Warme droge dagen & koude winderige nachten , maar geen druppel water gezien. Zijn lange reis naar blue moon horses was vermoeiend. Maar de hengst liet zich niet kennen. bevestigde zich enkele dagen bij de ene kudde en toen weer bij de andere. Maar zijn plek werd niet gevonden. Hij had verhalen gehoord, geweldige verhalen en minder goede verhalen over het gebied. Hij nam niet enkel de uitdaging aan maar het maakte zijn zoektocht nog intenser. Zijn ogen lichte een beetje op als hij gekietel van het gras voelt aan zijn lane sierlijke benen. Het moedigde hem op, om door te zetten, want waar gras in de buurt was zou water ook niet meer ver vandaan zijn. Hij slalomde langs enkele bomen door en al sneel mocht hij het water horen. De passen van de hengst versnelde zich en de bomen zach hij aan als kleine flitsen die voorbij gingen. Zijn nek bezweten van de warme dag en de afstand die hij had afgelegd zonder maar eens drinken voor elkaar te krijgen. Nu kon hij even zijn verlanges temmen tot het water die hij zojuist genaderd had. Zijn neus richte zich gelijk naar het water waar hij gulsig van dronk. Eenmaal zijn nieuwschierigheid opgewekt van de soortgenoten die hij voorbij had zien flitsen , had hij de wegen gevolgt naar de andere toe. Een pad die al vele malen gelopen was volgde hij. wetend dat daar boven een kudde op hem te wachten stond. Hij voelde de weersomslag die zou aankomen en al snel kon hij voelen hoe enkele druppels hun wegen gevonden hadden door de dikke blader deken. Dan kon hij een flits zien die werd vervolgd door een knal. Enkel zijn oren draaide door het geluid en meer niet. Genietend hoe de druppels zijn licham koelde. De lichaam die al een tijd de koelte van water had gemist. Even schudde hij zijn lichaam en hij voelde hoe zijn donkere manen aan zijn hals vast plakte. Hij zag de paarden ineens voor zich. De vlakte was gevuld met paarden. Enkele paarden die dicht tegen elkaar aan stonden en elkaar beschermde met dit weer. Hij kon het niet begrijpen. Het vulde hem enkel een glimlach op de lippen. Hij had halt gehouden en keek rond. Verrassend dat er zo vele paarden hier waren. Dan viel zijn oog op een merrie verderop die hij voorheen niet had opgemerkt. Met een langzaame pas stapt hij op haar af en stopt op enkele meters van haar. " Hallo jongedame" kon hij uitspreken met zijn wat donkere stem, maar als je keek had je niks te vrezen voor deze hengst.

Zijn lichtblauwe ogen richte rich weer heel kort tot de paarden verderop. dan even naar boven toen hij enkele druppels snel op zijn hoofd voelde vallen. Hij grinnikte kort , en schudde zijn lichaam. Dan richte hij zijn ogen weer. "Mooie naam Luna. "zegt hij met een glimlach even bleef hij stil. " Ben je hier al lang in deze kudde." even wist hij niet veel te vertellen . * srry inspri beetje weg gezogen ...

Hij glimlachte bij haar vraag en richte zijn concentratie helemaal tot de merrie. " Ik ben opzoek naar een familielid, Nouja niet zomaar een familielid, Mijn moeder."Hij glimlachte en dacht even aan haar parelwitte vacht en haar zeeblauwe ogen. Dezelde kleur ogen die de merrie voor hem droeg. Die soort ogen waarvan hij hield. evenals zijn eigen ogen. " Mijn herkomst kudde is niet meer hetzelfde na het vertrek van mijn moeder.. Eigenlijk wil ik haar overhalen om terug te komen.. "misschien klonk het egoistich .. maar dat wilde hij niet .. hij wilde graag terug ,samen met zijn moeder. Maar als zei erop stond om hier te blijven zou hij dat ook doen. Tenslotte was de kudde niet in zijn handen door geschoven maar aan de eerdere zoon van zijn vader. "En wat heeft jou hier gebraht ?"vraagt hij dan. evenals zei nieuwschierig was naar hem was hij dat ook lichtelijk tegenover haar .

De enkele kleine regendruppels die de hemel nog losliet was een teken dat het regenen zou stoppen. even volgde hij haar blik naar de groep paarden verderop. En hij knikte bij haar wijze woorden, hij moes haar volkomen gelijk geven. Er zaten altijd minder leuke soortgenoten in een kudde. Je kon het hellaas niet tegen houden. Ookal had je hier wel schimmen. die waren allemaal wel weer een beetje hetzelfde maar die waren gewoon uitgeselecteerd. wanneer hij weer haar stem hoord en verteld dat ze de naam mooi vindt glimlacht hij enkel en richt haar ogen weer tot haar. "Niet erg Luna, Dat denk ik zelf ook. Wie lang genoeg zoekt zal vinden" Hij glimlachte en keek onderzoekend rond. Dan richt hij ineens zijn ogen weer tot haar. " Zin om misschien wat rond te wandelen ?? " Nu de regen toch gestopt was en daarbij het geflits van het onweer hoefde ze niet bang te zijn. Na misschien wel, want op sommige plekken zou het nu exstra glibberig zijn. zoals in de buurt van de bergen. Afwachtend op haar antwoord blijft hij haar aankijken.

Zijn ogen laat hij even afwijken naar de lucht die langzaam ophelderde , hij zag geen regenwolken meer aan de lucht, je kon ze alleen verderop nog zien zweven. Al gauw laat hij zijn ogen weer tot de merrie en glimlacht bij haar antwoord. Trevor zet zijn lichaam in beweging en stapt zo rustig aan. Hij kijkt naar de merrie langs hem terwijl hij deels afwezig was. *srry , inspiratie is weg gezogen...

[/quote]