LERAV~ Can I see you back?

Gast **Profile**

E'VESDAR
RISE, AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS

Dat hij Lerav zijn gewicht moest dragen koste hem maar weinig moeite, hij trainde immers dagelijks en deed niks anders dan zijn lichaam tot het uiterste te pushen. E'vesdar stopte immers niet tot zijn benen waren verzuurd en hij het gal achter in zijn keel proefde. Daar had hij zijn lichaam aan te danken, en daar was hij ook dankbaar voor. Het enige dat hem zo vreselijk afschuwde waren de littekens, de vele krassen die over zijn vacht lopen. Van de nacht dat hij was mishandeld en gemarteld, vastgehouden tot zijn lichaam het bijna begaf. Maar ook van de vele gevechten die hij had gevoerd. Het maakte hem wie hij was, net als deze hengst getekend zou worden voor het leven. Maar het litteken zou een bron van kracht kunnen worden, een teken om nooit op te geven en altijd door te gaan tot het laatste wezen dat hem dit had aangedaan gestorven was. E'vesdar was er zeker van dat Lerav de schimmen zou wreken.

Hij luisterd aandachtig naar de woorden en knikt bevestigend. Waarschijnlijk zou het allemaal wel goed komen, het was enkel zijn vacht die het er lelijk af zou brengen. 'Het komt wel goed. Ik ga je richting de kudde brengen, en dan zoeken we de merrie- kayleigh was het niet?- die zoeken we even op, en dan ga ik de alpha merrie er bij halen' De merrie die er om bekend stond om elke kruiden te kennen, en de genezende krachten daarvan. 'Waarom denk je dat je dit verdient?' In E'vesdar's ogen verdiende niemand dit.

Gast **Profile**

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Ik beslis niet verder in te zitten met mijn gapende wonde, en het gewoon te zien als een herinnering. Een herinnering aan het moment waarop ik Kayleigh terug heb gevonden, misschien was dat ook wel de bedoeling, al geloof ik niet in louter toeval. Wanneer ik de hengst wat beter in me opneem - want daar heb ik de tijd nog niet voor gehad - zie ik dat ook hij getekend is door de littekens. En dat is het punt waarop ik besef dat littekens iets bijzonders hebben. Achter elk van hen schuilt een verhaal, een deel van je leven. Als je iemands littekens kent, ken je diens leven.

'Ja, Kayleigh, ja,' knik ik bevestigend. Waarom hij de alpha merrie op wil zoeken weet ik niet, zelfs haar naam is me totaal onbekend. 'Kan zij me helpen dan?' vraag ik uiteindelijk. Nu ik leider ben van de eerste rang kan het niet onbelangrijk zijn de leiders van de andere gebieden bij naam en persoonlijkheid te kennen. 'Wie fouten maakt, wordt daar vaak ook voor gestraft, al zegt men vaak dat je uit fouten leert.'

Gast **Profile**

E'VESDAR
RISE, AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS

Het was E'vesdar totaal ontgaan dat dit de leider van de eerste rang was, en zelfs nu is hij er nog niet van op de hoogte. Het probleem was dan ook dat de zwarte hengst alleen hoorde wat hij wilde horen, hij filterde de rest van de onzin er uit en trok zijn eigen plan. Waarschijnlijk wat het hem totaal ontgaan dan een andere hengst de plek van Legend had ingenomen, en dat de desbetreffende hengst Lerav was. Hij heft zijn hoofd op als de lichte hengst naar de alphamerrie vraagt (Alpha merrie is gewoon een oude merrie die niet door iemand word gespeeld maar die gebruik ik gewoon als reserve voor de kuddes in mijn postjes). E'vesdar grijnst lichtjes en drukt zijn neus zacht tegen zijn voorbeen aan om aan te duiden waar zijn volgende woorden over gaan. 'Toen ik hier net was ben ik verwelkomd door een bergleeuw, dit litteken-' een dikke bleke streep die zich kronkelend over het aangetaste vlees verspreidde 'is wat ik er aan over heb gehouden, als de alphamerrie er niet was geweest was ik zeker gestorven aan een infectie'. Dat was echter niet de eerste keer dat hij bijna was gestorven, en het klonk bijna hol in zijn oren.

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Opeens zie ik de blik van E'vesdar veranderen, alsof hij zich nu opeens realiseert wie ik ben, alsof hij me op het eerste zicht niet had herkend. Even kon ik het gevoel die dat bij me veroorzaakte niet plaatsen, maar al snel wist ik me te herpakken en het van me af te zetten. Ik was immers nog maar enkele dagen leider geworden, het was logisch dat nog niet iedereen van mijn leiderschap afwist. Wanneer de hengst over zijn littekens vertelt, spits ik mijn oren aandachtig naar voren. De hengst had een zekere toon in zijn stem, die me beviel. Een toon waarnaar je kon blijven luisteren, uren lang. Ik volg zijn bewegingen, en aanhoor tegelijkertijd zijn verhaal, het verhaal achter één van de zovele littekens op zijn lichaam. 'Ik weet hoe het voelt, om de dood recht in de ogen te kijken.' zeg ik uiteindelijk.

Gast **Profile**

E'VESDAR
RISE, AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS

Blijkbaar had de witte hengst ook al een behoorlijk verleden achter zich want zijn woorden spreken voor zich. E'vesdar kon zich nog wel herinneren toen hij voor het eerst had gedacht dat hij zou sterven. De opperman van de leidershengst had hem uitgedaagd, uit zijn veilige zone getrokken en tegen hem gevochten tot de jonge E'vesdar niet meer kon staan op zijn benen. Hij was één van de velen geweest, wezen werden altijd toegewezen aan het koninkrijk als dienaren. Zo was het in ieder geval gegaan in zijn oude kudde. In eerste instantie was hij dankbaar geweest, dankbaar voor het voedsel en het onderdak, maar zodra hij te weten was gekomen wat zijn taak zou worden had hij geweten dat hij zou sterven. De opperman had hem tot het uiterste gedreven, een woede in hem laten opvlammen en had van E'vesdar dat moment een monster gemaakt. De opperman was niet bestand geweest tegen de pure kracht en had het leven gelaten, natuurlijk was de hengst al ouder geweest maar het zat E'vesdar nog steeds dwars. Toch was dat het moment geweest dat alles beter begon te worden, hij begon aanzien te krijgen bij de hoge paarden. De leider zelf maakte E'vesdar hoofd van de bewaking. Het was een taak die hij met eer droeg, maar nooit, nooit meer zou hij nogmaals zijn beheersing verliezen, dit was dodelijk voor ieder om hem heen.

Pas wanneer E'vesdar het kraken van de bladeren onder zijn hoeven hoort kijkt hij op en beseft dat hij een lange stilte heeft laten vallen, ergens ver weg verzonken in gedachten. Hij heft zijn robuuste hoofd en de geuren van meerdere paarden prikken in zijn neus, het was niet ver meer. 'Dan weet je ook vast hoe het voelt om niet meer bang te zijn om te sterven' E'vesdar zijn ogen staan hard en kil, en al snel wend hij ze af. 'Uiteindelijk doet je er toch niet toe'

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Ik heb een verschrikkelijk verleden achter de rug, al valt het niet te vergelijken met sommige andere paarden hun verleden. Al verschillende keren, zoals bij de ontmoeting met mijn vader, heb ik mijn ogen wijd opengetrokken over de verschrikkelijkheid van iemands verhaal. Ik herinner me iets wat mijn vader over zijn ouders heeft verteld, en dat is te zien aan mijn bedrukte blik. Mijn verleden bestaat gewoon uit het feit dat ik jaren rondgezworven heb, door de simpele reden dat ik niet met mijn moeder overweg kan. Nu, na al die jaren, nog steeds niet trouwens. Ze is gewoon zo egoïstisch, ziet enkel haar eigen problemen, en dan vooral op liefdesvlak. Ze blijft doordrammen over wat Avareth met haar heeft gedaan, hoe hij haar keer op keer verleidde maar op niets anders uit was dan het bevredigen van zijn behoeften. En ook op die manier zou ik zijn ontstaan, leuk om dat te weten.

Het kraken van de bladeren onder E'vesdars hoeven doen ook mij opschrikken. Een mengelmoes van verschillende paardengeuren dringt mijn neusgaten binnen, en dat overtuigt me van het feit dat we onze bestemming bijna bereikt hebben. Zijn woorden laten me van die gedachte afdwalen. Ik praat niet graag over mijn ervaringen over de dood, maar het lijkt me duidelijk dat ook E'vesdar weet waarover hij spreekt. Het geeft me een soort van vertrouwd gevoel. 'De dood in de ogen kijken is veel erger dan de uiteindelijke dood zelf.'

Gast **Profile**

E'VESDAR
RISE, AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS

Hij begreep de lichte hengst maar al te goed, het joeg hem bijna angst aan hoe erg hun gedachtes op elkaar leken. Hij vroeg zich af of dit één van de eerste hengsten zou worden waarvan hij niet angstig zou zijn deze te vertrouwen. Hij vroeg zich af wat voor hel de hengst naast hem moest hebben meegemaakt om dezelfde bittere ondertoon in zijn stem te hebben. De verhalen, de geschiedenis van elk individueel paard op Blue Moon Horses intrigeerde hem, zorgde er voor dat hij aan het denken werd gezet. Niet iedereen koos er voor het leven te leiden dat ze hadden, sommige waren in een dal terecht geraakt en wisten daar geen weg meer uit. E'vesdar wist dat want hij was daar zelf geweest, hij had geen idee gehad hoe hij er uit moest geraken maar uiteindelijk was het hem gelukt. Met zo nu en dan nog een donkere, haast depressieve gedachte was hij bijna genezen. Het leven lachte hem bijna weer tegemoet, ook al zou hij dat nooit accepteren.

Hij voelde zich na al die jaren nog zo schuldig om zo veel redenen dat hij zichzelf maar amper toe stond om te genieten van het leven. Hij kon zichzelf simpelweg niet vergeven wat hij had gedaan. Dat was echter ook niet het enige, na al die jaren was hij nog steeds moeilijk van vertrouwen en dat stond je in de weg om vrienden te maken.

Een stilte valt en E'vesdar stapt rustig door. De kudde nadert als snel en het zou niet lang duren voor ze ieder hun eigen pad zouden gaan. Hij dacht er over na om te vragen of de hengst hem een keer wou komen op zoeken, misschien helpen met zijn been weer opnieuw te trainen, maar hij blijft stil.

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Naast Axis heb ik nooit iemand in mijn hart toe laten treden. Niemand anders dan die wijze hengst is ooit echt bekommerd om me geweest. Ik weet nog hoe blij ik was wanneer ik van onder het toezicht van Aleera kon ontsnappen, en dan stiekem naar Axis toe kon vluchten. Hoe hij me tegen zich aandrukte, hij met zijn grote, gespierde borst, en ik, als klein veulentje. De tranen zouden me zo in de ogen kunnen springen, maar ik realiseer me net op tijd dat ik in het gezelschap van E'vesdar ben. Daarnaast dringt het ook tot me door dat hij stilletjes aan iemand bijzonders voor me wordt, omdat hij me in de eerste plaats heeft gered, anderzijds omdat hij en ik een gelijklopende gedachtegang hebben.

Zelfs na al die jaren van rondzwerven en vechten voor het leven, voel ik geen schuld voor mijn beslissing om mijn moeder achter me te laten. Ik weet nog goed hoe ik bij mijn aankomst met haar in contact kwam, hoe ze me dan had aangekeken, zo onschuldig als ze altijd is geweest. Toch herkende ik er meer zelfzekerheid in dan vroeger. Vroeger was ze hopeloos, kon ze met niets anders leven dan haar verdriet en haar zelfmedelijden. Misschien was het haar wel gelukt om tot inkeer te komen. Jammer genoeg veel te laat.

Ik geniet van de stilte en luister naar het zachte ritselen van de grassprieten die langs onze buiken wrijven. Daarnaast drongen verschillende geuren mijn neusgaten binnen, waardoor ik concludeerde dat de kudde niet meer ver gelegen was. Ik denk enkele seconden na, de twijfel staat dan ook duidelijk op mijn gezicht af te lezen, maar uiteindelijk beslis ik mijn gedachten te negeren, en blijven ook mijn lippen stijf op elkaar geklemd. Immers heeft E'vesdar al genoeg voor me gedaan, ik kan niet nog meer van hem verwachten.

Gast **Profile**

E'VESDAR
RISE, AND RISE AGAIN
UNTIL LAMBS BECOME LIONS

Nog maar enkele stappen en ze staan midden in de kudde, vele paarden deinen achteruit, maar ook heel veen paarden stappen naar voren, ondersteunen Lerav en roepen er hulp bij. Al vrij snel is de alpha merrie er bij en haalt wat van haar magische wondermiddeltjes tevoorschijn. Het zou de wonden verzachten, dat wist E'vesdar uit ervaring. Zijn ogen laten die van Lerav niet los en hij weet maar al te goed dat de hengst het zou overleven, en alleen maar sterker uit dit trauma zou komen. Wanneer de drukte hem te veel word en hij weet dat hij andere zaken heeft waar hij zich mee moet bemoeien heft hij zijn hoofd, knikt naar Lerav en glimlacht. 'Ik zal over enkele dagen je komen op zoeken, je bent in goede handen hier' Zijn stem is krachtig, maar hij komt maar amper over het rumoer heen.

**Profile**

» Lerav
» What can I do... |Lerav|
» Where are you! |LERAV|
» [Looking for] Kader Lerav
» Times for new life ~Lerav

LERAV~ Can I see you back?

LERAV~ Can I see you back?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen