna op de grond, was het uitzicht fantastisch, de kudde paarden die onder hen steeds nietiger werd, stipjes, de grasvlakte die leek te wuiven in de wind, het water wat sprankelde in de verte, de zee bij Orlais. Xariv laat zijn neus de wind omhoog volgen, en diep ademd hij de ijle, frisse berglucht in. perfect, dat was het goede woord. rank one

Ze voelde hoe de grond onder haar hoeven nog steeds ruw was, Het maakte haar niet veel uit want haar uityicht was geweldig. Ze kon in de verte de golven zien opkomen en langzaam zien stranden op het strand verderop, en als ze haar hoofd wat draaide kon ze naar beneden kijken naar de bonte stippen in het zacht groene gras. Het moesten paarden voorstellen maar als je het zo zag leek het wel onmogelijk. Haar ogen stonden vol van genot als ze voelt hoe de wind ruw aan haar manen trekt en deze meeneemt naar de kant waar de berg stijl naar onderen daalt. Ze voelde hoe de wind haar lichaam trok maar de sierlijke merrie stond stevig waardoor ze ook niet bang moest te zijn dat er wat gebeurde .. ' Prachtig .... ' Haar stem wat harder al nogmaal vanwege de ruwe wind anders was ze niet te verstaa... ...

aangekomen op het hoogste punt keek hij even met grote ogen omzich heen, het was echt prachtig, en niet iets wat je elke dag zag. hij voelde zich machtig, zo boven alles en iedereen verheven. hij priemde zijn oren naar voor, schraapte met zijn voorhoef over de grond, en spande zijn spieren aan. hij gooide zijn lichaam omhoog en steigerde wild. zijn lippen lieten een harde, weergalmende en uitgelaten hinnik horen, terwijl zijn voorhoeven met de wind vochten. dan laat hij zich met een klap weer vallen, even uit balans gebracht door de wind, maar dan staat hij weer steving, zijn spieren nog rollend onder zijn vacht briest hij, om vervolgens naar Zehlia te kijken. 'Schitterend!' beantwoord hij haar woorden, bijna schreeuwend om zijn diepe stem boven de razende wind uit te krijgen. rank one

Wanneer de pracht van een hengts langs haar begon te stijgeren gooide de merrie haar voorbenen ook kort de lucht in. Ze voelde zich nu echt een merrie die een deel was van dit landschap, misschien was ze dat ook al. ze voelde zich thuis op de aparste plekjes van bmh en dan was dit een van het beste. Een breede glimlach had haar lippen gevuld. ze kon niet enkel genieten om de uitzicht van het landschap. maar ook om diegene die haar vregezelde in deze avondtuur des dages. Ze knipoogt naar de hengst en grinnikt dan om haar eigen actie..

Xariv knipoogt terug, raakt kort haar neus aan en draait dan snel zijn hoofd weg, kijkend naar het landschap om hen heen. ookal had Zehlia niks gemeen met Omniel, door haar aanraking was hij even van slag. hij miste Omniel. ze wist niet eens dat hij nog in dit gebied was, maar hij zou weldra verdwijnen, op naar de 2e rang.. hij schudt zijn ranke hoofd, zijn prachtige witte manen zwiepte om hem heen in de ruige, frisse wind. Hij glimlacht naar Zehlia, werpt een laatste blik op de prachtige uitzichten om hen heen, de zon zakkend in de lucht, richting de zee. het zou weldra donker zijn, maar de zonsondergang wilde hij hier zien. hij schuift zijn lichaam dichter tegen dat van Zehlia aan, even rillend van de kou die van de gure wind afkwam, en richt zijn hoofd dan op de oranje zon die steeds verder zakte en zijn stralen voor de laatste maal van vadaag op het prachtige BMH liet stralen. rank one

Zehlia kon raar genoeg genieten van de aanraking die hij haar bood. Het liet haar lichaam even rilling over haar heen gaan. Dan keek ze naar de omgeving de plek waar ze met haar dochter in de oude kudde ook vaak stond. Hoog gevaarlijk maar genietend van de vrijheid die de plek bood. Het gaf zehla een kleine terugblik. De ogen van haar dochter die nog jong was. maar zeker oud genoeg om door te gaan in het veilige leven daar. wetend dat haar dochter ener daags voor de neus zou staan en zou zeggen mama ik heb je gemist. .. Haar dochter was een avonturier die nog moes opbloeien. Ze voelde de warme lichaam van de hengst tegen haar aan en even kon ze zweren dat ze de heerlijke geur rook die haar even deed verlangen. Ja da vertrouwde geus van haar hengst. Maar ze realiseerde dat het Xariv was, licht teleur maar ze stopte het al gauw in zijn omheinig zodat haar gevoelens zich niet meer zo snel de weg naar buiten konden vinden.

zo in stilte stond hij naast Zehlia, genietend van haar aanwezigheid, uitkijkend over de vlaktes, de zee in de verte en de rest van BMH. ze zon werd nog meer oranje, weldra zou het donker zijn. een lichte zucht ontsnapte zijn fluwelen lippen terwijl zijn ogen in de verte onder hen onmiskenbaar het lichaam van Omniel vonden. ze liep daar beneden, zo dichtbij maar ook zo verweg.. hij moest zichzelf tegen houden om niet in een opwelling haar naam te schreeuwen. plots was het felle zonliht weg en was het schemerduister hen ingehaald. hij had het gemist, had de prachtige zonsonderdag gemist omdat hij naar een zwarte merrie stond te kijken.. hij grinnikte, gaf Zehlia een neusje en draaide zich om.'ga je mee, anders is het straks helemaal donker en dan wil ik níét meer hier over die smalle paadjes lopen!' zijn lenige lichaam wachte niet op antwoord en begon al aan de afdaling. rank one

Het was niet Xariv's bedoeling zomaar weg te lopen zonder Zehlia, hij was er van overtuigd dat ze hem volgde. zijn hoofd was laag bij de grond om in de donkere schaduwen van de overhellende berg het nauwe paadje te kunnen volgen, zijn vacht glimmend in het donker. plots glijdt zijn achterhoef uit, over de rand van de berg. Hij hinnikt verschrikt, trekt hem naar binnen en blijft staan, zijn hart zo snel kloppend dat het hem bijna een hartaanval bezorgde. hij stond verstijfd, draaide voorzichtig zijn hoofd om, ogen en neus groot en geschrokken. pas als zijn ogen op Zehlia vallen is hij gerust. hij leefde nog, het was goed, hij moest zich niet zo aan stellen. rank one