ForeverUnknown
Profile
Number of posts : 3918
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: What are you going to do, hitting me with an arrow? ~ Cupidos. di 19 jun 2012 - 12:38 | |
| |
You can die from one look in her eyes.
Langzaam maar zelfverzekerd draafde Shylar door het sappige gras van Ferelden. Ze had al lang niet meer aan haar verleden gedacht, er was zoveel gebeurt tussen toen en nu dat ze er zelf geen behoefte meer aan had. De enigste hengst waarvan ze hield was vermoord en ze kon Siberia weer even niet vinden. Een normale moeder zou doodongerust zijn en alles op alles zetten om haar te zoeken, maar Shylar wist dat haar veulen niet lang zou wegblijven, als ze terug kwam had ze steeds weer nieuwe verhalen wie ze ontmoet had en wat ze meegemaakt had, waar Shylar dolgraag naar luisterde. Zelf had ze nooit de kans gehad om zelf haar leven te lijden, duw wou ze alles op alles zetten om Siberia het leven te geven dat ze verdiende.
Een dun laagje zweet verscheen op haar bruine vacht en haar blonde manen begonnen te kleven maar dat hield haar niet tegen om het draven nog even vol te houden. Wat haar liet schrikken was een ijskoude plas water waarin ze stapte. Shylar slaakte een gilletje. 'Ah bah!' zei ze halfschreeuwend, niet wetend dat een eindje verderop nog een paard was..
|
 |
|
|
Pip
Editor
Profile
Number of posts : 2407
Status : Active
Contact
| | Onderwerp: Re: What are you going to do, hitting me with an arrow? ~ Cupidos. zo 1 jul 2012 - 15:34 | |
| | Langzaam breng ik mijn lichaam vooruit. Mijn oren naar voren gespitst. Mijn ogen priemen door het landschap. Wanneer een gil mijn oren binnen dringt haast ik me er naar toe. Niet omdat ik bang ben dat er wat gebeurd, maar omdat we weg moeten hier. Met de blauwe maan was de enige tijd dat hij wat minder te werk ging. Hij hielp paarden in deze tijd liever. Wanneer ik een merrie in het oog krijg verlaat een lichte grinnik mijn lippen. Ik ontbloot mijn tanden lichtjes als ik mijn mondhoeken naar boven opkrul om een glimlach te vormen. ”Kom, we moeten naar Minanter” Het was een eindje lopen naar Minanter, maar we moesten haast maken. Hij snapte überhaupt niet was de merrie hier alleen deed maar besloot haar gewoon te helpen.
Ik spring aan in een krachtige galop. Mijn lichaam beweegt zich met krachtge passen voort. Klik, klak,klik,klak, hoor je mijn hoeven op de harde ondergrond slaan. Mijn lange manen die rustig op en naar gaan. Mijn passen zijn ruim en sterk. Ik merk hoe de warmte een laagje zweet op mijn hals legt. Maar stug ga ik door. Eerste ranks paard of niet, ik kon haar wel naar de kudde brengen. Door mijn wimpers bekijk ik de maan met de blauwe gloed. Ik doe mijn best de bossen te mijden. De bossen waren immers het gevaarlijkst.
Wanneer ik de kudde in het zicht krijg minder ik mijn vaart. Rustig loop ik door de paarden heen. Mijn ogen schieten een moment naar de merrie die me gevolgd was. ”Je kan beter hier blijven met de blauwe maan” Sprak hij rustig uit.
 |
|
|
