Dear Lord... || Avanti

Deze tijd... Deze nacht, Apollonia haar donkere ogen stonden groot en angstig terwijl ze door liep. Waarom ging ze door, waarom bleef ze afzijdig. Waarom zocht de jonge bruine merrie met haar schitterende witte manen niet de veiligheid van een kudde? Waarom bleef ze in dit donkere bos.. Het was gestoord om hier te zijn en toch liep ze hier. Haar ogen speurde de omgeving af op gevaar, een onbekend gevaar ze zag hem niet doch wist ze dat hij keek. "Achilles.. Take me now. Niet bij hen wie ik lief begin te hebben, take me here alone." Haar ogen werden leger waarna ze haar hoef standvastig in de grond sloeg. "Achilles, wees niet laf, maak me af hier en nu!" Haar stem donderde overstuur door het kille bos. Toen er een geluid achter haar klonk sloeg haar hart licht over. Doch sloot ze haar ogen en draaide zich langzaam om. Haar einde was nabij. Maar ze wist dat ze niet voor de ogen zou sterven van paarden die ze lief had. Alleen. Zoals ze haar leven altijd geleeft had. "Achilles.. Je laatste band uit je verleden.. Ik ben er klaar voor.. Doe het nu." Klonk haar stem zacht terwijl ze haar ogen opende. Maar inplaats van de zwarte ogen en die witte manen zag ze een inktzwarte gestalte met purperen ogen. Langzaam deed ze een stap achteruit. "Dear lord.. Avanti.." Klonk haar stem zacht terwijl ze hem aankeek. Heel even schoot een nieuwe hoop door haar heen. Slechts een enkele seconde wist ze dat hij haar snel zou kunnen doden. Dat hij haar niet zou martelen zoals Achilles zou doen. Maar ook wist ze dat ze kon overleven, als ze het slim speelde kon er een kans zijn. Zelfs een kans op permanente veiligheid. Als ze slim sprak. "A...Avanti, wat kan ik voor u doen deze nacht." Klonk haar stem zacht terwijl ze hem recht aantaarde.

Apollonia
'Cause sometimes you just feel tired,
Feel weak, and when you feel weak, you feel like you wanna just give up.
But you gotta search within you, you gotta find that inner strength
And just pull that shit out of you and get that motivation to not give up
And not be a quitter, no matter how bad you wanna just fall flat on your face and collapse.'

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Tevreden maar nooit voldaan. Zelf met een blauwe maan achter de rug zou Avanti nooit tot weinig tevreden kunnen zijn. Het was gewoon wie hij was ... hij moest gewoon bloed proeven, zijn daden kunnen voldoen voor hij echt tevreden was. Maar dat was hij nooit, nooit voldaan dus dat vertelde al genoeg over hoe hij zijn dagen vulde en slijtte. Toch was het gevoel dat hij nu had goed, hij had een goede vruchtbare blauwe maan achter de rug. Beide zijn schimmen hadden hun taken vervuld en naast dat had hij er twee schimmen bij en daar was hij heel tevreden bij. De vader van Rixan, tevens een exschim en zijn beheerde en geliefde Domino, ookal zou hij niemand ook maar zeggen wat ze echt voor hem was buiten een slaaf of slodaat.

De stem die zo wanhopig en zacht door het bos galmde trok zijn aandacht. Zijn lichaam ging in de geruisloze galop die niemand hem kon nadoen. De smekebede of het bevel, want het ging om afmaken en daar was Avanti altijd voor te vinden, was bestemd voor Achilles. Maar Avanti sneed Achilles de pas af en beet hem bruut voor zijn lippen. Hij gebaarde de hengst terug te keren met het gesis dat niemand zou moeten negeren. Achilles verdween en Avanti zette zijn weg alleen verder. Daar stond een merrie, met gesloten oren te smeken om haar dood ... was dit een cadeau uit de hemel?

Toen ze haar ogen terug opende stond hij vlak voor haar neus. Zijn paarse ogen boorde zich zonder veel emoties recht door haar lichaam en ziel door. Hij nam haar onderzoekend op en lachtte bij haar opmerking, dear Avanti wat klonk dat groots, smekend, aanbedend. Het was een verukking om anderen zo over hem te horen. 'Dear lord Avanti tot je dienst.' Siste zijn stem in het donker. 'Het klinkt geweldig, praat de hele kudde zo over mij?' Hij grinnikte en liep om haar lichaam heen. 'Genoeg gelachen.' Maande hij zichzelf weer tot de kern van het probleem. 'Wat wil je van Achilles?' Vroeg hij meteen ter zake. Hij gooide zijn oren plat en snoof verbitterd. ..

Mimi schreef:

Ja het was hem echt.. En even maakte haar dat licht gerustgesteld, pas daarna drong de angst tot diep in haar lichaam door. Hij zou.. Zou ze dan nu toch sterven of was het geluk met haar? Het kon haar niet veel schelen. Al waar ze nu toch lichte blijdschap voor voelde was dat dit niet Achilles was. En dat ze niet dood gemarteld zou worden. Tenminste niet voor nu.. 'Dear lord Avanti tot je dienst.' Siste zijn stem in het donker. 'Het klinkt geweldig, praat de hele kudde zo over mij?' Hij grinnikte en liep om haar lichaam heen. 'Genoeg gelachen.' Maande hij zichzelf weer tot de kern van het probleem. 'Wat wil je van Achilles?' Vroeg hij meteen ter zake. Hij gooide zijn oren plat en snoof verbitterd. Apollonia wou haar hoofd schudden. Hem zeggen dat hij het verkeerd had begrepen.. Maar inplaats daarvan hielt ze zich ijzig stil. Haar hoeven aan de grond genageld en haar blik de zijne volgend. "Ik heb nooit gelachen.." Klonk haar stem zacht maar niet angstig. Ze ademde een diepe teug lucht in terwijl ze hem aanstaarde. "Achilles heeft een probleem met mij op te lossen." Klonk haar stem zacht terwijl ze hem aankeek. Wat zou deze hengst van haar denken. Als hij uberhaupt rationeel kon denken. Maar natuurlijk, je werd niet zomaar leader van een elite meest gehate en meest gevaarlijke paarden die er bestonden.. Langzaam slikte ze terwijl haar ogen recht de zijne vonden. Ze sprak niet verder. En een vreemde kalmte had haar lichaam overgenomen. Enkel aan haar hart die bonkte in haar lichaam kon de Schim haar ware angst merken..

Apollonia
'Cause sometimes you just feel tired,
Feel weak, and when you feel weak, you feel like you wanna just give up.
But you gotta search within you, you gotta find that inner strength
And just pull that shit out of you and get that motivation to not give up
And not be a quitter, no matter how bad you wanna just fall flat on your face and collapse.'

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Avanti nam haar onderzoekend op. Zijn ogen gleden schamteloos over haar hoofd, hals, flank en achterhand. Ze bleven hangen bij haar ogen die hem angstig aankeken. Angst, naast liefde de grootste drijfkracht voor een paard. Ze was bang, hij voelde haar hart door de grond kloppen, zijn hoeven vingen het allemaal op. Hij hoorde haar bloed als een razende tekeer gaan en haar hersenen probeerden haar ervan te overtuigen te vluchten. Ze zou beter die raad volgen en wegrennen maar dan nog was ze gedoemd. Als je je in de bossen van Avanti bewoog dan had je het litteken op je lichaam staan en dat litteken volgde hij tot het niet langer van nut was en vervolgens kon wegrotten. Ze was dus getekend, ze zou geen tweede keer kunnen vluchten van hem, zeker niet als er een blauwe maan zou komen.

Bij haar opmerking zakten zijn oren helemaal zijn nek in en ze kwamen er niet meteen uit. Hij snoof verbitterd en luisterde naar wat ze had te zeggen. "Achilles heeft een probleem met me op te lossen." Had ze zacht gesproken. Avanti lachte, kort en sissend. Hij hoopte van harte dat dit geen probleem was uit liefde want was niet alleen deze merrie daar te dupe van maar ook zijn schim Achilles. Hij tolereerde geen liefde in zijn kudde, hij tolereerde geen respect buiten voor zichzelf. 'Dan heb je pech want Achilles zijn problemen zijn ook de mijne.' Siste Avanti dreigend, een toon die je niet kon negeren. 'Dus liefje, vertel me eens wie je bent, wat je hier doet en welk probleem je hebt op te lossen.' Hij knaste zijn tanden kort tegen elkaar voor hij in een langzame tred afwachtend rond haar heen cirkelde ...

'Dan heb je pech want Achilles zijn problemen zijn ook de mijne.' Siste Avanti dreigend, een toon die je niet kon negeren. 'Dus liefje, vertel me eens wie je bent, wat je hier doet en welk probleem je hebt op te lossen.' Hij knaste zijn tanden kort tegen elkaar voor hij in een langzame tred afwachtend rond haar heen cirkelde. Apollonia ademde diep in. Dit was het.. Moest ze het nu echt zeggen.. Moest ze, hij zou er tenminste een snelle dood van maken. Sneller als Achilles zou doen. Haar blauwe ogen keken recht in de zijne en ze haalde opnieuw adem. It's time to face the music now.. Klonk een stem in haar hoofd, kalm zoals ze haar eigen hersenspinsels nog nooit had gehoord. Maar het had gelijk. Zijzelf had gelijk. Het was tijd om haar lot te ondergaan. Goed of slecht. Ze zou er klaar voor moeten zijn. Anders had ze hem nooit geroepen. En anders was ze nooit stil blijven staan toen deze hengst in haar beeld kwam. "Apollonia is mijn naam." Klonk haar stem zacht. Een stuk minder krachtig als ze hem had willen laten klinken. "Achilles' zus.." Klonk haar stem nog kleiner maar daarna richtte ze haar hoofd en keek hem aan. Zou dit haar einde worden.. Ze snapte het allemaal niet meer.. En of ze het wou snappen wist ze ook niet.

Apollonia
'Cause sometimes you just feel tired,
Feel weak, and when you feel weak, you feel like you wanna just give up.
But you gotta search within you, you gotta find that inner strength
And just pull that shit out of you and get that motivation to not give up
And not be a quitter, no matter how bad you wanna just fall flat on your face and collapse.'

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Avanti had niet zo'n wereldlange geduld en de merrie draaide wat onnodig rond de pot vond hij persoonlijk. En wat had ze trouwens af te handelen met één van zijn slaven/soldaten? Als iemand hier iets af te handelen had dan was het Avanti wel. Hij kon geen contact, laat staat familie rommel tussen zijn schimmen en de kudde verdragen. Dat was ook de reden waarom hij zelf zo gretig aan de slag ging alles te vermoorden wat ook maar met zijn familie in verband lag. Hij vond het soms al erg genoeg om met Alvaro om te gaan ookal waren ze ooit zo gelijk en gewaagd aan elkaar. Alvaro was niets meer waard, hij strompelde wat onbegonnen door de kudde zonder echt een zin in het leven te hebben. Avanti wist niet hoe hij aan zijn einde zou komen ... Hij was onsterfelijk, waarom zou hij zich daar zorgen om moeten maken. Als hij wou sterven dat wou hij dat in zijn volle woede en kracht. En daarnaast wou hij zoveel mogelijk onschuldigen zijn grafkist in trekken. Toen ze haar naam noemde stond hij stil, in een fractie spitste zijn oren voor hij weer minachtig snoof. Toen ze verder ging vond hij geen tikkeltje moedigheid meer in haar stem. Het verband was niet moeilijk te leggen en bij Avanti waaide een korte razernij op. Achilles had een zus? Dat kon hij al zeker niet verdragen. 'Intressant.' Siste hij kortaf. Zijn tanden knarsten over elkaar heen voor hij zijn paarse ogen weer door haar ziel boorde. 'En wat wil je van hem?' Vroeg hij dan weer. Hopelijk had ze een goede reden hier te komen want anders was ze de eerstvolgende blauwe maan dood.

'Intressant.' Siste hij kortaf. Zijn tanden knarsten over elkaar heen voor hij zijn paarse ogen weer door haar ziel boorde. 'En wat wil je van hem?' Vroeg hij dan weer. Zijn stem beangstigde haar licht terwijl haar licht blauwe ogen zich in die paarse van Avanti. Ze slikte zacht maar een rust overspoelde haar lichaam. "Ik dacht ik maak het hem even wat makkelijker." Ze haalde haar schouderbladen omhoog terwijl ze de hengst aankeek.

Can anybody hear me? Or am I talking to myself?
My mind is running empty in the search for someone else who doesn't look right through me.
It's all just static in my head. Can anybody tell me why I'm lonely like a satellite?

**Profile**

» - Avanti. -- Lord, accept me or kill me.
» The power of BMH is at your command, Avanti, Lord of the Earth.
» Don't be shy dear...[Folatre]
» Avareth, my dear ...
» Oh dear, your blood would taste so great.

Dear Lord... || Avanti

Dear Lord... || Avanti

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen