crunching bluntly, streaming bleed | Avanti,

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Zijn ogen vol vuur gleden over de kudde. Deze nutteloze wezens , wat zagen zij nog in het leven? Ze waren schimmenvoer, niets meer , niets minder. Hij gromde waarna hij zijn lichaam nijdig omdraaide. Pertactic was een grote hengst van ruim 2 meter hoog. Hij zag er leuk in eerste instantie. Maar dat was maar de buitenkant. Vanbinnen was hij donker. Hij zag geen nut in het leven. Hij wilde botten horen breken in zijn mond, hij wilde bloed naar binnen voelen stromen en wilde het vlees proeven. Met nijdig, krachtige passen rende hij weg van het vreselijke Minanter, op naar Vyrantium, de plek waar hij Avanti kon vinden. De plek naar zijn droom leven. Hij voelde zich omringd worden door de mist. Hij voelde het duister was hem goed deed. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Hier wilde hij zijn leven doorbrengen. Vol macht en bloed. Zijn ogen bleven rusten op het zwarte gigantische lijf. Dat was hem. Hij was het paard dat hij zocht.

Hij duwde zijn borst naar voren en liep met krachtige passen naar de schim toe. "Jou zocht ik" Sprak hij bijna onhoorbaar uit. Zijn ogen bleven hangen in de paarse ogen van de schim. "Avanti..." Sprak hij op een beleefde toon terwijl hij naar de hengst knikte als begroeting.

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Tevreden maar nooit voldaan. Zelf met een blauwe maan achter de rug zou Avanti nooit tot weinig tevreden kunnen zijn. Het was gewoon wie hij was ... hij moest gewoon bloed proeven, zijn daden kunnen voldoen voor hij echt tevreden was. Maar dat was hij nooit, nooit voldaan dus dat vertelde al genoeg over hoe hij zijn dagen vulde en slijtte. Toch was het gevoel dat hij nu had goed, hij had een goede vruchtbare blauwe maan achter de rug.

Met een actieve geruisloze draf dreef hij zichzelf terug naar het bos, dieper en dieper tot enkel de paarse twinkel van zijn ogen hem onderscheidde van de rest. De andere schimmen waren er zoals altijd, ze rusten of deden zich tegoed aan het vlees van dode lichamen. Paarden die ooit nog over het veld gehuppeld hadden en uiteindelijk onder hun hoeven waren gestorven. Hij gaf zijn schimmen ieder een blik van zijn angstaanjagende ogen en hij voelde de rilling door hun lichamen glijden. Zelf zij, de onsterfelijken leken soms nog bang van de leider. Hij plaatste zich aan het hoofd, zijn plaats en zijn eigendom. Ayana, zijn rechterhand kwam trouw rechts staan terwijl de andere in een slordige cirkel voor hen stonden. Ze hadden het allemaal gehoord van hun oren schoten allemaal naar dezelfde kant. Avanti blikte zijn paarse ogen richting het geluid, wie waagde zich in het schimmengebied, het gebied waar je nooit levend van terug kwam. 'Blijf.' Beval Avanti zijn schimmen één voor één omdat hij wist dat ze hun prooi toch achterna zouden gaan. Uiteindelijk bewoog een schimmelkleurige hengst naar hen toe. 'Pertactic.' Siste hij kortaf. Jah, Avanti kende iedereen, bijna iedereen. De andere grinnikten donker en Avanti keek hem geamuseerd aan. 'En om welke reden zoek jij je zekere dood hier in deze bossen op?' Hij kon het wel raden, hij kon het altijd raden ...

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Zijn ogen gleden door Vyrantium. De plek waar hij zich thuis voelde. De mist spreidde zich aan de voeten van de hoge dennen. De kou en het gevaar was te voelen. Maar hij genoot ervan. Het duistere licht gaf hem een sterk gevoel. Hij knikte beleefd naar Avanti. Een kwaadaardige glimlach gleed over zijn gezicht. ”Alsof jij dat niet weet...” Sprak hij zachtjes uit. Maar het was duidelijk te verstaan. Maar hij besloot toch maar een krachtig antwoord te geven. ”Ik wilde botten onder mijn tanden horen kraken, ik wil het bloed langs mijn lippen voelen glijden en ik wil de angst in de ogen zien” Sprak hij rustig uit alsof het de normaalste zaak was. Nee, het was niet de normaalste zaak, maar de zaak van zijn dromen. En daar kon niemand wat aan veranderen.

Hij knikte met een grijns op zijn gezicht naar de andere schimmen die zachtjes lachte. Binnenkort zou hij misschien een van hun zijn. Zijn hart maakte een sprongetje. ”En ik neem aan dat ik hier goed zit daarvoor...” Vervolgde hij zijn woorden. Afwachtend keek hij Avanti aan. Nog een paar dagen dan kwam de blauwe maan omhoog, zou hij mee mogen helpen of zou hij het slachtoffer zijn. Wat hem echter niet zoveel uitmaakte. Want als er geen schim in hem zat zat er ook geen paard in hem, enkel de dood.

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

Tuurlijk wist Avanti wat de hengst hier kwam doen. Hij had hem al in de gaten gehouden, slechte paarden ontgingen hem nooit. Hij had de hengst gezien en hij had gezien hoe de hengst door het leven ging. Maar Avanti was het beu dat paarden kwamen omdat ze niets meer hadden, omdat ze zielig en verloren waren en zich nog liever tot de schimmen bekeerde dan daadwerkelijk de dood op te zoeken. De volgende woorden doen hem een kort verlangen opwelmen. Zijn ogen gleden naar de bruine merrie die half opgegeten aan de kant lag. Hij snoof kort en richtte zijn paarse ogen dan terug op Pertactic.

'Je bent wat dat betreffend zeker aan het juiste adres.' Hij grinnikte en zette zijn lichaam in een nochalante ruststand ookal was iedere vezel in zijn lichaam zo hard gespannen, klaar voor het bloed te proeven. 'Wel ...' Zei hij dan met een kleine zucht. 'Tegenwoordig komen ze allen bij mij omdat ze niets meer hebben om voor leven, om voor te vechten. Ze worden verstoten en gaan nog liever dood dan als paard op deze aardbol te blijven lopen.' Hij keek zijn medeschimmen kort aan en grinnikte kort. 'Maar zulke zwakkelingen wil ik niet dus ik hoop dat je een goede reden hebt buiten het botten kraken en bloed proeven. Is het enkel daarom?' Ayana die naast hem stond maakt een bijna tinkelend geluidje dat vlijmscherp in de oren klonk, een lach...

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Hij grinnikte mee met de schimmen die een spottende lach verlieten. Snel richtte hij zich op Avanti. Zijn tanden ontblootte zich bij een valse grijns. Hij snoof bij zijn woorden. Laf heette dat, schim worden omdat je toch geen zin in het leven ziet. ”Nee, dat soort moet je niet hebben. “ Een vragende blik gingnaar Ayana die een scherpe lach liet gaan. ”Nee, ik wil wraak op alles wat leeft. Het leven bestaat enkel uit teleurstellingen en haat, enkel moeten sommige paarden dat nog inzien” Sprak hij met een zachte grinnik er door heen. Maar snel richtte hij zich weer tot Avanti. ” En wat is nou fijner dan dat op deze manier te doen?” Sprak hij langzaam uit. Zijn tanden nog steeds ontbloot door een valse grijns. ”Paarden zijn zo naïef, soms moeten ze een zetje krijgen.” Sprak hij rustig. Met tekst en uitleg. Hij schudde zijn lange bos manen door de war. Zijn voorpluk liet zijn oog vrij. Zijn plezier was in zijn ogen te lezen.

Jennifer schreef:

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

'Daar heb je een punt.' meldde Avanti verbitterd. Hij blikte kort opzij naar de andere schimmen, gooide zijn oren plat en gaf ze één voor één een dodelijke blik. Ze knikte, sommige bogen zelf, en verdwenen dan uit zijn zicht en gehoorsafstand. Enkel Ayana bleef aan zijn zijde staan zoals meestal. Maar Avanti handelde zijn schimmenzaken liever alleen af. Hij blikte kort opzij naar Ayana en dan weer naar de hengst, ze kon blijven, voor nu. 'Ik ben blij dat je het leven zo rooskleurig ziet.' Hij lachtte, bruut en bijna giftig voor hij zuchtte en zijn oren weer plat gooide. 'Want ik heb een grote hekel aan anderen die schim worden enkel om wraak te nemen op één paard ...' Zijn stem dreef weg en hij keek opzij. Ja, Ayana had één keer die fout gemaakt en ze was er helemaal niet zo goed vanaf gekomen. 'Dus rek die wraak uit, laat het beslag nemen van je lichaam en geef uiteindelijk iedereen en alles een duwtje in de rug.' Nu was het Ayana die grinnikte. 'Wat verwacht je van schim zijn?' Vroeg hij uiteindelijk bot weg ...

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Zijn tanden werden lichtjes ontbloot bij een valse, duistere grinnik. Zijn ogen flikkerde van plezier. Ja, hij zou zich wel vermaken als schim. Wanneer de fijne donkere stem van Avanti weer galmt door Vyrantium. Ben ik direct stil. Mijn oren naar voren gespitst om elk geluid op te vangen. Ik denk een moment na. Mijn verachtingen waren groot. Maar het onder woorden brengen was lastiger. ” Ik verwacht jou te dienen, angst bezorgen aan de kudde en natuurlijk het kraken van de boten en het bloed oor mijn keel “ Bracht ik tenslotte met een lichte grinnik uit. Wanneer ik langzaam een zucht sla komen er rookwolkjes uit mijn neusgaten. Ik had het nit koud. Maar in Vyrantium was het ijzig, altijd koud, hoe hoog de tempratuuur ook lag. Mijn ogen glijden naar de mist die zich door de bomen wringt, het was werkelijk prachtig.

AVANTI
It's getting harder and harder to breath

De woorden lieten bij Avanti een huivering over zijn ruggegraat glijden. Ja, bloed rook geurig zelf van op deze verre afstand. Zijn ogen gleden weg naar de zon die verdween en plaats maakte voor de grote blauwe maan. Avanti keek opzij naar Ayana die ongeduldig trippelde. 'Leidt de kudde, ik kom van zodra het hier is afgehandeld.' En met deze woorden keek hij naar Pertactic en grinnikte donker. 'Nog één vraagje, heb je hier vrienden en familie?' Hij schraapte zijn imposante hoef over de grond en grinnikte donker. Zijn scherpe hoektanden ontblootte zich, zijn paarse ogen schoten vuur. Oh, wat had hij zin in het verse vlees van onschuldigen. 'Liegen is geen optie, het heeft anderen ookal het leven gekost.' Siste hij waarschuwend ...

**Profile**

» The distance of beauty.
» AVANTI - dogs of war
» Blind to what is right - AVANTI
» Somewere only we know ~ Avanti
» I want my revenge. [AVANTI]

crunching bluntly, streaming bleed | Avanti,

crunching bluntly, streaming bleed | Avanti,

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen