And though my edges may be rough, I never feel I'm quite enough

Gast **Profile**

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

Libertad hield van het water, het komen en gaan van de golven. De heerlijke zilte lucht, het zout op zijn lippen. Hij kon hier eeuwig blijven staan en genieten van de omgeving. Helaas zou hij dat niet kunnen doen, hij had hier afgesproken met Faolin, met lieve mooie Faolin. Ze wilde met hem praten, met alleen hem, dit gebeurde echter wel vaker dus echt hoop had hij niet meer. Hij schud zijn lange zilveren manen los van zijn hals en spant zijn spieren aan, om zijn lichaam in een stap te zetten. Zijn hoeven komen met moeite vooruit door het mulle zand.

Een klein lachje siert zijn lippen, hij wist al wat hij zo weer over zich heen zou krijgen. Faolin zou weer eindeloos door gaan over Thowra, niet wetende of ze nou een stap moest zetten of niet. Proberen los te krijgen of Libertad iets wist over Thowra, die misschien iets over haar had gezegd. De lach vergaat hem al snel als hij hier aan denkt. Het was continu het zelfde spelletje, en Libertad kon nu eenmaal niks anders dan simpelweg volgen, zodat hij maar elke minuut dat zij bij hem was kon genieten van haar mooie stem en lieve ogen. Hij schud zijn manen kam en band de gedachten uit zijn hoofd.

Met een soepele beweging zet hij zijn achterbenen onder zijn lichaam en gaat er vandoor in een galop. Het zand spat op tegen zijn buik en benen, en schuurt langs zijn schouders. De wind grijpt zijn manen, en laat deze achter zijn hals op vliegen op de maat van de wind. De spieren op zijn schouders spannen zich aan wanneer hij versnelt en met zijn hoofd hoog gedragen ziet hij hoe hij het stipje in de verte kan onderscheiden van een paard. Een hinnik verlaat zijn lippen, en verlangend naar Faolin versnelt hij nogmaals zijn pas.

I may not have the softest touch, I may not say the words as such
And though my edges may be rough, I never feel I'm quite enough
It may not seem like very much, But I'm yours

And though my edges may be rough, I never feel I'm quite enough Onderkant

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

And though my edges may be rough, I never feel I'm quite enough Plaatj10

Faolin was na een bezoek aan Libertad terug gegaan naar Rang 1 om daar de veilligheid van haar leider op te zoeken. Libertad heeft het misschien zelf ook druk met zijn kudde, en Thowra met de zijne. Ergens heb ik het gevoel dat ik een beetje achterblijf, maar buiten dat voel ik me trots op beiden hengsten. Kort nadat de blauwe maan verdwenen was ving ik overigens meteen bericht op van Libertad, en we hadden met elkaar afgesproken in Orlais. Een glimlach siert mijn lippen nu ik weet dat ik me geen zorgen hoef te maken om de blauwe maan en met dat in gedachte belooft het een fijne dag te worden. Mijn neus steek ik in de lucht mijn ogen over de bewolkte lucht glijdend. De glimlach verbreed iets wanneer ik zie dat de zon even door het wolkendek heen breekt. Ik richt mijn ogen en oren weer naar voren en snuif binnen de kortste keren de zoutige geur van de zee op.

Ik snuif een paar keer de zoute geur goed in me op en bries daarna kort, mijn gezicht betrokken van de scherpe geur. Ik breng mezelf tot een halt wanneer mijn hoeven het wit-gele zand raken. Mijn helder blauwe ogen glijden over de zee die in een tempo heen en weer beweegt. Een rilling glijd over mijn rug heen bij het bedenken van het ijskoude water over mijn lichaam en ik grimas kort. Ik heb de zee in mijn hele leven pas 3 keer gezien en elke keer kreeg ik er weer andere gevoelens bij. De ene keer vind ik het prachtig de andere keer krijg ik er geen hoogte van. En deze keer vind ik het eigenlijk maar een treurig hoewel prachtig gezicht. Mijn glimlach betrekt even, maar komt weer terug wanneer ik de hinnik van Libertad over het strand hoor galmen. Ik spring weer aan in gallop en met vreugdebokjes tussendoor ren ik richting mijn beste vriend en raadgever.

Binnen de kortste keer ben ik bij hem en snuif ik zijn geur in me op. Hij heeft altijd een heerlijke geur rondom zich hangen, een geur zoals ik nog nooit geroken heb, en die voor mij dus onmogelijk is om te vergelijken met iets uit de natuur. Mijn neus naderd de zijne voor een moment voordat ik van richting verander en deze zacht tegen zijn wang aandruk. Een glimlach verschijnt dan op mijn lippen voor ik hem speels naar zijn manen bijt. Alles overleefd? vraag ik hem dan met een brede glimlach. Mijn ogen glijden over zijn grote lichaam heen en wanneer ik geen wonden kan zien zucht ik opgelucht. Met mij is allas iniedergeval goed verlopen, heb er nauwelijks iets van gemerkt. zeg ik dan bedenkelijk, duidend op de blauwe maan van eerder. Ik hoop dat het met mijn beste vriend minstens even goed gaat als met mij, hoewel ik ook hoop dat hij niet zo aan hartkwalen lijd als ik dat doe. Even word ik stil en weet ik niet zo goed hoe ik het al bekende onderwerp moet starten. Thowra's lichaam verschijnt in me hoofd en een rode blos verschijnt langzaam op mijn wangen. Ik ben in mijn hele leven nooit verlegen of beschaamd geweest, buiten als het over Thowra gaat.

Gast **Profile**

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

De blauwe maan had nog niet veel impact op Libertad gemaakt, hij had de wezens gezien, en ze uit de buurt gehouden van zijn kuddepaarden. Gelukkig was niemand uit zijn groep slachtoffer geworden. Wel werd er gefluisterd dat twee van rang 1 de schimmen hadden versterkt. Het gevaar werd groter, en 4 schimmen konden behoorlijk wat schade aanrichten. Gelukkig was het deze maan goed gelopen, zeer goed zelfs. Libertad had er enkele oppervlakkige schrammen aan over gehouden, maar niks meer. De zachte neus van Faolin tegen zijn wang brengt hem weer uit zijn gedachten. Voor een heel kort moment leek de tijd voor hem stil te staan, en heel even hield hij zijn adem in. Hij hield van haar aanraking, het was zo zacht en teder. Een kleine lach siert zijn lippen wanneer hij haar ogen ziet. 'Hallo schoonheid' zijn ogen vinden een kort moment de hare, totdat hij word aangevallen en hij snel zijn hoofd omhoog gooit. Hij grijnst breeduit en torent lichtjes boven haar uit. Libertad was geen grote hengst, hij was van gemiddelde grootte, maar boven een merrie kon hij zeker uit komen.

Hij duwt zijn neus tegen de manen van Faolin en hapt speels naar haar schoft. Grijnzend zet hij een paar stappen van haar vandaan en schud zijn manen. 'Alles overleefd' knikt hij eigenlijk wel een tikje opgelucht. 'Ik zat behoorlijk op tegen het moment, en nu het zo is meegevallen ben ik bang dat ik ze onderschat' een zucht ontglipt hem, heel even. Maar al snel verschijnt er weer een lach rond zijn lippen. 'Blij dat alles goed met je gaat'- nooit zou ik willen dat jou iets zou overkomen, dan zou mijn hart breken, en mijn adem stoppen..

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Mijn nieuwsgierige blauwe ogen glijden een voor een van de lucht naar Libertad naar de zee en weer terug. Eigenlijk had ik geen idee wat meer mijn aandacht trekt, want ze zijn alledrie even mooi in mijn ogen. Ik zie hem glimlachen en ik schenk hem een stralende glimlach terug. Zijn woorden doen me grijnzen, maar ik zeg er verder niets op. Ik ben het nooit gewent om dat soort complimentjes te krijgen, ik was tenslotte nooit een van díe merries. Ik kom speels ook even met mijn voorbenen van de grond af en een lach schiet uit mijn keel, vol met glasheldere noten. Ik houd er van om met Libertad zo te dollen en er is niets wat ik liever deed dan zo met hem bezig te zijn. Ik grimas breed wanneer ik zijn neus tegen mijn manen aanvoel en hap vrolijk terug naar zijn schouder. Ik hoor zijn stem weer en ik kijk hem nieuwsgierig aan, mijn ogen vol met pret van de minuten daarvoor.

Opgelucht kijk ik hem aan, mijn ogen de zijne weer ontmoetend. Gelukkig maar. Ik zou niet zonder jou kunnen leven weet je? zeg ik dan op een naieve speelse manier. Totaal geen idee hebbend van hetgeen wat ik nu eigenlijk zei. Maar ach, het moment voelde zo, en hij is tenslotte mijn beste vriend. Ik hoor zijn woorden aan en knik begrijpelijk. Ja, ze hebben zich redelijk koest gehouden, hoewel er nieuwe moordenaars bij zijn gekomen. Even snuif ik nerveus bij de gedachte aan Thowra, die er misschien wel minder aan toe is. Zenuwachtig kijk ik naar Libertad en vraag hem dan toch; Heb je iets van Thowra gehoord? Is met hem alles goed? komt er meteen uit gevlogen, mijn ogen vol met zorg en brandende nieuwsgierigheid. Ergens wilde ik, dat ik een manier wist om mijn zorgen naast me neer te leggen en deze oneindige liefde weg te gooien. Waarom is dat toch niet mogelijk? bedenk ik me lichtelijk verdrietig om het feit dat ik hem niet kan loslaten. Er waren zoveel andere hengsten, waarom kon ik niet gewoon voor iemand anders kiezen? Wanneer ik Libertads stem hoor knik ik weer opgewekt een glimlach op mijn gezicht. Ze zouden niet durven om in mijn buurt te komen. Zeg ik dan grinnikend, hoewel ik weet dat in mijn woorden waarschijnlijk geen waarheid zit. De schimmen stopte voor niemand en niets. En een merrie is al helemaal niet in het voordeel, aangezien ze nog ergere dingen met je kunnen doen als vermoorden. Een rilling glijdt over mijn rug heen en zorgen zijn even te zien op mijn smalle gezicht. Ik hoop dat de schimmen zo koest blijven. Zeg ik dan uiteindelijk, mijn ogen op het zand onder mijn hoeven richtend, denkend aan Thowra en Libertad.

Gast **Profile**

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

Een opgeluchte blik hangt in de ogen van Faolin, en voor heel even durft hij te denken dat hij ooit nog met Faolin zou eindigen. Heel even maar. En dan zegt ze dat, datgene dat hem even een hartslag laat skippen. Zijn blauwe ogen blijven in de hare hangen, zoekend naar een spoor van spot, of sarcasme, maar ze was serieus. Het enige wat hij nu kon doen was waterig naar haar terug lachen, hij kon ook niet zonder haar, maar als hij het zou zeggen zou hij klinken als een halve gare met zijn gestotter, want stotteren zou hij zeker nu. Faolin praat weer verder en Libertad probeert zijn gevoelens onder controle te krijgen. Hij knikt begrijpend bij alles wat ze zegt, totdat hij de naam van zijn beste vriend hoort. Tuurlijk had hij zich zorgen gemaakt om Thowra, maar zoals hij nu hier stond met Faolin was dat wel het laatste waar hij het over wilde hebben. Het maakte hem eerlijk gezegd een beetje boos dat ze zo moeiteloos hem kon vertellen dat ze niet zonder hem kon, om vervolgens te vragen of het wel goed ging met Thowra. Ach wie hield hij ook voor de gek, dat was de enige reden dat zij hem nodig had, om te weten hoe het met Thowra was.

Libertad wend zijn blik af en luistert naar de verdere woorden van Faolin, lichtjes afwezig. Wanneer ze is uitgepraat glimlacht hij alsof er niks aan de hand is en spant zijn benen aan om enkele stappen opzij te zetten, om even in beweging te blijven. Libertad was geen lelijke hengst, absoluut niet, hij was van gemiddelde grootte, en had een zeer klassieke uitstraling, zeer barok. Zijn vacht was zacht roze tot wit, en glansde gezond, hij was natuurlijk niet zo speciaal als sommige dieren die hier rond liepen, maar hij was zeker niet onaangenaam om aan te zien.

'Tuurlijk durven ze niet in jouw buurt te komen. Je verslind ze met huid en haar, volgens mij ben je nog meer hengst dan dat ik ben' grinnikt hij. Hij had zo nu en dan natuurlijk zijn momenten gehad met zijn vrienden dat hij vreselijk bang was geweest, en dan hadden Thowra en hij Faolin vooruit gestuurd om te kijken of het veilig was. Ze was altijd erg dapper geweest, maar toen was Libertad ook nog jong geweest, hij wist nu beter en was lang niet meer zo snel bang te krijgen. Wat maar goed was ook, vooral nu hij de derde rang onder zijn hoede had. 'Ik denk dat ze niet veel zullen doen met de paarden die er niet tussen uit springen, veulens en ouderen zijn zwak, die zullen ze het snelst pakken. Ik denk dat het nog wel mee blijft vallen..' Zijn blik vangt weer de ogen van Faolin. De zorgen zijn te lezen in de ogen van Faolin, en Libertad houdt geen stand. 'Met Thowra is alles goed, hij maakte zich ook zorgen om jou' net als dat hij deed, elke dag, elke nacht.

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Een kleine glimlach staat op mijn lippen wanneer hij begint te praten. Ik moet zachtjes lachen op zijn amuserende woorden en knik dan. Misschien moet ik maar leider worden. Zeg ik dan pestend, totaal niet serieus. Niet alleen kunnen merries geen leiders worden, het zou ook geen goede baan zijn voor mij. Ik houd er niet van om de leiding ergens over te hebben. Bovendien kan ik mijn eigen problemen niet eens oplossen. Hoe moet ik dan in vredesnaam kunnen zorgen voor andere individuen? Ik schud mijn hoofd, mezelf herrinerend aan het feit dat ik me er ook geen zorgen om hoef te maken, aangezien het niet aan de orde is. Op zijn woorden over de schimmen knik ik kort. Hij heeft waarschijnlijk gelijk, ze zullen eerder de zwakste uit de groep pakken, dan de sterkere. Wanneer ik mijn vraag aan Libertad heb gesteld blijven mijn ogen brandend van nieuwsgierigheid op Libertad staan. Hij zou weten hoe het met hem gaat, hij is zijn beste vriend tenslotte. Wanneer het antwoord even op zich laat wachten kijk ik iets ongerust. Zou er iets gebeurd zijn met Thowra en wil Libertad me de pijnlijke details besparen? Nog meer zorg verschijnt op mijn gezicht. Wanneer Libertad weer iets gaat zeggen schiet mijn blik omhoog om vervolgens weer langzaam te zakken als het antwoord klinkt. Ik zucht opgelucht en kijk afwezig naar de zee. Gelukkig maar. zeg ik dan zachtjes.

Mijn ogen gaan naar Libertad om daar zijn begrijpende gezicht aan te treffen. Ik ben een hopeloos figuur of niet dan? Eeuwig houden van een hengst die waarschijnlijk nooit interesse in mij zal hebben. Hij is nu zelfs leider van rang 2. Dat maakt de situatie alleen nog maar ingewikkelder. Zeg ik dan, mijn hart uitstortend bij Libertad. Libertad was altijd goed geweest in het luisteren naar mijn verhalen, en ik was dan ook zo ontzettend dankbaar naar de hengst toe. Als er ooit iets was waarbij ik hem kon helpen hoefde hij het maar te zeggen en dan was ik er voor hem. Ik denk dat ik het gewoon moet vertellen. Nu of morgen, of volgende week. zeg ik dan twijfelend, mijn ogen onzeker op het zand gericht. Opeens komt er een vraag in me opzetten, mijn ogen worden groot en nieuwsgierig terwijl ik vraag: Ben jij ooit verliefd geweest op een paard waar je het niet tegen kan of durft te zeggen? vraag ik dan halfglimlachend. Ik schud mijn hoofd vrijwel meteen nadat ik mijn vraag gesteld heb. Ik kan me gewoon simpelweg niet voorstellen dat er een merrie is die Libertad zou afwijzen. Libertad zou het gewoon gezegd hebben en ook nog met hopen zelfvertrouwen. Zo kwam Taddy in iedergeval over op mij. Soms wilde ik dat ik meer op Taddy leek, even wijs en eerlijk als hij dat is. Ik zucht voordat ik zeg; ik vraag me gewoon af hoe hij over mij denkt. zeg ik dan bedenkelijk. Even dreigt de glimlach van mijn gezicht af te vallen, maar ik herstel hem net op tijd, mijn ogen groot en onschuldig.
Off: sorry beetje kort :[

Gast **Profile**

And though my edges may be rough, I never feel I'm quite enough Taddy

Wat ironisch dat precies Faolin degene moest zijn om die vraag te stellen. Tuurlijk was het verliefd, hij was al jaren lang verliefd. Hij hield met heel zijn hart van haar, van al haar minpunten en al haar pluspunten. Hij hield van alles wat zij was. Een zucht ontglipt hem en een brede grijns siert zijn lippen. 'Je moest eens weten' grijnst hij breed. Hij denkt er even over na wat hij zou antwoorden, maar hij kon geen goede manier verzinnen om Faolin te vertellen over zijn gevoelens, zonder dat zij zich aangesproken zou voelen. Echter denkt hij daar te lang over, en zij is alweer op het onderwerp Thowra over gestapt. Libertad wend zijn blik af en haalt zijn schouders op. 'Wat liefde al wel niet met je doet he? Volgens mij kan je hem geen moment van de dag vergeten? Wat denk je, zin om een stukje te lopen?' Libertad zijn blauwe ogen vinden die van Faolin, en glimlachend zet hij zijn forse lichaam in een stap. Heel even rollen de spieren onder zijn huid, en de wind neem heel even zijn manen mee. 'Ik denk dat je te lang een vriend bent geweest voor Thowra. Misschien is het te moeilijk om tot hem door te dringen dat je meer wilt zijn dan dat' Hij haalt zijn schouder opnieuw op en probeert zo nonchalant mogelijk over te komen, ook al brak zijn hart van binnen.

Voor hem was er geen seconde twijfel geweest, hij was direct verliefd geworden op de bloedmooie Faolin. Natuurlijk was ze veel meer dan alleen knap, maar het was zonder twijfel dat ze beeldschoon was. Hij glimlacht naar haar, en voelt hij zijn spieren zich ontspannen als hij de twinkel in haar ogen ziet. 'Misschien moet je hem duidelijk maken dat hij zich niet als een grote broer over jou zorgen moet maken. Ik denk dat dat een beetje is hoe hij denkt. Maar wanneer we alleen zijn praten we eigenlijk vrij weinig over jou.' Hij grijnst even kort en geeft de merrie een duw, dat was absoluut niet waar, Libertad sprak vaak over Faolin.. heel vaak.

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Mijn grote nieuwsgierige ogen blijven op Libertad gericht terwijl ik hem uithoor en belaag met mijn problemen. Wanneer zijn antwoord positief is kijk ik hem verschrokken aan. Dat had ik daadwerkelijk nooit achter hem gezocht. Het besef komt dan al gauw dat we in hetzelfde schuitje zitten. Ik wist het niet Taddy.. begin ik dan voorzichtig.En ik weet als geen ander hoe moeilijk het is. Beken ik dan eerlijk, mijn ogen naar de horizon verplaatsend. Het is moeilijk, want je wilt diegene aanraken, je wilt de geur van diegene diep in je neus opsnuiven en boven alles wil je dat diegene ook van jou houd. Zo ver is het geeneeens in mijn situatie, sterker nog Thowra weet geeneens van mijn gevoelens af. Waarom doe ik zo moeilijk als ik weet dat het misschien voor niets is? Misschien op miraculeuze wijze vind Thowra mij ook leuk. Misschien wel. Waarschijnlijk niet. Dan hoor ik Libertads stem en ik knik. Liefde brengt veel gevoelens naar boven, maar liefde brengt ook moeilijkheden en frustraties mee. Liefde, een woord waar ik lang over na heb zitten denken. Wat is liefde? Waarom houden we van iemand en wat wil dit zeggen? Allemaal vragen die ik stuk voor stuk nog moet beantwoorden. En eerlijk gezegd betwijfel ik of ik er ooit een antwoord op kan vinden. Ik accepteer het voorstel van Libertad om te gaan lopen en met een zacht grommetje zet ik mijn lichaam in beweging. Je hebt gelijk ik kan hem geen moment uit mijn hoofd zetten, mijn hoofd overspoelt gewoon van gedachtes over hem en hem alleen. Heb jij dat ook? Vraag ik dan geinterreseerd over de onbekende merrie van Libertad. Het liefst wil je diegene gewoon vast houden en voor eeuwig bij diegene zijn, hem of haar beschermen.. Mijn stem word steeds zachter naarmate de zin eindigt tot er helemaal geen geluid meer uit komt.

Met lichte fascinatie kijk ik naar hoe Libertad sierlijk en moeiteloos voortbeweegt. Alles aan hem zei dat hij een leider was, van zijn postuur tot aan zijn wijze verstand. Nee Libertad is gewoon voortbestemd om een leider te zijn. Blij voor de afwisseling van omgeving staar ik in het rond, mijn ogen om me heen dwalend. Wanneer ik Libertads stem weer hoor luister ik er met volle aandacht naar. Ik knik om zijn wijze woorden aangezien het waarschijnlijk waarheid is. Ja, ik denk dat ik het hem rechtuit moet zeggen wil het tot hem doordringen. En misschien dan vat hij het nog vriendschappelijk op. Ik grimas lichtjes hoewel deze meteen verdwijnt als ik de woorden van Libertad hoor. Ze spraken bijna nooit over mij. Thowra heeft dan vast niet zoveel gedachtes over me. Ergens doet het pijn vanbinnen en mijn adem is even onregelmatig. Ik probeer mijn emoties de baas te zijn, hoewel ik op mijn onderlip moet bijten om het niet allemaal er uit te gooien. Met moeite kruipt er weer een glimlach op mijn gezicht, always keep on smiling. De merrie die je hart gestolen heeft, weet zij van jou gevoelens? vraag ik dan aan Libertad om ook maar even van het Thowra onderwerp af te zijn. Naast dat heeft de onbekende merrie mijn interesse gewekt, wie is deze merrie dat ze iemand als Libertad als geheime liefde heeft?

Gast **Profile**

Ze wist als geen ander hoe het was, die woorden bleven maar herhalen in zijn hoofd. Ze had geen idee hoe het was, ze wist niet hoeveel pijn het deed als de liefde van je leven alleen maar kon praten over je beste vriend. Ze kende de pijn niet van de jaloersheid jegens een beste vriend, noch de tweestrijd die zijn gedachten voerde bij elk gesprek die hij met haar voerde. 'Ze heeft geen idee' beantwoord hij haar woorden met een grinnik in zijn stem. Zijn lichte blauwe ogen staan op de horizon gericht. De wind laat zijn manen op waaien, en zorgt er voor dat de blauwe kralen in zijn manen een rammelend geluid maakte. De veren die onder zijn manen zijn verborgen komen even te voor schijn. Alvorens ze weer verdwijnen onder de dikke zilveren laag haar.

Het zand schuurt langs zijn enkels, en heel even verlangde hij naar het zachte gras van de vallei waar hij leider was. Oh wat had hij een zin om zijn benen in beweging te zetten en te rennen tot hij er bij neer zou vallen. Hij wilde zijn frustratie's weg rennen, en zijn gevoelens er uit schreeuwen. Maar het enige wat hij doet is zijn blik richten op Faolin en te glimlachen. 'Thowra heeft het soms wel over je hoor, ik bedoelde meer dat we niet op die manier over jou praten' Ik wel, maar dat hoef je niet te weten, dat interesseert je niet eens.

'Ik zal met hem praten als je dat wilt.. ik kan het voor je uit zoeken.. maar-' Een zucht ontglipt hem, 'Je moet me beloven dat je me niet vergeet als je eindelijk je prins hebt' Hij grijnst een charmante lach bloot en geeft haar een duw met zijn neus. 'Ik kan me niet voorstellen dat iemand niet voor je zou vallen' een glimlach siert zijn lippen en hij wend zijn blik van haar af. Hij meende ieder woord dat hij zei, hij wilde er alles voor doen zodat zij gelukkig was.

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Genietend sluit ik mijn ogen voor de rest van de wereld. Alle razende gedachtes zet ik opzij en ik concentreer me op mijn zintuigen. Via mijn neus komt de zoutste geur naar boven, een geur die ik tegenlijkertijd lekker vind en tegenlijkertijd smerig. Via mijn oren hoor ik de zee zachtjes tegen het strand breken, een geluid wat beide verontrustend en rustgevend kan zijn. In mijn geval een rustgevend geluid, wat me doet dagdromen. Dagdromen over mij en Thowra en een veulen dat naast ons huppelt. Het hele plaatje oogt perfect, het enige wat je opmerkt is Thowra's treurige gezicht. Ik schud mijn hoofd. Nee, ik kan hem niet tegen zijn wil in dwingen. Dan leef je met slechts een omhulsel van Thowra. Spreek ik mezelf hard toe. Als eerste moet ik in rang twee zien te verzeilen. Zonder rang 2, kon ik eeuwen blijven piekeren over wat had kunnen zijn. Mijn ogen flitsen open zodra Libertad iets zegt en een verontruste blik verschijnt op mijn gezicht. Dit klinkt waarschijnlijk hypocriet, maar; dan moet je het haar duidelijk maken.Misschien voelt zij ook wel wat voor jou. Spreek ik hem dan bemoedigend toe. Hoewel ik helemaal niet in de positie ben om iemand daarover advies te geven.

Wanneer Libertad weer begint te praten verschijnt er langzaam een glimlach op mijn gezicht. Ze hebben het dus over me, maar niet op die manier. De woorden van Libertad daarna doen me hoopvol opkijken en ik knik vrijwel meteen, zelfs voor ik de conditie heb gehoord. Als ik deze eenmaal heb gehoord kijk ik hem vol verbazing aan. Jou vergeten? Nooit, jij staat voor eeuwig in mijn hart. Beken ik dan met een kleine glimlach. Het is raar dat Libertad dát als voorwaarde maakte, maar ik pieker er niet te lang over en besluit blij te zijn dat hij zoveel om me geeft. Zijn moedgevende woorden doen me lachen en ik kaats de bal terug door te zeggen: Ik weet zeker dat die merrie tot over haar oren verliefd op je wordt. Ik knik bij mijn woorden om er extra nadruk op te leggen. Iedere merrie zou blij zijn met een leider en paard als Libertad. Vrolijk hap ik naar de manen van Libertad.Ja ik ben blij, heel blij zelfs, ook al weet ik dat het geluk misschien niet voor lang mag zijn. Zodra het antwoord van Thowra negatief is, stort er waarschijnlijk een wereld voor me in. Ik zucht de deprimerende gedachtes weg en vertrek in een zwevend galopje richting de zee. Vlak voor de zee kom ik tot een slidingstop om mijn neus voorzichtig in het water te dompelen. De temperatuur metend, vrijwel meteen daarna trek ik hem terug. Het water is nog altijd bizar koud. Grimassend kijk ik achterom naar Libertad, zijn prachtige figuur bewonderend.

Gast **Profile**

Hij luistert naar de heerlijke stem van Faolin, en verliest zichzelf er zo in dat hij even stom staat te kijken als hij een antwoord moet geven. 'Sorry' hij grinnikt en knippert met zijn ogen. 'Ja je hebt gelijk, maar sommige dingen heb je nu eenmaal niet in de hand. Als leider van de derde rang kan ik niet met een merrie uit de eerste rang gaan. Daarnaast ben ik er vrij zeker van dat ze mij niet ziet zitten' Een charmante lach siert zijn lippen en hij schud zijn hoofd. 'Het is echt een hopeloze situatie, geloof me' Hij schud zijn manen los van zijn hals, en versnelt zijn pas iets, waardoor zijn benen nog sneller door het zand maaien, en het zand nog heviger over zijn benen schuurt. Als er al een beter gevoel is dan bij Faolin zijn, dan was het het gevoel van over het strand rennen. De zon op je vacht, de wind in je manen, gewoon gaan en nergens meer over na denken. En om dat nu samen met Faolin te doen deed hem glimlachen, en niet zomaar glimlachen, een glimlach waar zijn hele gezicht aan mee deed. Eén waarvan zijn ogen gingen twinkelen.

Jou vergeten? Nooit, jij staat voor eeuwig in mijn hart. Ze moest eens weten hoe leeg die woorden klonken in zijn oren, het moest er nog bij komen dat ze als laatst zou zeggen 'als een vriend natuurlijk'. Maargoed, dit was zijn leven en hij had het lef niet om Faolin te vertellen hoe het zat. Misschien had hij het lef wel, maar hij wilde haar toekomstige relatie met Thowra, die ze zo graag wou, niet dwars zitten of kapot maken voor hij al was begonnen. 'Dankje, jij ook in de mijne, dat weet je toch' een lach siert zijn lippen, misschien niet zo uitbundig als voorheen, maar hij was er wel. Ik weet zeker dat die merrie tot over haar oren verliefd op je wordt. Hij lacht, een aanstekelijke vrolijke lach. 'Ik geef het vrij weinig kans, maar laten we het hopen he' Hij kijkt haar even vlug aan en op dat moment word er naar zijn manen gehapt. Hij grijnst vrolijk en neemt de blijdschap van Faolin over. Al snel vertrekt ze in een zwevende galop richting het water, en met vrolijke bokkensprongen volgt Libertad haar. Hij mindert zijn pas maar amper als hij in de buurt van het water komt, met gevolg dat het water alle kanten op spat als de andalusier zijn voorhand de lucht in gooit en maaiend met zijn hoeven de hoogte in steigert. Hij komt met een klap weer neer, en de koude spetters van het zoute water spetteren alle kanten op. Grijnzend geeft hij een duw tegen de schouder van Faolin, en duwt haar zo verder het water in.

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Met een ietwat sombere expressie staar ik over de wilde zee, Libertad heeft gelijk. Zolang ik in rang 1 zit, zal ik nooit dichterbij komen naar mijn uiteindelijke doel. En proberen zal ik het, mocht het allemaal mislukken heb ik niets verloren, buiten een deel van mijn hart. Wanneer ik Libertad hoor zeggen dat het ene hopeloze situatie is kijk ik hem bemoedigend aan. Met de tijd zal alles wel op zijn plek vallen. Zeg ik hem dan met een waterige glimlach. Het had bemoedigend geklonken, maar eigenlijk heb ik het zelf ook moeilijk om daar in te geloven. Mijn blik glijd weer naar zee en even verdrink ik in mijn eigen gedachtes. Eigenlijk ben ik maar een ondankbare trut gaat er door mijn hoofd heen. Wat heb ik nou niet, wat een ander heel graag zou willen? Ik heb vrienden, dromen en ik ben nog jong en ben gezond. Het enige wat ik wil is meer en meer en meer. Het begon al toen ik nog maar een veulen was. Ik werd niet geaccepteerd en ik wilde geaccepteerd worden door de rest, nadat ik dat had gekregen wilde ik vrienden hebben. Zelfs die heb ik gekregen, in de vorm van Libertad en Thowra. En nu.. nu wil ik nog meer. Ik vraag nog meer van mijn leven, ergens moet het ophouden met het geluk, besef ik me dan. Wat zou er komen nadat ik liefde heb gevonden? Een veulen? Oneindige liefde? En dan, dan heb ik geen doelen meer, geen reden meer om verder te gaan, is het enige wat volgt de dood? Plotselinge zorgen trekken over mijn gezicht heen. Gelukkig onderbreekt Libertads stem mijn deprimerende gedachtes. Zo goed als mogelijk plaats ik een glimlach op mijn gezicht mijn ogen in de zijne plaatsend.

Zijn woorden warmen me op vanbinnen en even is het ook aan de buitenkant te zien dat ik helemaal blij word. Hij heeft waarschijnlijk geen idee hoeveel die woorden voor mij betekenen. Het is een soort van bevestiging dat we om elkaar geven. Ik knik dankbaar en schenk hem een stralende glimlach, mijn zorgen van eerder vergetend. Wat ben ik in vredesnaam aan het nadenken over de toekomst als ik nu leef? Bij zijn tweede paar woorden duw ik mijn neus tegen zijn schouder aan en wrijf ik er zacht overheen. Maak je geen zorgen. zeg ik op een iets zachtere toon, Libertads zorgen zijn ook mijn zorgen. Ik wil niets liever als ook een steunpilaar zijn en zijn zorgen delen.

Vrolijk vlieg ik ervandoor door het diepe zand, niet eens oplettend waar ik mijn hoeven plaats. Precies voor de waterkant houd ik halt en snuif ik nieuwsgierig naar het water. Een rilling gaat door merg en been wanneer een golf plots over mijn voorbenen heengaat. Ondanks het feit dat het weer steeds beter is aan het worden, is het water nog altijd ijskoud. Nee, geen fijne temperatuur om in te gaan zwemmen of spelen. Ik voel via de grond de trillingen van een naderende Libertad. Ik grimas als ik zijn neus tegen mijn schouder aanvoel en bied tegendruk. Het blijkt overigens totaal geen zin te hebben aangezien ik zonder pardon dieper het water in word geduwd. Speels steiger ik op mijn benen door de lucht maaiend. Als ik overigens neer wil komen let ik niet goed op waar ik mijn benen zet en glijd ik uit wat vast resulteert in een grappig gezicht. Met een zachte plons ga ik kopje onder en kom ik verbaasd weer boven. K-koud zeg ik zachtjes, mijn stem onregelmatig door het geklappertand. Ik schud mijn natte manen uit en zet dan een speelse grimas op mijn gezicht. Onschuldig draaf ik richting Libertad om vervolgens met volle gewicht tegen hem aan te bonken. Eerst lijkt er totaal geen beweging in te komen, maar op een gegeven moment voel ik wat verschuiven en grimas ik tevreden.

Gast **Profile**

Libertad zag al voor zich hoe ze later zouden lachen als hij zou vertellen dat hij al die tijd verliefd op haar was geweest, het zou niks meer dan een lachertje zijn, en misschien was dat ook maar beter zo. Als hij geen merrie naast zich had dan was hij ook een minder zwak doelwit voor de maanwezens. Grijnzend wend hij zijn blik weer af naar Faolin en ziet hoe haar mooie gevlekte lichaam onder water verdwijnt. Het koude zoute water spat op en eveneens word hij zelf nat. Met een onschuldig lachje kijkt hij toe hoe ze weer boven komt met druipende manen die aan haar slanke hals kleven. Heel even houdt hij zijn gezicht strak en bied zijn excuses aan, maar al gauw geeft hij het toneelspel op en schiet in de lach. 'god, je ziet er net uit als een zeemonster met al dat zeewier in je manen' Lachend stapt hij dichter naar haar toe, zodat hij de warmte van haar vacht op de zijne kan voelen. Heel even wilt hij haar naar zich toe trekken en nooit meer los laten, maar wat voor een figuur zou hij dan weer van zichzelf maken? Hij trekt met zijn lippen de groene strengen uit haar manen, en lacht vrolijk.

Het zachte, haast zielige geluid dat een 'k-koud' produceert maakt hem aan het lachen en een vrolijke lach siert zijn lippen. In zijn ooghoeken ziet hij hoe Faolin in beweging komt en met een onschuldig drafje zijn kant op komt. Een brede grijns verschijnt op zijn gezicht als ze hem probeert omver te duwen, en grappend verzet hij zijn ene been om haar weer uit balans te brengen. Hij steigert laag en gooit zijn hoofd hoog de lucht in, een binnensmondse hinnik weerklinkt en hij komt weer neer op de grond. Hij schud zijn manen los van zijn brede hals en hapt speels naar de hare. Een vrolijke twinkeling slaat over in zijn ogen en grijnzend draaft hij een rondje om haar heen. Had ze nou echt gedacht dat ze hem omver kon krijgen, misschien was hij niet een al te grote hengst, maar hij stond stevig op zijn benen, en had echt wel een stel spieren die hem goed overeind hielden. Hij schraapt met zijn hoef door het mulle zand, en briest zijn adem door zijn neusgaten naar buiten. Hij gooit zijn voorbenen weer laag de lucht in en zet af richting Faolin, schuurt zijn neus langs haar flank en hapt naar haar staartwortel. 'Als je mij van mijn balans wilt brengen moet je wel met iets zwaarder geschut komen schoonheid' Hij steekt plagend zijn tong uit en draait zich voor de helft om zijn as, om zijn ogen in de hare te laten rusten.

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Nog altijd met volle poelen duw ik mijn lichaam tegen de zijne aan. Ik grimas breed om mijn verwoede pogingen om hem ook maar van zijn plek af te krijgen. Zuchtend staak ik uiteindelijk al mijn pogingen en kijk ik hem ietwat beledigd aan nadat ik zijn woorden heb gehoord. Tsh, heb je jezelf wel eens gezien? zeg ik dan pestend om vervolgens beledigd mijn neus hoog in de lucht te steken. Heel even kan ik de facade ophouden, tot dat een kleine grimas zich vormt en ik zachtjes begin te lachen. Ik zie hem dichterbij lopen en kan het niet laten om even mijn vacht tegen de zijne aan te duwen, hij is zo warm. Ik zie zijn lippen richting mijn manen gaan en in een speelse bui wapper ik mijn manen uit zodat het zeewier alle kanten uitvliegt. Een van de stukken zeewier land half op Libertad zijn vacht en ik kan het niet laten om even duivels te lachen. Hmm, het is tijden geleden dat ik me zo happy heb gevoeld in de aanwezigheid van een andere hengst als Thowra. Als ik me op die gedachte betrap kijk ik even weifelend naar Libertad. Half glimlachend bedenk ik me dat hij waarschijnlijk de enige hengst is die me op andere gedachten kan brengen. Pff wat heb ik toch een geluk.

Ik grimas breed om zijn capriolen en kijk hem met grote speelse ogen aan wanneer hij zijn tong uitsteekt. Zijn neus schuurt langs mijn flank en heel even voel ik zijn tanden in mijn staartwortel. Het is dan pas op dat moment dat ik een zoete geur om me heen ruik. Eerder is het me vast ontgaan door de scherpe zeelucht, maar nee nu ben ik er zeker van dat hij om me heen hangt. Voor een seconde verstar ik en kijk ik met grote onschuldige ogen naar Libertad. Het zal hem vast ook niet zijn ontgaan. Als ik iets haat dan is het wel die mierzoete geur die me eens in de zoveel tijd achtervolgd. Het vieze geurtje trekt hengsten aan als bijen op honing en meestal ben ik niet bepaald veillig in deze tijd. Godzijdank heb ik nergens om me zorgen om te maken, aangezien ik dichtbij Libertad in de buurt ben. Hij zal nooit.. de gedachte doet me rood worden en ik wend mijn gezicht schuldig van hem af. Als afleiding hervat ik de speelse bui en draaf ik uitdagend een rondje om hem heen. Ik hap naar zijn benen om er vervolgens vandoor te vliegen. Mijn staart en manen wapperen wild achter me aan terwijl ik steeds sneller over het strand heen galoppeer. Een zachte hinnik verlaat mijn mond voordat ik het tempo nog een keer opvoer. Galoperen over het strand is echt als een droom. Het mulle zand zorgt ervoor dat je denkt dat je niets onder je hoeven hebt. Waardoor het gevoel van vliegen, voor mijn weet, bijna ge-evenaard wordt. Genietend sluit ik dan ook mijn ogen om te zuchten zodra de zon even door komt breken. Ze blijven maar een paar seconden dicht, aangezien ik soms mijn lompe momenten heb en ik het niet wil riskeren te vallen hier voor de neus van Libertad. Ik grinnik bij de gedachte, hij zal me vast hebben uitgelachen en ik zou het nog jaren hebben gehoord. Nee..Dan liever opletten waar ik loop.

Gast **Profile**

Libertad voelt de ogen van Faolin op zijn vacht branden, en hij kijkt haar even schaapachtig aan. Ze is echter te ver in gedachten verzonken om op te kijken. Hij lacht vrolijk als ze het zeewier echter zijn kant op gooit, een brede charmante grijns laat zijn mondhoeken omhoog krullen, en hij schud zijn brede hals om het zeewier uit zijn manen te krijgen. Hij ziet haar duivelse lach en zijn ogen twinkelen uitdagend, hij zou haar nog wel terug pakken, wacht maar.

Als Libertad de geur al direct had opgemerkt dan kon hij het zeer goed verbergen. Hij gaf in de eerste instantie geen kik, en moest breeduit lachen om het gegeneerde gezicht van Faolin. Haar onschuldige ogen volgen hem en Libertad laat de grijns van zijn lippen glijden. Hij zou haar niks doen, dat wist ze toch? Natuurlijk maakte ze het hem wel verdomde moeilijk. Hij vond haar al vreselijk aantrekkelijk als die geur niet rond haar hing, en met die geur maakte ze het hem al helemaal onmogelijk. Heel even draaien zijn oren zijn hals in, maar deze komen al snel weer naar voren als hij bedenkt dat hij zich prima uit deze situatie kon redden. Hij was de leider van de derde rang, hij moest toch wel in staat zijn om zijn verlangens in te houden. Hij schud zijn manen los van zijn hals en laat zijn ogen over Faolin gaan, verdomme wat was ze mooi. Hij wend snel zijn blik af en probeert zijn gevoelens onder controle te krijgen. Wanneer Faolin een rondje om hem heen draaft blijft zijn blik in de hare hangen, kon ze het hem nog moeilijker maken? De mierzoete lucht dringt zijn neusgaten binnen en hij steigert laag om met zijn benen door de lucht te maaien, een binnensmondse hinnik verlaat zijn mond en nogmaals schud hij zijn brede hals. Hij zet zijn lichaam af en volgt Faolin met enkele bokkensprongen. Zijn benen trekt hij hoog op, en zijn hals laat hij sierlijk in een boog zijn hoofd dragen. De spieren rollen onder zijn vacht, de geur zorgde er voor dat hij werd opgehitst, instinctief zijn lichaam groot maakte. Zijn ademhaling is onrustig, waarschijnlijk dacht Faolin dat dit van het rennen zou komen, dat hoopte hij van harte. Een hinnik verlaat zijn lippen en met krachtige passen haalt hij haar in, hij gooit zijn voorbenen extra hoog op en strekt zijn hals om snelheid te winnen. Genietend van de wind in zijn manen blijft hij veilig voor haar staart lopen.

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Mijn oren gaan mijn nek heen zodra Libertad me voorbij komt geraasd. Bah wat is die hengst toch snel. Met hernieuwde energie spurt ik hem achterna, hem proberend in te halen. Ik delf overigens het onderspit en ben gedwongen om op een halve paardelengte achter hem te blijven lopen. Een ontdeugende glimlach staat op mijn lippen en mijn ogen twinkelen vol spanning en opwinding. De zoete geur die onder mijn staart uitkomt irriteerd me behoorlijk, maar het feit dat ik met Libertad ben doet me gerust stellen. De hengst zal me nooit zo maar wat aandoen en zo lang ik bij hem blijf ben ik ook veillig voor eventuele andere hengsten. Dat is waarschijnlijk het enige minpuntje aan de lente, want voor de rest zijn alle kleuren en geuren prachtig om te zien. Ik hinnik vrolijk en probeer met een laatste inzet nog voor de hengst te komen. Het mag niet baten en uiteindelijk kom ik op een halslengte naast hem galopperen.

Abrupt stop ik als ik aan de horizon een paard zie verschijnen. Het is donker en straalt niets meer uit als dood. Een rilling glijd over mijn lichaam heen en iets hulpeloos kijk ik naar Libertad. Ik mag dan wel een merrie zijn die even stoer is als een hengst, maar kwa kracht hoorde ik nog altijd bij de hulpeloze merries thuis. Ik knipper twee keer met mijn ogen en het paard aan de horizon is weer verdwenen. Verbaasd gaat mijn blik van links naar rechts en op mijn hoede loop ik naar Libertad toe, deels opzoek naar zijn bescherming en geruststelling. Sorry, ik.. ik dacht dat ik een paard aan de horizon zag verschijnen. Zeg ik dan wat beschaamd, mijn wangen roze wordend. Ach, met een leider als jou heb ik niets om zorgen over te maken. Zeg ik grinnikend, mijn ogen al weer vrolijk in die van Libertad zettend. Ik heb besloten om naar rang 2 te gaan. Of iniedergeval te proberen. Zeg ik dan opeens vastbesloten tegen hem. Hij is mijn beste vriend en ach, ik dacht dat hij het wel zou willen weten. Even gaan mijn blauwe ogen weer terug naar de zee en de zon die hoog aan de hemel staat. Heerlijk, zo'n dag zonder al te veel zorgen, en een dag waar op het weer fijn is. Ik kijk weer naar Libertad even stil vallend. In de zon is de hengst echt onbeschrijfbaar mooi, zijn kleur licht bijna op en zijn blauwe ogen springen er uit als saffieren. Ik blijf hem zo even bewonderen voor ik mijn ogen beschaamd weer van hem afhaal. Het zullen de hormonen wel zijn, bedenk ik me grimmig.

Loneliness gets so old
I'm in the lost and found sitting on the shelf
Been stuck for way too long
But I hear Your voice
You're who I'm counting on

Oh, tell me You're here
That You will watch over me, forever
Oh, take hold of my heart
Show me You'll love me, forever

Gast **Profile**

Hij had het geluk dat Faolin hem niet kon inhalen, want als hij achter haar staart moest rennen wist hij niet hoe lang hij zich in kon houden. Dit was zo raar nog niet, want zijn dierlijke instinct vertelde hem dat hij op haar rug moest klimmen. Als leider van de derde rang had hij dat ook gewoon mogen doen, enkele paarden uit de vierde rang zou hij niet zomaar zonder toestemming tot zich kunnen nemen. Hij bijt op zijn onderlip wanneer de geur in zijn neusgaten prikt, en zijn hoofd op hol doet slaan, hij kan de neiging om te flemen niet onderdrukken en strekt zijn hals, en snuift de heerlijke geur diep zijn longen in. Het is dat ze hem nooit meer zou aan kijken als hij haar op die manier zou aan raken, maar anders had hij zich al lang over gegeven aan zijn instinct. Wanneer Faolin abrupt tot stilstand komt gooit hij zijn hoofd de lucht in en steigert verticaal omhoog, zijn benen maaien door de lucht en opgefokt komt hij weer neer. Zijn ogen waren kalm, maar de spieren op zijn lichaam waren aangespannen. Hij neemt een moment om kalm te worden, zijn hoofd onder controle te krijgen en stapt dan richting Faolin. De angstige blik in haar ogen maakt hem bezorgt en binnen enkele secondes heeft hij de afstand overbrugt in een uitgestrekte draf. Hij duwt liefdevol en beschermend zijn neus tegen de hare en gaat dan tussen haar en het onzichtbare paard staan.

De gestalte aan de horizon is echter al weer lang verdwenen voordat Libertad op kijkt. Hij grijnst om haar woorden, ze hoefde zich inderdaad nergens zorgen over te maken, hij zou haar beschermen. Hij zou zijn leven voor haar geven, want waarschijnlijk was dat het enige dat ze ooit van hem zou vragen. Zij zou hem nooit op dezelfde manier zien zoals hij haar. De wind streelt zijn vacht en laat de blauwe kralen en de veren in zijn manen even op de wind dansen. De versiersels zaten al jaren in zijn manen geknoopt, en het waren zijn enige herinneringen aan het mensenjong dat hem had verzorgt toen hij een jaarling was, een intens verdriet overwelmt hem en heel even richt hij zijn ogen van de merrie af. Hij kon zich nog voor de geest halen hoe iedereen in het kamp was uitgemoord, het waren nachtmerrie's die hem in zijn dromen nog achtervolgden. Hij rilt kort, voor Faolin weer zijn aandacht trekt. Hij glimlacht charmant en laat zijn ogen nog even over de horizon glijden, als er al ene gestalte was geweest dan was deze nu weg. 'Je bent ook van harte welkom in mijn rang als je daar aan toe bent, maar ik denk dat je liever in de buurt van Thowra bent' Een charmante grijns siert zijn lippen, en hij laat niet merken dat opgekropte frustraties in zijn buik naar boven borrelen. Wanneer hij voelt hoe de ogen van Faolin op zijn vacht branden heft hij zijn hoofd op, en merkt hoe ze beschaamd weg kijkt, zat ze nou echt naar hem te staren? Het moest niet gekker worden, waarschijnlijk had hij het fout gezien, ja, dat zou het wel zijn.

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Mijn ogen glijden weer even terug naar Libertad en op dat moment besef ik dat het niet de hormonen waren, maar hij echt gewoon een mooie hengst is. Beschaamd probeer ik een onderwerp te verzinnen om over te praten en godzijdank hoor ik iets uit Libertads mond rollen. Ik knik een beetje en probeer vriendelijk te verwoorden dat dat waarschijnlijk zo zal zijn. Ik weet het niet, het ligt er aan hoe Thowra me ziet. Zeg ik dan wat gepeinigd. Als Thowra niets van me moet hebben, dan ga ik niet elke dag zielig naar hem kijken, hoe hij gelukkig is met een andere merrie. De gedachte doet me pijn en even kijk ik weg van Libertads ogen, zodat hij de pijn niet zou zien. Wanneer ik er zeker van ben dat het paard aan de horizon nergens meer te bekennen is kom ik achter Libertads lichaam uit. Ik grimas, zo zijn er toch nog dingen die ook mij bang maken. zeg ik grinnikend, mijn oortjes op Libertad richtend.

De mierzoete geur ben ik niet vergeten en onder het rennen was Libertads reactie me niet ontgaan. Zijn geflehm had me niet bang gemaakt, het is tenslotte een natuurlijke reactie. Verontschuldigend kijk ik hem voordat ik zeg; Als je liever hebt dat ik weg ga, begrijp ik dat. duidend op mijn hengstigheid. Libertad is leider van rang 3 en als hij wil mag hij me dekken, hoewel ik niet weet of dat hem veel punten zou scoren bij me. Even peins ik over de situatie en kom dan tot de conclusie dat als Thowra me niet zou dekken, Libertad waarschijnlijk de eerste zou zijn aan wie ik mezelf zou toe vertrouwen. Ik schrik even van die gedachte, zou ik me zomaar aan een andere hengst geven? Terwijl ik met die gedachte speel kijk ik Libertad afwachtend aan.
Off: Beetje insploos. XD

Loneliness gets so old
I'm in the lost and found sitting on the shelf
Been stuck for way too long
But I hear Your voice
You're who I'm counting on

Oh, tell me You're here
That You will watch over me, forever
Oh, take hold of my heart
Show me You'll love me, forever

Gast **Profile**

Ondanks dat Libertad vrij zeker wist dat hij tot over zijn oren verliefd was op Faolin, hij wist maar weinig over haar verleden, ze hadden zeker wel vaker serieuze gesprekken gehad, maar hij kon zich niet zo goed herinneren of ze ooit over haar ouders had gesproken. Een diepe interesse om meer over haar te weten te komen bekruipt hem, en hij moest glimlachen om de ironie van de situatie. Ze stond rustig met heer hengstige staart te zwaaien terwijl hij nadacht over hoe hij haar nog niet goed genoeg kende. Zijn blauwe ogen glijden naar de hare en hij merkt dat ze door heeft hoe opgefokt zijn lichaam raakt van de mierzoete geur. Haar woorden maken dat hij grijnst. 'Tuurlijk niet!' Een vrolijke lach verlaat zijn lippen, hij was een leider hij kon zich best verzetten tegen het natuurlijke instinct. Daarnaast, welke hengst zou nou niet in de buurt van een hengstige merrie willen zijn, de geur was heerlijk en maakte dat alles rooskleurig werd aan de merrie. Natuurlijk was dat in zijn ogen al lang gebeurt.. hij had nooit iets negatiefs aan Faolin kunnen vinden. Behalve het feit dat ze verliefd was op zijn beste vriend, dat buiten gesloten. 'Ik ben geen jaarling meer, ik kan me prima inhouden' Ondanks dat zijn lichaam opgefokt is staan zijn ogen kalm en beheerst. Het laatste wat hij wilde was nog wel dat ze hem zou verlaten om zo een stomme reden.

De ogen van Faolin staan afwezig en heel even vraagt hij zich af waar ze aan denkt. Waarschijnlijk aan Thowra komt er vrijwel achteraan en zijn oren gaan een seconde zijn nek in. Een zucht ontglipt hem en hij wend zijn ogen af. Misschien was het toch beter als ze weg zou gaan. Een negatieve vloed aan gedachtes overspoelt zijn hoofd en zijn gezicht word een kort moment hard. Maar hij stond de gedachtes niet toe zich te vestigen in zijn hoofd, hij kon zich het niet veroorloven om negatief te denken, hij was verdomme een leider, hij moest positief in het leven staan. Zijn ogen glijden over de horizon, en zijn gedachten dwalen af naar zijn eigen verleden, dit had hij ook nooit met Faolin gedeeld. Met niemand behalve die ene merrie die hetzelfde lot had gehad als hij.

'Het word laat' met zijn ogen op de ondergaande zon lacht hij een waterig lachje bloot. 'Zou deze dame mij willen vergezellen naar het woud?' Een charmante lach speelt rond zijn lippen, en zijn blauwe ogen vinden de hare. God, wat vond hij haar toch mooi.
*Ik ook helaas..

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Opgelucht glijden mijn ogen over de hengst zijn vacht heen wanneer hij me verteld dat ik niet hoef weg te gaan. Niet alleen ben ik op dit moment onzeker om alleen te gaan ronddwalen, ik wilde ook even niet weg bij Libertad. Zijn gerust stellende woorden doen me niet veel, hoewel ik ze wel opprijs stel. Ik heb nooit aan je getwijfeld. zeg ik dan grinnikend, maar je weet maar nooit. voeg ik dan speels toe, mijn ogen in de zijne leggend. Nu pas merk ik op hoelaat het al niet is, en ik glimlach breed. Even bewonder ik de ondergaande zon vanuit het strand en ga er zo in op dat ik Libertads woorden in eerste instantie niet eens hoor. De warme oranje/gele stralen maken onze vachten andere kleuren en geeft het strand iets romantisch. Hoe graag ik hier met Thowra zou willen rondwandelen. Al snel keert mijn aandacht terug naar Libertad en knik ik kort. Ik voel zijn blik in de mijn en kijk hem vragend aan. Is er wat? vraag ik glimlachend, licht bezorgd om zijn starende blik. Het is niet de eerste keer dat Libertad een beetje wegdroomt.

Zonder twijfel neem ik de leiding van Libertad en begin ik in een soepele draf richting het woud te draven. In de verte zien mijn ogen de toppen van de hoogste bomen al opdoemen en ik verruim mijn passen iets. Het woud is nu niet bepaald de plek waar ik het liefste kom, maar het heeft wat mysterieus, en doet mijn hart altijd sneller kloppen. Mijn staart probeer ik rustig op zijn plek te houden, Libertad een zo makkelijk mogelijke tijd gunnend. In deze tijd met Libertad was ik veel over mezelf gaan afvragen. En ik weet dat ik een stuk dichter bij de hengst sta als eerder. Niet dat we over veel gevoelskwesties hadden gepraat. En eigenlijk heb ik geen idee of Libertad het wel allemaal zo makkelijk heeft. Hij heeft tenslotte ook een onbeantwoorde liefde net als mij. Een plotseling gevoel van bezorgdheid overneemt mijn eerdere gevoel van onwetendheid. Fijn nu heb ik twee hengsten om me zorgen over te maken. Uiteindelijk maak ik het mezelf alleen maar moeilijker en moeilijker. Ik dwing de gedachten uit mijn hoofd en verruim nogmaals mijn passen richting het bos wat nu al aardig dichtbij is. *dit heeft best wel een twist nodig :$ XD

Loneliness gets so old
I'm in the lost and found sitting on the shelf
Been stuck for way too long
But I hear Your voice
You're who I'm counting on

Oh, tell me You're here
That You will watch over me, forever
Oh, take hold of my heart
Show me You'll love me, forever

Gast **Profile**

De nacht had snel zijn intrede gedaan en hun gezellige gesprek hadden ze voortgezet aan de rand van een kabbelende beek. Libertad had genoten van de vrolijke stem van Faolin, en probeerde elk detail van haar verhalen in zijn oren te knopen. Zelf had hij ook wat verhalen verteld, vooral veel over de tijd dat Thowra en hij een stel puberachtige jaarlingen waren en de hele omgeving treiterde. Het feit dat hij nu een leider was was nog steeds van de grootste verassingen voor hem. Faolin was na een tijd moe geworden en in slaap gevallen, Libertad had over haar gewaakt en met één oog open geslapen. Hij zou het niet toestaan dat haar iets zou overkomen, en vanaf deze plek kon hij zijn kudde ook goed in de gaten houden.

De volgende morgen was hij alweer vroeg wakker, en dacht er niet aan om Faolin haar rust te verstoren, dus had hij de alphamerrie gevraagd een oogje in het zeil te houden terwijl hij richting Thowra ging. Hij had een tweetal appels voor haar achter gelaten en was aan zijn toch begonnen. Waarschijnlijk zou hij binnen twee uur weer terug zijn, en haar kunnen vertellen wat Thowra van haar vond. Ondanks dat zijn benen als lood aan voelde en zijn hart gebroken was, hij had het haar beloofd. En hij zou zijn belofte na komen. Met ruime passen galoppeert hij over de vlaktes heen richting de stranden, daar waar Thowra de leiding had. Het duurt echter niet lang voor hij de palomino hengst vind, en al snel volgt er een gezellig en vertrouwd gesprek.

Wanneer hij echter zijn weg terug vind over de velden voelt hij zich beroerd en misselijk. Misschien zelfs een beetje duizelig. Hij had niet eens de mogelijkheid gehad om zijn vriend te vragen hoe hij over Faolin dacht, hij was vrijwel direct begonnen over de merrie die hij had ontmoet. Als Libertad het al zwaar had gevonden vanmorgen te vertrekken, dan had hij het nu twee keer zo zwaar met het slechte nieuws. Het liefst zou hij tegen haar liegen en vertellen dat Thowra ook van haar houdt, maar hij zou niet tegen haar kunnen liegen dat wist hij zelf ook wel. De gedachte dat hij nu nog een kans met haar zou hebben kwam niet eens bij hem op, hij voelde zich naar. Hij wilde het slechte nieuws niet brengen, hij wilde haar lach zien en haar mooie ogen zien stralen. Ergens hoopte hij dat Thowra had gezegd dat hij ook halsoverkop op haar verliefd was, alles beter dan het vreselijke gevoel in zijn maag. Een diepe zucht verlaat zijn lippen. Al van een afstand herkent hij de geur van zijn beste vriendin, en niet eens zo zeer de hengstige geur. Hoewel die ook hevig in zijn neusgaten prikt. Als hij aan komt draven ziet hij hoe ze wakker word en zich tegoed doet aan de appels. Hij tovert een waterig lachje op zijn gezicht en probeert haar zo vrolijk mogelijk te begroeten. 'Goedemorgen slaapkop'

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Nadat we richting het bos waren gegaan heeft het niet lang geduurd voordat de hemel donker werd. We hebben nog lang gepraat over ditjes en datjes maar niets leek echt meer belangrijk te zijn. Sterren hadden de hemel overgenomen en ik heb nog lang wakker gelegen om naar de sterren te staren. Libertad is zover ik weet geen moment in slaap gevallen en heeft vast en zeker de hele tijd een oogje in het zeil gehouden. Het heeft daarna niet lang meer geduurd voordat ik in een lange diepe slaap ben gevallen. Mijn slaap was een onrustige en ik weet dat en van de redenen daarvoor de blauwe maan is. Ondanks het merendeel aan nachtmerries zaten er ook positieve dromen tussen. Zoals Libertad die een onbekende merrie naast zich had lopen met een veulentje erbij. En Thowra die naast mij galoppeerde over het strand heen, zijn ogen enkel op mij gericht. Heel even had ik zelfs gedroomd dat Thowra me gezoend had. Dat gevoel leek zo realistisch dat ik even geloofde dat het echt gebeurd was. Dat is overigens niet waar, aangezien ik nog nooit met een paard gezoend heb. De nachtmerries bestonden onder andere uit een Thowra die een ander had, en Libertad die kwaad op me was en is vertrokken. Dat beide heeft me zoveel pijn gedaan dat ik me uiteindelijk had afgezonderd diep in de bergen. Bij een nachtmerrie over een confrontatie tussen mij en Thowra schrik ik wakker. Mijn ogen zijn groot en mijn flanken gaan heftig heen en weer.

Meteen gaat mijn blik van links naar rechts tussen de bomen door. Paniek vult mijn gedachtes wanneer ik ontdek dat Libertad nergens te bekennen is. Ik snuif de koele ochtendlucht mijn neusgaten binnen en zucht dan opgelucht wanneer ik zijn geur kan ruiken. Even sluit ik mijn ogen en voel dan mijn buik rommelen. Vluchtig open ik beschaamd mijn ogen en vestig ze dan op het hoopje appelen. Met een dankbaar gevoel begin ik aan eentje te knabbelen. Al snel hoor ik de zware passen van Libertad en kort daarna verschijnt hij in mijn zicht. De palomino hengst verlicht door de ochtendzon is prachtig om te zien. Ik stop even met kauwen om hem in me op te nemen, om dan ongestoord weer verder te gaan met de rest van mijn appels. Zijn woorden doen me schaapachtig opkijken en ik schud mijn hoofd slaperig. Ik was gewoon.. zo moe. zeg ik dan met een klein grimasje. Even kijk ik hem beschaamd aan, ik zal toch niets gemurmeld hebben in mijn slaap.. Waar ben je geweest? Vraag ik met pure interesse tussen het eten van mijn appels door. Hij was vast en zeker even bij zijn kudde gaan kijken in verband met de blauwe maan. Als ik er zeker van ben dat er geen enkel stukje meer over is van mijn appel kijk ik hem vragend aan. Lekker geslapen? Komt er nog wat rommelig uit. Dan besluit ik dat het tijd is om op te staan en kom ik dus met een sprongetje overeind. Kort neem ik de tijd om elke spier in mijn lichaam te rekken en strekken. Als laatste wapper ik mijn manen uit, zodat ook die perfect op mijn hals komen te liggen. Een glimlach siert mijn lippen zodra ik klaar ben, mijn blauwe ogen in de zijne leggend.

Loneliness gets so old
I'm in the lost and found sitting on the shelf
Been stuck for way too long
But I hear Your voice
You're who I'm counting on

Oh, tell me You're here
That You will watch over me, forever
Oh, take hold of my heart
Show me You'll love me, forever

Gast **Profile**

De onrustigheid die Faolin vannacht had beleeft in het laatste deel van haar nachtmerrie, die onrust beleefde Libertad nu in zijn hoofd. Hoe moest hij zijn beste vriendin, de merrie waar hij al jaren verliefd op was, vertellen dat hij geliefde niet van haar hield. God, dit was onmogelijk, hij kon hij dit doen zonder haar hart te breken, en zelf niet als de slechterik uit de hoek te komen. Natuurlijk had hij dit ook totaal naar zijn eigen hoef kunnen zetten. Er voor haar zijn, haar troosten en aan tonen dat Libertad de enige hengst was waar ze ooit van zou moeten houden, en dan van het één zou het ander komen, en voor je het wist zouden ze een koppel zijn. Echter had Libertad daar nog geen moment aan gedacht, nee hij was veel te druk bezig met de bedenken hoe hij haar het slechte nieuws zou vertellen. Iets wat hij absoluut niet wilde, nee hij wilde geen breuk veroorzaken in hun hechte vrienden groep, het zou betekenen dat ze nooit meer met z'n 3en konden zijn. Het zou gênant zijn als ze samen zouden zijn.

Dit werkte niet beseft hij, en hij haalt diep adem en maakt zijn hoofd leeg. Hij dacht aan een heerlijke zonsondergang en het geluid van de golven die op de rotsen slaan. Prima, zijn hoofd kalmeerde en al snel ontspande de krachtige spieren op zijn schouders. Hij glimlacht naar de lieve Faolin die rustig van haar appels geniet, en hij grinnikt zachtjes. Ze zag er schattig uit met haar manen nog alle kanten op, en haar ogen zo slaperig. Hij schud de dwaze verliefde blik van zijn gezicht en richt zijn ogen op de laatste appel die er met evenveel gemak in gaat, nog nooit had hij een merrie zo snel zien eten, laat staan zo veel. En zonder het te merken groeit het respect voor de lieve Faolin opnieuw. Er was zoveel waarom Libertad haar respecteerde, omdat ze niet bang was om zichzelf te zijn, ze durfde met twee hengsten rond te hangen zonder er ook maar over na te denken wat anderen er van zeiden. Ze trok zich vrij weinig aan van de rest van de wereld, en dat was iets wat hij bewonderde. Nu herinnerde hij zich natuurlijk de schrik die hem om het hart had geslagen toen Faolin was geschrokken gister, er was niks ergs aan de hand geweest. Maar nog altijd vroeg hij zich af wat ze op dat moment had gezien, en waarom hij het niet had gezien. Hij was immers een leider, en behoorde dit soort dingen te zien en zijn kudde er voor te behoeden. Waarschijnlijk had Faolin hem gegrepen met haar schoonheid, en had hij geen oog meer gehad voor anderen dingen.

Wanneer hij beseft dat hij aan het staren is schraapt hij zijn keel en zet zijn lichaam in een ontspannen stap om haar te begroeten met een snuffeling in haar manen, haar geur was heerlijk. En niet eens door de mierzoete hengstige geur die haar sierde, hoewel die zijn neus ook een enorm plezier deed. Waarschijnlijk zou hij nooit de hengst zijn die haar van de geur af mocht helpen, maar hij kon er nu nog even van genieten. Wanneer ze vraagt waar hij was valt hij in één klap terug in de chaos van gedachtes en problemen. 'Ik was bij Thowra, ik heb even met hem gesproken' waarschijnlijk sprak zijn gezicht boekdelen, maar toch probeerde hij een waterige lach te tonen.

And it hurts so bad that I search my skin, for the entry point, where love went in
And ricocheted and bounced around, and left a hole when you walked out

**Profile**

» Hard lines and edges (MIMI)
» [Eng] Feel like I could run away
» • Can you feel the love.
» I can feel a storm coming..
» i used to role the dice, feel the fear in my enemies eyes

And though my edges may be rough, I never feel I'm quite enough

And though my edges may be rough, I never feel I'm quite enough

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen