I'll paint it on the walls, çause I'm the one that falls

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Ö Leravje is niet agressief! Enkel wanneer het echt nodig is. Hij kijkt nu op naar z'n pappie, moest hij gaan lopen met z'n liefje is hij EN zijn vader EN zijn liefje kwijt. Hij zou verdriet hebben Pip, en de schuld bij zichzelf zoeken Smile

EN ALI O MY GOD JIJ BENT ZO GESCHIFT ZALIG AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! Ik vind deze familie de geweldigste van allemaal :3

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

En ik lieft het verhaal! Ik vind het geweldig hoor, het zuigt niet zoals jij het zegt xD

Ik vind het goed, ik ga ze eventjes joinen (a)

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Ik werd geboren en vrijwel meteen door mijn ouders afgestoten. Het enige wat ik me van hen herinner, is dat ik ze beiden ongelofelijk mooi vond. Mijn moeder - dat weet ik nu - zag er uit zoals ik nu ben. Mijn vader was een volledig palominogekleurde hengst, met voor- en achteraan even lange, witte sokken. Mezelf kon ik op dat moment niet bekijken, dus ik wist niet wat er van mezelf zou worden. Uren heb ik daar gelegen, terwijl de ruige wind zich rond mijn natte lichaampje wrong. Ik rilde van de koude, wist bovendien ook niet wat er allemaal gebeurde. Ik dacht dat mijn ouders op zoek waren naar voeding, of het van de daken zouden gaan schreeuwen dat ik geboren was. Niets, na uren keerde geen van beide figuren terug. Sukkelend met mijn lange beentjes sprong ik uiteindelijk overeind, en hield schuil in het bos waar de wind tegengehouden werd door de bomen. Het was er veel warmer. Ik zocht een klein vijvertje op om het bloed van mijn lichaam weg te wassen, ik was immers niet vergeten wat mijn ouders me hadden aangedaan en wilde op geen enkele manier aan hen herinnerd worden. Ook al was ik klein en had ik een enorme honger, ik wilde hun bescherming en warmte niet meer. Laat staan de melk van mijn moeder.

Vijf jaar lang zwerfde ik rond van plaats naar plaats, zonder enig doel voor ogen. Ik zorgde steeds voor voedsel en probeerde mezelf wat spieren bij te brengen voor in het geval ik ze nodig zou hebben. Het woord 'liefde', dat kende ik niet. Deels omdat ik het nooit zelf gekregen had, deels omdat het me gewoonweg niet boeide. Maar lang heeft het niet geduurd vooraleer mijn hart in vuur en vlam stond voor die ene bijzondere hengst. Een zwarte rabicano, spierwitte slierten in zijn zwarte manen, mooie amberkleurige ogen waar ik zelfs met tegenstribbelen in verdronk. Ik was sindsdien niet meer van hem weg te slaan, ik durfde hem niet alleen te laten uit vrees dat een andere merrie hem van me af zou nemen. Toch wilde ik niet bezitterig zijn, en gaf hem af en toe een momentje voor zichzelf. Want daar had ik ook nood aan, ik had soms even de tijd nodig om de dingen op een rijtje te zetten en mezelf af te vragen wat ik in hemelsnaam aan het doen was. Ik had mezelf altijd voorgenomen nooit een ander lief te hebben, en nu leek ik aan de zijde van E'vesdar te kleven. Vastgekleefd, onverbreekbaar. Zijn verafschuwende blik trok me meer naar hem toe, dan dat het me wegjaagde. Opeens maakte hij een eind aan ons samenzijn. Ik bleef alleen achter, maar ik was gewend om alleen te zijn en besloot hem de tijd te geven om alles op een rijtje te zetten.

Op een bepaald moment kwam hij terug, en verklaarde ik hem mijn diepe gevoelens. Gevoelens die ik al zo lang diep vanbinnen met me meegedragen had. Gevoelens die nog niemand anders van me had verdiend. Voor mij was zijn terugkeer een teken van liefde. Eerst verleidde hij me, nog nooit had ik hem zo liefdevol naar me zien kijken. Maar het leek allemaal schijn, want hij leek me nog meer te verafschuwen dan voordien. Maar uiteindelijk verloor hij zichzelf in mijn beeldschone lichaam. E'vesdar dekte me, maar ik voelde dat het niet voortvloeide uit liefde, eerder uit wraak voor wat ik hem had aangedaan. Wat had ik hem aangedaan? Dat ik hem liefhad? Het duurde geen minuut voor hij uit het zicht verdween, mij achterlatend met zijn veulen en ongelofelijk veel verdriet. Waarom was ik zo verdomd naïef geweest in zijn verleiding te trappen, waarom had ik me zo ten prooi gegeven aan zo'n achterbakse hengst?

Mijn veulen werd 8 maanden later geboren. Een maand te vroeg, maar dat was er niet aan te zien. Een hengstje, E'rayhon. Nog nooit had ik zo'n prachtig figuur gezien, zo verfijnd en zo egaal palominokleurig. Ik besliste al mijn liefde aan hem te geven, de liefde die een veulen verdient. Na nog een jaar besefte ik dat ik geen hoop meer hoefde te hebben. Een tweede terugkeer moest ik duidelijk niet verwachten. Meneer E'vesdar had zijn beslissing gemaakt, en ik probeerde me daar bij neer te leggen. Ik besliste met mijn zoon naar een gebied te reizen waar ik al veel over had horen zeggen, BMH. En zo ben ik hier gekomen, vastberaden hier rust te vinden, samen met E'rayhon.

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Een maand te vroeg glijd ik een nieuwe wereld binnen. Rond mij hangt een wit met rood gemengd vlies. Ik spartel met mijn lange benen in de hoop dat het zo van me afkomt. Opeens voel ik een warme tong over me heengaan. Er komt een gat in het vlies, en snel is het helemaal verdwenen. Daar lig ik, terwijl mijn moeder me verder schoonmaakt, in de oneindig mooi gekleurde wereld te staren. Blauwe hemel, geen wolkje aan de lucht, tsjirpende vogeltjes, fladderende vlinders, zoemende bijen. Alles probeer ik op zijn beurt een plaats te geven, maar dat lukt me niet op m'n eentje. Wanneer mijn moeder een duw tegen mijn achterste geeft, spring ik overeind. Oeps, iets te snel. Met een dreun kom ik weer in het lange gras terecht, naast me stuiven allerlei insecten op, vliegend voor hun leven. Dat gebeurt meermaals, tot ik min of meer recht op mijn benen kan blijven staan.

Samen met mijn moeder groeide ik op, ik was niet bij haar weg te slaan. In vergelijking met andere veulens, speelde of experimenteerde ik niet. Verschillende keren pestten ze me, of lachten ze me uit. Maar ik hield me sterk, trok me op aan de innige band die ik had met mijn moeder, en deed krachten op. Ik hield me liever afzijdig omdat ik alles sterk wantrouwde. Enkel mijn moeder gaf me zekerheid, zekerheid over mijn bestaan. Zo vertelde ze me talloze verhalen over wat voor een prachtige vader ik wel niet had. Maar waar was hij? Waarom kwam hij niet naar ons toe, om mama, maar vooral mij te verwennen? Verder ging in er niet op in. Mama vertelde ook geen kwaad woord over hem, dus leefde ik gewoon verder in de hoop hem ooit te mogen ontmoeten. Maar ik wist wel dat dit de grootste onzekerheid uit mijn leven was. De onwetendheid over mijn vader.

Nu ben ik een jaar oud, en mijn moeder bracht me mee naar een nieuw gebied. Ze had er al veel over gehoord, zei ze. Ik vertrouwde haar blindelings, dus twijfelde ik geen moment en stapte mee aan haar zijde. Ik was een maand te vroeg geboren, maar desalniettemin was mijn lichaam sterker gebouwd dan eender welk ander veulen van mijn leeftijd. De moedermelk was me altijd met liefde gegeven en naast dat trainde ik mijn lichaam iedere dag. Zo kon ik mijn moeder bescherming bieden, en hoefde ze niet te vrezen dat haar ooit iemand kwaad zou doen. Zelfs de grootste gevaren die hier in BMH schuilgaan, zullen haar niet teisteren zolang ik naast haar sta.

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

WAT LIEFT IK HEN :3

Gast **Profile**

Ik ga zo even alles lezen :3
Ben blij dat je de kadertjes leuk vind Very Happy

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Mhihi, ja, ik vind ze heel leuk ^^

Gast **Profile**

Oeh leuke verhaaltjes :3
Heb er echt zin in, zal ik een topic openen voor Yrdaice? Dan open jij er eentje met E'rayhon?
Heb nog één vraagje, hoe oud is E'rayhon nu?

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Rond een jaar als ik mijn verhaal zo lees xD Tenzij je hem wat ouder wilt? (:

En oké, open jij maar voor Yrdaice, ik zal er eentje met E'rayhon openen. Ofwel speel ik hen beide, aangezien ze altijd bij elkaar in de buurt zijn? Maakt voor mij niet uit, misschien is het inderdaad overzichtelijker appart :')

Gast **Profile**

Wel ik wil E'vesdar heel vaderlijk richting E'rayhon spelen, en juist vrij kil en pissig richting Yrdaice, dus dat word moeilijk in 1 topic xD

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Haha, okidoki :')

Gast **Profile**

ik open zo snel mogelijk een topic.. ben nogal bekaf nu

**Profile** Number of posts : 1776 Status : Active

Mijne is geopend Very Happy

En neem je tijd ^^

**Profile**

» paint it on the walls, I'm the one that falls
» Paint your own reality.
» When the rain falls down.
» x And the snow slowly falls... [Open]

I'll paint it on the walls, çause I'm the one that falls

I'll paint it on the walls, çause I'm the one that falls

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen