Moving between lines [Open]

**Profile** Number of posts : 182 Status : Active

D o n R o m e r o

Het gedonder van galopperende hoeven. Verschillende paarden die hinnikten. Minimaal tien verschillend gekleurde paarden stoven voorbij onder de heuvel waarop een andere hengst zich bevond.
Lange zwarte manen waaiden op in de herfst wind. Bladeren waaiden tegen zijn benen en vervolgens er tussen door om hen weg te vervolgen. Zijn lichaam vulde zich met lucht waarna hij diep en luid uit snoof. Zijn ogen volgden de kudde en hij kon het niet laten om gewoon naar sommige merries te kijken. Er waren zoveel leuke merries in de kudde, maar een outcast als hij die nog niet eens de moeite nam gedag te zeggen tegen de andere paarden... Het was onmogelijk. Hij brieste diep en zag daarna hoe de kudde achter de heuvel verdween.

Eens in de zoveel tijd verplaatste de kudde zich en hijzelf? Hij rende ergens achteraan. Zijn favoriete plek in de kudde. Niet zo belangrijk als de leiders, niet zo interessant als de andere kuddepaarden, niet zo alleen als de loners in Seheron en niet zo gevaarlijk als de Schimmen. Hij zette zijn lichaam aan tot een galopje om achter de kudde aan te gaan. Hij merkte hoe een spier in zijn rug verkeerd zat en een keer bokte waarna deze weer goed ging.
De zwarte hengst liet zijn donkergroene ogen over de omgeving gaan en rende gevaarlijk dicht langs de bosranden. Al was het blauwe maan. De zwarte hengst vreesde nog zonlicht, noch de blauwe maan. De dood is iets wat men beter kon onarmen. Het was een deel van het leven. En zo kon je het beter zien.

De hengst, bekend als Don Romero, of kort gezegd: Don, draaide zijn oren naar achteren en versnelde zijn galop. Hij stopte pas wanneer hij de kudde weer in het zicht had. Hij keek naar de kudde en ademde redelijk snel waardoor kleine dampwolkjes opstegen naar de donkere hemel.
Hij had zijn plek weer gevonden. Buiten de vertrouwde kringen van de kudde, maar hij besloot het eens anders te doen. Hij bracht zijn benen naar een stap, daarna naar een draf en daarna naar een galop. Hij rende recht op de kudde af. Maar in plaats van te stoppen, maakte hij snelle wendingen om tussen de paarden door te kunnen gaan en stopte pas met galopperen wanneer hij aan de andere kant van de kudde stond. Hij keek weer neer op de kudde. Een grijns om zijn lippen. Hij werd er gewoon een beetje onrustig van binnen waardoor hij heen en weer bewoog. Dit voor maar kort, want daarna stopte hij weer om met een grijns naar de kudde te kijken. Hij deed het af en toe, kijken naar een leuke merrie in de kudde, maar op dit moment? Nee, hij zag nog niets. Maar hij had tijd genoeg om naar een leuke merrie te zoeken...

Be careful making wishes in the dark
Can't be sure when they hit their mark

**Profile** Number of posts : 71 Status : Active

Het karakter waarmee ze geboren was leek haar weg weer terug te vinden. De merrie zoals ze geboren was en wie ze altijd had willen zijn, de gene die ze was geweest in haar dromen. Dahlia had deze afgepakt, maar ze was er nu zeker van dat haar tante er niet meer was. Niet hier, niet in het land van Blue Moon Horses, in ieder geval. Haar hoeven maakte een luid bonkend geluid terwijl ze door galoppeerde. Freya voelde zich bij de kudde, zich weer veilig en thuis voelend. Natuurlijk kende ze nog steeds niet iedereen bij naam, ze was half geïsoleerd geweest, maar dat deed er nu niet meer toe. Ze brieste even waarna haar kastanje bruine ogen haar omgeving waarnam.

De kudde kwam in beweging en Freya bewoon met ze mee. Ze bleef dichtbij, iets wat ze nu langzaam fijn begon te vinden. Ze maakte niet heel veel contact, gezien dat niet echt haar ding was, maar onder anderen zijn was niet meer zo eng als het had geleken. Terwijl de paint merrie door rende hief ze haar hoofd op om naar de lucht tussen de bladeren te kijken. De kudde stopte met hun trektocht door Minanter heen en had zich weer gevestigd in een ander deel van het gebied. Freya stapte rustig tussen de kudde door naar en graskluit. Ze boog haar hoofd naar beneden en begon rustig te grazen. Ze nam de heerlijke, verse smaak van het gras in zich op en koude rustig door, tot ze bijna omver werd gerend door een ander paard. Een zwarte hengst om precies te zijn. Ze spuugde het gras uit en keek op naar de hengst. Uitslover. Ze trok een wenkbrauw op terwijl ze zijn blik probeerde op te vangen.

**Profile** Number of posts : 182 Status : Active

D o n R o m e r o

Don Romero snoof even en maaide met één van zijn voorbenen. Hij was vrolijk en sommigen mochten dat weten. Zijn ogen vielen op een merrie die ook naar hem keek. Het duurde even maar hij vond al snel de reden waarom. Na het uitstippelen van zijn gerende pad kwam hij erachter dat hij langs haar moest zijn gerend. Van binnen grijnsde hij, maar van buiten liet hij het niet zien. Hij bestudeerde haar eens. Een jonge merrie, paint en niet een lelijke merrie. Don Romero plaatste zijn voorbenen strak naast elkaar, zijn hoofd hoog. Toch hield hij de merrie in de gaten. Hij draaide zich langzaam om, maar bleef de merrie aankijken, haar bijna uitnodigend dat als ze wat wilde zeggen ze net zo goed naar hem toe kon komen. De blauwe maan was over en hij wilde niets liever dan een beetje gezelschap. Maar natuurlijk zou iemand als Don dat nooit hardop zeggen. Hij bleef staan en voelde hoe de kouder wordende herfstwind zijn manen en staart in beweging bracht.

Nog voordat hij er tien keer over na had gedacht, laat staan één keer, draaide hij zich weer om en draafde aan. Hij draafde de heuvel af, richting de merrie die hem zo verontwaardigd aan had zitten kijken. Don Romero stopte recht voor haar, haar eigenlijk een vrij lange tijd neutraal aankijkend. "Heb ik je geraakt in mijn oversteek?" vroeg hij daarna. Het was op een neutrale toon uitgesproken. Het was niet zorgzaam of zelfs plagend, het was gewoon neutraal. Zijn oren draaiden zich naar voren en weer terug naar achteren. Hij was continu de omgeving in de gaten aan het houden. Zijn groene ogen daarentegen lagen op de merrie voor hem. "Het spijt me als mijn oversteek van de ene naar de andere kant je uit je gewone doen heeft gehaald. In het vervolg zal ik je ontwijken." sprak hij daarna. Hier lag al meer emotie in. Een plagende ondertoon om het specifiek te benoemen.

Be careful making wishes in the dark
Can't be sure when they hit their mark

**Profile**

» Hard lines and edges (MIMI)
» You can't win (open)
» So this is It? (OPEN)
» Open - For the sea is all I need.
» Where am i? [open]

Moving between lines [Open]

Moving between lines [Open]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen